prodimosieysi kaliori

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη συλλογή διηγημάτων της Μαρίας Καλιόρη «Οι καλοί πεζοπόροι», που θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Ιωλκός.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Γκρέιντερ

[…]
Κάθε βράδυ όταν οι μικροί και οι πολύ μεγάλοι έπεφταν για ύπνο, εμείς κατεβαίναμε στην υπόγεια «ταβέρνα» και συνεχίζαμε να τρώμε και να πίνουμε κρυφά –κάτι που τότε, μόνο οι πολύ μεγάλοι έκαναν– κι έπειτα στήναμε παιχνίδια και ξεδιπλώναμε τις γνώσεις μας, περνούσαμε στα χαρτιά και καταλήγαμε σε άλλα, πιο πονηρά, που τα κατηύθυνε το στόμιο μιας άδειας μπουκάλας. Από το πρώτο βράδυ απέδειξα ότι μου άξιζε μια θέση ανάμεσά τους κι έτσι με εμπιστεύτηκαν κι όχι μόνο δε με έστελναν για ύπνο, αλλά από το πρώτο εκείνο βράδυ, έπαιξα και χαρτιά και ήπια μισό σφηνάκι τσίπουρο. Οι γνώσεις μου ήταν πολυποίκιλες. Ήμουν η μόνη που ήξερα το πολίτευμα της χώρας μας και τ’ όνομα του δικτάτορά μας. Ήμουν η μόνη που ήξερα τη διαφορά ανάμεσα σ’ ένα φυλακισμένο και σ’ έναν εξόριστο, στον ύφαλο και το σκόπελο, στη χλωρίδα από την πανίδα, έλυνα σπαζοκεφαλιές μικρότερης ή μεγαλύτερης δυσκολίας και τα κατάφερνα καλύτερα απ’ όλους στους γλωσσοδέτες. Τους έλεγα ιστορίες γι’ αδέσποτα πουλιά μαντρωμένα σε ξερονήσια ή κλεισμένα σε σακιά με λυσσασμένες γάτες. Μ’ έκαναν χάζι.

Τα πρωινά κάναμε βόλτες στο χωριό και στα γύρω μονοπάτια. Σκαρφαλώναμε σε δύσβατες πλαγιές και δέντρα. Στήναμε ένα αυτοσχέδιο κυνήγι θησαυρού και τα βράδια συνεχίζαμε τα ξενύχτια. Κάποιοι αποχωρούσαν με τρόπο, παρίσταναν τους νυσταγμένους κι άλλοι έμεναν έως ότου έφευγαν κι οι τελευταίοι. Υπήρχαν λόγοι που συνέβαιναν αυτά, αλλά δεν υπάρχει λόγος να μιλήσω γι’ αυτά, ούτε τώρα ούτε αργότερα. Αν συνδύαζες πώς ανοιγόκλειναν οι πόρτες πίσω από τις κλειστές πόρτες και πότε έτριζαν τα πατώματα κι η στριφτή σκάλα, καταλάβαινες τους συνδυασμούς.

Πριν από το τέλος της βδομάδας είχα πιει συνολικά έξι ολόκληρα σφηνάκια και είχα δώσει το πρώτο φιλί, στο γιο του μοναδικού ταβερνιάρη του χωριού, που ερχόταν και μας έβρισκε αργά τη νύχτα – σκαστός κι εκείνος από το κρεβάτι του. Το πρώτο φιλί, το είχε κερδίσει στην μπουκάλα, αλλά τα υπόλοιπα του τα χάρισα από απλή ευχαρίστηση και φιλοδοξία. Ίσως το μόνο «έργο που άφησε πίσω του», το μόνο που πρόλαβε ν’ αφήσει, ήταν αυτό ακριβώς: το κλέψιμο του υμένα μου. Όσο κι αν προσπαθώ, δε θα θυμηθώ ποτέ τ’ όνομά του, προς χάριν συνεννόησης θα παραμείνει ο «γιος του ταβερνιάρη του χωριού», πάνω στο βουνό, των πρώτων και τελευταίων χριστουγεννιάτικων διακοπών μου προτού μείνω χήρα.

Το πρώτο φιλί, το είχε κερδίσει στην μπουκάλα, αλλά τα υπόλοιπα του τα χάρισα από απλή ευχαρίστηση και φιλοδοξία.

Ήταν η τελευταία νύχτα. Είχαμε φορτώσει τις βαλίτσες αποβραδίς στ’ αυτοκίνητα για την επιστροφή, νωρίς το πρωί θα φεύγαμε, σε δυο μέρες θα ξεκινούσε πάλι το σχολείο. Όλες οι προηγούμενες μέρες ήταν κρύες, όμως εκείνο το βράδυ, η θερμοκρασία έπεσε κι άλλο. Όταν κοιμήθηκαν όλοι, εγώ γλίστρησα έξω απ’ το αρχοντικό. Με περίμενε στα δυο πλατάνια, για να συνεχίσουμε το παιχνίδι: το κυνήγι του θησαυρού. Περπατήσαμε σ’ ένα λιθόστρωτο δρομάκι, οι δυο μας, χέρι χέρι, χωθήκαμε σ’ ένα στάβλο, και βουλιάξαμε σ’ ένα λόφο από άχυρα. Το άλογο ήταν νευρικό πίσω απ’ τα κεφάλια μας, χλιμίντριζε κι έδειχνε τα δόντια του, εκείνος μου έλεγε να μη φοβάμαι.

«Κι αν είναι κένταυρος;» ρώτησα, και του έδειξα μια προβοσκίδα να μεγαλώνει κάτω από την ουρά του, έπειτα ξεχύθηκε ένας χείμαρρος που άχνιζε κι άφησε μια μυρωδιά βαριά και ζεστή.

Χαϊδευόμασταν στα τυφλά, δεν ξέραμε τι ψάχναμε και τι θα βρίσκαμε. Τα σώματα έδειξαν ξεκάθαρα το δρόμο, έπειτα ένας πόνος σαν τσίμπημα μέλισσας και το παιχνίδι είχε τελειώσει. Ξυπνήσαμε κουλουριασμένοι ο ένας πάνω στον άλλον και βγήκαμε έξω γυμνοί, με άχυρα μπλεγμένα στα μαλλιά μας.

«Να τρομάξουμε τους καλικάντζαρους» μου είπε.

Παχιές νιφάδες σκέπασαν τα σώματά μας. Το χιόνι είχε καλύψει τα πάντα. Λίγες σταγόνες αίμα γλίστρησαν στα πόδια μου και πάνω στο χιόνι φάνταξαν ακόμα πιο κόκκινες. Μου είπε ότι αυτό σήμαινε ότι ήμασταν πια «παντρεμένοι».

Τρομάξαμε κι οι δύο, πήρε λίγο χιόνι και καθάρισε τις κηλίδες που είχαν τρέξει στο δέρμα μου, με σκούπισε με το μανίκι απ’ τη φανέλα του, φορέσαμε πάλι τα ρούχα μας και προσπαθήσαμε να βρούμε έναν ασφαλή δρόμο για να φύγουμε.

Προτού ξεκινήσουμε, πήρε ένα άχυρο και μου το πέρασε δυο βόλτες γύρω απ’ το δάχτυλο. Δεν είπαμε τίποτα, αλλά χασκογελάσαμε πονηρά.

Προτού ξεκινήσουμε, πήρε ένα άχυρο και μου το πέρασε δυο βόλτες γύρω απ’ το δάχτυλο. Δεν είπαμε τίποτα, αλλά χασκογελάσαμε πονηρά. Βυθιζόμασταν μέχρι τα γόνατα, με κρατούσε γερά απ’ το χέρι και μας πήρε ώρα μέχρι να επιστρέψουμε.

Άρχισα να σφυρίζω για να ξαλαφρώσω την ατμόσφαιρα. Μου είπε να μην το κάνω ποτέ προτού φέξει, γιατί το σφύριγμα καλούσε τα τελώνια. Τον ρώτησα τι ήταν τα τελώνια.

«Τα χαμοδράκια» συμπλήρωσε.
«Τα ποια;».
«Οι ανασκελάδες, ντε, οι καλικαντζαραίοι».

Μέτρησα έκπληκτη τρεις καινούριες λέξεις, αλλά συνέχισα να σφυρίζω…

iolkos Kaliori Maria Oi kaloi pezoporoiΕίχε ξημερώσει για τα καλά και δεν ξέραμε γιατί έπρεπε ν’ ανησυχούμε περισσότερο. Για το αίμα, το χιόνι, το ξημέρωμα, τα ίχνη μας ή τα ξωτικά; Στο σπίτι θα είχαν ξυπνήσει πια όλοι και θα μάζευαν τα τελευταία φλιτζάνια καφέ ή θα έφτιαχναν κάτι για το μακρύ δρόμο της επιστροφής.

Προτού βγούμε στη στροφή, σταμάτησε, κοίταξε πέρα όσο έφτανε το μάτι του και μου είπε να μην ανησυχώ γιατί δεν επρόκειτο να φύγουμε αν δεν έλιωνε το χιόνι, ή αν δεν ερχόταν το γκρέιντερ ν’ ανοίξει το δρόμο.

«Είναι ένα για όλα τα χωριά» μου είπε.

Κούνησα το κεφάλι μου, έκανα ότι κατάλαβα, αλλά δεν ήξερα τι ήταν το γκρέιντερ. Ένιωσα άσχημα για τις λέξεις που δε γνώριζα.

Μ’ άφησε λίγο πριν από τα πλατάνια, κοντά στο ποτάμι, χαιρετηθήκαμε ανεπίσημα, αφού όπως υπολόγιζε θα έμενα εκεί, τουλάχιστον, για μια μέρα ακόμα.

Μπήκα στον κήπο του σπιτιού περπατώντας ανάποδα, σαν κάβουρας. Αν μ’ έβλεπε κάποιος θα υποστήριζα ότι μόλις είχα ξυπνήσει κι είχα κατέβει να στήσω ένα χιονάνθρωπο. Οι πατημασιές μου πάνω στο χιόνι δήλωναν την πραγματική μου πορεία, άπλωσα το χέρι μου κι έχωσα στην τσέπη μου τα τελευταία άχυρα που γλίστρησαν απ’ τα ρούχα και τα μαλλιά μου.

Κανείς δεν είχε προσέξει την απουσία μου.

«Τόσο το καλύτερο, σημασία έχει να προσέχουν την παρουσία σου» σκέφτηκα.
[…]

 

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«(Α)Κατάλληλο Timing» της Ελένης Αλεξανδροπούλου (προδημοσίευση)

«(Α)Κατάλληλο Timing» της Ελένης Αλεξανδροπούλου (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη συλλογή διηγημάτων της Ελένης Αλεξανδροπούλου «(Α)Κατάλληλο Timing», η οποία θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Ο Αύγουστος, όσο μεγαλώνεις, μοιάζει πικρός. Οι περισ...

«Mind the gap» του Λάζαρου Αλεξάκη (προδημοσίευση)

«Mind the gap» του Λάζαρου Αλεξάκη (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη συλλογή διηγημάτων του Λάζαρου Αλεξάκη «Mind the gap», η οποία θα κυκλοφορήσει στις 5 Φεβρουαρίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Είχε φτάσει σε μικρή απόσταση από τη βιτρίνα, και το νυχτεριν...

«My HERoines» της Μαρίας Αμανατίδου (προδημοσίευση)

«My HERoines» της Μαρίας Αμανατίδου (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη συλλογή αφηγημάτων της Μαρίας Αμανατίδου «My HERoines – Μικρές ιστορίες, μεγάλες ηρωίδες», η οποία θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Μηκραίνεις»

...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

Κώστας Λογαράς: «Πρώτη φορά ταξίδεψα πέρα απ’ τα όρια της γειτονιάς μου με τον Ιούλιο Βερν»

Κώστας Λογαράς: «Πρώτη φορά ταξίδεψα πέρα απ’ τα όρια της γειτονιάς μου με τον Ιούλιο Βερν»

«Ο έφηβος» και «Ο νεαρός Τέρλες» τον ώθησαν στην ενδοσκόπιση και τη γραφή, ενώ επανέρχεται στην «Ιστορία ενός αιχμαλώτου» ως πρότυπο γλώσσας και ύφους. Αυτά είναι κάποια από τα βιβλία της ζωής του Κώστα Λογαρά.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...
«Η δύναμη της συνήθειας» του Τόμας Μπέρνχαρντ, σε σκηνοθεσία Γιάννου Περλέγκα

«Η δύναμη της συνήθειας» του Τόμας Μπέρνχαρντ, σε σκηνοθεσία Γιάννου Περλέγκα

Για την παράσταση «Η δύναμη της συνήθειας» του Τόμας Μπέρνχαρντ, σε σκηνοθεσία Γιάννου Περλέγκα, στο Θέατρο Ροές. Μαζί με τον Περλέγκα παίζουν τα μέλη της ομάδας «κι όμΩς κινείται».

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

Στο θέατρο «Ροές» ο ...

«Τι να διαβάσω;» – 15 επανεκδόσεις ελληνικής πεζογραφίας που έρχονται στα βιβλιοπωλεία το επόμενο διάστημα

«Τι να διαβάσω;» – 15 επανεκδόσεις ελληνικής πεζογραφίας που έρχονται στα βιβλιοπωλεία το επόμενο διάστημα

Δεκαπέντε βιβλία πεζογραφίας, εξαντλημένα (τα περισσότερα), επανεκδίδονται και διεκδικούν νέους αναγνώστες.

Γράφει ο Κώστας Αγοραστός

Νίκος Καζαντζάκης, Ταξιδεύοντας: Αγγλία (εκδ. Διόπτρα)

...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Ψυχή ντυμένη αέρα» της Έλενας Χουζούρη (προδημοσίευση)

«Ψυχή ντυμένη αέρα» της Έλενας Χουζούρη (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη μελέτη της Έλενας Χουζούρη «Ψυχή ντυμένη αέρα – Ανθούλα Σταθοπούλου - Βαφοπούλου: Η μούσα της μεσοπολεμικής Θεσσαλονίκης», η οποία θα κυκλοφορήσει το επόμενο διάστημα από τις εκδόσεις Επίκεντρο.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Η Μάγε...

«(Α)Κατάλληλο Timing» της Ελένης Αλεξανδροπούλου (προδημοσίευση)

«(Α)Κατάλληλο Timing» της Ελένης Αλεξανδροπούλου (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη συλλογή διηγημάτων της Ελένης Αλεξανδροπούλου «(Α)Κατάλληλο Timing», η οποία θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Ο Αύγουστος, όσο μεγαλώνεις, μοιάζει πικρός. Οι περισ...

«Mind the gap» του Λάζαρου Αλεξάκη (προδημοσίευση)

«Mind the gap» του Λάζαρου Αλεξάκη (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη συλλογή διηγημάτων του Λάζαρου Αλεξάκη «Mind the gap», η οποία θα κυκλοφορήσει στις 5 Φεβρουαρίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Είχε φτάσει σε μικρή απόσταση από τη βιτρίνα, και το νυχτεριν...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

«Τι να διαβάσω;» – 15 επανεκδόσεις ελληνικής πεζογραφίας που έρχονται στα βιβλιοπωλεία το επόμενο διάστημα

«Τι να διαβάσω;» – 15 επανεκδόσεις ελληνικής πεζογραφίας που έρχονται στα βιβλιοπωλεία το επόμενο διάστημα

Δεκαπέντε βιβλία πεζογραφίας, εξαντλημένα (τα περισσότερα), επανεκδίδονται και διεκδικούν νέους αναγνώστες.

Γράφει ο Κώστας Αγοραστός

Νίκος Καζαντζάκης, Ταξιδεύοντας: Αγγλία (εκδ. Διόπτρα)

...
«Τι να διαβάσω;» – 15 βιβλία ελληνικής πεζογραφίας που κυκλοφορούν το επόμενο διάστημα

«Τι να διαβάσω;» – 15 βιβλία ελληνικής πεζογραφίας που κυκλοφορούν το επόμενο διάστημα

Δεκαπέντε βιβλία ελληνικής πεζογραφίας (μυθιστορήματα, νουβέλες και διηγήματα) που αναμένουμε τις επόμενες μέρες ή εβδομάδες. Στην κεντρική εικόνα, ο Αλέξης Πανσέληνος, η Μάρω Βαμβουνάκη και ο Μιχάλης Μοδινός.

Γράφει ο Κώστας Αγοραστός

Μυθιστ...

Σίρλεϊ Τζάκσον (1916-1965): Η ευαίσθητη μάγισσα των αμερικανικών γραμμάτων

Σίρλεϊ Τζάκσον (1916-1965): Η ευαίσθητη μάγισσα των αμερικανικών γραμμάτων

Η Σίρλεϊ Τζάκσον [Shirley Jackson, 1916-1965] ήταν πολλά περισσότερα από μια συγγραφέας ιστοριών τρόμου. Με άξονα δύο βιβλία της που κυκλοφόρησαν ή επανακυκλοφόρησαν πρόσφατα «Η λοταρία και άλλες ιστορίες» (μτφρ. Χρυσόστομος Τσαπραΐλης) και «Ζούσαμε πάντα σε ένα κάστρο» (μτφρ. Βάσια Τζανακάρη) από τις εκδόσεις ...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

ΦΑΚΕΛΟΙ