Τρύφων Τριανταφυλλίδης: «Οι ιστορίες είναι σταθμοί σε μια διαδρομή, σε ένα ταξίδι»

Με ποια λόγια θα συστήνατε το βιβλίο σας σε κάποιον που δεν γνωρίζει τίποτε για σας;

Το Ένας κόκκος ρύζι είναι μια συλλογή από 12 μικρές ιστορίες. Ενώ η θεματολογία τους διαφέρει, υπάρχει ένα συναίσθημα που τις ενώνει. Ένα συναίσθημα που ωριμάζει και εξελίσσεται από ιστορία σε ιστορία. Οι ιστορίες είναι σταθμοί σε μια διαδρομή, σε ένα ταξίδι. Ελπίζω οι αναγνώστες να μπορούν να ταξιδέψουν μαζί μου και να απολαύσουν το ταξίδι τόσο πολύ, όσο εγώ όταν έγραφα το βιβλίο.

Τι απαντάτε σε όσους θα πουν: ακόμη ένας συγγραφέας; Τι το καινούργιο φέρνει;

Αυτή είναι μια ερώτηση για τους αναγνώστες του βιβλίου. Θα είχε ενδιαφέρον να ρωτήσουμε αυτούς για το αν έχω κάτι καινούριο να τους προσφέρω. Αν παρόλα αυτά υποχρεωθώ να μιλήσω εγώ για τον εαυτό μου, τότε θα έλεγα ότι φέρνω την γρήγορη εξέλιξη της ιστορίας, την αποστασιοποιημένη ματιά του παρατηρητή ακόμα και όταν η αφήγηση είναι σε πρώτο πρόσωπο, την ανάμειξη του ερωτικού στοιχείου με την υπαρξιακή αγωνία, την ανάμειξη του σοβαρού με το αστείο, του πραγματικού με το φανταστικό.

Σε τελευταία ανάλυση, τίποτα από όλα αυτά δεν είναι πραγματικά καινούριο, όλα έχουν ήδη ανακαλυφτεί. Από την άλλη μεριά, ο τρόπος σύνθεσης του μείγματος όλων των παραπάνω ίσως να είναι πρωτότυπος, μένει να το κρίνουν αυτό οι αναγνώστες.

Προσπαθώ να συμπυκνώσω στη γραφή όσα περισσότερα μπορώ σε λιγότερες αράδες. Πολλές φορές η αφήγησή μου γίνεται ελλειπτική, αφήνω στην άκρη τις λεπτομέρειες για να τις δώσω αργότερα ή τις αφήνω στην φαντασία του αναγνώστη.

Πείτε μας δυο λόγια για το νεότευκτο «συγγραφικό σας εργαστήρι».

Η πρώτη ιστορία γράφτηκε σαν μια ανάρτηση στο facebook τον Αύγουστο του 2021. Όταν είχε γραφτεί η δεύτερη ή η τρίτη ιστορία, έβαλα στόχο κάθε μήνα να γράφω και μια καινούρια και στο τέλος, όταν αυτές γίνουν αρκετές, να αποτελέσουν ένα βιβλίο. Οι ιστορίες όμως είχαν τον δικό τους ρυθμό, ξεπήδησαν πολύ πιο γρήγορα, τον Φεβρουάριο ήταν ήδη δώδεκα.

Ενδιαφέρον έχει ότι σε αυτή την διαδρομή είχα για παρέα ένα στενό κύκλο λίγων αγαπητών φίλων και τη σύντροφό μου. Κάθε φορά που τελείωνε μια ιστορία τη διάβαζαν, τη σχολίαζαν, μου έδιναν την ανατροφοδότηση τους. Το βιβλίο γράφτηκε μαζί τους, τους ευχαριστώ πολύ για την συντροφιά τους, για την υποστήριξη και την ενθάρρυνσή που μου έδωσαν.

Έχουν επηρεάσει άλλες τέχνες ­–κινηματογράφος, εικαστικά, κόμικς, μουσική κ.ά.– τη συγγραφική σας δουλειά; Αν ναι, με ποιους τρόπους;

Αν θα διάλεγα κάτι από τα παραπάνω θα ήταν ο κινηματογράφος. Υπάρχουν δύο λόγοι γι' αυτό. Ο πρώτος έχει να κάνει με την ταχύτητα με την οποία ξεδιπλώνεται η αφήγηση. Όχι πάντα, αλλά πολλές φορές στον κινηματογράφο αυτή η ταχύτητα είναι μεγάλη. Αρέσει και σε μένα η αφήγησή μου να είναι γρήγορη. Προσπαθώ να συμπυκνώσω στη γραφή όσα περισσότερα μπορώ σε λιγότερες αράδες. Πολλές φορές η αφήγησή μου γίνεται ελλειπτική, αφήνω στην άκρη τις λεπτομέρειες για να τις δώσω αργότερα ή τις αφήνω στην φαντασία του αναγνώστη.

Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με την παράλληλη αφήγηση. Το μοντάζ μιας ταινίας μπορεί να δείξει πλευρές της ιστορίας να κινούνται παράλληλα, είτε αυτό αφορά την διαφορετική οπτική των ηρώων, είτε αφορά διαφορετικές στιγμές μέσα στον χρόνο. Απολαμβάνω να το κάνω αυτό όπου μπορώ και στην δική μου αφήγηση.

Ο δρόμος προς την έκδοση για τους νέους συγγραφείς συνήθως δεν είναι σπαρμένος με ροδοπέταλα. Ποια είναι η δική σας ιστορία;

Αν αυτός είναι ένας κανόνας που ισχύει για τους νέους συγγραφείς, τότε εγώ νιώθω πολύ τυχερός που αποτελώ μια εξαίρεση του κανόνα. Έστειλα το βιβλίο στον εκδοτικό οίκο και σε 2-3 μέρες πήρα ένα μέιλ που μου ζητούσε να κανονίσουμε ένα διαδικτυακό ραντεβού. Σε έναν μήνα το βιβλίο μου ήταν τυπωμένο. Όλοι οι άνθρωποι του Αρμού με τους οποίους ήρθα σε επαφή ήταν πολύ ευγενικοί και συνεργάσιμοι. Όλα έγιναν με τον καλύτερο και τον πιο εύκολο τρόπο. Ξαναλέω ότι νιώθω πολύ τυχερός.