virgin suicides kentriki

Για το μυθιστόρημα του Jeffrey Eugenides «Αυτόχειρες παρθένοι» (μτφρ. Άννα Παπασταύρου, εκδ. Πατάκη) – μια ελεγεία για τις ιδανικά όμορφες, άπιαστες και αιώνια απροσπέλαστες αδελφές Λίσμπον.

Της Νίκης Κώτσιου

Η προβληματική του φύλου διατρέχει ολόκληρο το έργο του χαρισματικού Τζέφρυ Ευγενίδη (1960) με τρόπους ευρηματικούς και αναπάντεχους. Το φύλο ως φυλακή, τα στερεότυπα ως καλούπια που περιορίζουν ασφυκτικά την ατομική ελευθερία, η υπέρβαση ως ζητούμενο και προαπαιτούμενο για μια γνήσια και αυθεντική ζωή, είναι μερικές μόνο από τις ιδέες που επανέρχονται στα εμβληματικά μυθιστορήματα αυτού του ταλαντούχου συγγραφέα, που αναζητά το νόημα στην αυτεξουσιότητα και στη χειραφέτηση. Στις Αυτόχειρες Παρθένους, που έγιναν ταινία από τη Σοφία Κόπολα και είναι το πρώτο μυθιστόρημα (1993) του σπουδαίου Αμερικανού συγγραφέα με τις μικρασιάτικες ρίζες, παρακολουθούμε, μέσα από τα εμπύρετα μάτια συμμαθητών, φίλων και γειτόνων, την ιστορία των πέντε έφηβων κοριτσιών της μεσοαστικής οικογένειας Λίσμπον καθώς οδηγούνται η μία μετά την άλλη στην αυτοκτονία σκορπίζοντας πένθος και οδύνη στην οικογένεια και τον περίγυρο.

Ο συλλογικός αφηγητής σε πρώτο πληθυντικό πρόσωπο είναι η ομαδική, ενιαία φωνή των αγοριών που γνώρισαν και συναναστράφηκαν τα κορίτσια της οικογένειας Λίσμπον στο βιομηχανικό Ντιτρόιτ της δεκαετίας του 1970. Γείτονες και συμμαθητές που παρακολούθησαν από κοντά το σερί των αυτοκτονιών παρέχουν τη μαρτυρία τους και προσπαθούν αναδρομικά να διαγνώσουν αιτίες. Η συλλογική αυτή φωνή από τα χείλη των αγοριών επιχειρεί να ξεκλειδώσει το μυστήριο και να οδηγηθεί σε συμπεράσματα. Όμως οι μαρτυρίες αυτές, ενίοτε αντικρουόμενες και αναξιόπιστες, αδυνατισμένες από το πέρασμα του χρόνου και αλλοιωμένες από τις προσδοκίες και τις θαμπές αναμνήσεις του εκάστοτε μάρτυρα, αντί να διαφωτίσουν και να διαλευκάνουν, συσκοτίζουν ακόμη περισσότερο. Τα αγόρια που μιλούν είναι ενήλικες πλέον και καταθέτουν τις θολές μνήμες τους από την απόσταση πολλών χρόνων.

Η θρησκευόμενη μητέρα, πιστή καθολική, επιθυμεί να καταπνίξει τις επιθυμίες των κοριτσιών εν τω γεννάσθαι επιβάλλοντας μια σκληρή πειθαρχία. Ο πατέρας, καλόβολος αλλά αδύναμος, προτιμά να αφήνει τη διαχείριση και διαπαιδαγώγηση στα στιβαρά χέρια της μητέρας, που ξέρει καλύτερα να επιβάλλει τιμωρίες και φραγμούς.

Οι αδελφές Λίσμπον παρουσιάζονται από τον συλλογικό αφηγητή μυστηριώδεις και αινιγματικές. Βιώνουν την εφηβεία τους προβληματικά μέσα σε μια οικογένεια συντηρητική και απαγορευτική, που θέτει όρια και απαράβατους κανόνες. Η θρησκευόμενη μητέρα, πιστή καθολική, επιθυμεί να καταπνίξει τις επιθυμίες των κοριτσιών εν τω γεννάσθαι επιβάλλοντας σκληρή πειθαρχία. Οι κόρες δεν μπορούν να ταυτιστούν με τα μητρικά πρότυπα και ιδεώδη. Ο πατέρας, καλόβολος αλλά αδύναμος, προτιμά να αφήνει τη διαχείριση και διαπαιδαγώγηση στα στιβαρά χέρια της μητέρας, που ξέρει καλύτερα να επιβάλλει τιμωρίες και φραγμούς.

Οι γονείς ερμηνεύουν την αυτοκτονία της μικρότερης κόρης ως ατύχημα, αρνούμενοι να επωμιστούν ευθύνες και να επανεξετάσουν τη συμπεριφορά τους. Παρόμοια, ο περίγυρος δεν φαίνεται να δίνει τη δέουσα προσοχή στο ανησυχητικό συμβάν, απωθώντας και αποφεύγοντας την τραγικότητα της περίστασης. Στο ανώνυμο προάστιο του Ντιτρόιτ, όπου ζει η οικογένεια Λίσμπον, προέχει η διαφύλαξη της κανονικότητας ώστε να μη διασαλευθούν οι εμπεδωμένες αξίες και νοοτροπίες. Το προάστιο, ως προνομιακός θύλακας του αμερικάνικου ονείρου, πρέπει να διατηρηθεί αλώβητο από παρεκκλίσεις που αμαυρώνουν την εικόνα του.

Στο ανώνυμο προάστιο του Ντιτρόιτ, όπου ζει η οικογένεια Λίσμπον, προέχει η διαφύλαξη της κανονικότητας ώστε να μην διασαλευθούν οι εμπεδωμένες αξίες και νοοτροπίες. Το προάστιο, ως προνομιακός θύλακας του αμερικάνικου ονείρου, πρέπει να διατηρηθεί αλώβητο από παρεκκλίσεις που αμαυρώνουν την εικόνα του.

Τα κορίτσια προσπαθούν να αξιοποιήσουν κάθε διαφυγή. Ο αδελφικός δεσμός τις κάνει αλληλέγγυες μεταξύ τους και ελαφρώνει το φορτίο της καταπίεσης. Στα μάτια των γειτονόπουλων και των συμμαθητών είναι όλες τους γοητευτικές και απόκοσμες, φευγάτες και αλλοπαρμένες. Διαθέτουν μια ονειρική υφή και φαντάζουν φτιαγμένες από ένα διαφορετικό υλικό, που τις απογειώνει και τις τοποθετεί σε μια άλλη σφαίρα, απρόσιτη και μακρινή. Περιορισμένες στα όρια της οικογενειακής εστίας, χωρίς πολλές συναλλαγές με το μαθητικό περιβάλλον, χωρίς πολλά πάρε-δώσε με τον περίγυρο, οι αδελφές Λίσμπον λαμβάνουν εξωπραγματικές διαστάσεις και δημιουργούν ένα μύθο.

Eugenides

Ο Τζέφρυ Ευγενίδης (Jeffrey Eugenides), γεννήθηκε στις 8 Μαρτίου 1960 στο Ντιτρόιτ του Μίσιγκαν, από γονείς που κατάγονταν από την Προύσα της Μικράς Ασίας. Σπούδασε αγγλική και αμερικανική λογοτεχνία και φιλολογία και δημιουργική γραφή στα πανεπιστήμια Μπράουν και Στάνφορντ. Το πρώτο του μυθιστόρημα, Αυτόχειρες παρθένοι ("The Virgin Suicides"), εκδόθηκε το 1993 και έγινε ταινία το 1999, σε σκηνοθεσία της Σοφίας Κόπολα, με πρωταγωνιστές τους Κίρστεν Ντανστ, Τζος Χάρτνετ, Καθλίν Τέρνερ και Τζέημς Γουντς. Το δεύτερο μυθιστόρημά του Middlesex, που εκδόθηκε το 2003, απέσπασε διθυραμβικές κριτικές και βραβεύτηκε με το βραβείο Πούλιτζερ. Επίσης, συμπεριλήφθηκε στη βραχεία λίστα για τα βραβεία National Book Critics Circle Award, International IMPAC Dublin Literary Award και το Prix Medicis στη Γαλλία. Το Σενάριο γάμου ("The Marriage Plot", 2011) ήταν υποψήφιο για το National Book Critics Circle Award. Ακολούθησε η συλλογή διηγημάτων Δελτία παραπόνων ("Fresh Complaint", 2017). Διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά και ανθολογίες, όπως "The New Yorker", "The Paris Review", "The Yale Review", "Granta", "Best American Short Stories". 
Μεταξύ 1999-2004 έζησε με την σύζυγό του Karen Yamauci και την κόρη τους στο Βερολίνο, στο πλαίσιο υποτροφίας διαμονής και συγγραφής. Από το 2007 ζει στο Πρίνστον, όπου δίδαξε δημιουργική γραφή στο ομώνυμο πανεπιστήμιο. Σήμερα είναι καθηγητής δημιουργικής γραφή στο Peter B. Lewis Center for the Arts του Πρίνστον.

 

 

Ο κοσμος φτιάχνει ιστορίες για τα τεκταινόμενα εντός της οικίας, η οικογένεια Λίσμπον πυροδοτεί τη φαντασία και προσφέρεται για σενάρια και μυθοπλασίες χωρίς τέλος. Τα αγόρια τις μελετούν επισταμένως, όποτε βρίσκουν την ευκαιρία. Και οι πέντε μαζί, αποτελούν ένα αξιοπερίεργο φαινόμενο, που χρήζει παρατήρησης. Φαντάζουν εντελώς όμοιες και αξεχώριστες, πέντε παραλλαγές στο ίδιο θέμα, αλλά μια πιο προσεκτική παρατήρηση μπορεί να εντοπίσει τις διαφορές και να αναδείξει τη σημαίνουσα διαφορετικότητα της καθεμιάς. Όλες μαζί συνθέτουν ένα αξεδιάλυτο μυστήριο, που θέλγει και μαγνητίζει την αγορίστικη φαντασία.

Μετά την πρώτη αυτοκτονία και τα ολισθήματα της νεαρής Λουξ, το σπίτι των Λίσμπον μετατρέπεται σε φρούριο και φυλακή. Η μητέρα λαμβάνει δραστικά μέτρα ώστε να ελαχιστοποιήσει τις επαφές των θυγατέρων της με το περιβάλλον και επιβάλλει κατ’ οίκον περιορισμό. Εγκλωβισμένες σε ένα ασφυκτικό περιβάλλον, οι αδελφές Λίσμπον ψυχανεμίζονται ποιες είναι οι προσδοκίες της οικογένειας και της κοινωνίας από ένα κορίτσι. Αντιλαμβάνονται διαισθητικά το περιεχόμενο και την ουσία των απαγορεύσεων, ενώ ταυτόχρονα ιχνηλατούν στο βλέμμα και τη συμπεριφορά των αγοριών την αλλόκοτη υφή της ερωτικής επιθυμίας. Η ερωτική προσδοκία των συμμαθητών είναι κι αυτή μια άλλου είδους φυλακή, αλλά και η διαχείριση της ολόδικής τους επιθυμίας αποτελεί κι αυτή ένα ακόμη μαρτύριο. Μέσα σε μια συντηρητική οικογένεια που λειτουργεί ως μηχανή νευρώσεων, οι αδελφές Λίσμπον προσπαθούν εις μάτην να χαράξουν ένα δρόμο ελευθερίας, προσπαθούν εις μάτην να βρουν δικλείδες ασφαλείας.

Η πολύπλοκη εμπειρία της εφηβείας με τις καταιγιστικές αλλαγές σε ψυχή και σώμα μπορεί να εξελιχθεί σε τραυματικό βίωμα μέσα σ’ ένα περιβάλλον, που δεν κατανοεί και δε σέβεται τις σύνθετες ανάγκες των εφήβων. Οι απαγορεύσεις και η ανελαστικότητα συμβάλλουν στην περαιτέρω επιδείνωση της κρίσης που, ούτως ή άλλως, αντιμετωπίζει ένας έφηβος, ιδίως το έφηβο κορίτσι που βρίσκεται σε μια δίνη αντικρουόμενων και αντιφατικών κοινωνικών μηνυμάτων σε ό,τι αφορά τη διαχείριση της σεξουαλικότητας.

Οι αδελφές Λίσμπον, ερωτευμένες, ερωτεύσιμες, επιθυμητές και συγχρόνως αποκλεισμένες από τον έρωτα, υφίστανται την επιθυμία των αγοριών αλλά και τη δική τους ως ένα δυσβάσταχτο βάρος. Αποκωδικοποιώντας τα κρυπτογραφημένα μηνύματα της κοινωνίας για το σωστό και το πρέπον μέσ’ από τις συμπεριφορές και τη δεοντολογία των μεγάλων, δέχονται μια πίεση αφόρητη που οδηγεί στην έκρηξη και την ηρωική έξοδο απ΄ τη ζωή μέσ’ από θεαματικές αυτοχειρίες, που συνταράσσουν την κοινότητα. Αρνούμενες τον έλεγχο, την επιτήρηση και τη συμμόρφωση, αποφασισμένες να δραπετεύσουν από έναν κόσμο σταθερά εχθρικό απέναντι στην αθεράπευτα ονειροπόλα φύση τους, επιλέγουν να αποχωρήσουν νωρίς, απορρίπτοντας τον συμβιβασμό.

Αρνούμενες τον έλεγχο, την επιτήρηση και τη συμμόρφωση, αποφασισμένες να δραπετεύσουν από έναν κόσμο σταθερά εχθρικό απέναντι στην αθεράπευτα ονειροπόλα φύση τους, επιλέγουν να αποχωρήσουν νωρίς, απορρίπτοντας τον συμβιβασμό.

Δεκαετίες μετά, τα αγόρια που έχουν γίνει πλέον ενήλικες, θα προσπαθήσουν να ερμηνεύσουν το αδιανόητο. Μέσ’ από σπαράγματα θολών αναμνήσεων και αβέβαιες, αμφιταλαντευόμενες αφηγήσεις, θα ανασυστήσουν τον μύθο των Λίσμπον και θα αναζητήσουν τα κίνητρα και τις αιτίες. Οι αδελφές Λίσμπον, ιδανικά όμορφες, άπιαστες και αιώνια απροσπέλαστες, θα τους στοιχειώνουν για πάντα.

Οι Αυτόχειρες Παρθένοι επανακυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πατάκη, σε όμορφη, ρέουσα μετάφραση της Άννας Παπασταύρου.

* Η ΝΙΚΗ ΚΩΤΣΙΟΥ είναι φιλόλογος.

Στην κεντρική εικόνα: Οι κινηματογραφικές αδελφές Λίσμπον από την ταινία της Σοφία Κόπολα.


eugenidisΑυτόχειρες παρθένοι
Τζέφρυ Ευγενίδης
Μτφρ. Άννα Παπασταύρου
Πατάκης 2020
Σελ. 304, τιμή εκδότη €16,60 

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ JEFFREY EUGENIDES

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Το χρυσό σημειωματάριο» της Ντόρις Λέσινγκ – Αλήθειες βαθιές κι επώδυνες, ενεργές και σήμερα

«Το χρυσό σημειωματάριο» της Ντόρις Λέσινγκ – Αλήθειες βαθιές κι επώδυνες, ενεργές και σήμερα

Για το εμβληματικό μυθιστόρημα της νομπελίστριας Ντόρις Λέσινγκ [Doris Lessing] «Το χρυσό σημειωματάριο» (μτφρ. Έφη Τσιρώνη, εκδ. Διόπτρα). 

Γράφει ο Κ.Β. Κατσουλάρης

Είναι δύσκολο να μιλήσεις για την Ντόρις Λέσινγκ χω...

«Έντιμοι άνθρωποι» του Λεονάρδο Παδούρα (κριτική) – O Mάριο Κόντε σε μια Κούβα που αλλάζει

«Έντιμοι άνθρωποι» του Λεονάρδο Παδούρα (κριτική) – O Mάριο Κόντε σε μια Κούβα που αλλάζει

Για το μυθιστόρημα του Λεονάρδο Παδούρα [Leonardo Padura] «Έντιμοι άνθρωποι» (μτφρ. Κώστας Αθανασίου, εκδ. Καστανιώτη). Kεντρική εικόνα: © Wikimedia Commons. 

Γράφει η Έλενα Χουζούρη 

Ανεξάρτητα αν είχε επισκ...

«Συνάντηση» της Νατάσα Μπράουν (κριτική) – «Αφομοιώσου, αφομοιώσου… διαλύσου μέσα στο χωνευτήρι»

«Συνάντηση» της Νατάσα Μπράουν (κριτική) – «Αφομοιώσου, αφομοιώσου… διαλύσου μέσα στο χωνευτήρι»

Για το μυθιστόρημα της Νατάσα Μπράουν [Natasha Brown] «Συνάντηση» (μτφρ. Βαγγέλης Τσίρμπας, εκδ. Gutenberg). Kεντρική εικόνα: Η Teyonah Parris από τη σειρά «Mad Men». 

Γράφει η Χριστίνα Μουκούλη 

«Δεν υπάρχει επιτ...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

Βασίλης Βασιλικός (1934-2023): Η Εταιρεία Συγγραφέων αφιερώνει στη μνήμη του την επόμενη Ημέρα Ποίησης

Βασίλης Βασιλικός (1934-2023): Η Εταιρεία Συγγραφέων αφιερώνει στη μνήμη του την επόμενη Ημέρα Ποίησης

Με ανακοίνωσή της η Εταιρεία Συγγραφέων αποχαιρετά των δύο φορές Πρόεδρό της Βασίλη Βασιλικό και ανακοινώνει ότι η Ημέρα Ποίησης 2024 θα είναι αφιερωμένη στη μνήμη του ανθρώπου που εισηγήθηκε στην UNESCO την 21 Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

...
Βασίλης Βασιλικός (1934-2023): Ένας αποχαιρετισμός από τον Αλέξη Ζήρα

Βασίλης Βασιλικός (1934-2023): Ένας αποχαιρετισμός από τον Αλέξη Ζήρα

Ακολουθεί επιμνημόσυνο κείμενο του Αλέξη Ζήρα, πρώην Προέδρου της Εταιρείας Συγγραφέων, για τον Βασίλη Βασιλικό.

Ένας αποχαιρετισμός στον Βασίλη Βασιλικό

Για πολλά χρόνια, τουλάχιστον από τη δεκαετία του 1970 ως το κλείσιμο...

«Ο βίος βραχύς, η δε τέχνη μακρή» – Αυτοβιογραφίες και βιογραφίες, 15+1 επιλογές από τις πρόσφατες εκδόσεις

«Ο βίος βραχύς, η δε τέχνη μακρή» – Αυτοβιογραφίες και βιογραφίες, 15+1 επιλογές από τις πρόσφατες εκδόσεις

Τι κοινό μπορεί να έχει η Μαρινέλλα με τον Έλον Μάσκ; Η Μαρία Κάλλας με τον Ανδρέα Παπανδρέου και ο Πρίγκιπας Χάρι με τον Διονύση Σιμόπουλο; Οι βιογραφίες όλων αυτών, και μερικές ακόμη, κυκλοφόρησαν τους προηγούμενους μήνες και σας τις παρουσιάζουμε.

Γράφει ο Κώστας Αγοραστό...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Το τέλος της Αισθητικής; Τεχνομηδενισμός και Σύγχρονη Τέχνη» του Δημοσθένη Δαββέτα (προδημοσίευση)

«Το τέλος της Αισθητικής; Τεχνομηδενισμός και Σύγχρονη Τέχνη» του Δημοσθένη Δαββέτα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από βιβλίο του Δημοσθένη Δαββέτα «Το τέλος της Αισθητικής; Τεχνομηδενισμός και Σύγχρονη Τέχνη» (Επίμετρο: Μάνος Στεφανίδης) το οποίο θα κυκλοφορήσει το επόμενο διάστημα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Χωριό Ποτέμκιν» του Γιώργου Παναγή (προδημοσίευση)

«Χωριό Ποτέμκιν» του Γιώργου Παναγή (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Γιώργου Παναγή «Χωριό Ποτέμκιν», που κυκλοφορεί στις 28 Νοεμβρίου από τις εκδόσεις Τόπος. [Η έκφραση «Χωριό Ποτέµκιν» (ρωσικά: по­тёмкинские деревни) περιγράφει ένα κατασκεύασµα που έχει στόχο να αποκρύψει την αλήθεια ή να εξωραΐσει µια κατάσταση].

Επιμέλεια:...

«Ο Γιουγκοσλάβος» της Άνα Βούτσκοβιτς (προδημοσίευση)

«Ο Γιουγκοσλάβος» της Άνα Βούτσκοβιτς (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα της Άνα Βούτσκοβιτς [Ana Vučković] «Ο Γιουγκοσλάβος» (μτφρ. Απόστολος Θηβαίος), το οποίο κυκλοφορεί αρχές Δεκεμβρίου από τις εκδόσεις Βακχικόν.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Η ΜΠΑΝΑΝΑ

...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

«Ο βίος βραχύς, η δε τέχνη μακρή» – Αυτοβιογραφίες και βιογραφίες, 15+1 επιλογές από τις πρόσφατες εκδόσεις

«Ο βίος βραχύς, η δε τέχνη μακρή» – Αυτοβιογραφίες και βιογραφίες, 15+1 επιλογές από τις πρόσφατες εκδόσεις

Τι κοινό μπορεί να έχει η Μαρινέλλα με τον Έλον Μάσκ; Η Μαρία Κάλλας με τον Ανδρέα Παπανδρέου και ο Πρίγκιπας Χάρι με τον Διονύση Σιμόπουλο; Οι βιογραφίες όλων αυτών, και μερικές ακόμη, κυκλοφόρησαν τους προηγούμενους μήνες και σας τις παρουσιάζουμε.

Γράφει ο Κώστας Αγοραστό...

Κλερ Κίγκαν – Η Ιρλανδή που ανέδειξε τις χάρες της μικρής φόρμας

Κλερ Κίγκαν – Η Ιρλανδή που ανέδειξε τις χάρες της μικρής φόρμας

Η Ιρλανδή συγγραφέας έχει αγαπηθεί από το ελληνικό αναγνωστικό κοινό και όχι άδικα. Τι είναι αυτό που την κάνει ιδιαίτερη και γιατί η πρόσφατη νουβέλα της «Πολύ αργά πια» (μτφρ. Μαρτίνα Ασκητοπούλου, εκδ. Μεταίχμιο) την καταξιώνει. 

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος ...

12 βιβλία που μας φέρνουν κοντά στην επιστήμη: Από την Τεχνητή Νοημοσύνη στα Φράκταλ, από τον Χρόνο στους Αλγόριθμους

12 βιβλία που μας φέρνουν κοντά στην επιστήμη: Από την Τεχνητή Νοημοσύνη στα Φράκταλ, από τον Χρόνο στους Αλγόριθμους

Είναι βιβλία που φέρνουν τις επιστήμες (κυρίως θετικές) πιο κοντά μας και τις κάνουν πιο εύληπτες και γοητευτικές. Επιλέγουμε ορισμένα από τα καλύτερα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα. Κεντρική εικόνα: Ο Ράσελ Κρόου, ως ο μαθηματικός Τζον Νας, στην ταινία «Ενας υπέροχος άνθρωπος», του Ρον Χάουαρντ.

...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

13 Δεκεμβρίου 2022 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα 100 καλύτερα λογοτεχνικά βιβλία του 2022

Έφτασε η στιγμή και φέτος για την καθιερωμένη εδώ και χρόνια επιλογή των εκατό από τα καλύτερα βιβλία λογοτεχνίας της χρονιάς που φτάνει σε λίγες μέρες στο τέλος της. Ε

ΦΑΚΕΛΟΙ