alt

Για το μυθιστόρημα του Αντόν Σαμάς «Αραμπέσκ» (μτφρ. Χρυσούλα Παπαδοπούλου, εκδ. Καστανιώτης).

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

O Αντόν Σαμάς έγραψε τις Αραμπέσκ (Arabesques) σε ηλικία τριάντα έξι ετών (1988, και από τότε μεταφράστηκε σε οκτώ γλώσσες): στο έργο αυτό επιχειρεί να αναζητήσει μια κοινή αισθητική ανάμεσα στους λαούς της Εγγύς Ανατολής. Ιχνηλατεί τη σχέση τους μετά από την περίοδο της αποικιοκρατίας, ώστε να καταδείξει τα εμπόδια που προκύπτουν από τον πολιτιστικό εθνικισμό των Παλαιστινίων.

Ο Σαμάς επιλέγει ως λογοτεχνική γλώσσα την εβραϊκή, τη γλώσσα των «καταπιεστών», για να θέσει σε νέα βάση τις πεποιθήσεις και το στυλ ζωής, ενώ καταγράφει την καθημερινότητα και επαναπροσδιορίζει την εντοπιότητα/πολιτιστική ταυτότητα του τόπου καταγωγής του: αυτό, όπως ήταν αναμενόμενο, προκάλεσε τη δυσπιστία των Εβραίων κριτικών λογοτεχνίας. Η εξιστόρηση της νεότητας του συγγραφέα γίνεται μέσα από τις μνήμες μιας οικογένειας και μιας θρυλικής περιοχής της Γαλιλαίας: είτε ως αναζήτηση της πολιτιστικής του κληρονομιάς, είτε ως επανεύρεση του «φυλετικού» εαυτού του, είτε ως άρση των ψυχικών συγκρούσεών του.

Το τραύμα της γενιάς της «ίδρυσης» και ο εθνικισμός

Αμιγώς αυτοβιογραφικές, οι Αραμπέσκ παρουσιάζουν τη ζωή της οικογένειας του συγγραφέα στη Φασούτα και τους διαδοχικούς εκπατρισμούς, τους εκτοπισμούς και την ταλαιπωρία της.

Με ελικοειδή αφήγηση (αραβούργημα), οι Αραμπέσκ παρουσιάζουν τη ζωή της οικογένειας του συγγραφέα στη Φασούτα και τους διαδοχικούς εκπατρισμούς, τους εκτοπισμούς και την ταλαιπωρία της. Αμιγώς αυτοβιογραφικές, καλύπτουν αναδρομικά το δεύτερο μέρος του εικοστού αιώνα έως τα ξεκινήματα του εικοστού πρώτου, καταγράφοντας την απήχηση των κύριων κοινωνικοπολιτικών γεγονότων της Παλαιστίνης στην ιδιωτική ζωή των ανθρώπων που ανήκαν «σε μειονότητα της μειονότητας της μειονότητας»[1]. Η ιστορία αλλεπάλληλων μετατοπίσεων προσέδωσε στη ζωή αυτών των ανθρώπων μιαν αίσθηση μόνιμης προσωρινότητας: το μόνο που πράγματι «κατείχαν» είναι την ιστορική τους μνήμη, που οι Αραμπέσκ την αξιοποιούν στο έπακρον, φιλοτεχνώντας «ένα άλλο Ισραήλ».

Η εξιστόρηση εστιάζει σε τρεις περιόδους πικρής ιστορικής μνήμης: στην Αραβική Εξέγερση του 1936/7, στον πόλεμο της κατάτμησης των εδαφών του 1947/8 και στην παρούσα θερμοπολεμική κατάσταση, κατά τον Ilan Pappe. Η πλοκή βασίζεται σε μια τυχαία ανακάλυψη του συγγραφέα: ο εξάδελφός του που θεωρούνταν νεκρός στην πραγματικότητα είχε υιοθετηθεί από το εκχριστιανισθέν πλούσιο ζευγάρι Μισέλ Αμπιάντ, μεγάλωσε και σπούδασε Ιατρική και ζούσε στις ΗΠΑ, επισκεπτόμενος περιστασιακά τη Βηρυτό και το Παλαιστινιακό Κέντρο Ερεύνης. Η μορφή του διακρίνεται ανάμεσα στους νεκρούς, σε φωτογραφία θυμάτων ομαδικής σφαγής στις Σάμπρα και Σατίλα.

Μαγικός ρεαλισμός

Ένα από τα διδάγματα του βιβλίου είναι η διαπίστωση ότι το παρόν έχει οικοδομηθεί στη βάση του παρελθόντος. Οι τραυματικές πολιτικές συγκυρίες του 1948 αφενός καθορίζουν τη συλλογική μνήμη στο αφήγημα του Σαμάς κι αφετέρου συνιστούν την έμπρακτη απόδειξη μεταποικιακών καταλοίπων. Οι περιορισμένες αναγνώσεις του παρελθόντος αυτού, που γίνονται στη βάση των δικαιωμάτων των μειονοτήτων, στενεύουν εξαιρετικά την «οθόνη» προβολής της συλλογικής μνήμης. Η έννοια της «ταυτότητας» στις Αραμπέσκ εξηγεί την επιλογή της εβραϊκής ως γλώσσας αναπαράστασης του χαμένου χρόνου των Αράβων[2].

Οι κρουνοί της εξιστόρησης των Αραμπέσκ συμπαρασύρουν προσωπικές καταγραφές της επανάστασης, της υποψίας, της γενναιότητας, της κατάκτησης, της καταστροφής και της προδοσίας.

Το βιβλίο έχει δύο αφηγηματικές φωνές: η μία αφηγείται τις ρίζες, το «ποιος ήταν», αναπλάθοντας την επαρχιακή ζωή της οικογένειας του συγγραφέα, τις θείες, τους θείους, τα αδέρφια και τα ξαδέλφια, τις οσμές του ψωμιού και της γης, τα χρώματα του ουρανού, ενώ η άλλη καταγράφει το «ποιος είναι τώρα» ο αφηγητής, συνδέοντας εικόνες, κινήσεις, ιστορικά γεγονότα και ανακαλώντας οσμές και μνήμες. Τα στοιχεία της μυθολογίας, του πρωτογονισμού, των προκαταλήψεων, παίρνουν την ίδια βαρύτητα με τα επιστημονικά τεκμηριωμένα στοιχεία. Όσο για τη μαγεία, αυτή αφήνει τον χώρο της μεταφοράς και περνά στην περιοχή του μύθου με έναν τρόπο που θυμίζει την ατμόσφαιρα του Μακόντο στο Εκατό Χρόνια Μοναξιάς του Μάρκες και την αφηγηματική γραμμή του Άμος Οζ, που δεν είναι γραμμική, αλλά με χρονικές παλινδρομήσεις δημιουργεί την αίσθηση του αραβουργήματος. Οι κρουνοί της εξιστόρησης των Αραμπέσκ συμπαρασύρουν προσωπικές καταγραφές της επανάστασης, της υποψίας, της γενναιότητας, της κατάκτησης, της καταστροφής και της προδοσίας. Η σύλληψη ενός συζύγου, η εξαφάνιση ενός γιου, η αρρώστια, η ληστρική συμπεριφορά, είναι εκφάνσεις σκληρότητας που κηλιδώνουν τη συνείδηση και αποτελούν υλικό καλλιτεχνικής δημιουργίας. Περιγράφοντας την αφηγηματική δεινότητα του Θείου Γιούσεφ, ο Σαμάς υπογραμμίζει τη δική του, με τα «αραβουργήματα» της μνήμης.

* Ο ΝΙΚΟΣ ΞΕΝΙΟΣ είναι εκπαιδευτικός και συγγραφέας.


Απόσπασμα από το βιβλίο

«Ο Εβραίος μου θα είναι ένας καλλιεργημένος Άραβας. Όχι όμως διανοούμενος. Δεν καλπάζει πάνω σε άλογο, όπως στις ιστορίες των αρχών του αιώνα, ούτε είναι φυλακισμένος, όπως συνηθιζόταν στις αρχές της ίδρυσης του κράτους, ούτε είναι ένας απελπισμένος νεαρός εραστής (...) Μιλάει και γράφει έξοχα εβραϊκά, αλλά ενός των ορίων του επιτρεπτού. Θα υπάρχουν σίγουρα κάποια πεδία εκτός ορίων γι’ αυτόν, ώστε να μην κατηγορηθώ πως αναπαράγω το αντίστροφο στερεότυπο του καλού κι ενάρετου Άραβα (...) Δεν μπορώ να θυμηθώ πού είχα διαβάσει για τον Άραβα ως λογοτεχνική λύση. Μα θα το θυμηθώ, πού θα μου πάει; Κάποιος κριτικός θα καραδοκεί, σαν σπιούνος που τον έβαλαν στον δρόμο μου, να με κατηγορήσει με ένα περισπούδαστο κι εμπεριστατωμένο άρθρο πως ο Άραβάς μου δεν είναι παρά η λύση στα προσωπικά μου προβλήματα κι όχι στα προβλήματα της μυθοπλασίας...»


[1] Στις 13 Ιουλίου του 1949, στη συνδιάσκεψη «παύσης πυρός» της Ρόδου, οι Παλαιστίνιοι χάνουν την εδαφική τους κυριότητα και την αποδοχή τους ως εθνικού κράτους και περιορίζονται στη Δυτική Όχθη και στη Λωρίδα της Γάζας, μετατρεπόμενοι, σε ποσοστό 90% όσων ζούσαν υπό την ισραηλινή κυβέρνηση, σε πρόσφυγες. Η Φασούτα, αραβικό χωριό στην καρδιά της Γαλιλαίας, χτίστηκε στον αρχαιολογικό τόπο του κάστρου της εποχής των Σταυροφοριών Fassove, που με τη σειρά του είχε χτιστεί στα ερείπια του εβραϊκού χωριού Μιφσάτα. Οι χριστιανοί κάτοικοί του σήμερα εντάσσονται στην ισχυρή αραβόφωνη μειονότητα 700.000 ατόμων που διαχωρίστηκαν από το ισραηλινό κράτος το 1949 με την «πράσινη γραμμή».
[2] Η ιδιοτυπία της περιοχής είναι πως, μετά την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δημιουργήθηκε ένα «κενό ταυτότητας», ενώ το κρατικό σύστημα επιβλήθηκε από τις δυτικές δυνάμεις, ως κάλυψη αυτού του κενού. Η επίλυση του θέματος των συνόρων μέσω πολέμου ή δυναστικών συνοικεσίων που συνηθιζόταν στην Ευρώπη (βλ. Συνθήκη της Βεστφαλίας), στον κόσμο της Μέσης Ανατολής δεν είχε καμιά θέση με τις επιθυμίες των λαών που συγκρούονταν. Για το θέμα αυτό, βλ. Hever, Hannan and D. Gensler, Orin, «Hebrew in an Israeli Arab Hand: Six Miniatures on Anton Shammas's Arabesques», Cultural Critique No. 7, Autumn 1987.

altΑραμπέσκ
Αντόν Σαμάς
Μτφρ. Χρυσούλα Παπαδοπούλου
Καστανιώτης 2018
Σελ. 322, τιμή εκδότη €18,00

alt

 

 

 

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Το βιβλίο της μορφής και του κενού» της Ρουθ Οζέκι (κριτική) – Αναζητώντας διέξοδο από το χάος

«Το βιβλίο της μορφής και του κενού» της Ρουθ Οζέκι (κριτική) – Αναζητώντας διέξοδο από το χάος

Για το μυθιστόρημα της Ρουθ Οζέκι [Ruth Ozeki] «Το βιβλίο της μορφής και του κενού» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά, εκδ. Κλειδάριθμος). Κεντρική εικόνα: Στιγμιότυπο από την ταινία «Τhe Book of Henry». 

Γράφει η Χριστίνα Μουκούλη

...
«Νεφελοκοκκυγία» του Άντονυ Ντορ (κριτική) – Μια εντυπωσιακή περιπλάνηση σε χώρο και χρόνο

«Νεφελοκοκκυγία» του Άντονυ Ντορ (κριτική) – Μια εντυπωσιακή περιπλάνηση σε χώρο και χρόνο

Για το βιβλίο του Άντονυ Ντορ [Anthony Doerr] «Νεφελοκοκκυγία» (μτφρ. Μυρτώ Καλοφωλιά, εκδ. Πατάκη). Κεντρική εικόνα: Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος «Όρνιθες» του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία Γιάννη Ρήγα (2021).

Γράφει η Άλκηστις Σουλογιάννη

...
«Το χρυσό σημειωματάριο» της Ντόρις Λέσινγκ – Αλήθειες βαθιές κι επώδυνες, ενεργές και σήμερα

«Το χρυσό σημειωματάριο» της Ντόρις Λέσινγκ – Αλήθειες βαθιές κι επώδυνες, ενεργές και σήμερα

Για το εμβληματικό μυθιστόρημα της νομπελίστριας Ντόρις Λέσινγκ [Doris Lessing] «Το χρυσό σημειωματάριο» (μτφρ. Έφη Τσιρώνη, εκδ. Διόπτρα). 

Γράφει ο Κ.Β. Κατσουλάρης

Είναι δύσκολο να μιλήσεις για την Ντόρις Λέσινγκ χω...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

Χριστουγεννιάτικη γιορτή από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης: Σαββατοκύριακο στην Πλάκα, με Αργύρη Μπακιρτζή, κεράσματα και μεγάλες προσφορές

Χριστουγεννιάτικη γιορτή από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης: Σαββατοκύριακο στην Πλάκα, με Αργύρη Μπακιρτζή, κεράσματα και μεγάλες προσφορές

Οι Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης διοργανώνουν χριστουγεννιάτικη γιορτή βιβλίου το Σάββατο 9 & την Κυριακή 10 Δεκεμβρίου από τις 11:00 μέχρι και τις 19:00 στην οδό Θουκυδίδου 4, στην Πλάκα και υπόσχονται δύο μέρες γεμάτες με μουσική, κεράσματα, προτάσεις για δώρα και μεγάλες προσφορές.

Επιμέλεια: ...

Εορταστικό τετραήμερο των εκδόσεων Ψυχογιός στη Δημοτική Αγορά Κυψέλης

Εορταστικό τετραήμερο των εκδόσεων Ψυχογιός στη Δημοτική Αγορά Κυψέλης

Από σήμερα (7/12) έως και την Κυριακή (10/12) οι εκδόσεις Ψυχογιός ετοιμάζουν μια χριστουγεννιάτικη γιορτή για μικρούς και μεγάλους στη Δημοτική Αγορά Κυψέλης με bazaar βιβλίων, εκδηλώσεις και δράσεις για τα παιδιά. «Τίτλοι λογοτεχνίας για μικρούς και μεγάλους, bazaar βιβλίων, συναντήσεις με συγγραφείς & συναρπα...

«Η Καταρίνα και η ομορφιά να σκοτώνεις φασίστες» (κριτική) – Η τελετουργία ενός φόνου σε μια άκρως σύγχρονη παράσταση

«Η Καταρίνα και η ομορφιά να σκοτώνεις φασίστες» (κριτική) – Η τελετουργία ενός φόνου σε μια άκρως σύγχρονη παράσταση

Για την παράσταση του Πορτογάλου σκηνοθέτη Τιάγκο Ροντρίγκες [Tiago Rodriguez] «Η Καταρίνα και η ομορφιά να σκοτώνεις φασίστες» που ανέβηκε στην κεντρική σκηνή της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση. Κεντρική εικόνα: © Joseph Bandere.

Γράφει ο Νίκος Ξένιος  ...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Τρότζαν» του Θανάση Χειμωνά (προδημοσίευση)

«Τρότζαν» του Θανάση Χειμωνά (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Θανάση Χειμωνά «Τρότζαν, που κυκλοφορεί στις 8 Δεκεμβρίου από τις εκδόσεις Πατάκη.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Άνοιξα τα μάτια μου. Το μυαλό μου, αδειανό. Γύρω μου, φως. Έντονο. Εκτυφλωτικό. Συνειδητοπο...

«Αχ, Ευρώπη! Κείμενα για το μέλλον της Ευρώπης και την δημόσια σφαίρα» του Γιούργκεν Χάμπερμας (προδημοσίευση)

«Αχ, Ευρώπη! Κείμενα για το μέλλον της Ευρώπης και την δημόσια σφαίρα» του Γιούργκεν Χάμπερμας (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από βιβλίο του Γιούργκεν Χάμπερμας [Jürgen Habermas] «Αχ Ευρώπη! – Κείμενα για το Μέλλον της Ευρώπης και την δημόσια σφαίρα» (μτφρ. – προλεγόμενα – σχόλια: Δημήτρης Υφαντής, το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 15 Δεκεμβρίου από τις εκδόσεις Printa / Ροές.

Επιμέλεια: Κώστας Αγορασ...

«Πολύ αργά πια» της Κλερ Κίγκαν (προδημοσίευση)

«Πολύ αργά πια» της Κλερ Κίγκαν (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα της Κλερ Κίγκαν [Claire Keegan] «Πολύ αργά πια» (μτφρ. Μαρτίνα Ασκητοπούλου), το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 7 Δεκεμβρίου από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Την Παρασκευή, 29 Ιουλίου, το...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα δέκα καλύτερα βιβλία του 2023 σύμφωνα με τους New York Times

Τα δέκα καλύτερα βιβλία του 2023 σύμφωνα με τους New York Times

Η συντακτική ομάδα των New York Times ξεχώρισε τα καλύτερα βιβλία που κυκλοφόρησαν το 2023, επιλέγοντας πέντε έργα μυθοπλασίας και πέντε δοκίμια. Στην κεντρική εικόνα, η Ζέιντι Σμιθ [Zadie Smith], συγγραφέας του «The fraud», το οποίο αναφέρεται στη λίστα ως ένα από τα πέντε σημαντικότερα μυθιστορήματα του έτους που ...

«Ο βίος βραχύς, η δε τέχνη μακρή» – Αυτοβιογραφίες και βιογραφίες, 15+1 επιλογές από τις πρόσφατες εκδόσεις

«Ο βίος βραχύς, η δε τέχνη μακρή» – Αυτοβιογραφίες και βιογραφίες, 15+1 επιλογές από τις πρόσφατες εκδόσεις

Τι κοινό μπορεί να έχει η Μαρινέλλα με τον Έλον Μάσκ; Η Μαρία Κάλλας με τον Ανδρέα Παπανδρέου και ο Πρίγκιπας Χάρι με τον Διονύση Σιμόπουλο; Οι βιογραφίες όλων αυτών, και μερικές ακόμη, κυκλοφόρησαν τους προηγούμενους μήνες και σας τις παρουσιάζουμε.

Γράφει ο Κώστας Αγοραστό...

Κλερ Κίγκαν – Η Ιρλανδή που ανέδειξε τις χάρες της μικρής φόρμας

Κλερ Κίγκαν – Η Ιρλανδή που ανέδειξε τις χάρες της μικρής φόρμας

Η Ιρλανδή συγγραφέας έχει αγαπηθεί από το ελληνικό αναγνωστικό κοινό και όχι άδικα. Τι είναι αυτό που την κάνει ιδιαίτερη και γιατί η πρόσφατη νουβέλα της «Πολύ αργά πια» (μτφρ. Μαρτίνα Ασκητοπούλου, εκδ. Μεταίχμιο) την καταξιώνει. 

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος ...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

13 Δεκεμβρίου 2022 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα 100 καλύτερα λογοτεχνικά βιβλία του 2022

Έφτασε η στιγμή και φέτος για την καθιερωμένη εδώ και χρόνια επιλογή των εκατό από τα καλύτερα βιβλία λογοτεχνίας της χρονιάς που φτάνει σε λίγες μέρες στο τέλος της. Ε

ΦΑΚΕΛΟΙ