Έχοντας στη φαρέτρα του μια ιστορία που συνδέει το σήμερα με το χθες στην Ελλάδα και τη Γερμανία, καθώς και την εμπειρία του στους διαλόγους, από τα επιτυχημένα θεατρικά έργα που έχουν ανέβει σε σκηνές του Βερολίνου και της Αθήνας (Maxim Gorki Theater, Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρο), ο Γεράσιμος Μπέκας στο μυθιστόρημά του Όλοι οι καλοί έχουν πεθάνει (μτφρ. Απόστολος Στραγαλινός, εκδ. Κριτική) κάνει ένα μεγάλο ταξίδι (στον χωρο και τον χρόνο) για να ανακαλύψει εκείνα τα στοιχεία που θα σηματοδοτούν την επούλωση των τραυμάτων και την αποδοχή ενός σκοτεινού παρελθόντος.

Με ποια λόγια θα συστήνατε το βιβλίο σας σε κάποιον που δεν γνωρίζει τίποτε για σας;

Το Όλοι οι καλοί έχουν πεθάνει είναι ένα βιβλίο για τον ηρωισμό αλλά χωρίς ήρωες, αληθινό χωρίς αλήθειες και ερωτικό χωρίς σεξ. Ενώ διαπραγματεύεται θλιβερά γεγονότα του παρελθόντος και της καθημερινότητας, είναι ζωηρό και ανοίγει πόρτες και παράθυρα στη ζωή και το μέλλον της παράλογης πραγματικότητας που ζούμε. Όσοι γνώρισαν τον Άρη, ήθελαν να τον πάρουν αγκαλιά. Όσοι γνώρισαν την Σιμπέλ, μου ζήτησαν το τηλέφωνό της. Και αρκετοί ψάχνουν τον κυρ Στέλιο, τον περιπτερά, για να μάθουν τι έχει να πει για το συντριβάνι στην πλατεία της Ομόνοιας.

Τι απαντάτε σε όσους θα πουν: ακόμη ένας συγγραφέας; Τι το καινούργιο φέρνει;

Περάστε, δοκιμάστε!

Πείτε μας δυο λόγια για το νεότευκτο «συγγραφικό σας εργαστήρι». 

Έγραφα τις νύχτες, σαν να έβλεπα ταινία. Όταν νύσταζα έβαζα μουσική για να ξυπνήσω. Σταματούσα μόλις δεν γνώριζα το μεθεπόμενο βήμα. Άφηνα το κείμενο να ωριμάσει και το επόμενο βράδυ συνέχιζα.

Προέρχομαι από το θέατρο κι έτσι μου ήταν πολύ σημαντικό να έχω τους πρωταγωνιστές στο αυτί μου, να τους βλέπω μπροστά μου. Όχι μόνο όσον αφορά τους διαλόγους αλλά και τους εσωτερικούς μονολόγους, που συχνά δεν τους σημείωνα αλλά ήταν η προϋπόθεση για την πλοκή.

Έχουν επηρεάσει άλλες τέχνες –κινηματογράφος, εικαστικά, κόμικς, μουσική κ.ά.– τη συγγραφική σας δουλειά; Αν ναι, με ποιους τρόπους;

Προέρχομαι από το θέατρο κι έτσι μου ήταν πολύ σημαντικό να έχω τους πρωταγωνιστές στο αυτί μου, να τους βλέπω μπροστά μου. Όχι μόνο όσον αφορά τους διαλόγους αλλά και τους εσωτερικούς μονολόγους, που συχνά δεν τους σημείωνα αλλά ήταν η προϋπόθεση για την πλοκή. Κι όπως είπα η συγγραφή έμοιαζε με κινηματογραφική εμπειρία.

Ο δρόμος προς την έκδοση για τους νέους συγγραφείς συνήθως δεν είναι σπαρμένος με ροδοπέταλα. Ποια είναι η δική σας ιστορία;

Ήμουν σχετικά τυχερός. Έλαβα μέρος σε έναν διεθνή διαγωνισμό ανερχόμενης λογοτεχνίας στο Βερολίνο το 2014 και πήρα το βραβείο κοινού. Με πλησίασαν διάφοροι εκδότες της Γερμανίας και τελικά συμφωνήσαμε με το Rowohlt. Ο δρόμος για την ελληνική έκδοση, την οποία ονειρευόμουν από τον καιρό που είχα αποφασίσει να γράψω το μυθιστόρημα, άνοιξε με την Κατερίνα Φράγκου και τον μεταφραστή Απόστολο Στραγαλινό, ο οποίος πίστεψε σε αυτό το βιβλίο από την πρώτη στιγμή και μου έδωσε την πανέμορφη ευκαιρία να ξαναζήσω τη συγγραφή μέσω της μετάφρασης.

* Ο ΚΩΣΤΑΣ ΑΓΟΡΑΣΤΟΣ είναι δημοσιογράφος. 

Όλοι οι καλοί έχουν πεθάνει
GERASIMOS BEKAS
Μτφρ. Απόστολος Στραγαλινός
Κριτική 2020
Σελ. 294, τιμή εκδότη €13,00