Κάλι, Κολομβία, στο γύρισμα της δεκαετίας του '50. Κλειδαμπαρωμένοι στο σπίτι, εξαιτίας της βίας που εξαπλώνεται στην πόλη, μια μητέρα με τα μικρά παιδιά της, τον Ελίψιο και τον Φρανσίσκο, περιμένουν με αγωνία τον πατέρα να επιστρέψει από τη δουλειά. Επιβάλλεται συσκότιση, οι δρόμοι γεμίζουν νεκρούς. Η αιματηρή περίοδος γνωστή και ως «Λα Βιολένσια» έχει ξεκινήσει.
Χρόνια μετά, ο φοιτητής Ελίψιο διώκεται από την αστυνομία και τον στρατό και καταφεύγει στο διαμέρισμα της κοπέλας του. Ανήκει στους ναδαϊστές, μια ομάδα καλλιτεχνικής πρωτοπορίας που στοχεύει να αφυπνίσει συνειδήσεις με τη βία και να δώσει μια κλοτσιά «στον κώλο της κοινωνίας». Ο Ελίψιο τελικά συλλαμβάνεται, φυλακίζεται, καταφέρνει να δραπετεύσει.
Τρεις μέρες, τρεις διαφορετικές δεκαετίες σε ένα μυθιστόρημα που κινείται ανάμεσα στη μυθοπλασία, την ιστορία και την ποίηση και εξερευνά μια αποσιωπημένη περίοδο εμφυλίου πολέμου στην ιστορία της Κολομβίας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«Μία από τις συγκινητικότερες και απέλπιδες παρελάσεις της Βαριάς μοίρας που έχει σημαδέψει πολλές γενιές της Λατινικής Αμερικής μας. Είναι η μαρτυρία μιας αποτυχίας, αλλά ταυτόχρονα η κραυγή μιας ελπίδας που δεν σβήνει. Ένα έργο διαρκείας, γραμμένο με την αθωότητα ενός οραματιστή, που θα συντροφεύει τους αναγνώστες πολύ καιρό αφότου έχουν κλείσει το βιβλίο. (Άλβαρο Μούτις)

Σε τούτο το παράδοξο αφήγημα, το οποίο διαδραματίζεται στην αμερικανική Άγρια Δύση, συναντάμε ένα σύνολο περιβόητων χαρακτήρων: το Δακρυσμένο Πιστόλι, που βάζει τα κλάματα στη θέα των αντιπάλων του, τον Παπά, ο οποίος μόλις αρχίζει το πιστολίδι δίνει τελευταία μετάληψη στους εχθρούς του, και τον γνωστό και μη εξαιρετέο Κιμ Κάρσονς, έναν ομοφυλόφιλο πιστολά ο οποίος, με συμπαραστάτες μια σειρά από όμορφα αγόρια, βάζει σκοπό να θέσει υπό αμφισβήτηση την ηθική της αμερικανικής επαρχίας ενώ μάχεται για τη διαγαλαξιακή ελευθερία.
Φαντασιώδης και αστείος, ο "Τόπος των Νεκρών Δρόμων" του Μπάροουζ συνεχίζει την εξερεύνηση των δυνάμεων ελέγχου της κοινωνίας -δια του κράτους, της Εκκλησίας, των γυναικών, του γραπτού λόγου, των ναρκωτικών- με ένα ύφος μοναδικό και πρωτόγνωρο στη λογοτεχνία του εικοστού αιώνα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Οι Μασόνοι και οι εξωγήινοι, τα Νεφιλίμ και οι πιλότοι των αεροπλάνων που μας ψεκάζουν, οι δολοφόνοι του Κένεντι και οι εβραιομπολσεβίκοι Σοφοί της Σιών, όλοι εφαρμόζουν πολλαπλές σκοτεινές συνωμοσίες εναντίον μας. Υπάρχει όμως επιπλέον μια ακόμα αμείλικτη παγκόσμια συνωμοσία, αυτή που μας επιβάλλει να μη σκεφτόμαστε τι ακριβώς σημαίνει ο όρος Θεωρία Συνωμοσίας και ποιες οι πολιτικές και κοινωνικές συνέπειες της διάδοσης τέτοιων, ασαφώς ορισμένων, θεωριών.
Το βιβλίο επιχειρεί να διαβάσει την ιστορία της ανάδυσης διαφόρων μυστικών συνωμοσιών οι οποίες, υποτίθεται, "εξηγούσαν" τη Γαλλική Επανάσταση· εξετάζει την πολύ πιο πρόσφατη δημιουργία του όρου Θεωρία Συνωμοσίας τον 20ό αιώνα· επιχειρεί να κατανοήσει τι ακριβώς σημαίνει ο όρος και ποια φαινόμενα περιλαμβάνει.
Στόχος του είναι να αποκαλυφθεί το πώς οι θεωρίες συνωμοσίας, αντίθετα με την κοινή αντίληψη, είναι στην πραγματικότητα στοιχεία της κυρίαρχης ιδεολογίας. Απορρέουν αυθόρμητα από την ιδεολογική διάρθρωση του μοντέρνου κράτους και γίνονται εργαλεία, στα χέρια δυνάμεων που δεν συνωμοτούν μυστικά, για την ολοφάνερη -και όχι μυστική- διαχείριση της πολιτικής στα πλαίσια των κοινωνιών του ύστερου καπιταλισμού. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Το «πλίθινο σπίτι» υπήρξε, όπως υπήρχαν πολλά τέτοια σπίτια σε όλη τη μεταπολεμική Ελλάδα. Ένα σπίτι χτισμένο με συλλογική εργασία στις παρυφές μιας επαρχιακής πόλης, όπου κατοικούσε μια οικογένεια βιοπαλαιστών με εννέα παιδιά. Και η «δύναμή» του δεν ήταν άλλη από την αξιοπρέπεια, τη λεβεντιά, την αγωνιστικότητα, την αλληλεγγύη και την αγάπη που βασίλευαν εκεί μέσα. Μια δύναμη που ξεπερνούσε τους πλίθινους τοίχους και ακτινοβολούσε σε όλη τη γειτονιά.
Σαν σε κινηματογραφική ταινία, η συγγραφέας ζωντανεύει αληθινά περιστατικά από τις ταραγμένες δεκαετίες του '50, του '60, του '70 και τη μεταπολίτευση, όπως τα έζησαν τα πρόσωπα του βιβλίου και η ίδια στην επαρχία και αργότερα στην Αθήνα, με αφήγηση τρυφερή και συγκινητική, ιστορικά ακριβή και αιχμηρή, αποκαλυπτική και ενίοτε ελαφρώς ειρωνική. Περιγράφει επίσης τις βαρύτατες συνέπειες της χούντας, τις ανεκπλήρωτες και διαψευσμένες ελπίδες της δημοκρατικής μεταπολίτευσης.
Στις σελίδες του βιβλίου ξεδιπλώνονται αντιθέσεις και συγκρούσεις ανάμεσα στη φτώχεια και την απληστία, στην ντομπροσύνη και την υποκρισία, στην αξιοπρέπεια και τη δουλικότητα, στην περηφάνεια και την υποταγή. Συνολικά αναδεικνύει τη διαχρονική υπεροχή των αξιών του σκεπτόμενου κοινωνικού ανθρώπου, πολυτίμων και στη σημερινή εποχή. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Το 2004, λίγο πριν σκάσει η φούσκα του χρηματιστηρίου, καταστραφεί η μεσαία τάξη και αποκαλυφθούν τα μεγάλα σκάνδαλα διαφθοράς που είχαν διαβρώσει την ισπανική κοινωνία, ο Ελάδιο Μονρόι, ένας σωματώδης, παρορμητικός συνταξιούχος του ναυτικού αφήνει για λίγο στην άκρη τις «αφορολόγητες» μικροδουλειές του, στην πόλη Λας Πάλμας των Κανάριων Νήσων, και αναλαμβάνει μια αποστολή για χάρη της πρώην συζύγου του. Η Άνα Μαρία, παντρεμένη πλέον με τον Ερνέστο Γκαρσία Μεδίνα, επιτυχημένο επιχειρηματία και ανερχόμενο πολιτικό, ζητά βοήθεια από τον Μονρόι όταν την εκβιάζει κάποιος που έχει στην κατοχή του βίντεο της ίδιας και του συζύγου της σε ερωτικό τρίο με μια πόρνη. Από εκείνη τη στιγμή η ως τότε ήσυχη ζωή του Μονρόι παγιδεύεται σε μια σειρά απρόβλεπτων, βίαιων γεγονότων, όπου κανείς δεν είναι πλέον ασφαλής. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Δεκέμβρης του 2016. Δεκαπέντε άνθρωποι κι ένα σκυλί συγκεντρώνονται σε μια απόμερη ακτή της Βάρκιζας. Συμμετέχουν σ' ένα ιδιότυπο «μνημόσυνο» ύστερα από την απροσδόκητη απώλεια δύο συντρόφων, ενός πρώην ναυτικού και της μεξικανής γυναίκας του. Αυτή η παραθαλάσσια σύναξη υποχρεώνει να συγχρωτιστούν για λίγες ώρες διαφορετικοί άνθρωποι και παρόλο που, εκ πρώτης όψεως, δεν φαίνεται να συμβαίνει κάτι συνταρακτικό, τίποτε μετά από αυτό δεν είναι πλέον το ίδιο. Για κανέναν.
Το "Ω! Τι υπέροχη εκδρομή!" καταγράφει με λεπτομέρειες (και σε αντίστιξη με μια σειρά από σημαντικά, κατά τον συγγραφέα, συμβάντα των ετών 2012-2020) την καθημερινότητα όλων αυτών όπως βιώνεται αγχωτικά υπό το βάρος ενός αλλόκοτου, άρρωστου νέφους που καλύπτει την επικράτεια, νέφους που βαθμιαία εξωθεί όλο και περισσότερους ανθρώπους από την άκρα ταπείνωση στην άκρα εξαγρίωση.
Το "Ω! Τι υπέροχη εκδρομή!" αποτελεί, τυπικά, συνέχεια του προηγούμενου μυθιστορήματος του συγγραφέα (Φλλσστ, φλλσστ, φλλλσσστ, Τόπος 2020]. Ήδη στο κλείσιμο εκείνου του τόμου σβήνουν οι γερασμένες φωνές κάποιων ηρώων. Εδώ νέες φωνές, νέοι ήρωες προβάλλουν στο προσκήνιο. Διεκδικούν μια ελευθερία πέρα από κάθε γνωστή ιστορική προσδοκία, περίπου πρωτόγονη, ως μέλλον (ή τέλος) αυτού του καιρού και αυτής της χώρας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)