prodimosieysi kaliori

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη συλλογή διηγημάτων της Μαρίας Καλιόρη «Οι καλοί πεζοπόροι», που θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Ιωλκός.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Γκρέιντερ

[…]
Κάθε βράδυ όταν οι μικροί και οι πολύ μεγάλοι έπεφταν για ύπνο, εμείς κατεβαίναμε στην υπόγεια «ταβέρνα» και συνεχίζαμε να τρώμε και να πίνουμε κρυφά –κάτι που τότε, μόνο οι πολύ μεγάλοι έκαναν– κι έπειτα στήναμε παιχνίδια και ξεδιπλώναμε τις γνώσεις μας, περνούσαμε στα χαρτιά και καταλήγαμε σε άλλα, πιο πονηρά, που τα κατηύθυνε το στόμιο μιας άδειας μπουκάλας. Από το πρώτο βράδυ απέδειξα ότι μου άξιζε μια θέση ανάμεσά τους κι έτσι με εμπιστεύτηκαν κι όχι μόνο δε με έστελναν για ύπνο, αλλά από το πρώτο εκείνο βράδυ, έπαιξα και χαρτιά και ήπια μισό σφηνάκι τσίπουρο. Οι γνώσεις μου ήταν πολυποίκιλες. Ήμουν η μόνη που ήξερα το πολίτευμα της χώρας μας και τ’ όνομα του δικτάτορά μας. Ήμουν η μόνη που ήξερα τη διαφορά ανάμεσα σ’ ένα φυλακισμένο και σ’ έναν εξόριστο, στον ύφαλο και το σκόπελο, στη χλωρίδα από την πανίδα, έλυνα σπαζοκεφαλιές μικρότερης ή μεγαλύτερης δυσκολίας και τα κατάφερνα καλύτερα απ’ όλους στους γλωσσοδέτες. Τους έλεγα ιστορίες γι’ αδέσποτα πουλιά μαντρωμένα σε ξερονήσια ή κλεισμένα σε σακιά με λυσσασμένες γάτες. Μ’ έκαναν χάζι.

Τα πρωινά κάναμε βόλτες στο χωριό και στα γύρω μονοπάτια. Σκαρφαλώναμε σε δύσβατες πλαγιές και δέντρα. Στήναμε ένα αυτοσχέδιο κυνήγι θησαυρού και τα βράδια συνεχίζαμε τα ξενύχτια. Κάποιοι αποχωρούσαν με τρόπο, παρίσταναν τους νυσταγμένους κι άλλοι έμεναν έως ότου έφευγαν κι οι τελευταίοι. Υπήρχαν λόγοι που συνέβαιναν αυτά, αλλά δεν υπάρχει λόγος να μιλήσω γι’ αυτά, ούτε τώρα ούτε αργότερα. Αν συνδύαζες πώς ανοιγόκλειναν οι πόρτες πίσω από τις κλειστές πόρτες και πότε έτριζαν τα πατώματα κι η στριφτή σκάλα, καταλάβαινες τους συνδυασμούς.

Πριν από το τέλος της βδομάδας είχα πιει συνολικά έξι ολόκληρα σφηνάκια και είχα δώσει το πρώτο φιλί, στο γιο του μοναδικού ταβερνιάρη του χωριού, που ερχόταν και μας έβρισκε αργά τη νύχτα – σκαστός κι εκείνος από το κρεβάτι του. Το πρώτο φιλί, το είχε κερδίσει στην μπουκάλα, αλλά τα υπόλοιπα του τα χάρισα από απλή ευχαρίστηση και φιλοδοξία. Ίσως το μόνο «έργο που άφησε πίσω του», το μόνο που πρόλαβε ν’ αφήσει, ήταν αυτό ακριβώς: το κλέψιμο του υμένα μου. Όσο κι αν προσπαθώ, δε θα θυμηθώ ποτέ τ’ όνομά του, προς χάριν συνεννόησης θα παραμείνει ο «γιος του ταβερνιάρη του χωριού», πάνω στο βουνό, των πρώτων και τελευταίων χριστουγεννιάτικων διακοπών μου προτού μείνω χήρα.

Το πρώτο φιλί, το είχε κερδίσει στην μπουκάλα, αλλά τα υπόλοιπα του τα χάρισα από απλή ευχαρίστηση και φιλοδοξία.

Ήταν η τελευταία νύχτα. Είχαμε φορτώσει τις βαλίτσες αποβραδίς στ’ αυτοκίνητα για την επιστροφή, νωρίς το πρωί θα φεύγαμε, σε δυο μέρες θα ξεκινούσε πάλι το σχολείο. Όλες οι προηγούμενες μέρες ήταν κρύες, όμως εκείνο το βράδυ, η θερμοκρασία έπεσε κι άλλο. Όταν κοιμήθηκαν όλοι, εγώ γλίστρησα έξω απ’ το αρχοντικό. Με περίμενε στα δυο πλατάνια, για να συνεχίσουμε το παιχνίδι: το κυνήγι του θησαυρού. Περπατήσαμε σ’ ένα λιθόστρωτο δρομάκι, οι δυο μας, χέρι χέρι, χωθήκαμε σ’ ένα στάβλο, και βουλιάξαμε σ’ ένα λόφο από άχυρα. Το άλογο ήταν νευρικό πίσω απ’ τα κεφάλια μας, χλιμίντριζε κι έδειχνε τα δόντια του, εκείνος μου έλεγε να μη φοβάμαι.

«Κι αν είναι κένταυρος;» ρώτησα, και του έδειξα μια προβοσκίδα να μεγαλώνει κάτω από την ουρά του, έπειτα ξεχύθηκε ένας χείμαρρος που άχνιζε κι άφησε μια μυρωδιά βαριά και ζεστή.

Χαϊδευόμασταν στα τυφλά, δεν ξέραμε τι ψάχναμε και τι θα βρίσκαμε. Τα σώματα έδειξαν ξεκάθαρα το δρόμο, έπειτα ένας πόνος σαν τσίμπημα μέλισσας και το παιχνίδι είχε τελειώσει. Ξυπνήσαμε κουλουριασμένοι ο ένας πάνω στον άλλον και βγήκαμε έξω γυμνοί, με άχυρα μπλεγμένα στα μαλλιά μας.

«Να τρομάξουμε τους καλικάντζαρους» μου είπε.

Παχιές νιφάδες σκέπασαν τα σώματά μας. Το χιόνι είχε καλύψει τα πάντα. Λίγες σταγόνες αίμα γλίστρησαν στα πόδια μου και πάνω στο χιόνι φάνταξαν ακόμα πιο κόκκινες. Μου είπε ότι αυτό σήμαινε ότι ήμασταν πια «παντρεμένοι».

Τρομάξαμε κι οι δύο, πήρε λίγο χιόνι και καθάρισε τις κηλίδες που είχαν τρέξει στο δέρμα μου, με σκούπισε με το μανίκι απ’ τη φανέλα του, φορέσαμε πάλι τα ρούχα μας και προσπαθήσαμε να βρούμε έναν ασφαλή δρόμο για να φύγουμε.

Προτού ξεκινήσουμε, πήρε ένα άχυρο και μου το πέρασε δυο βόλτες γύρω απ’ το δάχτυλο. Δεν είπαμε τίποτα, αλλά χασκογελάσαμε πονηρά.

Προτού ξεκινήσουμε, πήρε ένα άχυρο και μου το πέρασε δυο βόλτες γύρω απ’ το δάχτυλο. Δεν είπαμε τίποτα, αλλά χασκογελάσαμε πονηρά. Βυθιζόμασταν μέχρι τα γόνατα, με κρατούσε γερά απ’ το χέρι και μας πήρε ώρα μέχρι να επιστρέψουμε.

Άρχισα να σφυρίζω για να ξαλαφρώσω την ατμόσφαιρα. Μου είπε να μην το κάνω ποτέ προτού φέξει, γιατί το σφύριγμα καλούσε τα τελώνια. Τον ρώτησα τι ήταν τα τελώνια.

«Τα χαμοδράκια» συμπλήρωσε.
«Τα ποια;».
«Οι ανασκελάδες, ντε, οι καλικαντζαραίοι».

Μέτρησα έκπληκτη τρεις καινούριες λέξεις, αλλά συνέχισα να σφυρίζω…

iolkos Kaliori Maria Oi kaloi pezoporoiΕίχε ξημερώσει για τα καλά και δεν ξέραμε γιατί έπρεπε ν’ ανησυχούμε περισσότερο. Για το αίμα, το χιόνι, το ξημέρωμα, τα ίχνη μας ή τα ξωτικά; Στο σπίτι θα είχαν ξυπνήσει πια όλοι και θα μάζευαν τα τελευταία φλιτζάνια καφέ ή θα έφτιαχναν κάτι για το μακρύ δρόμο της επιστροφής.

Προτού βγούμε στη στροφή, σταμάτησε, κοίταξε πέρα όσο έφτανε το μάτι του και μου είπε να μην ανησυχώ γιατί δεν επρόκειτο να φύγουμε αν δεν έλιωνε το χιόνι, ή αν δεν ερχόταν το γκρέιντερ ν’ ανοίξει το δρόμο.

«Είναι ένα για όλα τα χωριά» μου είπε.

Κούνησα το κεφάλι μου, έκανα ότι κατάλαβα, αλλά δεν ήξερα τι ήταν το γκρέιντερ. Ένιωσα άσχημα για τις λέξεις που δε γνώριζα.

Μ’ άφησε λίγο πριν από τα πλατάνια, κοντά στο ποτάμι, χαιρετηθήκαμε ανεπίσημα, αφού όπως υπολόγιζε θα έμενα εκεί, τουλάχιστον, για μια μέρα ακόμα.

Μπήκα στον κήπο του σπιτιού περπατώντας ανάποδα, σαν κάβουρας. Αν μ’ έβλεπε κάποιος θα υποστήριζα ότι μόλις είχα ξυπνήσει κι είχα κατέβει να στήσω ένα χιονάνθρωπο. Οι πατημασιές μου πάνω στο χιόνι δήλωναν την πραγματική μου πορεία, άπλωσα το χέρι μου κι έχωσα στην τσέπη μου τα τελευταία άχυρα που γλίστρησαν απ’ τα ρούχα και τα μαλλιά μου.

Κανείς δεν είχε προσέξει την απουσία μου.

«Τόσο το καλύτερο, σημασία έχει να προσέχουν την παρουσία σου» σκέφτηκα.
[…]

 

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Χωριό Ποτέμκιν» του Γιώργου Παναγή (προδημοσίευση)

«Χωριό Ποτέμκιν» του Γιώργου Παναγή (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Γιώργου Παναγή «Χωριό Ποτέμκιν», που κυκλοφορεί στις 28 Νοεμβρίου από τις εκδόσεις Τόπος. [Η έκφραση «Χωριό Ποτέµκιν» (ρωσικά: по­тёмкинские деревни) περιγράφει ένα κατασκεύασµα που έχει στόχο να αποκρύψει την αλήθεια ή να εξωραΐσει µια κατάσταση].

Επιμέλεια:...

«Από ήλιο σε ήλιο: Αποσπερίτης» της Μαίρης Κόντζογλου (προδημοσίευση)

«Από ήλιο σε ήλιο: Αποσπερίτης» της Μαίρης Κόντζογλου (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα της Μαίρης Κόντζογλου «Από ήλιο σε ήλιο: Αποσπερίτης», που κυκλοφορεί στις 23 Νοεμβρίου από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Σέριφος, άνοιξη 1916

...
«Silver Alert» της Τατιάνας Αβέρωφ (προδημοσίευση)

«Silver Alert» της Τατιάνας Αβέρωφ (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το αστυνομικό μυθιστόρημα της Τατιάνας Αβέρωφ «Silver Alert», που κυκλοφορεί στις 23 Νοεμβρίου από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

1
...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

Τα δέκα καλύτερα βιβλία του 2023 σύμφωνα με τους New York Times

Τα δέκα καλύτερα βιβλία του 2023 σύμφωνα με τους New York Times

Η συντακτική ομάδα των New York Times ξεχώρισε τα καλύτερα βιβλία που κυκλοφόρησαν το 2023, επιλέγοντας πέντε έργα μυθοπλασίας και πέντε δοκίμια. Στην κεντρική εικόνα, η Ζέιντι Σμιθ [Zadie Smith], συγγραφέας του «The fraud», το οποίο αναφέρεται στη λίστα ως ένα από τα πέντε σημαντικότερα μυθιστορήματα του έτους που ...

Βασίλης Βασιλικός (1934-2023): Η Εταιρεία Συγγραφέων αφιερώνει στη μνήμη του την επόμενη Ημέρα Ποίησης

Βασίλης Βασιλικός (1934-2023): Η Εταιρεία Συγγραφέων αφιερώνει στη μνήμη του την επόμενη Ημέρα Ποίησης

Με ανακοίνωσή της η Εταιρεία Συγγραφέων αποχαιρετά των δύο φορές Πρόεδρό της Βασίλη Βασιλικό και ανακοινώνει ότι η Ημέρα Ποίησης 2024 θα είναι αφιερωμένη στη μνήμη του ανθρώπου που εισηγήθηκε στην UNESCO την 21 Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

...
Βασίλης Βασιλικός (1934-2023): Ένας αποχαιρετισμός από τον Αλέξη Ζήρα

Βασίλης Βασιλικός (1934-2023): Ένας αποχαιρετισμός από τον Αλέξη Ζήρα

Ακολουθεί επιμνημόσυνο κείμενο του Αλέξη Ζήρα, πρώην Προέδρου της Εταιρείας Συγγραφέων, για τον Βασίλη Βασιλικό.

Ένας αποχαιρετισμός στον Βασίλη Βασιλικό

Για πολλά χρόνια, τουλάχιστον από τη δεκαετία του 1970 ως το κλείσιμο...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Το τέλος της Αισθητικής; Τεχνομηδενισμός και Σύγχρονη Τέχνη» του Δημοσθένη Δαββέτα (προδημοσίευση)

«Το τέλος της Αισθητικής; Τεχνομηδενισμός και Σύγχρονη Τέχνη» του Δημοσθένη Δαββέτα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από βιβλίο του Δημοσθένη Δαββέτα «Το τέλος της Αισθητικής; Τεχνομηδενισμός και Σύγχρονη Τέχνη» (Επίμετρο: Μάνος Στεφανίδης) το οποίο θα κυκλοφορήσει το επόμενο διάστημα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Χωριό Ποτέμκιν» του Γιώργου Παναγή (προδημοσίευση)

«Χωριό Ποτέμκιν» του Γιώργου Παναγή (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Γιώργου Παναγή «Χωριό Ποτέμκιν», που κυκλοφορεί στις 28 Νοεμβρίου από τις εκδόσεις Τόπος. [Η έκφραση «Χωριό Ποτέµκιν» (ρωσικά: по­тёмкинские деревни) περιγράφει ένα κατασκεύασµα που έχει στόχο να αποκρύψει την αλήθεια ή να εξωραΐσει µια κατάσταση].

Επιμέλεια:...

«Ο Γιουγκοσλάβος» της Άνα Βούτσκοβιτς (προδημοσίευση)

«Ο Γιουγκοσλάβος» της Άνα Βούτσκοβιτς (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα της Άνα Βούτσκοβιτς [Ana Vučković] «Ο Γιουγκοσλάβος» (μτφρ. Απόστολος Θηβαίος), το οποίο κυκλοφορεί αρχές Δεκεμβρίου από τις εκδόσεις Βακχικόν.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Η ΜΠΑΝΑΝΑ

...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα δέκα καλύτερα βιβλία του 2023 σύμφωνα με τους New York Times

Τα δέκα καλύτερα βιβλία του 2023 σύμφωνα με τους New York Times

Η συντακτική ομάδα των New York Times ξεχώρισε τα καλύτερα βιβλία που κυκλοφόρησαν το 2023, επιλέγοντας πέντε έργα μυθοπλασίας και πέντε δοκίμια. Στην κεντρική εικόνα, η Ζέιντι Σμιθ [Zadie Smith], συγγραφέας του «The fraud», το οποίο αναφέρεται στη λίστα ως ένα από τα πέντε σημαντικότερα μυθιστορήματα του έτους που ...

«Ο βίος βραχύς, η δε τέχνη μακρή» – Αυτοβιογραφίες και βιογραφίες, 15+1 επιλογές από τις πρόσφατες εκδόσεις

«Ο βίος βραχύς, η δε τέχνη μακρή» – Αυτοβιογραφίες και βιογραφίες, 15+1 επιλογές από τις πρόσφατες εκδόσεις

Τι κοινό μπορεί να έχει η Μαρινέλλα με τον Έλον Μάσκ; Η Μαρία Κάλλας με τον Ανδρέα Παπανδρέου και ο Πρίγκιπας Χάρι με τον Διονύση Σιμόπουλο; Οι βιογραφίες όλων αυτών, και μερικές ακόμη, κυκλοφόρησαν τους προηγούμενους μήνες και σας τις παρουσιάζουμε.

Γράφει ο Κώστας Αγοραστό...

Κλερ Κίγκαν – Η Ιρλανδή που ανέδειξε τις χάρες της μικρής φόρμας

Κλερ Κίγκαν – Η Ιρλανδή που ανέδειξε τις χάρες της μικρής φόρμας

Η Ιρλανδή συγγραφέας έχει αγαπηθεί από το ελληνικό αναγνωστικό κοινό και όχι άδικα. Τι είναι αυτό που την κάνει ιδιαίτερη και γιατί η πρόσφατη νουβέλα της «Πολύ αργά πια» (μτφρ. Μαρτίνα Ασκητοπούλου, εκδ. Μεταίχμιο) την καταξιώνει. 

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος ...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

13 Δεκεμβρίου 2022 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα 100 καλύτερα λογοτεχνικά βιβλία του 2022

Έφτασε η στιγμή και φέτος για την καθιερωμένη εδώ και χρόνια επιλογή των εκατό από τα καλύτερα βιβλία λογοτεχνίας της χρονιάς που φτάνει σε λίγες μέρες στο τέλος της. Ε

ΦΑΚΕΛΟΙ