Η Αλίκη Στελλάτου με τη νουβέλα της «Γάτα στον κήπο» (εκδ. Κίχλη) προσεγγίζει τις μνήμες και το παρελθόν δύο γυναικείων φωνών. Θραύσματα εικόνων, συγγενικών προσώπων, μισοειπωμένων φράσεων. Θραύσματα χρόνου που συνθέτουν ένα κολάζ σπειροειδών αναμνήσεων. Στη σύνθεση της νουβέλας, ξεχωρίζει η μεστή και δουλεμένη γλώσσα, η οποία υπηρετεί και αναδεικνύει τις δύο αφηγήσεις.
Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός
Με ποια λόγια θα συστήνατε το βιβλίο σας σε κάποιον που δεν γνωρίζει τίποτε για εσάς;
Δεν πρόκειται για ένα βιβλίο με εξωστρεφή προσανατολισμό, με την έννοια ότι οι ήρωες δεν ενδιαφέρονται για το βλέμμα του κόσμου επάνω τους, αλλά για το δικό τους βλέμμα επάνω στον κόσμο. Δεν έχουν συγκεκριμένες ιδιότητες ή κοινωνικά χαρακτηριστικά, αλλά με θολά περιγράμματα κινούνται ανάμεσα στην πραγματικότητα και στο όνειρο, στη ζωή και στον θάνατο. Εκείνο που τους καθοδηγεί είναι η υπαρξιακή αβεβαιότητα και η επώδυνη ενδοσκόπηση, ώστε μέσα από βαθειές οικειότητες, μυρωδιές, αγαπημένα πρόσωπα, αλλά κυρίως μέσα από τον πόνο της απώλειας και της ενοχής, ανακαλύπτουν τελικά τον εαυτό τους. Ο κόσμος ενσαρκώνεται άλλοτε στο πρόσωπο του κρίσιμου άλλου, που μπορεί να είναι ένας νεκρός θείος, μια ξενοδόχος, φιγούρες παρελθόντων βιωμάτων και ανολοκλήρωτων ονείρων, ή ακόμα και ο ίδιος ο εαυτός, και άλλοτε στη μορφή αντικειμένων και ζώων, που εμμονικά επιστρέφουν σαν μετωνυμίες ενός άλλου, εσωτερικού κόσμου, εκεί που όλα συμβαίνουν.
Τι απαντάτε σε όσους θα πουν: ακόμη ένας συγγραφέας; Τι το καινούργιο φέρνει;
Θα απαντούσα πως δεν μου είναι εύκολο να αντιληφθώ τη συγγραφή, σαν ένα φαινόμενο του συρμού. Η γραφή μετεωρίζεται ανάμεσα στο άγγιγμα και τη φυγή, και ο συγγραφέας γράφοντας αναμετράται με τον εαυτό του, λύνει γρίφους, επαγρυπνά, ομφαλοσκοπείται, ανησυχεί. Επαναδιατυπώνοντας λοιπόν, θα έλεγα «ακόμα ένας που θέλησε να αναμετρηθεί με τους μίτους του». Ελπίζω πως έτσι αποδυναμώνεται η δυσπιστία που υπονοείται από την ερώτηση, και πως αναγγέλλεται με θετικό τρόπο η εμφάνιση μιας νέας φωνής, ενός νέου τρόπου, ενός αποτυπώματος, εξ ορισμού μοναδικού.
Πείτε μας δυο λόγια για το νεότευκτο «συγγραφικό σας εργαστήρι».
Διασταυρώθηκα με τη γραφή από μικρή ηλικία. Οι απόπειρές μου όμως συστηματοποιήθηκαν πολλά χρόνια αργότερα, όταν παρακολούθησα τα μαθήματα δημιουργικής γραφής του Μισέλ Φάις στο Ε.Κ.Ε.Β.Ι., ακριβώς γιατί ήθελα να βρω τον δρόμο μου μέσα στις λέξεις. Όμως δεν είναι εύκολο να βρεθεί η λέξη που θα μεταφέρει καλύτερα την αίσθηση. Η λέξη είναι φανός που αναβοσβήνει στα σκοτεινά. Ενώ νομίζεις ότι τη βρήκες, εκείνη χάνεται ή ανάβει ξανά σε διαφορετικό σημείο. Δεν επιτρέπει βεβαιότητες και κομπασμπούς. Πάντα θα υπάρχει κάτι ακριβέστερο και η αναζήτηση δεν τελειώνει ποτέ. Βοηθούν η πειθαρχία, ο ρυθμός, η επιμονή. Και χρειάζεται φιλτράρισμα και μελέτη – ούτε αυτά τελειώνουν ποτέ.
Η λέξη είναι φανός που αναβοσβήνει στα σκοτεινά. Ενώ νομίζεις ότι τη βρήκες, εκείνη χάνεται ή ανάβει ξανά σε διαφορετικό σημείο. Δεν επιτρέπει βεβαιότητες και κομπασμπούς. Πάντα θα υπάρχει κάτι ακριβέστερο και η αναζήτηση δεν τελειώνει ποτέ.
Έχουν επηρεάσει άλλες τέχνες –κινηματογράφος, εικαστικά, κόμικς, μουσική κ.ά.– τη συγγραφική σας δουλειά; Αν ναι, με ποιους τρόπους;
Η φωτογραφία με συγκινεί. Με συγκινεί ο υπαινιγμός στη συνύπαρξη αντικειμένων ή/και προσώπων στον χώρο, η αποκάλυψη των, φαινομενικά ανύπαρκτων, δεσμών τους, το οξύμωρο του διηνεκούς της στιγμής. Ο φωτογραφικός φακός παρεμβάλλεται ανάμεσα σε εκείνα που συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μας και σε εκείνα που συμβαίνουν πίσω από αυτά, και με έναν τρόπο τα αντιμεταθέτει. Η αντιμετάθεση αυτή μπορεί να είναι ένας ισχυρός πυρήνας γραφής.
Συνήθως, δεν είμαι σε ετοιμότητα για το κρίσιμο «κλικ», χρειάζομαι χρόνο για να συνειδητοποιήσω ή να τοποθετήσω τον εαυτό μου, κυριολεκτικά και μεταφορικά, απέναντι σε ό,τι αιφνιδίως μού παρουσιάζεται. Το «κλικ» όμως έχει γίνει νοερά: συχνά θυμάμαι φωτογραφίες που δεν έχω τραβήξει. Αυτές καταγράφονται ως αναμνήσεις, που πάλι από την αρχή, ψάχνουν τα μεταξύ τους νήματα.
Ο δρόμος προς την έκδοση για τους νέους συγγραφείς συνήθως δεν είναι σπαρμένος με ροδοπέταλα. Ποια είναι η δική σας ιστορία;
Για εμένα τουλάχιστον αυτό ισχύει. Υπήρξαν απορρίψεις, μεγάλες περίοδοι αναμονής και απογοητεύσεις. Ωστόσο στο τέλος του δρόμου, το βιβλίο μου εκδόθηκε από τις εκδόσεις Κίχλη, οι οποίες σταθερά και με συνέπεια εμπιστεύονται τους Έλληνες πεζογράφους και τις νέες φωνές. Με την επιμονή και τη δουλειά, αλλά κυρίως με τη φροντίδα της Γιώτας Κριτσέλη προς όλα εκείνα που στεγάζει, έμψυχα και άψυχα, δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερο αποτέλεσμα.
* Ο ΚΩΣΤΑΣ ΑΓΟΡΑΣΤΟΣ είναι δημοσιογράφος.
Γάτα στον κήπο
Αλίκη Στελλάτου
Κίχλη 2018
Σελ. 80, τιμή εκδότη €8,80