rantevou me ti lady

Για το μυθιστόρημα του Ματέο Γκαρσία Ελισόντο [Mateo García Elizondo] «Ραντεβού με τη Λαίδη» (μτφρ. Αγγελική Αλεξοπούλου, εκδ. Καστανιώτη). Κεντρική εικόνα: Πίνακας του © Tomas Harker.

Της Χριστίνας Μουκούλη

Μπορεί κάποιος να έχει πεθάνει και να μην το ξέρει; Ή να βρίσκεται εν ζωή και η μόνη του επιθυμία να είναι η μετάβαση στον άλλο κόσμο; Ένας άντρας αγνώστων στοιχείων φτάνει στο Σαποτάλ, ένα χωριό στις εσχατιές της γης, εκεί που τελειώνουν οι άνθρωποι, περιμένοντας να πεθάνει επιτέλους, κάνοντας χρήση και λαμβάνοντας παραπανίσια δόση ηρωίνης. Με τα τελευταία του χρήματα νοικιάζει για μικρό διάστημα ένα δωμάτιο, σίγουρος ότι θα είναι το τελευταίο μέρος που θα κατοικήσει. Έχει μαζί του ένα τενεκεδάκι με τα σύνεργα της χρήσης, κι ένα τετράδιο, όπου καταγράφει την καθημερινότητά του, για να μην νιώθει μόνος.

Το βασίλειό του για ένα ραντεβού μαζί της

Οι άνθρωποι του χωριού τον αποφεύγουν, και τον φωνάζουν Μουερτίτο, υποκοριστικό του νεκρού, κάποιοι ούτε καν τον βλέπουν. Σέρνεται σκελετωμένος κι αδύναμος στους σκονισμένους δρόμους, αναζητώντας κάτι που θα τον κάνει να νιώσει καλύτερα. Όταν δεν βρίσκει τίποτα, μαζεύει το δηλητήριο από τους σκορπιούς που αφθονούν στην περιοχή και το ρίχνει στις φλέβες του. Τρώει ελάχιστα, καπνίζει όπιο και βυθίζεται σε λήθαργο. Παραπαίει ανάμεσα στα όνειρα και στην πραγματικότητα, αδυνατώντας να διακρίνει τη διαφορά μεταξύ τους. Ένας ζωντανός νεκρός, που ψάχνει διαρκώς τη δόση του, ελπίζοντας ότι θα τον βγάλει, έστω για λίγο, από τη μιζέρια και θα του χαρίσει γαλήνη κι ευτυχία.

Τρώει ελάχιστα, καπνίζει όπιο και βυθίζεται σε λήθαργο. Παραπαίει ανάμεσα στα όνειρα και στην πραγματικότητα, αδυνατώντας να διακρίνει τη διαφορά μεταξύ τους.

Στις στιγμές της διαύγειάς του αναγνωρίζει ότι τα ναρκωτικά τον καταστρέφουν, ότι κάνουν τον εγκέφαλό του αλοιφή και ότι δεν μπορεί πια να εμπιστεύεται αυτά που βλέπει κι αυτά που ακούει. Στο παρελθόν είχε κάνει προσπάθειες απεξάρτησης, αλλά δεν απέδωσαν. Και του φαίνεται γελοία και ανυπόστατη η γνωμάτευση των ψυχολόγων ότι «έκανε χρήση για να τραβήξει την προσοχή του πατέρα του, γιατί αποζητούσε την αγάπη, γιατί του έλειπε η μαμά του», η οποία πέθανε στη γέννα και δεν τη γνώρισε ποτέ. Εκείνος ξέρει ότι νιώθει απροστάτευτος, ότι φοβάται. Μόνο η Λαίδη –έτσι ονομάζει την ηρωίνη– τον βοηθάει να αφεθεί, τον αποκοιμίζει. «Όταν κάνει χρήση ηρωίνης, είναι πανευτυχής, νιώθει πανίσχυρος, αισθάνεται ότι είναι ικανός για τα πάντα κι ότι μπορεί να τα καταφέρει». Η ηρωίνη και η απόκτησή της καταλαμβάνει τον χώρο όλων των πραγμάτων, και γίνεται αυτοσκοπός η συνάντηση μαζί της, όποιο κι αν είναι το τίμημα κάθε φορά.

Mateo García Elizondo

Ο Ματέο Γκαρσία Ελισόντο γεννήθηκε στην Πόλη του Μεξικού το 1987. Είναι εγγονός δύο εκλιπόντων επιφανών λογοτεχνών, του νομπελίστα Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες (από την πλευρά του πατέρα του) και του Σαλβαδόρ Ελισόντο (από την πλευρά της μητέρας του). Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία και Δημιουργική Γραφή στο Πανεπιστήμιο του Γουέστμινστερ. Στη Σχολή Δημοσιογραφίας του Λονδίνου έκανε το μεταπτυχιακό του. Έχει δημοσιεύσει άρθρα σε μέσα όπως το National Geographic Traveler Mexico και το PijamaSurf. Έχει γράψει το σενάριο της ταινίας Desierto (2015), στην οποία απονεμήθηκε το Ειδικό Βραβείο της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (FIPRESCI) στο Φεστιβάλ του Τορόντο, καθώς και σενάρια για μικρού μήκους ταινίες. Έχει δημοσιεύσει κείμενα μυθοπλασίας σε διάφορα έντυπα (Epoka Magazine, Revista Alba). Ως κομίστας έχει συνεργαστεί με ποικίλους αντίστοιχους εκδότες (WP Comics Ltd, Premier Comics, Swampline Comics) και περιοδικά (Entropy). Το πρώτο του μυθιστόρημα Ραντεβού με τη Λαίδη απέσπασε το λογοτεχνικό Βραβείο της Πόλης της Βαρκελώνης για το έτος 2019.

Μοναξιά, σκοτάδι και θάνατος παντού

Όλες του οι σκοτούρες έχουν υποταχτεί στην αναζήτηση της Λαίδης. Βρίσκεται σε ένα χωριό-φάντασμα, όπου κυριαρχεί η ερήμωση, η εγκατάλειψη και η μοναξιά, κι όπου ο θάνατος παίζει τον κυρίαρχο ρόλο. Τα σπίτια του χωριού φαίνονται ακατοίκητα, τα παράθυρα είναι μισοφωτισμένα, αλλά κανείς δεν ανοίγει όταν εκείνος χτυπάει την πόρτα. Κάποιες στιγμές νομίζει ότι βλέπει ανθρώπους να περνούν, ακούει τις φωνές τους, αλλά την επόμενη στιγμή δεν υπάρχει κανείς εκεί. Καθώς περιπλανιέται στο χωριό ψάχνοντας τη δόση του, χάνει την αίσθηση του χρόνου, αποκοιμιέται όπου βρεθεί, κι όταν ξυπνάει, δεν ξέρει αν ήταν εκεί για ώρες ή για μέρες. Βασανίζεται από παραισθήσεις, βλέπει τα αντικείμενα να μεταμορφώνονται, βλέπει παντού τους παλιούς του φίλους, άλλοτε να έχουν γίνει αγάλματα κι άλλοτε να του μιλούν, ξαναζεί τις ευτυχισμένες στιγμές μαζί τους, όπως και με την αγαπημένη του, που πέθανε πριν από αυτόν, βλέπει τον πατέρα του, που ποτέ δεν τον αγκάλιασε όπως η Λαίδη. Όσο μειώνεται η επαφή του με την πραγματικότητα, τόσο περισσότερο ζει με τις αναμνήσεις και τα φαντάσματα του παρελθόντος. Τους έχει χάσει όλους, ακόμα και το σκυλί του, και αυτή η μοναξιά τον τρομάζει, γι’ αυτό βιάζεται να πάει να τους βρει.

Τους έχει χάσει όλους, ακόμα και το σκυλί του, και αυτή η μοναξιά τον τρομάζει, γι’ αυτό βιάζεται να πάει να τους βρει.

kastaniotis elizondo rantevou me ti ladyΔεν είναι σίγουρος αν ζει ή αν πέθανε, κι αυτή του η αμφιβολία επιτείνεται από το γεγονός ότι έχει τη δυνατότητα να επικοινωνεί με τους πεθαμένους, κι όχι μόνο με εκείνους που είχε γνωρίσει όσο ζούσαν. Άγνωστοι νεκροί έρχονται και τον βρίσκουν, ζητώντας τη βοήθειά του. Του ζητούν να μεταφέρει μηνύματα στους δικούς τους, να τακτοποιήσει θέματα που εκείνοι άφησαν στη μέση πεθαίνοντας. Αναλαμβάνει να πραγματοποιήσει τις επιθυμίες τους, και το παράλογο του πράγματος τον φέρνει στα όρια της τρέλας. Αυτοσαρκάζεται διαρκώς, γνωρίζοντας πως μόνο ο θάνατος μπορεί να τον γλιτώσει από αυτό το μαρτύριο.

Το μυθιστόρημα, ακολουθώντας την παράδοση της μεξικάνικης λογοτεχνίας, μάς παρουσιάζει έναν ήρωα για τον οποίο η ζωή έχει μικρή σημασία, ο αυτοαφανισμός αποτελεί μια συνειδητή επιλογή, κι ο θάνατος είναι η φυσική του κατάσταση, ο στόχος και η ελπίδα του. Με λόγο που ρέει αβίαστα, διατηρώντας τον παλμό και τη ζωντάνια του από την αρχή ως το τέλος της ανάγνωσης, με ποιητική διάθεση και με ελαφρά ειρωνικό τόνο, ο συγγραφέας περιγράφει με γλαφυρότητα το πώς νιώθει και πώς συμπεριφέρεται ένας χρήστης, τόσο που θα έλεγε κανείς ότι ίσως να βρέθηκε κάποια στιγμή και ο ίδιος σε αυτή την κατάσταση. Οι περιγραφές των παραισθήσεων του εθισμένου ήρωα είναι άκρως ρεαλιστικές, και εκείνες στις οποίες καταλαμβάνεται από το στερητικό σύνδρομο, προκαλούν ανατριχίλα. Ο συγγραφέας επιχειρεί και τα καταφέρνει να συνοδέψει τον αναγνώστη σε μια καταβύθιση στην κόλαση, εκεί όπου το σύνορο ανάμεσα στους ζωντανούς και στους νεκρούς, είναι δυσδιάκριτο. Κι ο αναγνώστης παρασύρεται σε αυτή τη σκοτεινή δίνη, μακαρίζοντας τον εαυτό του που δεν βρίσκεται στη θέση του ήρωα.

Η μετάφραση της Αγγελικής Αλεξοπούλου αποδίδει επαρκώς το κλίμα που επικρατεί στα ερεβώδη μονοπάτια του εθισμού, καθώς επίσης την απαισιοδοξία και την μοναξιά του ήρωα, που ζει περιμένοντας να πεθάνει.


 Η ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΜΟΥΚΟΥΛΗ είναι εκπαιδευτικός.

Απόσπασμα από το βιβλίο

«Εγώ το ξέρω πως εδώ και καιρό ο εγκέφαλός μου έχει γίνει αλοιφή από τα ναρκωτικά, ότι δεν μπορώ να εμπιστευτώ το τι βλέπω και το τι ακούω. Ξέρω ότι είμαι ανίκανος να ξεχωρίσω τα όνειρα του οπίου από τη καθημερινή μου ζωή, και είναι παράλογο να πιστεύω ότι μπορώ να ακούω τους νεκρούς, αλλά όσο περισσότερο το σκέφτομαι, τόσο περισσότερο βγάζει νόημα. Είμαι τόσο κοντά στο να είμαι ένας από αυτούς, ώστε το σύνορο που μας χωρίζει έχει γίνει εξαιρετικά αδιόρατο, ίσως προς στιγμήν μάλιστα παύει να υπάρχει. Πάει καιρός που μου συμβαίνει, μόνο που δυσκολεύομαι να το θυμάμαι όταν είμαι ξύπνιος. Λες και είμαι ήδη ένας από αυτούς, ένα πνεύμα που αγκιστρώνεται με πείσμα στο πτώμα που κουβαλάει».

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Το χρυσό σημειωματάριο» της Ντόρις Λέσινγκ – Αλήθειες βαθιές κι επώδυνες, ενεργές και σήμερα

«Το χρυσό σημειωματάριο» της Ντόρις Λέσινγκ – Αλήθειες βαθιές κι επώδυνες, ενεργές και σήμερα

Για το εμβληματικό μυθιστόρημα της νομπελίστριας Ντόρις Λέσινγκ [Doris Lessing] «Το χρυσό σημειωματάριο» (μτφρ. Έφη Τσιρώνη, εκδ. Διόπτρα). 

Γράφει ο Κ.Β. Κατσουλάρης

Είναι δύσκολο να μιλήσεις για την Ντόρις Λέσινγκ χω...

«Συνάντηση» της Νατάσα Μπράουν (κριτική) – «Αφομοιώσου, αφομοιώσου… διαλύσου μέσα στο χωνευτήρι»

«Συνάντηση» της Νατάσα Μπράουν (κριτική) – «Αφομοιώσου, αφομοιώσου… διαλύσου μέσα στο χωνευτήρι»

Για το μυθιστόρημα της Νατάσα Μπράουν [Natasha Brown] «Συνάντηση» (μτφρ. Βαγγέλης Τσίρμπας, εκδ. Gutenberg). Kεντρική εικόνα: Η Teyonah Parris από τη σειρά «Mad Men». 

Γράφει η Χριστίνα Μουκούλη 

«Δεν υπάρχει επιτ...

«Περί ανθρώπων» της Γιούλι Τσε (κριτική) – Κόντρα στις βεβαιότητες και τα στερεότυπα

«Περί ανθρώπων» της Γιούλι Τσε (κριτική) – Κόντρα στις βεβαιότητες και τα στερεότυπα

Για το μυθιστόρημα της Γιούλι Τσε [Juli Zeh] «Περί ανθρώπων» (μτφρ. Απόστολος Στραγαλινός, εκδ. Μεταίχμιο). Κεντρική εικόνα: Στιγμιότυπο από την ταινία «Her».

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος

Βεβαιότητες… Ποτέ δεν βρίσκονταν σε έλ...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

Πέθανε ο Βασίλης Βασιλικός (1934-2023) − Τα βιβλία του, η ζωή του

Πέθανε ο Βασίλης Βασιλικός (1934-2023) − Τα βιβλία του, η ζωή του

Πέθανε ο βραβευμένος Έλληνας συγγραφέας, Βασίλης Βασιλικός, σε ηλικία 89 ετών.

Επιμέλεια: Book Press

Πέθανε σήμερα ο Βασίλης Βασιλικός, ο οποίος γεννήθηκε στη Θάσο στις 18 Νοεμβρίου 1934, ήταν όμως δημότης Καβάλας.

...

«Η επερχόμενη αταξία» του Κώστα Στούπα (παρουσίαση)

«Η επερχόμενη αταξία» του Κώστα Στούπα (παρουσίαση)

Παρουσίαση του βιβλίου του Κώστα Στούπα «Η επερχόμενη αταξία – Οι πέντε παγίδες που απειλούν τις δημοκρατίες και την ευημερία της Δύσης» (εκδ. Επίκεντρο) την Παρασκευή 1 Δεκεμβρίου, στις 7:00 μ.μ, στο Βιοτεχνικό Επιμελητήριο Αθήνας.

Επιμέλεια: Book Press

...
«Οδύσσεια» στη Στέγη – με πλήκτρα, φωνές και μουσικό πριόνι

«Οδύσσεια» στη Στέγη – με πλήκτρα, φωνές και μουσικό πριόνι

H «Νέκυια» του Γιάννη Αγγελάκα & του Χρήστου Παπαδόπουλου με πλήκτρα, φωνές και μουσικό πριόνι από τις 21 Δεκεμβρίου μέχρι και τις 28 Ιανουαρίου στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης.

Επιμέλεια: Book Press

«Ονειρεύτηκα μια υποβλητική αφήγηση της Οδύσ...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Το τέλος της Αισθητικής; Τεχνομηδενισμός και Σύγχρονη Τέχνη» του Δημοσθένη Δαββέτα (προδημοσίευση)

«Το τέλος της Αισθητικής; Τεχνομηδενισμός και Σύγχρονη Τέχνη» του Δημοσθένη Δαββέτα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από βιβλίο του Δημοσθένη Δαββέτα «Το τέλος της Αισθητικής; Τεχνομηδενισμός και Σύγχρονη Τέχνη» (Επίμετρο: Μάνος Στεφανίδης) το οποίο θα κυκλοφορήσει το επόμενο διάστημα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Χωριό Ποτέμκιν» του Γιώργου Παναγή (προδημοσίευση)

«Χωριό Ποτέμκιν» του Γιώργου Παναγή (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Γιώργου Παναγή «Χωριό Ποτέμκιν», που κυκλοφορεί στις 28 Νοεμβρίου από τις εκδόσεις Τόπος. [Η έκφραση «Χωριό Ποτέµκιν» (ρωσικά: по­тёмкинские деревни) περιγράφει ένα κατασκεύασµα που έχει στόχο να αποκρύψει την αλήθεια ή να εξωραΐσει µια κατάσταση].

Επιμέλεια:...

«Ο Γιουγκοσλάβος» της Άνα Βούτσκοβιτς (προδημοσίευση)

«Ο Γιουγκοσλάβος» της Άνα Βούτσκοβιτς (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα της Άνα Βούτσκοβιτς [Ana Vučković] «Ο Γιουγκοσλάβος» (μτφρ. Απόστολος Θηβαίος), το οποίο κυκλοφορεί αρχές Δεκεμβρίου από τις εκδόσεις Βακχικόν.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Η ΜΠΑΝΑΝΑ

...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Κλερ Κίγκαν – Η Ιρλανδή που ανέδειξε τις χάρες της μικρής φόρμας

Κλερ Κίγκαν – Η Ιρλανδή που ανέδειξε τις χάρες της μικρής φόρμας

Η Ιρλανδή συγγραφέας έχει αγαπηθεί από το ελληνικό αναγνωστικό κοινό και όχι άδικα. Τι είναι αυτό που την κάνει ιδιαίτερη και γιατί η πρόσφατη νουβέλα της «Πολύ αργά πια» (μτφρ. Μαρτίνα Ασκητοπούλου, εκδ. Μεταίχμιο) την καταξιώνει. 

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος ...

12 βιβλία που μας φέρνουν κοντά στην επιστήμη: Από την Τεχνητή Νοημοσύνη στα Φράκταλ, από τον Χρόνο στους Αλγόριθμους

12 βιβλία που μας φέρνουν κοντά στην επιστήμη: Από την Τεχνητή Νοημοσύνη στα Φράκταλ, από τον Χρόνο στους Αλγόριθμους

Είναι βιβλία που φέρνουν τις επιστήμες (κυρίως θετικές) πιο κοντά μας και τις κάνουν πιο εύληπτες και γοητευτικές. Επιλέγουμε ορισμένα από τα καλύτερα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα. Κεντρική εικόνα: Ο Ράσελ Κρόου, ως ο μαθηματικός Τζον Νας, στην ταινία «Ενας υπέροχος άνθρωπος», του Ρον Χάουαρντ.

...
13 σημαντικοί σκηνοθέτες του κινηματογράφου που έγραψαν λογοτεχνία

13 σημαντικοί σκηνοθέτες του κινηματογράφου που έγραψαν λογοτεχνία

Αρκετοί σκηνοθέτες ασχολήθηκαν κάποια στιγμή στη ζωή τους με τη συγγραφή μυθοπλασίας και σε αυτό το άρθρο ξεχωρίσαμε δεκατρείς από αυτούς, που έχουν εκδώσει ερεθιστικά μυθιστορήματα και συλλογές διηγημάτων που κυκλοφορούν στη γλώσσα μας. Στην κεντρική φωτογραφία, ο Πιέρ Πάολο Παζολίνι [Pier Paolo Pasolini].

...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

13 Δεκεμβρίου 2022 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα 100 καλύτερα λογοτεχνικά βιβλία του 2022

Έφτασε η στιγμή και φέτος για την καθιερωμένη εδώ και χρόνια επιλογή των εκατό από τα καλύτερα βιβλία λογοτεχνίας της χρονιάς που φτάνει σε λίγες μέρες στο τέλος της. Ε

ΦΑΚΕΛΟΙ