prodimosieysi seife

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Τσαρλς Σέιφ [Charles Seife] «Ο πραγματικός Χόκινγκ – Κατασκευάζοντας έναν διάσημο επιστήμονα» (μτφρ. Ανδρέας Μιχαηλίδης), το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 28 Νοεμβρίου από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Ο Στίβεν Χόκινγκ ως σύμβολο, κατά το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα, αποτέλεσε εξίσου προϊόν των μέσων ενημέρωσης όσο ο Άλμπερτ Αϊνστάιν κατά το πρώτο μισό. Στο πρόσωπο του Χόκινγκ, ο Τύπος έδειχνε να έχει βρει κάποιον που μπορούσε να ανταγωνιστεί τον Αϊνστάιν –ακόμα και να τον ξεπεράσει– από κάθε άποψη. Η επιστήμη του Χόκινγκ πήγαζε απευθείας από την επιστήμη του Αϊνστάιν, καθιστώντας τον φυσικό διάδοχο του παλιού προφήτη. Όπως και στον προκάτοχό του, αυτό έδωσε στον Χόκινγκ τα εφόδια να είναι ένας από τους λιγοστούς που μπορούν να ατενίσουν ευθέως μια από τις πιο καταστροφικές δυνάμεις του σύμπαντος· κατέβηκε ολομόναχος μέσα στα σαγόνια μιας μελανής οπής και επέστρεψε φέροντας απόκρυφη γνώση, την οποία κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να είχε αποσπάσει. Επίσης, υποτίθεται πως ήταν εκείνος που θα ολοκλήρωνε την αναζήτηση του Αϊνστάιν για μια θεωρία των πάντων: παρόλο που αυτό ποτέ δεν αποτέλεσε ουσιαστικό κομμάτι των επιστημονικών ερευνών του Χόκινγκ (και ο ίδιος βρισκόταν πολύ πίσω σε σχέση με τους θεωρητικούς των υπερχορδών και άλλους που εργάζονταν με στόχο την ενοποίηση των θεωριών), η αναζήτηση αυτή αποτελούσε κεντρικό μέρος του μύθου του.

Όπως ο Αϊνστάιν, έτσι και ο Χόκινγκ ήταν άνθρωπος του λαού – αξιαγάπητος, όχι επίφοβος. Ο Χόκινγκ είχε μια πονηρή αίσθηση του χιούμορ, και ήταν εξίσου αυτοσαρκαστικός με τον Αϊνστάιν. Ο Αϊνστάιν είχε προσπαθήσει να εκλαϊκεύσει την επιστήμη του – ο Χόκινγκ τον είχε ξεπεράσει, γράφοντας ένα μπεστ σέλερ για την επιστήμη του. Και ενώ ο Αϊνστάιν αφόπλιζε τον κόσμο με τις γοητευτικές του ιδιορρυθμίες, οι άνθρωποι καθηλώνονταν από την αναπηρία του Χόκινγκ, βρίσκοντάς τη συνάμα ηρωική και τραγική. Εγκλωβισμένος στο συρρικνωμένο του κορμί, ήταν ένα ον καθαρού νου: ένας Τειρεσίας, του οποίου η συντριπτική σωματική αναπηρία είχε ανταμειφθεί με το παραπάνω, με το θεϊκό χάρισμα της ενόρασης. Δεν είναι να απορεί κανείς που ο Χόκινγκ χρίστηκε προφήτης, όπως κι ο Αϊνστάιν. Γενόμενος προφήτης, όμως, θα μετατρεπόταν σε ένα σύμβολο – και σε αντίθεση με τους ανθρώπους, τα σύμβολα μπορούν να κατακτήσουν την αθανασία.

Χρειάστηκε πολλή γοητεία και πειθαρχία για να διατηρηθεί η απλότητα αυτής της εικόνας, παρόλο που η πολυπλοκότητα του ανθρώπου Χόκινγκ διακρινόταν ακριβώς κάτω από την επιφάνεια. Το σύμβολο Χόκινγκ μπορεί να πει κανείς ότι υπήρξε ο πιο φημισμένος εκλαϊκευτής της επιστήμης του καιρού μας. Κι όμως, ήταν ένας άνθρωπος με τέτοια δυσκολία στην επικοινωνία, ώστε δεν είχε άλλη επιλογή παρά να εξοικονομεί χρόνο και δυνάμεις γεμίζοντας τον λόγο και τα γραπτά του με ανακυκλωμένες φράσεις – κι αυτό μόνο όταν έγραφε ο ίδιος τα κείμενα που έφεραν το όνομά του. Το σύμβολο Χόκινγκ ήταν ένας κοσμικός άγιος: καλοσυνάτος, ταπεινός, και πάνω απ’ όλα άκακος. Σε προσωπικό επίπεδο, όμως, μπορούσε να είναι πεισματάρης, δύστροπος και αλαζόνας. Καθώς είχε πάρει διαζύγιο δυο φορές και είχε περιόδους αποξένωσης από τα παιδιά του, ακόμα και η οικογένειά του γνώριζε πως ενίοτε η συμβίωση μαζί του ήταν δύσκολη.

Το σύμβολο Χόκινγκ ήταν ένας κοσμικός άγιος: καλοσυνάτος, ταπεινός, και πάνω απ’ όλα άκακος. Σε προσωπικό επίπεδο, όμως, μπορούσε να είναι πεισματάρης, δύστροπος και αλαζόνας. Καθώς είχε πάρει διαζύγιο δυο φορές και είχε περιόδους αποξένωσης από τα παιδιά του, ακόμα και η οικογένειά του γνώριζε πως ενίοτε η συμβίωση μαζί του ήταν δύσκολη.

Το σύμβολο Χόκινγκ ήταν ένα στωικό πλάσμα που είχε υπερβεί τη ζωή· η εγκαρτέρησή του αποτελούσε πηγή έμπνευσης, ακόμα και –μάλλον, ειδικά– για τους ανθρώπους που τον γνώριζαν καλύτερα. «Μερικές φορές βρέθηκα μαζί του στο νοσοκομείο» θυμάται ο Κιπ Θορν. «Μια από αυτές τις φορές ήταν σε αρκετά κακή κατάσταση, και ο μόνος τρόπος επικοινωνίας του ήταν με τη χρήση καρτών που σήκωναν οι φροντιστές του: βασικά έγνεφε “ναι” ή “όχι” αναφορικά με κάποιο γράμμα ή κάποιο σύμβολο πάνω στην κάρτα» λέει ο Θορν. «Ακόμα και τότε, δεν έδειχνε ιδιαίτερο εκνευρισμό. Ήταν πραγματικά εκπληκτικό». Δεν επιδείκνυε ποτέ το παραμικρό ίχνος αυτολύπησης, και σπάνια μονάχα κάποιο δείγμα αδυναμίας ενώπιον της οικογένειας και των φίλων του, πόσω μάλλον δημοσίως. Ταυτόχρονα, ο άνθρωπος Χόκινγκ εξαρτιόταν τελείως από την αυτοθυσία των γύρω του προκειμένου να επιβιώσει. Και για να αντλήσει ηδονή. Ο Χόκινγκ είχε μεγάλη όρεξη, όχι μόνο για φαγητό και κρασί, αλλά και για γυναίκες – για να εκμαιεύει όσες απολαύσεις μπορούσε από μια ζωή την οποία θεωρούσε ότι μπορούσε να στερηθεί ανά πάσα στιγμή.

Ως επιστήμονας, το σύμβολο Χόκινγκ υποτίθεται πως ήταν μια μοναχική ιδιοφυΐα που υψωνόταν σαν πύργος πάνω από τους συναδέλφους του, καθισμένος στο αναπηρικό του αμαξίδιο και εργαζόμενος για να εκπληρώσει το όνειρο του Αϊνστάιν για μια θεωρία των πάντων. Ο αυθεντικός Χόκινγκ δεν ήταν παρά ένας λαμπρός αστέρας σε έναν αστερισμό επιστημόνων από το Ηνωμένο Βασίλειο, τις ΗΠΑ και τη Σοβιετική Ένωση, οι οποίοι μετέβαλαν ριζικά τη γενική θεωρία της σχετικότητας και την κοσμολογία κατά τη δεκαετία του 1960 και τη δεκαετία του 1970· μερικές από τις σπουδαιότερες συνεισφορές του Χόκινγκ στη φυσική ήταν προϊόν συνεργασίας και όχι αποκλειστικά δικά του επιτεύγματα. Το σπουδαιότερο επίτευγμα του Χόκινγκ –η ανακάλυψη της ακτινοβολίας μελανής οπής– ήταν ένας θρίαμβος που αξιοποιούσε τόσο την κβαντική θεωρία όσο και τη σχετικότητα, σε ένα πλαίσιο όπου αμφότερες πρέπει να δώσουν τη θέση τους σε μια συνολική θεωρία των πάντων. Ωστόσο, το έργο του δεν έφερε τον κόσμο πιο κοντά σε μια τέτοια θεωρία, και, όταν πια είχε γίνει διεθνής διασημότητα, στα τέλη της δεκαετίας του 1980, είχε ήδη αφήσει πίσω του τα σπουδαιότερα επιστημονικά του επιτεύγματα.

Ο επιστήμονας Χόκινγκ, που δεν ανακάλυψε μια θεωρία των πάντων, πέθανε το 2018· το σύμβολο Χόκινγκ, όμως, στο οποίο οφείλουμε τη Θεωρία των Πάντων, παραμένει ζωντανό. Όπως ακριβώς ο Χόκινγκ κατέβαλλε προσπάθειες να διατηρεί την εικόνα του όσο βρισκόταν εν ζωή, ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός που σύστησαν η οικογένεια και οι φίλοι του –το Ίδρυμα Χόκινγκ– συνεχίζει να κάνει το ίδιο πράγμα μετά τον θάνατό του.

Ο Στίβεν Χόκινγκ είχε μια ζωή η οποία αποθηκεύτηκε ψηφιακά σε βαθμό μεγαλύτερο από κάθε άλλου ανθρώπου. Κάθε του λέξη κατά τις τελευταίες δεκαετίες αρθρωνόταν μόνο με τη διαμεσολάβηση ενός υπολογιστή – ενός υπολογιστή ο οποίος μπορούσε να αποθηκεύει τις συζητήσεις του, πράγμα το οποίο και έκανε. Αναμφίβολα, σιωπηλά αποθηκευμένα σε αυτές τις βάσεις δεδομένων του βρίσκονται τα ψήγματα όλων των κρυφών συνεργασιών, οι ανησυχίες για τα οικονομικά, οι μικροπρεπείς ζηλοτυπίες, και οι αμφιβολίες για την επιστημονική του υστεροφημία: όλες οι τραχιές όψεις της ανθρώπινης φύσης του. Το ίδρυμα, ωστόσο, δεν έχει δώσει πρόσβαση ούτε καν στο έντυπο αρχειακό υλικό του Χόκινγκ, σε όσους θέλουν να μελετήσουν τον άνθρωπο πίσω από το σύμβολο – παρά το υποτιθέμενο σχέδιο τουλάχιστον κάποια από αυτά να γίνουν δωρεά σε δημόσιες συλλογές, προκειμένου να αποφευχθεί ο φόρος κληρονομιάς. Ακόμα και μια μικρή συλλογή από έγγραφα που βρίσκονταν σε μια βιβλιοθήκη του Κέιμπριτζ ανακτήθηκε και αποσύρθηκε από τη δημόσια θέα. Μόνο ένας βιογράφος ο οποίος έχει επιλεγεί από το ίδρυμα έχει έστω περιορισμένη πρόσβαση στα προσωπικά αρχεία του Στίβεν, αλλά και στην Τζέιν, τη Λούσι και την υπόλοιπη οικογένεια Χόκινγκ.

Κι όμως, η αληθινή τραγωδία και ο θρίαμβος του Στίβεν Χόκινγκ μπορούν να βρεθούν μόνο στη χαοτική ανθρώπινη φύση του, όχι στον καλογυαλισμένο συμβολισμό του. Η τραγωδία της ζωής του Χόκινγκ δεν ήταν η διάγνωση με μια ανίατη θανατηφόρα ασθένεια – ούτε ο θρίαμβός του το γεγονός ότι την ξεπέρασε για να γίνει ο σπουδαιότερος φυσικός από την εποχή του Αϊνστάιν. Αυτή είναι η ιστορία του συμβόλου. Η ιστορία του ανθρώπου είναι πολύ πιο περίπλοκη.

Αναμφίβολα, η εγκαρτέρηση και το χιούμορ του Χόκινγκ σε πείσμα της επιδεινούμενης κατάστασής του ήταν πηγή έμπνευσης. Για τον Χόκινγκ, όμως, αυτό δεν ήταν θρίαμβος – ήταν απλώς επιβίωση. Επίσης, η κατηγορηματική απόρριψη της ιδέας ότι ήταν ένας Νεύτωνας των ύστερων ημερών δεν ήταν αποτέλεσμα επίπλαστης μετριοφροσύνης εκ μέρους του Χόκινγκ. Παρόλο που δεν αμφιβάλλει κανείς ότι ήταν ένας πρώτης τάξεως φυσικός και ότι έκανε σπουδαίες συνεισφορές στη γενική θεωρία της σχετικότητας και την κοσμολογία, ο ίδιος ο Χόκινγκ επέμενε επανειλημμένα πως δεν ήταν ο πιο λαμπρός νους από την εποχή του Γαλιλαίου, του Νεύτωνα και του Αϊνστάιν.

metaixmio seife viografia hawkingsΟ θρίαμβος του Χόκινγκ ήταν πως ανακάλυψε κάτι νέο, το οποίο άλλαξε με ριζικούς τρόπους την κατανόησή μας για το σύμπαν – και το έκανε πάνω από μία φορά. Περαιτέρω, ο θρίαμβος του Χόκινγκ ήταν ότι αποτέλεσε τον καταλύτη για σημαντικές ιδέες οι οποίες κυοφορούνταν από καιρό στο ερευνητικό του πεδίο, και ενέπνευσε μια γενιά φυσικών που επιθυμούσαν να ακολουθήσουν τα βήματά του. Η κύρια τραγωδία του ανθρώπου Χόκινγκ είναι επίσης αρκετά διαφορετική από του συμβόλου Χόκινγκ. Ο Χόκινγκ δεν αποσύρθηκε στο εσωτερικό του νου του ως αποτέλεσμα της ασθένειάς του: ήδη από την παιδική του ηλικία, ο Χόκινγκ ήταν ένας άκρως εγκεφαλικός άνθρωπος. Ακόμα και την εποχή που δεν ήταν βέβαιο αν θα κατάφερνε να τελειώσει το σχολείο, ο πυρήνας της ταυτότητας του Χόκινγκ, η πηγή της αυτοεκτίμησής του, ήταν η ανωτερότητα του μυαλού του.

Ήταν αυτό για το οποίο ανέκαθεν ήθελε να είναι γνωστός. Κι όμως, ακριβώς τη στιγμή που πέτυχε αυτόν τον στόχο, ταυτόχρονα η επιθυμία του ματαιώθηκε, τουλάχιστον όπως το αντιλαμβανόταν ο ίδιος. Ο Χόκινγκ πάντοτε υποπτευόταν ότι, σε μεγάλο βαθμό, η διασημότητά του –ακόμα και η ακαδημαϊκή του επιτυχία– ήταν η ανταμοιβή για την αναπηρία του και όχι για το μυαλό του.

Ένα παράξενο γεγονός αναφορικά με τον Χόκινγκ ήταν ότι έτρεφε μια ασυνήθιστη αγάπη –ίσως ακόμα και αφοσίωση– για μια διασημότητα η οποία, εκ πρώτης όψεως, ήταν το διαμετρικό του αντίθετο. Ο Στίβεν λάτρευε τη Μέριλιν Μονρόε. Ο σκηνοθέτης Έρολ Μόρις συζητούσε με τον Χόκινγκ στη διάρκεια των γυρισμάτων του Χρονικού του χρόνου, και κάποια στιγμή αναφέρθηκε το θέμα της Μονρόε. Όπως το έθεσε ο Μόρις:

Τελικά του είπα: «Κατάλαβα γιατί έχεις όλες αυτές τις φωτογραφίες της Μέριλιν Μονρόε στον τοίχο σου. Κι εκείνη, όπως κι εσένα, την εκτιμούσαν περισσότερο για το κορμί παρά για το μυαλό της».
Τότε μου έριξε ένα πραγματικά τρελό βλέμμα, σαν να έλεγε: «Τι διάολο είναι αυτά που λες, κύριε Μόρις;». Μου ρίχνει αυτό το τρελό βλέμμα, τελικά ακούγεται ένα κλικ και μου λέει: «ΝΑΙ».

Αυτό ίσως ήταν το μεγαλύτερο από τα πολλά παράδοξα στη ζωή του Χόκινγκ.

 

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Ο χώρος της σιωπής» του Χρήστου Β. Μασσαλά (προδημοσίευση)

«Ο χώρος της σιωπής» του Χρήστου Β. Μασσαλά (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του ομότιμου καθηγητή πανεπιστημίου Ιωαννίνων, 
Χρήστου Β. Μασσαλά «Ο χώρος της σιωπής», το οποίο θα κυκλοφορήσει το επόμενο διάστημα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Τώρα αναρρώνω από την περ...

«Αξίζεις περισσότερα!» της Άννας Κονταράτου-Βασδέκη (προδημοσίευση)

«Αξίζεις περισσότερα!» της Άννας Κονταράτου-Βασδέκη (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από την εισαγωγή του βιβλίου της Άννας Κονταράτου-Βασδέκη «Αξίζεις περισσότερα! – 20 κλειδιά για μια καλύτερη ζωή», το οποίο κυκλοφορεί στις 29 Μαΐου από τις εκδόσεις Key Books.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Αυτό το βιβλίο...

«Επιζώντες τρίτοι – H λογοτεχνική μαρτυρία των διωκομένων 
στα στρατόπεδα-φυλακές της Κομμουνιστικής Αλβανίας, 1944 - 1991» του Αχιλλέα Σύρμου (προδημοσίευση)

«Επιζώντες τρίτοι – H λογοτεχνική μαρτυρία των διωκομένων 
στα στρατόπεδα-φυλακές της Κομμουνιστικής Αλβανίας, 1944 - 1991» του Αχιλλέα Σύρμου (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από την εισαγωγή της μελέτης του Αχιλλέα Σύρμου «Επιζώντες τρίτοι – H λογοτεχνική μαρτυρία των διωκομένων 
στα στρατόπεδα–φυλακές της Κομμουνιστικής Αλβανίας, 1944 – 1991», η οποία θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός ...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

«Ένας Αιγύπτιος, ένας Βαβυλώνιος και ένας Βίκινγκ μπαίνουν σε ένα μπαρ» του Θεόδωρου Παπακώστα – Μιλώντας για την ιστορία και τη μυθολογία με μια φίλη στο ποτό σας

«Ένας Αιγύπτιος, ένας Βαβυλώνιος και ένας Βίκινγκ μπαίνουν σε ένα μπαρ» του Θεόδωρου Παπακώστα – Μιλώντας για την ιστορία και τη μυθολογία με μια φίλη στο ποτό σας

Για το δοκίμιο εκλαϊκευμένης ιστορίας του Θεόδωρου Παπακώστα «Ένας Αιγύπτιος, ένας Βαβυλώνιος και ένας Βίκινγκ μπαίνουν σε ένα μπαρ» (εκδ. Key Books).

Γράφει ο Σόλωνας Παπαγεωργίου

Στο δοκίμιο του ...

«Μπουμπουλίνας 18» & «Εγώ, μια δούλα» στο Φεστιβάλ Αθηνών: Για τον φανερό και για τον κρυφό φασισμό

«Μπουμπουλίνας 18» & «Εγώ, μια δούλα» στο Φεστιβάλ Αθηνών: Για τον φανερό και για τον κρυφό φασισμό

Για τις παραστάσεις «Μπουμπουλίνας 18» της Κίττυς Αρσένη, σε σκηνοθεσία Σοφίας Καραγιάννη και «Εγώ, μια δούλα» του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη, σε σκηνοθεσία Νίκου Χατζόπουλου, στην Πειραιώς 260 στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Κεντρική εικόνα: Από την παράσταση «Μπουμπουλίνας 18».

...
Τι διαβάζουμε τώρα; Πέντε κλασικά «τούβλα» για ένα μακρύ αναγνωστικό καλοκαίρι

Τι διαβάζουμε τώρα; Πέντε κλασικά «τούβλα» για ένα μακρύ αναγνωστικό καλοκαίρι

Ουγκό, Σταντάλ, Αν Μπροντέ, Αραγκόν και Αγκάθα Κρίστι: Πέντε κλασικά «τούβλα», πολυσέλιδα και βαριά, που στηρίζουν το μακρύ ελληνικό καλοκαίρι μας.

Γράφει η Φανή Χατζή

Πέντε χορταστικά βιβλία που κυκλοφόρησαν πρόσφατα, βαρι...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Τα μπλουζ της οδού Γκλιμπ Πόιντ σε πρόζα και στίχο» του Βρασίδα Καραλή (προδημοσίευση-βίντεο)

«Τα μπλουζ της οδού Γκλιμπ Πόιντ σε πρόζα και στίχο» του Βρασίδα Καραλή (προδημοσίευση-βίντεο)

Προδημοσιεύση αποσπάσματος από το βιβλίο του Βρασίδα Καραλή «Τα μπλουζ της οδού Γκλιμπ Πόιντ» (μτφρ. Σοφία Τρουλλινού), το οποίο θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Petites Maisons. Μαζί, ένα πολύ προσωπικό βίντεο με τον συγγραφέα στο Σίδνεϊ.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός ...

«Η κοιλάδα της αταξίας» του Φρήντριχ Ντύρρενματτ (προδημοσίευση)

«Η κοιλάδα της αταξίας» του Φρήντριχ Ντύρρενματτ (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Φρήντριχ Ντύρρενματτ [Friedrich Dürrenmatt] «Η κοιλάδα της αταξίας» (σε νέα μτφρ. του Βασίλη Πατέρα, με επίμετρο της Πελαγίας Τσινάρη), το οποίο θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Ροές.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός ...

«Με στέβια και αγαύη» του Γιώργου Μπουρονίκου (προδημοσίευση)

«Με στέβια και αγαύη» του Γιώργου Μπουρονίκου (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βραβευμένο θεατρικό του Γιώργου Μπουρονίκου «Με στέβια και αγαύη», το οποίο θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΖΕΝΙΕ: Συγγνώμη που θα ρωτήσω: Παιδιά δεν έχε...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τι διαβάζουμε τώρα; Πέντε κλασικά «τούβλα» για ένα μακρύ αναγνωστικό καλοκαίρι

Τι διαβάζουμε τώρα; Πέντε κλασικά «τούβλα» για ένα μακρύ αναγνωστικό καλοκαίρι

Ουγκό, Σταντάλ, Αν Μπροντέ, Αραγκόν και Αγκάθα Κρίστι: Πέντε κλασικά «τούβλα», πολυσέλιδα και βαριά, που στηρίζουν το μακρύ ελληνικό καλοκαίρι μας.

Γράφει η Φανή Χατζή

Πέντε χορταστικά βιβλία που κυκλοφόρησαν πρόσφατα, βαρι...

Τι διαβάζουμε τώρα; 15 βιβλία ελληνικής πεζογραφίας που επανεκδόθηκαν πρόσφατα

Τι διαβάζουμε τώρα; 15 βιβλία ελληνικής πεζογραφίας που επανεκδόθηκαν πρόσφατα

Δεκαπέντε βιβλία ελληνικής πεζογραφίας, πρόσφατα και παλιότερα, που εκδόθηκαν το προηγούμενο διάστημα.

Γράφει ο Κώστας Αγοραστός

Δεκαπέντε βιβλία ελληνικής πεζογραφίας, πρόσφατα και παλιότερα, που εκδόθηκαν το προηγούμενο διάστημα, φέρνουν ξανά στις πρ...

Άγνωστες πτυχές της Ιστορίας, απλοί άνθρωποι, λοξές αφηγήσεις: Οκτώ ελληνικά μυθιστορήματα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα και ξεχωρίζουν

Άγνωστες πτυχές της Ιστορίας, απλοί άνθρωποι, λοξές αφηγήσεις: Οκτώ ελληνικά μυθιστορήματα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα και ξεχωρίζουν

Άγνωστες πτυχές της Ιστορίας ξεδιπλώνονται, ο παραλογισμός εισβάλλει, οι «απλοί» άνθρωποι παλεύουν κόντρα στις εξελίξεις, τους Άλλους και τους ίδιους τους εαυτούς τους – αυτά και πολλά ακόμα συναντάμε σε οκτώ μυθιστορήματα από Έλληνες συγγραφείς που κυκλοφόρησαν πρόσφατα.

Γράφει ...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

12 Δεκεμβρίου 2024 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα 100 καλύτερα λογοτεχνικά βιβλία του 2024

Mυθιστορήματα, νουβέλες, διηγήματα: Εκατό καλά λογοτεχνικά βιβλία που κυκλοφόρησαν το 2024 από τα πολλά περισσότερα που έπεσαν στα χέρια μας, με τη μεταφρασμένη πεζογρα

ΦΑΚΕΛΟΙ