
Η συγγραφέας Han Kang απάντησε στις «έτοιμες» ερωτήσεις του Guardian σχετικά με την ανάγνωση. Τα βιβλία της κυκλοφορούν στα ελληνικά από τις εκδόσεις Καστανιώτη, σε μετάφραση Αμαλίας Τζιώτη.
Επιμέλεια: Book Press
Ποια είναι η πρώτη σας αναγνωστική ανάμνηση;
«Όταν ήμουν παιδί, ο πατέρας μου, ένας νεαρός και φτωχός μυθιστοριογράφος, φυλούσε πολλά βιβλία στο μη επιπλωμένο σπίτι μας. Ένας χείμαρρος βιβλίων από τα ράφια πλημμύριζε το πάτωμα, σχηματίζοντας άναρχα πύργους, σαν να βρισκόμασταν σε ένα μονίμως ανοργάνωτο παλαιοπωλείο. Για εμένα, τα βιβλία ήταν σχεδόν ζωντανά και συνεχώς πολλαπλασιάζονταν και διεύρυναν τα όριά τους. Παρά τις συχνές μετακινήσεις μας, μπορούσα να νιώσω άνετα χάρη στα βιβλία που με προστάτευαν. Πριν βρω φίλους στην κάθε περίεργη γειτονιά όπου μετακομίζαμε, είχα μαζί μου τα βιβλία μου κάθε απόγευμα».
Ποιο ήταν το αγαπημένο σας βιβλίο ως παιδί;
«Στην πρώιμη παιδική μου ηλικία, διάβαζα παιδικά βιβλία από Κορεάτες συγγραφείς όπως ο Kang So-cheon ή ο Ma Hae-song. Θυμάμαι πως με είχε γοητεύσει η ιστορία ενός φωτογραφικού στούντιο που τύπωνε φωτογραφίες των ονείρων των ανθρώπων. Θυμάμαι την εικόνα ενός παιδιού, που ήταν λυπημένο επειδή τα δέντρα κοιμούνται όρθια τη νύχτα, και τραγουδούσε: ‘’Ω δέντρο, ω δέντρο, ξάπλωσε και κοιμήσου’’. Επίσης, ένα μεταφρασμένο παιδικό βιβλίο που θα μου μείνει αξέχαστο είναι το Αδελφοί Λεοντόκαρδοι της Άστριντ Λίντγκρεν.
»Στα τέλη της εφηβείας μου, με απορρόφησε η ανάγνωση της ρωσικής λογοτεχνίας, ειδικά των μεγάλων, δύσκολων μυθιστορημάτων του Ντοστογιέφσκι. Το Death of a poet του Πάστερνακ ήταν επίσης ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία που είχα διαβάσει πολλές φορές».
Ποιος είναι ο συγγραφέας που άλλαξε τον τρόπο σκέψης σας;
«Πριν από δέκα χρόνια περίπου, διάβασα το Άουστερλιτς του WG Sebald και άρχισα να σκέφτομαι τον τρόπο με τον οποίο εισχώρησε βαθιά στον εσωτερικό μου κόσμο, τον τρόπο που με έκανε να αποδεχτώ τις συλλογικές αναμνήσεις. Έκτοτε, έχω διαβάσει τα περισσότερα βιβλία του. Οι ξεριζωμένοι είναι το αγαπημένο μου».
Ποιος είναι ο συγγραφέας στον οποίο επιστρέφετε συνεχώς;
«Υπήρξε μια χρονιά που δεν μπορούσα να γράψω και να διαβάσω μυθοπλασία. Μπορούσα να δω μόνο ντοκιμαντέρ γιατί οι ταινίες μυθοπλασίας μου φαίνονταν ανυπόφορες. Περνούσα τον χρόνο μου διαβάζοντας κυρίως βιβλία αστροφυσικής. Η μοναδική εξαίρεση, κατά κάποιο τρόπο, ήταν ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες. Διάβασα ξανά και απόλαυσα τους τόμους που είχα ξεφυλλίσει στα είκοσί μου, όπως το Το βιβλίο της άμμου και το Η μνήμη του Σαίξπηρ».
Ποια είναι τα βιβλία που ανακαλύψατε αργότερα στη ζωή σας;
«Το Περιοδικό σύστημα του Πρίμο Λέβι. Οι αόρατες πόλεις του Ίταλο Καλβίνο. Οι Δουβλινέζοι του Τζέιμς Τζόις. Ο Θεός των μικρών πραγμάτων της Αρουντάτι Ρόι. Το Nox από την Ανν Κάρσον».