Σε συνέντευξή της στο Art’s desk, η συγγραφέας Mieko Kawakami [Μιέκο Καβακάμι] μίλησε για το μυθιστόρημά της «Ο παράδεισος», το οποίο κυκλοφόρησε προσφάτως στα ελληνικά από τις εκδόσεις Gutenberg σε μετάφραση Κίκας Κραμβουσάνου.
Επιμέλεια: Book Press
Σε συνέντευξή της στο Art’s desk, η Μιέκο Καβακάμι, η «σύγχρονη βασίλισσα της ιαπωνικής λογοτεχνίας», μίλησε για το μυθιστόρημά της Ο παράδεισος (εκδ. Gutenberg, μτφρ. Κίκα Κραμβουσάνου).
Στο βιβλίο της Καβακάμι, ένα αγόρι με στραβισμό, που πέφτει σχεδόν καθημερινά θύμα σχολικού εκφοβισμού, γίνεται φίλος με ένα συνομήλικο του κορίτσι, την Κοτζίμα, η οποία φαίνεται να είναι το μόνο άτομο που μπορεί να τον καταλάβει, μιας κι αυτή τυγχάνει της ίδιας αντιμετώπισης από τις συμμαθήτριές της.
Η Καβακάμι εξήγησε στη δημοσιογράφο Ίζι Σμιθ πως «οι ιστορίες που πραγματεύονται τα τραύματα της παιδικής μας ηλικίας μιλούν, στην πραγματικότητα, για ολόκληρη την ανθρώπινη ζωή, εφόσον όλη η θλίψη και τα βάσανά μας πηγάζουν πάντα από τα παιδικά και τα εφηβικά μας χρόνια».
«Έχουμε μάθει να θεωρούμε πως ο πόνος και η ανακούφιση, το καλό και το κακό, είναι έννοιες αντίθετες. Για να ανακαλύψουμε την ευτυχία, νομίζω πως πρέπει να κάνουμε κάποια θυσία. Δηλαδή, να αποδεχτούμε και τα καλά και τα κακά. Νομίζω πως μέσα από τον πόνο και τη θλίψη αποκτάς μια σοφία για τη ζωή. Αυτό που έμαθα από τις δικές μου εμπειρίες, είναι πως το θετικό και το αρνητικό επικοινωνούν μεταξύ τους, και ρυθμίζονται, σαν ψηφιακές εφαρμογές, το ένα από το άλλο. Ωστόσο, κάποιες φορές η βία είναι απλώς βία και τίποτα παραπάνω. Και το ίδιο μπορεί να ειπωθεί και για την ομορφιά, που υπάρχει ανεξαρτήτως».
Οι πρωταγωνιστές των βιβλίων της Καβακάμι είναι συχνά περιθωριοποιημένα, μοναχικά άτομα. Σύμφωνα με τη συγγραφέα, κάθε άνθρωπος έχει περάσει κάποια περίοδο στη ζωή του κατά την οποία αισθανόταν εντελώς ανίσχυρος, αδύναμος - η αδυναμία, για την Καβακάμι, είναι χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης:
«Έχουμε την τάση να χωρίζουμε τους ανθρώπους σε δυνατούς κι αδύναμους, αλλά νομίζω πως η αδυναμία είναι ένα συστατικό που βρίσκεται στον πυρήνα της ανθρώπινης φύσης, είναι θεμελιώδες κομμάτι της. Όλοι γεννιούνται ως ανίσχυρα βρέφη και μετά, πεθαίνουν εξίσου ευάλωτοι. Γράφοντας για τους ανθρώπους στις αδύναμες στιγμές τους, απεικονίζεις τον παρελθοντικό και τον μελλοντικό εαυτό σου. Για αυτό, όταν ξεκινώ τα μυθιστορήματά μου, η αδυναμία γίνεται στοιχείο των χαρακτήρων μου, μέρος της ταυτότητάς τους».