ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ

Κάποια από τα συνθήματα στους τοίχους,
κάποια τραγούδια δίχως υπογραφή,
όλα τα λόγια που φέρουνε ψυχή,
όλη η θλίψη από τους μύθους.

Το μέρος της αγάπης που γράφεται σε στίχους,
γράμματα που δεν σβήστηκαν στους δρόμους,
κάθε μια λέξη που αντικαθιστά τους νόμους
και συνεχίζει εμάς τους υπόλοιπους.

Ψάχνει και αυτή να βρει το ρήμα,
ώστε να είναι και αυτή ουσιαστικό·
δεν το βρίσκει, δίνει συνέχεια στο νήμα

που την έχει φέρει ως εδώ.
Γιατί, πριν να γίνει αποτέλεσμα και αυτή
είναι, καταρχάς, ζωή.
[Από την έκδοση]

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012. Μια μέρα που σημαδεύτηκε από την ψήφιση του δεύτερου μνημονίου και τη μεγάλη διαδήλωση εκατοντάδων χιλιάδων διαδηλωτών. Την ίδια μέρα που το κέντρο της Αθήνας φλέγεται από την εξέγερση, καίγονται και οι δίδυμοι κινηματογράφοι της Σταδίου. Τα σημεία μηδέν στον ιστορικό χρόνο της Μεταπολίτευσης γίνεται ο χωρόχρονος δράσης 21 ιστοριών αφηγηματικών σεκάνς. Πρωταγωνιστούν άνθρωποι κάθε ηλικίας των οποίων η ζωή σημαδεύτηκε από το φωτεινό σκοτάδι των κινηματογραφικών αιθουσών. Η συλλογή διηγημάτων "Δωδεκάτη Φεβρουαρίου" συνομιλώντας με την έβδομη τέχνη, την οποία χρησιμοποιεί ως όχημα, κινείται μεταξύ μυθοπλασίας και πραγματικότητας, επιχειρώντας να φωτίσει τις συνέχειες και ασυνέχειες μεταξύ ατομικού και συλλογικού ιστορικού χρόνου, όταν το τραύμα της οικονομικής κρίσης συμφύρεται με τη στάχτη από τα αποκαΐδια του πολιτισμού.
Μέσα στη μυσταγωγική σιωπή όπου μόνο οι φλόγες τσιτσίριζαν, τα φυτά είχαν υψώσει το ανάστημά τους στήνοντας ένα αδιαπέραστο αντιπυρικό τείχος προστασίας στις κεντρικές αίθουσες. Απείραχτες και ανέγγιχτες από τη μανία της φωτιάς. Τους φάνηκε πως άκουσαν το λιοντάρι της Metro Goldwyn να βρυχάται. Ο επικεφαλής μάλιστα έλεγε αργότερα πως είδε τον Γκάρι Κουπερ αυτοπροσώπως να τα βάζει με τους εμπρηστές. «Ελλάς, η χώρα των θαυμάτων!» αναφώνησε ο ιδιοκτήτης. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Με μια γλώσσα αιχμηρή, χειρουργική όπως και στα ποιήματά της, η Μαρία Κοπανίτσα ανατέμνει εδώ, χωρίς παραχωρήσεις, μεγάλα και εν μέρει απύθμενα θέματα της ζωής: συμβατικούς και αντισυμβατικούς έρωτες, ασθένειες, πόνο και ηδονή, στιγμές θανάτου, αναμνήσεις, γονείς και οικογενειακές ιστορίες, τους ξένους μέσα στην προσωπική ζωή. Μεταξύ απόγνωσης και ανακοπής, ανατριχίλας, και ανακούφισης.
Μια σειρά από διαφορετικά κείμενα που συντείνουν ωστόσο σε μια ενιαία αφήγηση, αποδίδουν έναν ολόκληρο βίο μέσα από αναμνήσεις, αισθήσεις, φευγαλέες εντυπώσεις και διαφορετικά επίπεδα εμπειριών, καθώς διαπλέκεται το παρελθόν και το παρόν, το όνειρο, το απωθημένο, το νεκρό και το ζωντανό, το αγαπητό και το μισητό.
Οπωσδήποτε μια νέα μορφή λογοτεχνίας, ρεαλιστικής και λυρικής, συγκεκριμένης ή σκόπιμα ασαφούς, που καθιστά τη γραφή αλλά και το χιούμορ μοναδικό εξομολογητικό και θεραπευτικό εργαλείο της εσωτερικής ταραχής, του ανικανοποίητου πόθου, της πιθανής και ενδεχόμενης σωτηρίας. (Νίκος Καραπιδάκης, από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ζούμε στην εποχή της απενοχοποιημένης χυδαιότητας. Το χυδαίο έχει παρεισφρήσει στη συμπεριφορά, στη γλώσσα, στην εμφάνιση, στις τέχνες, σε τέτοιο δε βαθμό και ένταση που καθίσταται σχεδόν αόρατο. Το συναντάμε στα πλήθη, αλλά και στις ελίτ, ασύδοτο στις διαφημίσεις, στα μίντια και στα κοινωνικά δί κτυα. Μια χυδαιότητα ανερυθρίαστη, ενίοτε επιθετική. Το βιβλίο αυτό εξετάζει συστηματικά το φαινόμενο της εξάπλωσης της χυδαιότητας την εποχή της νεωτερικότητας, μελετάει τις πηγές και τα αίτια της διάδοσής της, αναζητώντας ένα πιθανό αντίδοτο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Οδός Σόλωνος, οδός ονείρων συλλογικών και ατομικών. Οδός διαδηλώσεων, ερώτων, χαφιέδων, χαμένων προσδοκιών. Μυστικά και βλέμματα, αγγίγματα βιαστικά και καφές στο κυλικείο. Πεταμένα τσιγάρα, παλιά βιβλία, γέλια και ελπίδες. Όταν βρέχει γλιστρούν οι σπασμένες πλάκες στα πεζοδρόμιά της, φοβάσαι μην πέσεις, μεγάλωσες πια, τι κάνω εδώ πάλι; αναρωτιέσαι. Αλλά είσαι εδώ, στην οδό Σόλωνος, χαμογελώντας: ωραία ήταν, λες, και αφήνεις τις ματαιώσεις να παρασυρθούν με τα βρομόνερα και τ αποτσίγαρα στα ρείθρα του δρόμου. "Είμαστε τυχερή γενιά", ακούς καθαρά μέσα σου. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)