prodimosieysi knott

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Sarah Knott «Μητέρες – Μια αντισυμβατική ιστορία» (μτφρ. Στέλλα Κάσδαγλη), που κυκλοφορεί στις 29 Οκτωβρίου από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΤΟ ΑΚΟΥΣΜΑ

Η λακκούβα στον δρόμο είναι όλο γωνίες και άκρες. Περνάω ακριβώς από πάνω της, πέφτω μέσα της μ’ έναν γδούπο και ύστερα απομακρύνομαι. Η καρδιά μου αναπηδάει ως το στόμα μου για μια στιγμή, από τον φόβο ότι θα μου μείνει το τιμόνι στα χέρια – όμως δεν είναι το μόνο πράγμα που αναπηδά. Νιώθω και κάτι άλλο, ένα τίναγμα κάπως ασυνήθιστο.

Ύστερα από πέντε μέρες, νιώθω άλλο ένα ανεπαίσθητο χοροπηδητό. Να το. Αυτό λέγεται άκουσμα: η αίσθηση που κάποτε αποτελούσε το πρώτο σίγουρο σημάδι εγκυμοσύνης, ένας φορτισμένος όρος για τις κινήσεις που κάνει μέσα στη μήτρα το μωρό. Κάποιοι έχουν περιγράψει τις κινήσεις αυτές σαν το φτερούγισμα ενός μικρού πουλιού ή μιας πεταλούδας. Η συγκεκριμένη περιγραφή αποδίδει την ελαφράδα της αίσθησης, αλλά το να φαντάζομαι ένα μικρό πλάσμα που δεν έχω κρατήσει ποτέ στα χέρια μου, αντικαθιστώντας για παράδειγμα το έμβρυο με ένα κουνουπίδι ή ένα κολιμπρί, δεν με βοηθάει να αποτυπώσω στο μυαλό μου την κίνηση αυτή. Πετάγματα, τινάγματα, χτυπηματάκια: αυτά είναι πιο κοντά σ’ εκείνο που νιώθω. Συμφωνώ με τη συγγραφέα Γκλάντις Χίντμαρτς, από το Βανκούβερ του 20ού αιώνα: «Κλοτσάς από μέσα και οι ελαφριοί γδούποι ταξιδεύουν ανάλαφρα προς τα έξω, σε μικροσκοπικά κύματα. Δεν πονάει εκεί που με χτυπάς, μοιάζει περισσότερο με πίδακα αίματος σε κάποιο σημείο μιας μεγάλης φλέβας». Το ότι τα χτυπήματα και οι πίδακες δεν πονούν είναι απαραίτητο να ειπωθεί: όλες αυτές οι αισθήσεις είναι τόσο παράξενες στην αρχή, που εντυπωσιάζομαι από την ελαφρότητά τους. Είναι καλοκαίρι. Ένα μακό μπλουζάκι μου χαϊδεύει την κοιλιά απέξω και το μωρό μου τη χαϊδεύει από μέσα.

Αυτό το εσωτερικό άγγιγμα είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της εγκυμοσύνης – ίσως, πέρα από τον τοκετό, το πιο επίμονο απ’ όλα. Συνήθως το μωρό «ακούγεται» μόλις υποχωρήσει η ναυτία, κάποια στιγμή ανάμεσα στον τέταρτο και τον πέμπτο μήνα. Στα 1667, η Αγγλίδα ευγενής Άλις Θόρντον θυμάται ότι «είχα φρικτές ναυτίες στην εγκυμοσύνη μου έως ότου άκουσα το παιδί να κινείται. Αμέσως μετά άρχισα να νιώθω υγιέστατη και γεμάτη σφρίγος». Η δική μου δεύτερη εγκυμοσύνη ακολουθεί σε ναυτία την πρώτη, όμως αυτή τη φορά η ναυτία υποχωρεί με τον καιρό και όχι λόγω της αποβολής. Η μαία της περιοχής γελάει ακούγοντάς μας να μετράμε ώσπου να περάσουν οι δέκα, έντεκα, δώδεκα εβδομάδες.

Το εσωτερικό άγγιγμα με κρατά απασχολημένη, λες και το μωρό έχει εισβάλει ξαφνικά στην καθημερινότητά μου. Πηγαίνουμε από δω, πηγαίνουμε από κει. Τα πρώτα βράδια, κάτω από τον ανεμιστήρα που βουίζει, μου φαίνεται πως έχουμε μαζευτεί πολλοί και μοιραζόμαστε το κρεβάτι. Ο Κ. μοιράζεται το κρεβάτι μαζί μου, όμως εγώ τον μοιράζομαι με το μωρό. Ή μπορεί εμένα να με μοιράζονται και οι δύο. Σιγά σιγά η πολυκοσμία ξεθωριάζει σε μια περίεργη συντροφικότητα. Χωρίς να κάνω απολύτως τίποτα, χωρίς να σκεφτώ ή να κουνηθώ, είμαι ταυτόχρονα εκείνη που αγγίζει και αγγίζεται.
Η μητέρα μου ξαναπιάνει τις βελόνες του πλεξίματος.

Αφή, όραση, ακοή, όσφρηση, γεύση. Έχουμε συνηθίσει να μετράμε πέντε αισθήσεις, πέντε τρόπους να προσλαμβάνουμε τον κόσμο γύρω μας. Κι όμως, αλλού ο αριθμός αλλάζει. Κάποιες βουδιστικές κουλτούρες μετράνε έξι, προσθέτοντας στις πέντε προηγούμενες και τη σκέψη, ενώ οι Χάουσα της Νιγηρίας μετράνε μόλις δύο: εκεί έχουν μια λέξη για την όραση και μία για όλα τα υπόλοιπα αισθητηριακά μέσα. Οι πιο στοιχειώδεις τρόποι που έχουμε στη διάθεσή μας για να νιώσουμε και να αντιληφθούμε τα πράγματα αλλάζουν ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούν στο περιβάλλον μας.

Ένα από τα πιο πρώιμα γραπτά ίχνη που ανακαλύπτω είναι από τον χειμώνα του 1662. Ο ημερολογιογράφος Σάμιουελ Πέπις, από το Λονδίνο, κατέγραψε ότι η ερωμένη του βασιλιά «άκουσε το μωρό στην οικία του Λόρδου Γκέραρντ, κατά τη διάρκεια του δείπνου, και φώναξε ότι είχε καταστραφεί.

Κάποτε η αίσθηση ενός εσωτερικού αγγίγματος ήταν η πρώτη πλήρης απόδειξη ότι μέσα στο σώμα αυτό μεγάλωνε μια νέα ζωή. Ένα από τα πιο πρώιμα γραπτά ίχνη που ανακαλύπτω είναι από τον χειμώνα του 1662. Ο ημερολογιογράφος Σάμιουελ Πέπις, από το Λονδίνο, κατέγραψε ότι η ερωμένη του βασιλιά «άκουσε το μωρό στην οικία του Λόρδου Γκέραρντ, κατά τη διάρκεια του δείπνου, και φώναξε ότι είχε καταστραφεί. Και όλοι οι λόρδοι και οι άντρες βγήκαν πρόθυμα από το δωμάτιο, ενώ οι γυναίκες πλησίασαν για να τη βοηθήσουν». Μια κίνηση στην κοιλιά άλλαζε το στάτους μιας βασιλικής ερωμένης κι αυτό ήταν κάτι που ένιωσε και ανήγγειλε η ίδια. Η μαρτυρία της έγινε δεκτή από τη συντροφιά του Γκέραρντ, στο πλαίσιο της οποίας οι άντρες έφυγαν και οι γυναίκες έμειναν. Το άγγιγμα έκρυβε σιγουριά. Το άγγιγμα είχε κύρος.

Η συνθήκη αυτή διαφέρει δραματικά από τα όσα ισχύουν στη σύγχρονη, ολοένα και πιο τεχνοκρατική, εποχή. Σήμερα, ένα παραθυράκι στο στικ της εξέτασης ούρων τεκμηριώνει χημικά την εγκυμοσύνη, ενώ η οθόνη του υπέρηχου ρίχνει φως στη σωματική ανάπτυξη του εμβρύου.

Τώρα πλέον η σιγουριά κρύβεται στην όραση – αυτή έχει το κύρος. Η σύγχρονη επιστήμη, λένε, δεν δίνει πια ιδιαίτερη βαρύτητα στο άκουσμα, και η χρήση της λέξης, στα αγγλικά, ελαττώνεται κι αυτή σιγά σιγά. Ο θρίαμβος της όρασης εις βάρος της αφής έχει λίγο-πολύ ολοκληρωθεί.

Κι όμως. Ζώντας μέσα στο σώμα μου, που πλέον «ακούει», βδομάδα με τη βδομάδα, δεν είμαι και τόσο σίγουρη πια για το αν αυτή είναι όλη η αλήθεια. Οι αισθήσεις επαναλαμβάνονται και αλλάζουν. Μετακινούμαι εγώ, μετακινείται και το μωρό. Το άγγιγμά του παραμένει άπιαστο για τα χέρια που προσπαθούν να το νιώσουν εξωτερικά – από μέσα όμως είναι πάντα επίμονο και πειστικό. Αποκτώ σιγά σιγά τη συνήθεια, όταν είμαι μόνη μου, να κάθομαι με το ένα χέρι ακουμπισμένο αφηρημένα πάνω στους μυς της κοιλιάς μου, σε ένα συγκεκριμένο και γεμάτο ζωή σημείο πάνω από αυτό το λεπτό τοίχωμα. Ποια είναι η απτική ιστορία που χτίζεται όταν κουβαλάς μέσα σου ένα μωρό που κινείται; Ίσως το άγγιγμα ενός πρησμένου στήθους στο εσωτερικό ενός μπράτσου. Τα πέλματα που πατάνε, όλο και πιο βαριά, μέσα στα γνώριμα παπούτσια, μέχρι να ανοίξουν. Η πίεση της καρφίτσας σε ένα ύφασμα που έχει βγει ασυνήθιστα μικρό. Το πέρασμα ή η πίεση από κάποιο άλλο χέρι, στην κοιλιά που τεντώνει όλο και πιο πολύ. Τα ελαστικά υφάσματα και οι άβολες ζώνες του αυτοκινήτου. Αν μπορούσε να γραφτεί μια ιστορία της εγκυμοσύνης και του αγγίγματος, τι θα δεχόταν στους κόλπους της;

Μπορούμε να ξαναφανταστούμε την εμπειρία του ακούσματος από τη Λαίδη Κασλμέιν, την ερωμένη του βασιλιά, σ’ εκείνο το δείπνο του Δεκεμβρίου του 1662. Είναι χειμώνας, πράγμα που σημαίνει ότι η άμαξα που την πηγαίνει, μέσα από τα πενταβρόμικα χαλικόστρωτα δρομάκια του Λονδίνου, στο σπίτι του Λόρδου Γκέραρντ αφήνει να περνάει από μέσα της ο παγωμένος αέρας. Δεξιά κι αριστερά, η άμαξα σχεδόν γρατσουνάει τους σοβατισμένους τοίχους των ξύλινων σπιτιών, με τους ορόφους τους να προεξέχουν ανομοιόμορφα πάνω από το πεζοδρόμιο. Σχεδόν από κάθε κτίριο κρέμονται πινακίδες που αναγγέλλουν διαφορετικών ειδών καταστήματα. Ένα λίκνο διαφημίζει τον καλαθοποιό. Μια σειρά από κάσες, τον μαραγκό. Ο Αδάμ και η Εύα, τον μανάβη που πουλάει μήλα και άλλα φρούτα. Είναι κι άλλες πινακίδες που η βρομερή κάπνα των τζακιών θολώνει τις λεπτομέρειές τους, για παράδειγμα τον ελέφαντα, που υποδηλώνει εμπορεύματα όπως οι χτένες από ελεφαντόδοντο και άλλα εξωτικά είδη. Η Μπάρμπαρα Κασλμέιν είναι είκοσι δύο ετών, δυναμική, πανέμορφη και στο απόγειο της δύναμής της μέσα στη βασιλική αυλή.

knott exΗ Πουριτανική Κοινοπολιτεία, με τη ρεπουμπλικανική αυστηρότητά της, είχε αντικατασταθεί, λίγα χρόνια νωρίτερα, από την Αποκατάσταση της μοναρχίας. Την ημέρα εκείνη, ο εριστικός στρατιώτης και αριστοκράτης Μπάρον Γκέραρντ –ο οικοδεσπότης της Κασλμέιν την ημέρα που άκουσε το μωρό της– είχε οδηγήσει ως επικεφαλής τη φρουρά του Καρόλου Β΄ στη θριαμβευτική της είσοδο στο Λονδίνο. Τώρα πλέον ο δημοφιλής νέος βασιλιάς αγγίζει, με τρόπο τελετουργικό, χιλιάδες ανθρώπους, πολλοί εκ των οποίων πιστεύουν ότι το άγγιγμά του έχει θεραπευτικές δυνάμεις. Η δημόσια απαγόρευση του χορού και του θεάτρου έχει αρθεί, σημάδι μιας νέας εποχής ανοχής απέναντι στις αισθησιακές απολαύσεις. Αυτές οι απολαύσεις ενσαρκώνονται, στην πιο συμπυκνωμένη μορφή τους, στην απροκάλυπτη σεξουαλικότητα της ίδιας της βασιλικής αυλής.

Ένα πορτρέτο της Μπάρμπαρα Κασλμέιν, που φιλοτέχνησε το 1662 ο Πίτερ Λιλάι, αναπαριστά μια γυναίκα με βαριά βλέφαρα και ροδαλά μάγουλα, περιτριγυρισμένη από πλούσια δαμασκηνά και ανάγλυφα υφάσματα. Έχει μακριά, σκούρα, λυτά μαλλιά, σφιχτή μέση και κοιτάζει με βλέμμα ευθύ και λάγνο τον θεατή. Οι χυτές μπούκλες και η αγιοπρεπής στάση της, με το κεφάλι να ακουμπά στην παλάμη της, υπαινίσσονται, με μια ανεμελιά που κόβει την ανάσα, ότι η αναπαράστασή της είναι εμπνευσμένη από τη Μαρία Μαγδαληνή, τη φημισμένη πόρνη της Βίβλου και αφοσιωμένη μαθήτρια του Χριστού. Και είναι αξιοσημείωτο το πόσο σκανδαλώδες και πνευματώδες ήταν το να αναδεικνύει κανείς τη σεξουαλική γοητεία της Κασλμέιν και να εξισώνει έναν ηγεμόνα με τον Υιό του Θεού. Ο Σάμιουελ Πέπις, ως αγαθός πάντοτε υπηρέτης του πουριτανικού καθεστώτος, δηλώνει σοκαρισμένος και συνεπαρμένος ταυτόχρονα. «Πρέπει να πάρω στα χέρια μου ένα αντίγραφο» γράφει. Η τύχη του πορτρετίστα και της Κασλμέιν άνθησε ταυτόχρονα. Οι αυλικοί αγόραζαν αντίγραφα χαρακτικών για να τα κρεμάσουν στις τραπεζαρίες και τους προθαλάμους τους.

Πώς ήταν λοιπόν το απτικό σύμπαν της Μπάρμπαρα Κασλμέιν; Η λαβή από το χέρι κάποιου δούκα στην είσοδο ενός χορού. Το ρίξιμο του ζαριού και το ανακάτεμα της τράπουλας. Το βάρος ενός πολύτιμου μαργαριταρένιου κολιέ γύρω από τον λαιμό της. Το αμυγδαλέλαιο και το κρεμόριο που χρησιμοποιούσε για να καθαρίζει το δέρμα της. Τα λινά μεσοφόρια, διακοσμημένα με ακριβή δαντέλα. Ο Πέπις, του οποίου το ημερολόγιο στεκόταν συχνά στα κουτσομπολιά της αυλής για την Κασλμέιν, την είχε δει να στεγνώνει τα εσώρουχά της στον Βασιλικό Κήπο και του είχε φανεί τόσο εκτός τόπου η εικόνα αυτή όσο και η ίδια η νεαρή γυναίκα – του «έκανε καλό όμως να τα κοιτάζει», όπως έγραφε.

Και το εσωτερικό άγγιγμα ενός μωρού. Όπως και οι περισσότερες εγκυμονούσες της ιστορίας, έτσι και η Κασλμέιν δεν έχει αφήσει κάτι γραπτό που να περιγράφει την αίσθησή της. Ο Πέπις κράτησε φυσικά το ημερολόγιό του, όπως έκαναν και αρκετοί από τους άντρες σύγχρονούς του. Γνωστά ημερολόγια Αγγλίδων γυναικών όμως, από εκείνα τα γόνιμα –με όρους συγγραφής– χρόνια, δεν υπάρχουν παρά ελάχιστα. Εξαρτιόμαστε από τη δική του ηδονοβλεψία και την αναμετάδοση του κουτσομπολιού της αυλής γι’ αυτή τη μεμονωμένη πληροφορία σε σχέση με το άκουσμα της πρώτης σύγχρονης εποχής. Οι κακές γλώσσες –και συγκεκριμένα η οικονόμος του αφεντικού του αυτή τη φορά– ισχυρίζονταν ότι οι ανεπαίσθητες κινήσεις του εμβρύου πυροδότησαν μια έντονη αντίδραση από την πλευρά της: την κραυγή της ότι «καταστράφηκε».

Μήπως το άκουσμα του μωρού απειλούσε τη θέση της ως ερωμένης, μήπως το εσωτερικό του άγγιγμα έβαζε τέλος στα ερωτικά της θέλγητρα; Επειδή δεν θα μπορούσε πια να σφίξει τη ζώνη γύρω από τη μέση της, είχε χαθεί και η γοητεία της; Αυτή ήταν η πρώτη μου σκέψη, κι ας μη συνάδει ούτε με τις δικές μου εμπειρίες πάθους, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου ούτε με τις σεμνότυφες επισημάνσεις πολλών εγχειριδίων εγκυμοσύνης που λένε ότι το μεσαίο τρίμηνο η έγκυος νιώθει «πολύ πιο σέξι», χάρη στην αυξημένη ροή του αίματος.

Όπως και να ’χει, υπάρχει κι άλλη πηγή κουτσομπολιού, συν ένα ακόμη πορτρέτο που μαρτυρούν άλλα. Γιατί η Κασλμέιν είχε ήδη δύο παιδιά από τον Κάρολο και θα έκανε άλλα δύο. Ήταν έγκυος κατά το μεγαλύτερο μέρος του διαστήματος που διετέλεσε ερωμένη του βασιλιά. Η εγκυμοσύνη ήταν σκέτος θησαυρός για τις σχέσεις της με τον βασιλιά και άσος στο μανίκι της στον ανταγωνισμό της τόσο με τη βασίλισσα όσο και με τις υπόλοιπες φανταχτερές καλλονές της αυλής. Το προηγούμενο καλοκαίρι, ενώ ήταν έτοιμη σχεδόν να γεννήσει, ο Κάρολος έτρωγε «κάθε μέρα και κάθε νύχτα» στη σπίτι της στην οδό Κινγκ, κι εκεί αστειεύονταν, όχι και τόσο μυστικά, σε σχέση με την κατάστασή της: «είχαν παραγγείλει με τον Βασιλιά μια ζυγαριά και ζύγιζαν ο ένας τον άλλον. Κι εκείνη, καθώς ήταν έγκυος, λέγεται πως ήταν πιο βαριά». Σε ένα άλλο πορτρέτο του Λιλάι, στο οποίο μιμείται ανερυθρίαστα τη Μαντόνα με το Βρέφος, η Κασλμέιν, με νυσταγμένο βλέμμα και εμφανή την εγκυμοσύνη της, κρατάει στην αγκαλιά της τον γιο του βασιλιά με έκδηλη ικανοποίηση στο πρόσωπό της. (Μια εκδοχή του πορτρέτου αυτού βρισκόταν κρεμασμένη σε ένα γαλλικό μοναστήρι, ως δήθεν ορθόδοξη εικόνα, μέχρι που κάποιος επισήμανε ποιο ήταν στην πραγματικότητα το θέμα του και ο πίνακας αποσύρθηκε με συνοπτικές διαδικασίες.)

Ήταν έγκυος κατά το μεγαλύτερο μέρος του διαστήματος που διετέλεσε ερωμένη του βασιλιά. Η εγκυμοσύνη ήταν σκέτος θησαυρός για τις σχέσεις της με τον βασιλιά και άσος στο μανίκι της στον ανταγωνισμό της τόσο με τη βασίλισσα όσο και με τις υπόλοιπες φανταχτερές καλλονές της αυλής.

Άρα η ανεπαίσθητη πρώτη κίνηση ενός μωρού μπορεί να έδωσε στη μητέρα του την αίσθηση ενός ξαφνικού κύματος δύναμης. Δεδομένων των επιδέξιων χειρισμών της Κασλμέιν στην αυλή, αλλά και του τρόπου με τον οποίο επέλεγε να αναπαρίσταται, η δήλωσή της περί «καταστροφής» ήταν μάλλον μια σκόπιμη και θεατρική χειρονομία προς τη βιβλική διδαχή περί γυναικείας παρθενίας. Η Μαντόνα, στο κάτω κάτω, ήταν παρθένα. Και η σέξι Μαρία Μαγδαληνή ήταν η μετανοούσα αμαρτωλή.

Ή μπορεί πάλι η μεγαλόφωνη αντίδρασή της να ήταν πιο αυθόρμητη και γνήσια, αποτέλεσμα της αμφιβολίας της ως προς την πατρότητα του παιδιού. Όπως και ο βασιλικός της παρτενέρ, έτσι και η Κασλμέιν ήταν ελευθερίων ηθών, πράγμα που σήμαινε πως είχε πολλούς εραστές και ήταν εξίσου άπιστη, σεξουαλικά, απέναντι στον βασιλιά όσο κι ο ίδιος απέναντι σ’ εκείνη. Οι καλοπροαίρετοι σύγχρονοί τους συνέδεαν τη σεξουαλική ελευθεριότητά τους με την ειλικρίνεια, την ψυχική ευγένεια και τα φιλοβασιλικά τους αισθήματα – τη θεωρούσαν έναν τρόπο ζωής που δήλωνε αφοσίωση προς την αποκατεστημένη μοναρχία. Εκείνον τον χειμώνα, οι φήμες ήθελαν την Κασλμέιν να πλαγιάζει με τον μπερμπάντη αυλικό Χένρι Τζέρμιν – μια σχέση που η ίδια ήλπιζε ότι ο Κάρολος θα την παραβλέψει, λόγω και της δικής του πρόσφατης ερωτικής περιπέτειας.

Εκείνο το υποτιθέμενο άκουσμα, τον χειμώνα του 1662-63, δεν είχε συνέχεια τελικά. Την άνοιξη όμως που η Κασλμέιν ένιωσε ξανά ένα μωρό στην κοιλιά της, είχε μετακομίσει από την ιδιωτική κατοικία της σε ένα διαμέρισμα του Γουάιτχολ, πιο πολυτελές κι από της ίδιας της βασίλισσας ακόμη. Η Αικατερίνη της Μπραγκάνσα παρέμενε άτεκνη. Στο διαμέρισμα της ερωμένης, η Κασλμέιν βρέθηκε περιτριγυρισμένη από τις υφές της πυκνοϋφασμένης ταπισερί, του πλούσιου βελούδου και του επίχρυσου δέρματος, των γυαλιστερών μεταξωτών της Ινδίας, των ανατολίτικων χαλιών και των εξαρτημάτων του τζακιού από λείο ασήμι. Το άκουσμα της ερωμένης του βασιλιά ύφανε το εσωτερικό άγγιγμα ενός μωρού με τις απτές ανταμοιβές της βασιλικής προστασίας.

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Η τέχνη της μέθης» του Λοράν ντε Σουτέρ (προδημοσίευση)

«Η τέχνη της μέθης» του Λοράν ντε Σουτέρ (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από βιβλίο του βραβευμένου Βέλγου δοκιμιογράφου και καθηγητή Νομικής Λοράν ντε Σουτέρ [Laurent de Sutter] «Η τέχνη της μέθης» (μτφρ. Ζωή Καραμπέκιου), το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 6 Μαρτίου από τις εκδόσεις Το Μέλλον.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...
«Ἤριννα Ἠλακάτη» της Τασούλας Καραγεωργίου (προδημοσίευση)

«Ἤριννα Ἠλακάτη» της Τασούλας Καραγεωργίου (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη μελέτη της Τασούλας Καραγεωργίου «Ἤριννα Ἠλακάτη», η οποία κυκλοφορεί αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Στὴν πραγματική της ζωὴ ἡ Ἤριννα εἶναι μιὰ μικρὴ «τραγουδίστρα», τρυφερὴ ἀοιδὸς ...

«Ο Σεφέρης στην Αμερική»
 της Ασπασίας Γκιόκα (προδημοσίευση)

«Ο Σεφέρης στην Αμερική»
 της Ασπασίας Γκιόκα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη μελέτη της Ασπασίας Γκιόκα «Ο Σεφέρης στην Αμερική», η οποία θα κυκλοφορήσει το επόμενο διάστημα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Το βιβλίο, όπως φανερώνει και ο τίτλος του, εστιάζει σε πρόσωπα και γ...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

Η νικήτρια του βραβείου Women's Prize για non-fiction βιβλία θα ανακοινωθεί στις 13 Ιουνίου. Κεντρική εικόνα, μια από τις υποψήφιες για το βραβείο: η συγγραφέας και αρθρογράφος Ναόμι Κλάιν © The University of British Columbia.

Επιμέλεια: Book Press

...
Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Για τα μυθιστορήματα «Strangers in the Night» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) της Χέδερ Γουέμπ [Heather Webb], «Τα Μυστήρια της Μις Μόρτον Μόρτον» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής) της Κάθριν Λόιντ [Catherine Lloyd] και «Κωδικός Coco» (μτφρ. Γιάννης Σπανδωνής) της Τζιόια Ντιλιμπέρτο [Gioia Diliberto]. Τρία μυθιστορήματα που μας μεταφ...

Ο «Νευρομάντης» του Ουίλιαμ Γκίμπσον μεταφέρεται στην οθόνη: μεγάλο συνδρομητικό κανάλι ανακοίνωσε ότι αγόρασε τα δικαιώματα

Ο «Νευρομάντης» του Ουίλιαμ Γκίμπσον μεταφέρεται στην οθόνη: μεγάλο συνδρομητικό κανάλι ανακοίνωσε ότι αγόρασε τα δικαιώματα

Το πασίγνωστο μυθιστόρημα του «πατέρα» του Cyberpunk Ουίλιαμ Γκίμπσον [William Gibson] «Νευρομάντης» αναμένεται να γίνει σειρά 10 επεισοδίων από το συνδρομητικό κανάλι Apple TV. Κεντρική εικόνα: ο συγγραφέας Ουίλιαμ Γκίμπσον © Wikipedia. 

Επιμέλεια: Book Press

...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Βαγγέλη Γιαννίση «Μακγκάφιν», το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 21 Μαρτίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ
37.947408, 23.641584

 «Αφού σου ...


«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κυριακού «Το μποστάνι του Μποστ – Μια σύνθεση / συμπλήρωση / διασκευή κειμένων του Μποστ», το οποίο κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Δήμητρας Παπαδήμα «Όλα μαύρα», το οποίο θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Τι είμαστε εμείς μπροστά σε αυτά τα κτήνη, ρε; Τι είμαστε; Άγιοι. Και φόνο να...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Για τα μυθιστορήματα «Strangers in the Night» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) της Χέδερ Γουέμπ [Heather Webb], «Τα Μυστήρια της Μις Μόρτον Μόρτον» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής) της Κάθριν Λόιντ [Catherine Lloyd] και «Κωδικός Coco» (μτφρ. Γιάννης Σπανδωνής) της Τζιόια Ντιλιμπέρτο [Gioia Diliberto]. Τρία μυθιστορήματα που μας μεταφ...

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Ενόψει της 25ης Μαρτίου, επιλέγουμε έντεκα βιβλία που μας βοηθούν να κατανοήσουμε τα περίπλοκλη όσο και μοναδική διαδοχή γεγονότων που ήταν η Ελληνική Επανάσταση. Kεντρική εικόνα: έργο του Λουντοβίκο Λιπαρίνι «Ο όρκος του λόρδου Βύρωνα στο Μεσολόγγι» (περίπου 1850), μουσείο Μπενάκη.

...
Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Όσο μακρινή κι αν φαντάζει η Ιαπωνία, δεν παύει να μας ελκύει, μεταξύ άλλων και για την ιδιαίτερη και τολμηρή λογοτεχνία της. Από τον κλασικό Καουαμπάτα έως τον ευφάνταστο Μουρακάμι, επιλέγουμε δέκα βιβλία που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα και μπορούν να μας ανοίξουν νέα παράθυρα στον κόσμο του Ανατέλλοντος Ήλιου. K...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

02 Απριλίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα μεγαλύτερα μυθιστορήματα όλων των εποχών: 20 έργα-ποταμοί από την παγκόσμια λογοτεχνία

Πολύτομα λογοτεχνικά έργα, μυθιστορήματα-ποταμοί, βιβλία που η ανάγνωσή τους μοιάζει με άθλο. Έργα-ορόσημα της παγκόσμιας πεζογραφίας, επικές αφηγήσεις από την Άπω Ανατ

ΦΑΚΕΛΟΙ