ArtouroOui 2Patroklos Skafidas

Για την παράσταση «Η άνοδος του Αρτούρο Ούι» του Μπέρτολτ Μπρεχτ στο Θέατρο ARK, στη σκηνοθεσία του Άρη Μπινιάρη, ο οποίος «αντικαθιστά τον επικό χαρακτήρα της αρχικής σύνθεσης με έναν αποτελεσματικότατο εξπρεσιονισμό στη φόρμα». Φωτογραφία: Πάτροκλος Σκαφιδάς. 

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

Είδα, αρκετά καθυστερημένα είναι η αλήθεια, την «Άνοδο του Αρτούρο Ούι» του Μπρεχτ στο Θέατρο ARK, στη σκηνοθεσία του Άρη Μπινιάρη [1]. Και όμως, νομίζω πως το είδα την κατάλληλη στιγμή: δυο μέρες μετά την ορκωμοσία του αμερικανού προέδρου, μού γεννήθηκε η επιθυμία να ξαναδιαβάσω τον «Ριχάρδο τον Τρίτο» και τον «Ιούλιο Καίσαρα» του Σαίξπηρ και το «Μπερλίν Αλεξάντερπλατς» του Ντέμπλιν, να ξαναδώ το «Αυγό του φιδιού» του Μπέργκμαν, το «Σαλό» του Παζολίνι, τους «Καταραμένους» του Βισκόντι, τον «Μικρό τυμπανιστή» του Σλέντορφ και το «Μεφίστο» του Ιστβάν Ζάμπο. Και δεν είναι μόνον η ύπουλη, ελικοειδής, ερπετική αναρρίχηση του Αρτούρο Ούι στην εξουσία που μου ανακίνησε θυμό και (ευτυχώς) αισιόδοξες σκέψεις. Είναι, κυρίως, η παραβολή της σταδιακής εξύφανσης του αυταρχισμού στη μεσοπολεμική Αμερική (της συμμαχίας με τους κεφαλαιούχους, της εξαγοράς συνειδήσεων, της απόλυτης ισοπέδωσης κάθε ανθρωπισμού και του εκφυλισμού κάθε ηθικής αξίας) προς τις αντίστοιχες μεθοδεύσεις των οποίων μετήλθε –και συνεχίζει να μετέρχεται– η ακροδεξιά στη γηραιά μας ήπειρο.

Το τραστ του κουνουπιδιού

Εθνικοσοσιαλισμός και ψεύδος, σύμφυτες έννοιες: η αλληγορία στον Μπέρτολτ Μπρεχτ ξεκινά ήδη από την πλύση εγκεφάλου, παρουσιάζοντας ως αξιοποιήσιμο προϊόν ένα λαχανικό που παραπέμπει στον ανθρώπινο εγκέφαλο: λαδώματα, εκφοβισμός, δολοπλοκίες, δολοφονίες, γκανγκστερική αισθητική, μια δράκα από αλήτες που εκτρέφεται στους κόλπους του αστικού κεφαλαιοκρατικού συστήματος συνθέτει αυτό το απίστευτο σενάριο (μια μακάβρια φάρσα, κατ’ουσίαν!) που ρίχνει δυστυχώς τους προβολείς στην ιστορία της νεώτερης Ευρώπης. Δεν είναι τυχαία η «μεσσιανική», σωτηριολογική μετάθεση του παράλογου αυτού σεναρίου: αρκεί να θυμηθούμε τη σύνδεση που κάνει ο Μαρκούζε της λέξης «τραστ» με την προτεσταντική ηθική που αποτυπώνεται στο δολάριο: «In God we trust». Εδώ το Τραστ του Κουνουπιδιού περιλαμβάνει τόσο τους μεγάλους χονδρέμπορους, όσο και τους φτωχούς λιανοπωλητές: όλοι μαζί προετοιμάζουν την εξαγορά του δημοτικού συμβουλίου και τη στασιαστική κατάληψη της εξουσίας, επιβάλλοντας τον Αρτούρο Ούι ως προστάτη/νταβατζή.

Οι αντιστοιχίες είναι πασιφανείς: η σαρωτική πρώτη μέρα του «primus inter pares» νέου πλανητάρχη (μυθοποιημένου και περιβεβλημένου το προσωπείο του Σωτήρα) επιβεβαίωσε, μόλις προχθές, την απευθείας σύνδεση του Κεφαλαίου με τις καλπάζουσες σκοταδιστικές μεταρρυθμίσεις...

Οι αντιστοιχίες είναι πασιφανείς: η σαρωτική πρώτη μέρα του «primus inter pares» νέου πλανητάρχη (μυθοποιημένου και περιβεβλημένου το προσωπείο του Σωτήρα) επιβεβαίωσε, μόλις προχθές, την απευθείας σύνδεση του Κεφαλαίου με τις καλπάζουσες σκοταδιστικές μεταρρυθμίσεις: προγραφές εις βάρος φυλετικών μειονοτήτων, αναδίπλωση της οικονομίας, άμεση αποφυλάκιση των «ημέτερων» γκάνγκστερς και κυνικών μαφιόζων της επίθεσης στο Καπιτώλιο, παραχάραξη της Ιστορίας και της Γεωγραφίας (μετονομασία του «Κόλπου του Μεξικού» σε «Κόλπο των Η.Π.Α.»), μεσαιωνική επιστροφή στον «φυσιολογικό» διαχωρισμό των ανθρώπων σε δύο φύλα, πιλάτεια νίψη χειρών σε ό,τι αφορά την οικολογική ευθύνη και τη γενικότερη ευθύνη απέναντι στον πλανήτη, παραπειστικές υποσχέσεις ένοπλης «ειρήνης», και το παραμύθι οδηγεί σίγουρα σε νέες νύχτες μεγάλων μαχαιριών. Πρόκειται για μιαν άρτια αισθητικοποίηση της πολιτικής και θεατρικοποίηση του ακροδεξιού εξτρεμισμού, ανάλογη με αυτήν που φιλοτέχνησε ο Μπρεχτ στο έργο του.

Υποδειγματικό θεατρικό γεγονός

Στο άρτιο αποτέλεσμα της παράστασης συμβάλλουν τα άριστα σχεδιασμένα κοστούμια του Πάρι Μέξη και της Αλέγιας Παπαγεωργίου (για παράδειγμα, η Δικαιοσύνη είναι απρόσωπη και τυφλή: ευφυέστατο ενδυματολογικό εύρημα), το φοβιστικό μακιγιάζ, οι υπερβολικές κομμώσεις και περούκες, το ξύρισμα τύπου Βέρμαχτ και η αυστηρή χορογραφία της Χαράς Κότσαλη. Το υβρίδιο συμφωνικής και industrial μουσικής του Αλέξανδρου Δράκου Κτιστάκη που σχεδιάστηκε στο «πατρόν» της παράστασης από τον Χάρη Κρεμμύδα, σε συνδυασμό με την αλλοίωση της φωνής μέσω της κονσόλας και τους έντονους, διασταυρούμενους φωτισμούς της Στέλλας Καλτσού, λειτούργησαν ως υπογράμμιση, τόσο του σαρκαστικού χαρακτήρα κάποιων σκηνών, όσο και του αποτροπαϊκού χαρακτήρα κάποιων άλλων.

ο Άρης Μπινιάρης παρατάσσει στην πασαρέλα ένα απόκοσμο cabinet ημιζωόμορφων, ημιμηχανόμορφων τεράτων, ένα πραγματικό théâtre de curiosités...

Σε μιαν εσκεμμένα στρεβλή εξεικόνιση της πραγματικότητας, ο Άρης Μπινιάρης παρατάσσει στην πασαρέλα ένα απόκοσμο cabinet ημιζωόμορφων, ημιμηχανόμορφων τεράτων, ένα πραγματικό théâtre de curiosités: o Γιώργος Χρυσοστόμου ως Αρτούρο Ούι, ο Φοίβος Συμεωνίδης ως Γκίβολα-Γκέμπελς, ο Άρης Κασαπίδης ως Ντόγκσμπερι, ο Μιχάλης Βαλάσογλου ως Ερνέστο Ρόμα, ο Θανάσης Ισιδώρου ως υπηρέτης του Ντόγκσμπερι, ο Δαυίδ Μαλτέζε ως χασάπης (Μπούτσερ), ο Τάσος Κορκός ως Γκίρι, ο Κώστας Κορωναίος ως αποτυχημένος σαιξπηρικός ηθοποιός/fool ή αρλεκίνος, η Αλεξία Σαπρανίδου ως Ντοκνταίζυ, ο Ερρίκος Μηλιάρης ως Ιγνάτιος Ντάρφιλτ και Εισαγγελέας, η Μαρία Παρασύρη ως Μπέτι Ντάρφιλτ και ο Μάριος Παναγιώτου ως Κλαρκ, όλοι οι ηθοποιοί υπηρετούν την ιδέα του Μπινιάρη σε απόλυτη πειθαρχία και άρτια ενορχήστρωση. Και, μάλιστα, εξατομικεύοντας την ερμηνεία τους για την απόδοση διακριτών ανθρωπότυπων, αναγνωρίσιμων από το κοινό.

Arturo Ui Monopoli Elina Giounanli14 2048x1365

Συνολική αποτίμηση της παράστασης

Eδώ ταιριάζει ένα απόσπασμα από το «Αυγό του Φιδιού» του Heinz Bennent (1977):

«Κοίταξε όλους αυτούς τους ανθρώπους. Είναι ανίκανοι για επανάσταση – είναι πολύ ταπεινωμένοι, πολύ φοβισμένοι, πολύ εξαθλιωμένοι. Αλλά σε δέκα χρόνια τα δεκάχρονα παιδιά θα έχουν γίνει είκοσι χρονών, τα δεκαπεντάχρονα θα είναι είκοσι πέντε. Στο μίσος που κληρονόμησαν από τους γονείς τους, θα προσθέσουν τον δικό τους ιδεαλισμό και την ανυπομονησία τους. Κάποιος θα βγει μπροστά και θα βάλει τα ανομολόγητα αισθήματα τους σε λέξεις, κάποιος θα τους υποσχεθεί ένα μέλλον, κάποιος θα προβάλει απαιτήσεις, κάποιος θα μιλήσει για μεγαλείο και θυσίες. Οι νέοι και άπειροι θα δώσουν το θάρρος και την πίστη τους στους κουρασμένους και τους αναποφάσιστους και τότε θα γίνει μια επανάσταση και ο κόσμος μας θα αφανιστεί μέσα στο αίμα και τη φωτιά. Σε δέκα χρόνια, όχι παραπάνω, αυτοί οι άνθρωποι θα δημιουργήσουν μια καινούργια, απαράμιλλη κοινωνία στην ιστορία της ανθρωπότητας…»

Η υποδειγματική παράσταση του Άρη Μπινιάρη υπηρετεί αυτό το όραμα. Τουλάχιστον, αν μη τι άλλο, το τέλος της παράστασης είναι αισιόδοξο. Η σκηνοθετική προσέγγιση αποβλέπει στην κατάρριψη της ψευδαίσθησης, σύμφωνα με τη μπρεχτική αποστασιοποίηση (παρουσία γελωτοποιού/αφηγητή, εμβόλιμα τραγούδια, τιτλοφόρηση σκηνών), ενώ παράλληλα προοιωνίζεται την κατάρριψη αυτού καθεαυτό του καθεστώτος του Αρτούρο Ούι – έτσι κι αλλιώς, ήδη από τον τίτλο του έργου, η αναρρίχηση του τέρατος στην εξουσία παρίσταται ως δυσχερής και καταδικασμένη («αναπόδραστη», «αποτρέψιμη», «ανασχετική», «μετ’ εμποδίων», «πτωτική»: έτσι έχει αποδοθεί, κατά περίστασιν, το γερμανικό επίθετο Aufhaltsame). Πάντως, ο Μπινιάρης αντικαθιστά τον επικό χαρακτήρα της αρχικής σύνθεσης με έναν αποτελεσματικότατο εξπρεσιονισμό στη φόρμα, ιδιαίτερα στα σημεία όπου υιοθετεί ζωόμορφες εκφράσεις, στάσεις του σώματος, κινήσεις και κραυγές ώστε να αποδώσει τον εξαμβλωματικό χαρακτήρα του ολοκληρωτισμού, τα κατώτερα ένστικτα αυτού του ανθρωποειδούς Hulk, τον καρικατουρίστικο, γκροτέσκο χαρακτήρα ηρώων που ακροβατούν μεταξύ του πανκ τρόμου και της clownesque φάρσας.

Κάποιες αισιόδοξες σκέψεις

Η άκρατη χυδαιολογία και ο πρωτόγονος λόγος που βιώσαμε όλοι στην περίοδο της κοινοβουλευτικής νομιμοποίησης της εγκληματικής Χρυσής Αυγής, αλλά και όλα τα αντίστοιχα πολιτικά μορφώματα στη σύγχρονη Ευρώπη, η παρακμιακή, εκδικητική κουλτούρα που εκπροσωπούν, όλα αυτά είναι απότοκα του φόβου και της ανασφάλειας – χωρίς αυτό να σημαίνει πως οι άνοδοι στα κέντρα λήψης αποφάσεων των κάθε λογής Αρτούρο Ούι είναι η μοναδική πιθανή έκβαση του σεναρίου. Κάθε φασιστικό μόρφωμα προετοιμάζει τους θιασώτες του για το λυντσάρισμα του «διαφορετικού»: με όχημα τον λαϊκισμό, με προπαγανδιστικό λόγο που απευθύνεται στο θυμικό φτωχοποιημένων πολιτών, με υπονόμευση της πολιτικής ορθότητας, με αυταρχικά συνθήματα που εξοβελίζουν τα ασθενέστερα μέλη της κοινωνίας και εξορκίζουν την ιδιαιτερότητα ως κατάρα.

Τέτοια αισθητική αναδίδουν το έντονο κόκκινο χρώμα της ματωμένης σημαίας με τα αρχικά του A.U., τα αντίστοιχα περιβραχιόνια, οι ναζιστικές κομμώσεις με τα γυμνά σβέρκα, τα μπράτσα των «πρωτοπαλίκαρων» αυτού του υποκατάστατου του Fürer, που είναι αχρεία μούτρα, βασιβουζούκοι, πελιδνά κατακάθια του λιμανιού, διεστραμμένοι και συμπλεγματικοί μπράβοι, πράκτορες του ενδημικού εγκλήματος που ανθεί στον υπόκοσμο, στη στέρηση και στην ημιμάθεια. Καθένας τους, κι ένας πιθανός χιτλερίσκος, σταλινίσκος, τραμπίσκος, καθένας τους κι ένας ενεργός τραμπούκος που απολαμβάνει την (προσωρινή, άμεσα ανατρέψιμη) ανέλιξή του μέχρι να σημάνουν οι καμπάνες της κοινωνικής δικαιοσύνης. Γιατί, όπως και ο ίδιος ο Μπρεχτ γράφει στον πρόλογο του έργου του:

«Οι μεγάλοι πολιτικοί εγκληματίες προφανώς θα πρέπει να καταδεικνύονται, και κατά προτίμηση να γελοιοποιούνται. Άλλωστε, δεν πρόκειται για μεγάλους πολιτικούς εγκληματίες, αλλά γι’ αυτούς που διαπράττουν μεγάλα πολιτικά εγκλήματα, και αυτό είναι κάτι εντελώς διαφορετικό» [2].

*Ο ΝΙΚΟΣ ΞΕΝΙΟΣ είναι εκπαιδευτικός και συγγραφέας. Το νέο του μυθιστόρημα «Αλλοτεκοίτη – Εκεί που χάθηκε η βλάστηση» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κριτική.

1 Το έργο αυτό, γραμμένο το 1941 στη Φινλανδία, όπου βρισκόταν ο Μπρεχτ αυτοεξόριστος, περιμένοντας τη βίζα για την Αμερική -εγκατέλειψε τη Γερμανία στο διάστημα 1933-1948 για ν’ αποφύγει τους ναζί, πρώτα έμεινε στη Δανία, έπειτα στη Φιλανδία και μετά στην Αμερική- με αλληγορικό τρόπο αποτυπώνει την επάνοδο του Χίτλερ στην εξουσία. Ο Μπρεχτ επεξεργάστηκε το υλικό που είχε συγκεντρώσει καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του ’30 και κατέληξε στη συγκεκριμένη πλοκή Το έργο δεν είχε παρασταθεί μέχρι το θάνατο του συγγραφέα το 1956, ενώ στην Ελλάδα έκανε την πρεμιέρα του το 1961, από το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν. Πέρασαν περί τα 30 χρόνια (1995) μέχρι να ανέβει από το Εθνικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά. Το 2016 το σκηνοθέτησε η Αγγελική Καρυστινού στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.

Bertolt Brecht, «Bemerkungen» zu "Der aufhaltsame Aufstieg des Arturo Ui"


ArtouroOui 9Patroklos SkafidasΣυντελεστές

Μετάφραση: Κ. Παλαιολόγος
Σκηνοθεσία: Άρης Μπινιάρης
Απόδοση έργου/δραματουργική επεξεργασία: Έλενα Τριανταφυλλοπούλου, Άρης Μπινιάρης
Μουσική σύνθεση: Αλέξανδρος Κτιστάκης
Σκηνικά- κοστούμια: Πάρις Μέξης
Σχεδιασμός κίνησης, χορογραφίες: Χαρά Κότσαλη
Σχεδιασμός φωτισμών: Στέλλα Κάλτσου
Σχεδιασμός ήχου: Χάρης Κρεμμύδας
Βοηθός σκηνοθέτη: Νεφέλη Παπαναστασοπούλου
Στη φετινή κατανομή παίζουν:
Γιώργος Χρυσοστόμου,
Μιχάλης Βαλάσογλου,
Θανάσης Ισιδώρου,
Άρης Κασαπίδης,
Τάσος Κορκός ,
Κώστας Κορωναίος,
Δαυίδ Μαλτέζε,
Ερρίκος Μηλιάρης,
Μάριος Παναγιώτου,
Μαρία Παρασύρη,
Αλεξία Σαπρανίδου
και Φοίβος Συμεωνίδης

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Φλάι» της Στέλλας Ζαφειροπούλου, σε σκηνοθεσία Πέπης Μοσχοβάκου – Η μύγα που μας μεταφορφώνει σε ανθρώπους

«Φλάι» της Στέλλας Ζαφειροπούλου, σε σκηνοθεσία Πέπης Μοσχοβάκου – Η μύγα που μας μεταφορφώνει σε ανθρώπους

«Φλάι» της Στέλλας Ζαφειροπούλου, σε σκηνοθεσία Πέπης Μοσχοβάκου, στο Θέατρο Όλβιο, με πρωταγωνίστρια τη Λίλη Τσεσματζόγλου.

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

Ο μονόλογος «Φλάι» της Στέλλας Ζαφειροπούλου ανέδειξε τη συγγραφέα πριν από εννέα χρόνια, παράλληλα ...

«Η αισθηματική αγωγή» του Γκιστάβ Φλομπέρ, σε σκηνοθεσία Παντελή Φλατσούση – Όταν το ατομικό συμφέρον συγκρούεται με το συλλογικό καλό

«Η αισθηματική αγωγή» του Γκιστάβ Φλομπέρ, σε σκηνοθεσία Παντελή Φλατσούση – Όταν το ατομικό συμφέρον συγκρούεται με το συλλογικό καλό

Για την παράσταση «Η αισθηματική αγωγή», βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Γκιστάβ Φλομπέρ, σε σκηνοθεσία Παντελή Φλατσούση, στο Υποσκήνιο Β του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. © για την κεντρική φωτογραφία: akriviadis.gr

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

...
«The dumb waiter» του Χάρολντ Πίντερ, σε σκηνοθεσία Δανάης Σπηλιώτη (κριτική) – Δυο εκτελεστές σε υπαρξιακή παγίδα

«The dumb waiter» του Χάρολντ Πίντερ, σε σκηνοθεσία Δανάης Σπηλιώτη (κριτική) – Δυο εκτελεστές σε υπαρξιακή παγίδα

Για την παράσταση «The dumb waiter», σε σκηνοθεσία Δανάης Σπηλιώτη, στο θέατρο «Σημείο». © για την εικόνα: Μαριλένα Αναστασιάδου

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

Απόλαυσα, στο θέατρο «Σημείο», την εξαιρετική σκηνοθ...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

«Βίος και Πολιτεία»: Ο ποιητής και φιλόσοφος Νίκος Ερηνάκης έρχεται στο Υπόγειο

«Βίος και Πολιτεία»: Ο ποιητής και φιλόσοφος Νίκος Ερηνάκης έρχεται στο Υπόγειο

Στο 65ο επεισόδιο της σειράς συζητήσεων στο Βιβλιοπωλείο της Πολιτείας με ανθρώπους από το χώρο του βιβλίου και των ιδεών, o Κώστας Κατσουλάρης συνομιλεί με τον ποιητή και φιλόσοφο Νίκο Ερηνάκη. Η συζήτηση θα μεταδοθεί ζωντανά την Πέμπτη, 6 Φεβρουαρίου, στις 7.00μμ.

Επιμέλεια: Book Press

...
Αθηνόδωρος Μεταλλίδης: «Το βιβλίο μου αποβλέπει στη δημιουργία ενός ηθικού πλαισίου για τη δράση των υπηρεσιών πληροφοριών»

Αθηνόδωρος Μεταλλίδης: «Το βιβλίο μου αποβλέπει στη δημιουργία ενός ηθικού πλαισίου για τη δράση των υπηρεσιών πληροφοριών»

Μια επίκαιρη συνέντευξη με τον Αθηνόδωρο Μεταλλίδη, με αφορμή το βιβλίο του «Intelligence: το ηθικό δίλημμα», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ποιότητα. «Οι φιλελεύθερες δημοκρατίες, στην προσπάθειά τους να αντιμετωπίσουν τις απειλές, καταλήγουν να βλάπτουν το αξιακό τους σύστημα».

...
Εκδήλωση για το βιβλίο του Τεύκρου Μιχαηλίδη «Πίσω από το πέπλο – Οι μαθηματικοί του 20ού αιώνα» στο Βιβλιοπωλείο ΠΕΚ

Εκδήλωση για το βιβλίο του Τεύκρου Μιχαηλίδη «Πίσω από το πέπλο – Οι μαθηματικοί του 20ού αιώνα» στο Βιβλιοπωλείο ΠΕΚ

Οι Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου του Τεύκρου Μιχαηλίδη «Πίσω από το πέπλο – Οι μαθηματικοί του 20ού αιώνα» την Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου στο Βιβλιοπωλείο ΠΕΚ. ...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Ψυχή ντυμένη αέρα» της Έλενας Χουζούρη (προδημοσίευση)

«Ψυχή ντυμένη αέρα» της Έλενας Χουζούρη (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη μελέτη της Έλενας Χουζούρη «Ψυχή ντυμένη αέρα – Ανθούλα Σταθοπούλου - Βαφοπούλου: Η μούσα της μεσοπολεμικής Θεσσαλονίκης», η οποία θα κυκλοφορήσει το επόμενο διάστημα από τις εκδόσεις Επίκεντρο.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Η Μάγε...

«(Α)Κατάλληλο Timing» της Ελένης Αλεξανδροπούλου (προδημοσίευση)

«(Α)Κατάλληλο Timing» της Ελένης Αλεξανδροπούλου (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη συλλογή διηγημάτων της Ελένης Αλεξανδροπούλου «(Α)Κατάλληλο Timing», η οποία θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Ο Αύγουστος, όσο μεγαλώνεις, μοιάζει πικρός. Οι περισ...

«Mind the gap» του Λάζαρου Αλεξάκη (προδημοσίευση)

«Mind the gap» του Λάζαρου Αλεξάκη (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη συλλογή διηγημάτων του Λάζαρου Αλεξάκη «Mind the gap», η οποία θα κυκλοφορήσει στις 5 Φεβρουαρίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Είχε φτάσει σε μικρή απόσταση από τη βιτρίνα, και το νυχτεριν...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

«Τι να διαβάσω;» – 15 βιβλία ελληνικής πεζογραφίας που κυκλοφορούν το επόμενο διάστημα

«Τι να διαβάσω;» – 15 βιβλία ελληνικής πεζογραφίας που κυκλοφορούν το επόμενο διάστημα

Δεκαπέντε βιβλία ελληνικής πεζογραφίας (μυθιστορήματα, νουβέλες και διηγήματα) που αναμένουμε τις επόμενες μέρες ή εβδομάδες. Στην κεντρική εικόνα, ο Αλέξης Πανσέληνος, η Μάρω Βαμβουνάκη και ο Μιχάλης Μοδινός.

Γράφει ο Κώστας Αγοραστός

Μυθιστ...

Σίρλεϊ Τζάκσον (1916-1965): Η ευαίσθητη μάγισσα των αμερικανικών γραμμάτων

Σίρλεϊ Τζάκσον (1916-1965): Η ευαίσθητη μάγισσα των αμερικανικών γραμμάτων

Η Σίρλεϊ Τζάκσον [Shirley Jackson, 1916-1965] ήταν πολλά περισσότερα από μια συγγραφέας ιστοριών τρόμου. Με άξονα δύο βιβλία της που κυκλοφόρησαν ή επανακυκλοφόρησαν πρόσφατα «Η λοταρία και άλλες ιστορίες» (μτφρ. Χρυσόστομος Τσαπραΐλης) και «Ζούσαμε πάντα σε ένα κάστρο» (μτφρ. Βάσια Τζανακάρη) από τις εκδόσεις ...

Έξι ποιητικές συλλογές από τις εκδόσεις Ιωλκός  – Τρεις δημιουργοί καταθέτουν νέο έργο και τρεις εμφανίζονται για πρώτη φορά

Έξι ποιητικές συλλογές από τις εκδόσεις Ιωλκός  – Τρεις δημιουργοί καταθέτουν νέο έργο και τρεις εμφανίζονται για πρώτη φορά

Έξι ποιητικές συλλογές που κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις Ιωλκός. Τρεις δημιουργοί καταθέτουν τα νέα τους έργα και τρεις εμφανίζονται για πρώτη φορά.

Επιμέλεια: Book Press

Δημήτρης Βασιλάκης,  ...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

ΦΑΚΕΛΟΙ