diigimata galanaki kentriki

Για τη συλλογή «Διηγήματα» της Ρέας Γαλανάκη (εκδ. Καστανιώτη).

Της Διώνης Δημητριάδου

«Κάθε μυθοπλασία μπορεί και να μην είναι παρά η αγωνιώδης αναζήτηση μιας άλλης εκδοχής της –ιστορικής ή μη– “πραγματικότητας”, μια απάντηση-συνέχιση του ευλογημένα εκκρεμούς ερωτήματος: “Κι αν…;”»1. Από αυτή την αμυδρή, πλην ευεργετική για τη γραφή αμφιβολία για την ορθότητα του εμφανούς, ξεκινά η περιπέτεια της λογοτεχνίας· από το σημείο που το άφατο και αόρατο συναντά την παντοδυναμία της λογικής ανοίγοντας ένα ρήγμα (κι ας είναι δυσδιάκριτο) στη φαινομενική της στεγανότητα.

Η Ρέα Γαλανάκη γνωρίζει καλά πώς εισχωρούν οι επινοήσεις του φανταστικού στο ρεαλιστικό πεδίο, και η τέχνη της (από τις σπουδαιότερες του είδους) έχει δώσει από τα καλύτερα δείγματα στη γραφή της μεγάλης αφήγησης. Ωστόσο, έχει γράψει και λίγα διηγήματα, καθόλου αμελητέα ποιότητα μέσα στο έργο της· άλλωστε έχει βραβευθεί με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος το 2005 για τη συλλογή της Ένα σχεδόν γαλάζιο χέρι. Η ίδια, ερευνώντας τον τρόπο «κατασκευής» του λογοτεχνικού κειμένου, λέει: «Νομίζω ότι αποτελεί βασική προϋπόθεση το αίτημα μιας ισορροπίας ανάμεσα σε δύο ασταθή σημεία: στο ένα σημείο αιωρούνται –ας το πούμε πάρα πολύ σχηματικά– τα υλικά, και στο άλλο η ανάγκη συστηματικής φαντασίωσης όλων αυτών των υλικών από τον δημιουργό. Χωρίς αυτήν τη συστηματική, την με κανόνες δηλαδή και πειθαρχία φαντασίωση, τέχνη δεν υπάρχει. Διότι η λογοτεχνία, όπως κάθε κατασκευή, ταξινομεί με τον δικό της τρόπο το δικό της πεδίο χάους»2.

Αυτό το πεδίο χάους «ταξινομεί» με τον δικό της τρόπο η Γαλανάκη στη μεγάλη αφήγηση (μυθιστορήματα) αλλά και στα διηγήματά της. Στην πρόσφατη έκδοση συγκεντρώθηκαν όλα τα διηγήματά της (από το 1984 ως το 2018), άλλα από παλαιότερες εκδόσεις πλέον εξαντλημένες και άλλα μέχρι τώρα σε συλλογικές εκδόσεις ή ανέκδοτα και άλλα δημοσιευμένα μόνο σε έντυπα περιοδικά και εφημερίδες: «Μνήμη του έρωτα, λήθη του έρωτα». «Οι Κούρδοι της Πάτρας». «Ένα σχεδόν γαλάζιο χέρι». «Το τέλος του Πελοποννησιακού πολέμου». «Δύο χιλιάδες κεριά για τα γενέθλια του μηδενός». «Καινούργιο γεύμα σε παλιό σερβίτσιο». «Ένας άντρας καμωμένος από λέξεις». «Μαυρόασπρο». «Τα αόρατα και τα ορατά». «Η κεφαλή του Νίκου Καζαντζάκη». «Η ιστορία της Όλγας». Ενδιαφέρουσα, επομένως, η γνωριμία μας εκ νέου με την τέχνη της Γαλανάκη στη γραφή του διηγήματος. Άλλωστε, γνωστό αυτό, η καλή γραφή μεγαλώνει με τον χρόνο μαζί μας κι αυτή και προσφέρει διαφορετική αισθητική απόλαυση.

«Χωρίς αυτήν τη συστηματική, την με κανόνες δηλαδή και πειθαρχία φαντασίωση, τέχνη δεν υπάρχει. Διότι η λογοτεχνία, όπως κάθε κατασκευή, ταξινομεί με τον δικό της τρόπο το δικό της πεδίο χάους» Ρέα Γαλανάκη

Θέλω να σταθώ σε τρία διηγήματα που ξεχωρίζουν το καθένα και για άλλον λόγο και που μαζί και τα τρία δίνουν την ταυτότητα της γραφής της δημιουργού τους. Στο ένα, «Οι Κούρδοι της Πάτρας», το ρεαλιστικό στοιχείο υπερισχύει, καθώς μάλιστα θεματικά εστιάζει στο δράμα των Κούρδων προσφύγων που αναζητούν στην Πάτρα την πύλη που θα τους οδηγήσει στην ποθητή Δύση με κάποιο από τα μεγάλα λευκά καράβια που αράζουν στο λιμάνι. Κι όμως, εκεί που καταυγάζει η σκληρή πραγματικότητα, αναδύεται απρόσμενα το αδιόρατο στοιχείο της φαντασίας, ο χρόνος μοιάζει να καταργείται και το μαρτύριο του Αγίου Αντρέα συντονίζεται με την τραγική απώλεια του έφηβου Κούρδου που δεν πρόφτασε να ονειρευτεί καν τη φυγή του. Και το νερό από το «Πηγάδι του Αϊ Αντρέα» δεν πρόκειται να ξεδιψάσει τους κουρασμένους Κούρδους, καθώς φοβούνται τη μαντική πηγή «που κάποτε μάντευε την πορεία μιας αρρώστιας μέσα από τον καθρέφτη. Μια γουλιά από το νερό της μπορεί να ρουφούσε όλη τη θάλασσα μπροστά τους, και δεν θα μπορούσαν πια να φύγουν». Μόνο θα διαταράξουν τη γαλήνη των αμέτοχων του δράματος, μια που πλησιάζουν τα Χριστούγεννα και η πόλη δεν ανέχεται παρεμβολές στην ήσυχη, βολεμένη ζωή της. Μια πορεία με ταπεινά κεράκια θα αναμετρηθεί με τις εορταστικές φωταψίες και θα τις καταργήσει:

«Καθώς περνούσαν οι Κούρδοι, έσβηναν για δευτερόλεπτα, ώσπου να περάσουν, όλα τα φώτα από τις γιρλάντες από τις βιτρίνες, από τα κλαδιά των δέντρων, από τις πολυκατοικίες, από τη μνήμη ακόμη των κατοίκων για τις εορταστικές φωτοχυσίες, τα πυροτεχνήματα. […] Απόλυτο σκοτάδι, μέσα στο οποίο έλαμπε σαν το άστρο πάνω από τη σπηλιά η κάθε φλόγα από τα αγιοκέρια των Κούρδων. Παρά το δυνατό της φως, η αβέβαιη φλόγα έφευγε δεξιά ζερβά, πότε κατά τη μεριά της μνήμης, πότε κατά τη μεριά της λήθης».

galanaki

Η Ρέα Γαλανάκη γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στην Αθήνα, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, ενώ έμεινε πολλά χρόνια στην Πάτρα. Έχει εκδώσει μυθιστορήματα, διηγήματα, ποιήματα και δοκίμια.
Μεταξύ άλλων διακρίσεων, έχει τιμηθεί δυο φορές με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας (Μυθιστορήματος το 1999 για το Ελένη, ή ο Κανένας, Διηγήματος το 2005 για το Ένα σχεδόν γαλάζιο χέρι), το 2003 από την Ακαδημία Αθηνών με το «Βραβείο Πεζογραφίας Κώστα και Ελένης Ουράνη» για το μυθιστόρημα Ο Αιώνας των Λαβυρίνθων, το 2006 με το Βραβείο Αναγνωστών του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου για το μυθιστόρημα Αμίλητα, βαθιά νερά, και το 1987 με το «Βραβείο Νίκος Καζαντζάκης» του Δήμου Ηρακλείου Κρήτης. To πιο πρόσφατο μυθιστόρημά της, Η Άκρα Ταπείνωση, απέσπασε το βραβείο Balkanika Literary Award, τη διεθνή διάκριση των βαλκανικών χωρών (2019). Το ίδιο βιβλίο, στη γαλλική του έκδοση, ήταν υποψήφιο για το Prix Méditerranée Étranger (2017). Το μυθιστόρημά της Ο βίος του Ισμαήλ Φερίκ πασά είναι το πρώτο ελληνικό μυθιστόρημα που εντάχθηκε το 1994 από την Ουνέσκο στη συλλογή της «UNESCO Collection of Representative Works», ενώ το Ελένη, ή ο Κανένας διεκδίκησε το 1999 το Ευρωπαϊκό Βραβείο «Αριστείον» μπαίνοντας στην τελική τριάδα των υποψήφιων έργων. 

 

Το δεύτερο, και εκτενέστερο όλων, με τον τίτλο «Η ιστορία της Όλγας» ανήκει στη συγγραφική παράδοση της Γαλανάκη να αναζητά σε ιστορίες του τόπου το υλικό της γραφής της (κυρίως στα μυθιστορήματά της) μεταποιώντας το με τη δύναμη της μυθοπλασίας. Έτσι εδώ με την ιστορία της γυναίκας που διέπραξε το κατακριτέο για την εποχή αδίκημα/αμάρτημα της μοιχείας, δίνεται η ευκαιρία να σκιαγραφηθεί γενικότερα η θέση της γυναίκας μέσα σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία προκαταλήψεων, στην οποία αρωγός θερμός έρχεται η εκκλησία με την κατά την κρίση της ερμηνεία του θρησκευτικού δόγματος. Μπορεί άραγε η γλώσσα, η μόρφωση, η λογοτεχνία και η γραφή να ανοίξει ένα παράθυρο ελευθερίας στη φυλακισμένη γυναίκα; Μπορεί να ανοίξει την πόρτα της φυλακής της;

«Όταν γύρισε η Όλγα κρατούσε ένα τριαντάφυλλο. Μυρίζοντάς το είπε στον παπαγάλο ότι η πόλη είναι η πιο βαθιά επιθυμία των αισθημάτων. “Γι’ αυτό και μοιάζει”, του εμπιστεύτηκε, “με το πλοίο που με ταξιδεύει στο διπλό ταξίδι αγάπης και ντροπής”. […] “Θα φορέσω το ερωτικό φόρεμα της πόλης και θα χτενίσω τα μαλλιά μου αλλιώς. Θα κρατώ στο αριστερό μου χέρι ένα τριαντάφυλλο και με το δεξί θα γράφω καινούργιες λέξεις στο τετράδιό μου”, υποσχέθηκε στον εαυτό της».

Τέλος, στο διήγημα με τον τίτλο «Καινούργιο γεύμα σε παλιό σερβίτσιο» επιχειρεί την ωραιότερη (και ίσως αναπόφευκτη) φαντασίωση του κάθε συγγραφέα, να συναντηθεί και να συνομιλήσει με τους ήρωες των ιστοριών του. Γιατί οι ιστορίες που γράφουμε ποτέ δεν τελειώνουν, ή καλύτερα, αν τελειώνουν είναι επειδή οι ίδιοι οι ήρωες αυτονομημένοι πλέον το επιθυμούν. Έτσι προσκαλεί σε ένα καθαροδευτεριάτικο γεύμα τον Ισμαήλ Φερίκ Πασά, τον Λουί ή Ανδρέα Ρηγόπουλο και την Ελένη Αλταμούρα-Μπούκουρα, τους τρεις εμβληματικούς ήρωες των «ιστορικών» μυθιστορημάτων της. Και τους σερβίρει με το παιδικό της λιλιπούτειο σερβίτσιο:

«Τότε σηκώσαμε και οι τέσσερίς μας τα γεμάτα ποτηράκια του σερβίτσιου για την πρόποση. Πριν κατεβάσουμε το χέρι, ο κατά κόσμον Ανδρέας Ρηγόπουλος, ο κατά τη λογοτεχνία Λουί, ρομαντικός αυτόχειρ και στις δύο του μορφές, γύρισε και παρατήρησε τριγύρω το τοπίο της Αχαΐας, της πατρίδας του: το καφεγάλαζο βουνό, τη θάλασσα βαθύ λουλακί, τον άσπρο χαρτοπόλεμο από μικρές νεφέλες σκορπισμένες στον ουράνιο θόλο. “Στο ανέφικτο κάθε πατρίδας”, ευχήθηκε στοχαστικά, εννοώντας, όσο μπορούσα να τον ξέρω, το ανέφικτο κάθε επανάστασης, κάθε έρωτα, κάθε συγγραφής».

Ένα παιχνίδι με την ιστορία, τη μυθοπλασία, με τη ζωή εντέλει, που ενοποιεί το αληθινό με το κατασκευασμένο, την πραγματικότητα με τη μυθική της μετάπλαση, το άφατο με το δυνάμει ρηθέν. Όλη η μαγεία της λογοτεχνίας που τόσο μα τόσο προσομοιάζει με το παιχνίδι. Αλλά: «Αν η λογοτεχνία δεν είναι παιχνίδι, την έχουμε όλοι πολύ άσχημα»3, όπως δηλώνει ένας άλλος μάγος της γραφής.

* Η ΔΙΩΝΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ είναι συγγραφέας. Τελευταίο της βιβλίο, η ποιητική συλλογή «Ο ευτυχισμένος Σίσυφος» (εκδ. ΑΩ).

Στην κεντρική εικόνα: Φωτογραφία © Γιάννης Μπεχράκης.


1. Αχιλλέας Κυριακίδης, Σημειώσεις για μια ιδιωτική θεωρία της λογοτεχνίας, Κίχλη 2015, σ. 15.
2. Ρέα Γαλανάκη, Σκέψεις για τη μαστορική των κειμένων, «Βασιλεύς ή στρατιώτης»;, κείμενο πρωτοδημοσιευμένο στο περιοδικό γραφή του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου Λάρισας, Άνοιξη 1995, τ. 30, σ. 5-10. Στον τόμο Ρέα Γαλανάκη, Βασιλεύς ή στρατιώτης – Σημειώσεις, σκέψεις, σχόλια για τη λογοτεχνία, Άγρα 1997, σ. 88.
3. Αχιλλέας Κυριακίδης, ό.π., σ. 11.


galanakiΔιηγήματα
Ρέα Γαλανάκη
Καστανιώτης 2020
Σελ. 178, τιμή εκδότη €15,00

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΡΕΑΣ ΓΑΛΑΝΑΚΗ

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Ο άλιωτος και άλλες ιστορίες με βρυκόλακες» (κριτική) – Η γκόθικ λογοτεχνική παράδοση της Ελλάδας

«Ο άλιωτος και άλλες ιστορίες με βρυκόλακες» (κριτική) – Η γκόθικ λογοτεχνική παράδοση της Ελλάδας

Για την ανθολογία διηγημάτων «Ο άλιωτος και άλλες ιστορίες με βρυκόλακες – Μια ελληνική ανθολογία λαογραφικού τρόμου» (ανθολόγηση – εισαγωγή – επίμετρο: Γιώργος Θάνος, εκδ. Ροές).

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος

Νεράιδες, στοιχει...

«Η Περσεφόνη στο στόμα του λύκου» της Δήμητρας Λουκά (κριτική) – Πρόσωπα και προσωπεία του μύθου

«Η Περσεφόνη στο στόμα του λύκου» της Δήμητρας Λουκά (κριτική) – Πρόσωπα και προσωπεία του μύθου

Για τη συλλογή διηγημάτων της Δήμητρας Λουκά «Η Περσεφόνη στο στόμα του λύκου» (εκδ. Κίχλη). Κεντρική εικόνα: Daniel Egnéus

Γράφει η Διώνη Δημητριάδου

Πώς μπορεί ένας αρχετυπικός μύθος, διατηρημένος μέσα στους αιώνες στη βασική του δομή ...

«Ελσίνκι» του Θεόδωρου Γρηγοριάδη (κριτική) – Διπλές ταυτότητες ως μορφές απόκρυψης

«Ελσίνκι» του Θεόδωρου Γρηγοριάδη (κριτική) – Διπλές ταυτότητες ως μορφές απόκρυψης

Για το μυθιστόρημα του Θεόδωρου Γρηγοριάδη «Ελσίνκι» (εκδ. Πατάκη). Κεντρική εικόνα: Ο πρωταγωνιστής της ιρακινής ταινίας «The Heart Sculpture».

Γράφει ο Γιώργος Ν. Περαντωνάκης

Το τελευταίο αυτό μυθιστόρημα του Θεόδωρου Γρηγοριάδη ανήκει καταρχάς στη ...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

«Ένας απέραντος κόσμος» του βραβευμένου με Πούλιτζερ Εντ Γιόνγκ (κριτική) – «Αυτός ο κόσμος, ο μικρός, ο μέγας»

«Ένας απέραντος κόσμος» του βραβευμένου με Πούλιτζερ Εντ Γιόνγκ (κριτική) – «Αυτός ο κόσμος, ο μικρός, ο μέγας»

Για το βιβλίο του Εντ Γιόνγκ [Ed Yong] «Ένας απέραντος κόσμος» (μτφρ. Αλέξης Καλοφωλιάς, εκδ. Πεδίο), «ένα μεγάλο δώρο που μπορούμε να κάνουμε στον εαυτό μας, στην προσπάθεια να αξιολογήσουμε ορθότερα την παρουσία μας σε τούτο τον πλανήτη». 

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος...

Δημήτρης Καραγιάννης: «Το κακό δεν έχει οντότητα, αναφύεται εκεί που απουσιάζει το φως της ζωής»

Δημήτρης Καραγιάννης: «Το κακό δεν έχει οντότητα, αναφύεται εκεί που απουσιάζει το φως της ζωής»

Με αφορμή το βιβλίο του, «Κρυμμένη ψυχική ομορφιά» (εκδ. Αρμός), ο Δημήτρης Καραγιάννης, παιδοψυχίατρος-ψυχοθεραπευτής, μιλά για τη συστημική ψυχοθεραπεία, το κακό, τα ένστικτα και τις ενορμήσεις, και λέει ότι  «η καλοσύνη μπορεί στην αυθεντική έκφρασή της να αποτελεί έκφραση της ψυχικής ομορφιάς».  ...

«Γκουντ λακ» του Βασίλη Κατσικονούρη (προδημοσίευση)

«Γκουντ λακ» του Βασίλη Κατσικονούρη (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το θεατρικό έργο του Βασίλη Κατσικονούρη «Γκουντ λακ», το οποίο θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

(Στο μπαρ του Μότζο. Ο ΜΗΤΣ με τον ΑΛΚΗ σ’ ένα τραπέζι. Ο ΜΗΤΣ έχ...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Γκουντ λακ» του Βασίλη Κατσικονούρη (προδημοσίευση)

«Γκουντ λακ» του Βασίλη Κατσικονούρη (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το θεατρικό έργο του Βασίλη Κατσικονούρη «Γκουντ λακ», το οποίο θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

(Στο μπαρ του Μότζο. Ο ΜΗΤΣ με τον ΑΛΚΗ σ’ ένα τραπέζι. Ο ΜΗΤΣ έχ...

«Το παιδί και το κρι κρι» της Βάννας Κατσαρού (προδημοσίευση)

«Το παιδί και το κρι κρι» της Βάννας Κατσαρού (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Βάννας Κατσαρού «Το παιδί και το κρι κρι», σε εικονογράφηση της Μαίης Σταθοπούλου, το οποίο κυκλοφορεί στις 6 Νοεμβρίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Λίγα λόγια για...

«Σου γράφω από την κοιλιά του κτήνους» του Μίνου Ευσταθιάδη (προδημοσίευση)

«Σου γράφω από την κοιλιά του κτήνους» του Μίνου Ευσταθιάδη (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Μίνου Ευσταθιάδη «Σου γράφω από την κοιλιά του κτήνους», το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 5 Νοεμβρίου από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΤΑ ΤΥΜΠΑΝΑ

...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

  «Η δική μου Αμερική»: 25 Έλληνες συγγραφείς και μεταφραστές γράφουν για το μυθιστόρημα που τους αποκάλυψε τη Χώρα

«Η δική μου Αμερική»: 25 Έλληνες συγγραφείς και μεταφραστές γράφουν για το μυθιστόρημα που τους αποκάλυψε τη Χώρα

«Η δική μου Αμερική»: 25 Έλληνες και Ελληνίδες συγγραφείς και μεταφραστές μας αποκαλύπτουν το μυθιστόρημα που τους μύησε στην αχανή χώρα. Οι επιλογές τους κυμαίνονται από εφηβικά αναγνώσματα μέχρι ένα πολύ επίκαιρο (και μη λογοτεχνικό) βιβλί...

Κατασκοπικά μυθιστορήματα: Οι πρωτοπόροι, οι συνεχιστές, οι κορυφαίοι – Ένας συνοπτικός οδηγός με τα καλύτερα του τότε και του σήμερα

Κατασκοπικά μυθιστορήματα: Οι πρωτοπόροι, οι συνεχιστές, οι κορυφαίοι – Ένας συνοπτικός οδηγός με τα καλύτερα του τότε και του σήμερα

Επιλογή από τα καλύτερα κατασκοπευτικά μυθιστορήματα που έχουν κυκλοφορήσει τελευταία, συν λίγα παλαιότερα, από τα κορυφαία του είδους. Ταυτόχρονα, μια ευσύνοπτη μα πλήρης παρουσίαση της ιστορίας του είδους, μαζί με έναν αναστοχασμό πάνω στα όρια και τις συντεταγμένες του.

Γράφει η Χίλντα Παπαδημητρί...

Τι διαβάζουμε τώρα; 25 βιβλία λογοτεχνίας που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ή… μόλις

Τι διαβάζουμε τώρα; 25 βιβλία λογοτεχνίας που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ή… μόλις

Ο Οκτώβριος οδεύει προς το τέλος του, οι εκδότες έχουν ήδη βγάλει, ή βγάζουν αυτές τις μέρες, σημαντικά βιβλία που θα διαβαστούν και θα συζητηθούν τους μήνες που έρχονται. Επιλέξαμε ορισμένα από αυτά, ελληνικής και ξένης πεζογραφίας, κυρίως. Θα ακολουθήσουν, το επόμενο διάστημα, πολλά περισσότερα. 

Γράφ...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

15 Δεκεμβρίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα 100 καλύτερα λογοτεχνικά βιβλία του 2023

Mυθιστορήματα, νουβέλες, διηγήματα, ποιήματα: Επιλογή 100 βιβλίων, ελληνικών και μεταφρασμένων, από τη βιβλιοπαραγωγή του 2023. Επιλογή: Συντακτική ομάδα της Book

ΦΑΚΕΛΟΙ