virgin suicides kentriki

Για το μυθιστόρημα του Jeffrey Eugenides «Αυτόχειρες παρθένοι» (μτφρ. Άννα Παπασταύρου, εκδ. Πατάκη) – μια ελεγεία για τις ιδανικά όμορφες, άπιαστες και αιώνια απροσπέλαστες αδελφές Λίσμπον.

Της Νίκης Κώτσιου

Η προβληματική του φύλου διατρέχει ολόκληρο το έργο του χαρισματικού Τζέφρυ Ευγενίδη (1960) με τρόπους ευρηματικούς και αναπάντεχους. Το φύλο ως φυλακή, τα στερεότυπα ως καλούπια που περιορίζουν ασφυκτικά την ατομική ελευθερία, η υπέρβαση ως ζητούμενο και προαπαιτούμενο για μια γνήσια και αυθεντική ζωή, είναι μερικές μόνο από τις ιδέες που επανέρχονται στα εμβληματικά μυθιστορήματα αυτού του ταλαντούχου συγγραφέα, που αναζητά το νόημα στην αυτεξουσιότητα και στη χειραφέτηση. Στις Αυτόχειρες Παρθένους, που έγιναν ταινία από τη Σοφία Κόπολα και είναι το πρώτο μυθιστόρημα (1993) του σπουδαίου Αμερικανού συγγραφέα με τις μικρασιάτικες ρίζες, παρακολουθούμε, μέσα από τα εμπύρετα μάτια συμμαθητών, φίλων και γειτόνων, την ιστορία των πέντε έφηβων κοριτσιών της μεσοαστικής οικογένειας Λίσμπον καθώς οδηγούνται η μία μετά την άλλη στην αυτοκτονία σκορπίζοντας πένθος και οδύνη στην οικογένεια και τον περίγυρο.

Ο συλλογικός αφηγητής σε πρώτο πληθυντικό πρόσωπο είναι η ομαδική, ενιαία φωνή των αγοριών που γνώρισαν και συναναστράφηκαν τα κορίτσια της οικογένειας Λίσμπον στο βιομηχανικό Ντιτρόιτ της δεκαετίας του 1970. Γείτονες και συμμαθητές που παρακολούθησαν από κοντά το σερί των αυτοκτονιών παρέχουν τη μαρτυρία τους και προσπαθούν αναδρομικά να διαγνώσουν αιτίες. Η συλλογική αυτή φωνή από τα χείλη των αγοριών επιχειρεί να ξεκλειδώσει το μυστήριο και να οδηγηθεί σε συμπεράσματα. Όμως οι μαρτυρίες αυτές, ενίοτε αντικρουόμενες και αναξιόπιστες, αδυνατισμένες από το πέρασμα του χρόνου και αλλοιωμένες από τις προσδοκίες και τις θαμπές αναμνήσεις του εκάστοτε μάρτυρα, αντί να διαφωτίσουν και να διαλευκάνουν, συσκοτίζουν ακόμη περισσότερο. Τα αγόρια που μιλούν είναι ενήλικες πλέον και καταθέτουν τις θολές μνήμες τους από την απόσταση πολλών χρόνων.

Η θρησκευόμενη μητέρα, πιστή καθολική, επιθυμεί να καταπνίξει τις επιθυμίες των κοριτσιών εν τω γεννάσθαι επιβάλλοντας μια σκληρή πειθαρχία. Ο πατέρας, καλόβολος αλλά αδύναμος, προτιμά να αφήνει τη διαχείριση και διαπαιδαγώγηση στα στιβαρά χέρια της μητέρας, που ξέρει καλύτερα να επιβάλλει τιμωρίες και φραγμούς.

Οι αδελφές Λίσμπον παρουσιάζονται από τον συλλογικό αφηγητή μυστηριώδεις και αινιγματικές. Βιώνουν την εφηβεία τους προβληματικά μέσα σε μια οικογένεια συντηρητική και απαγορευτική, που θέτει όρια και απαράβατους κανόνες. Η θρησκευόμενη μητέρα, πιστή καθολική, επιθυμεί να καταπνίξει τις επιθυμίες των κοριτσιών εν τω γεννάσθαι επιβάλλοντας σκληρή πειθαρχία. Οι κόρες δεν μπορούν να ταυτιστούν με τα μητρικά πρότυπα και ιδεώδη. Ο πατέρας, καλόβολος αλλά αδύναμος, προτιμά να αφήνει τη διαχείριση και διαπαιδαγώγηση στα στιβαρά χέρια της μητέρας, που ξέρει καλύτερα να επιβάλλει τιμωρίες και φραγμούς.

Οι γονείς ερμηνεύουν την αυτοκτονία της μικρότερης κόρης ως ατύχημα, αρνούμενοι να επωμιστούν ευθύνες και να επανεξετάσουν τη συμπεριφορά τους. Παρόμοια, ο περίγυρος δεν φαίνεται να δίνει τη δέουσα προσοχή στο ανησυχητικό συμβάν, απωθώντας και αποφεύγοντας την τραγικότητα της περίστασης. Στο ανώνυμο προάστιο του Ντιτρόιτ, όπου ζει η οικογένεια Λίσμπον, προέχει η διαφύλαξη της κανονικότητας ώστε να μη διασαλευθούν οι εμπεδωμένες αξίες και νοοτροπίες. Το προάστιο, ως προνομιακός θύλακας του αμερικάνικου ονείρου, πρέπει να διατηρηθεί αλώβητο από παρεκκλίσεις που αμαυρώνουν την εικόνα του.

Στο ανώνυμο προάστιο του Ντιτρόιτ, όπου ζει η οικογένεια Λίσμπον, προέχει η διαφύλαξη της κανονικότητας ώστε να μην διασαλευθούν οι εμπεδωμένες αξίες και νοοτροπίες. Το προάστιο, ως προνομιακός θύλακας του αμερικάνικου ονείρου, πρέπει να διατηρηθεί αλώβητο από παρεκκλίσεις που αμαυρώνουν την εικόνα του.

Τα κορίτσια προσπαθούν να αξιοποιήσουν κάθε διαφυγή. Ο αδελφικός δεσμός τις κάνει αλληλέγγυες μεταξύ τους και ελαφρώνει το φορτίο της καταπίεσης. Στα μάτια των γειτονόπουλων και των συμμαθητών είναι όλες τους γοητευτικές και απόκοσμες, φευγάτες και αλλοπαρμένες. Διαθέτουν μια ονειρική υφή και φαντάζουν φτιαγμένες από ένα διαφορετικό υλικό, που τις απογειώνει και τις τοποθετεί σε μια άλλη σφαίρα, απρόσιτη και μακρινή. Περιορισμένες στα όρια της οικογενειακής εστίας, χωρίς πολλές συναλλαγές με το μαθητικό περιβάλλον, χωρίς πολλά πάρε-δώσε με τον περίγυρο, οι αδελφές Λίσμπον λαμβάνουν εξωπραγματικές διαστάσεις και δημιουργούν ένα μύθο.

Eugenides

Ο Τζέφρυ Ευγενίδης (Jeffrey Eugenides), γεννήθηκε στις 8 Μαρτίου 1960 στο Ντιτρόιτ του Μίσιγκαν, από γονείς που κατάγονταν από την Προύσα της Μικράς Ασίας. Σπούδασε αγγλική και αμερικανική λογοτεχνία και φιλολογία και δημιουργική γραφή στα πανεπιστήμια Μπράουν και Στάνφορντ. Το πρώτο του μυθιστόρημα, Αυτόχειρες παρθένοι ("The Virgin Suicides"), εκδόθηκε το 1993 και έγινε ταινία το 1999, σε σκηνοθεσία της Σοφίας Κόπολα, με πρωταγωνιστές τους Κίρστεν Ντανστ, Τζος Χάρτνετ, Καθλίν Τέρνερ και Τζέημς Γουντς. Το δεύτερο μυθιστόρημά του Middlesex, που εκδόθηκε το 2003, απέσπασε διθυραμβικές κριτικές και βραβεύτηκε με το βραβείο Πούλιτζερ. Επίσης, συμπεριλήφθηκε στη βραχεία λίστα για τα βραβεία National Book Critics Circle Award, International IMPAC Dublin Literary Award και το Prix Medicis στη Γαλλία. Το Σενάριο γάμου ("The Marriage Plot", 2011) ήταν υποψήφιο για το National Book Critics Circle Award. Ακολούθησε η συλλογή διηγημάτων Δελτία παραπόνων ("Fresh Complaint", 2017). Διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά και ανθολογίες, όπως "The New Yorker", "The Paris Review", "The Yale Review", "Granta", "Best American Short Stories". 
Μεταξύ 1999-2004 έζησε με την σύζυγό του Karen Yamauci και την κόρη τους στο Βερολίνο, στο πλαίσιο υποτροφίας διαμονής και συγγραφής. Από το 2007 ζει στο Πρίνστον, όπου δίδαξε δημιουργική γραφή στο ομώνυμο πανεπιστήμιο. Σήμερα είναι καθηγητής δημιουργικής γραφή στο Peter B. Lewis Center for the Arts του Πρίνστον.

 

 

Ο κοσμος φτιάχνει ιστορίες για τα τεκταινόμενα εντός της οικίας, η οικογένεια Λίσμπον πυροδοτεί τη φαντασία και προσφέρεται για σενάρια και μυθοπλασίες χωρίς τέλος. Τα αγόρια τις μελετούν επισταμένως, όποτε βρίσκουν την ευκαιρία. Και οι πέντε μαζί, αποτελούν ένα αξιοπερίεργο φαινόμενο, που χρήζει παρατήρησης. Φαντάζουν εντελώς όμοιες και αξεχώριστες, πέντε παραλλαγές στο ίδιο θέμα, αλλά μια πιο προσεκτική παρατήρηση μπορεί να εντοπίσει τις διαφορές και να αναδείξει τη σημαίνουσα διαφορετικότητα της καθεμιάς. Όλες μαζί συνθέτουν ένα αξεδιάλυτο μυστήριο, που θέλγει και μαγνητίζει την αγορίστικη φαντασία.

Μετά την πρώτη αυτοκτονία και τα ολισθήματα της νεαρής Λουξ, το σπίτι των Λίσμπον μετατρέπεται σε φρούριο και φυλακή. Η μητέρα λαμβάνει δραστικά μέτρα ώστε να ελαχιστοποιήσει τις επαφές των θυγατέρων της με το περιβάλλον και επιβάλλει κατ’ οίκον περιορισμό. Εγκλωβισμένες σε ένα ασφυκτικό περιβάλλον, οι αδελφές Λίσμπον ψυχανεμίζονται ποιες είναι οι προσδοκίες της οικογένειας και της κοινωνίας από ένα κορίτσι. Αντιλαμβάνονται διαισθητικά το περιεχόμενο και την ουσία των απαγορεύσεων, ενώ ταυτόχρονα ιχνηλατούν στο βλέμμα και τη συμπεριφορά των αγοριών την αλλόκοτη υφή της ερωτικής επιθυμίας. Η ερωτική προσδοκία των συμμαθητών είναι κι αυτή μια άλλου είδους φυλακή, αλλά και η διαχείριση της ολόδικής τους επιθυμίας αποτελεί κι αυτή ένα ακόμη μαρτύριο. Μέσα σε μια συντηρητική οικογένεια που λειτουργεί ως μηχανή νευρώσεων, οι αδελφές Λίσμπον προσπαθούν εις μάτην να χαράξουν ένα δρόμο ελευθερίας, προσπαθούν εις μάτην να βρουν δικλείδες ασφαλείας.

Η πολύπλοκη εμπειρία της εφηβείας με τις καταιγιστικές αλλαγές σε ψυχή και σώμα μπορεί να εξελιχθεί σε τραυματικό βίωμα μέσα σ’ ένα περιβάλλον, που δεν κατανοεί και δε σέβεται τις σύνθετες ανάγκες των εφήβων. Οι απαγορεύσεις και η ανελαστικότητα συμβάλλουν στην περαιτέρω επιδείνωση της κρίσης που, ούτως ή άλλως, αντιμετωπίζει ένας έφηβος, ιδίως το έφηβο κορίτσι που βρίσκεται σε μια δίνη αντικρουόμενων και αντιφατικών κοινωνικών μηνυμάτων σε ό,τι αφορά τη διαχείριση της σεξουαλικότητας.

Οι αδελφές Λίσμπον, ερωτευμένες, ερωτεύσιμες, επιθυμητές και συγχρόνως αποκλεισμένες από τον έρωτα, υφίστανται την επιθυμία των αγοριών αλλά και τη δική τους ως ένα δυσβάσταχτο βάρος. Αποκωδικοποιώντας τα κρυπτογραφημένα μηνύματα της κοινωνίας για το σωστό και το πρέπον μέσ’ από τις συμπεριφορές και τη δεοντολογία των μεγάλων, δέχονται μια πίεση αφόρητη που οδηγεί στην έκρηξη και την ηρωική έξοδο απ΄ τη ζωή μέσ’ από θεαματικές αυτοχειρίες, που συνταράσσουν την κοινότητα. Αρνούμενες τον έλεγχο, την επιτήρηση και τη συμμόρφωση, αποφασισμένες να δραπετεύσουν από έναν κόσμο σταθερά εχθρικό απέναντι στην αθεράπευτα ονειροπόλα φύση τους, επιλέγουν να αποχωρήσουν νωρίς, απορρίπτοντας τον συμβιβασμό.

Αρνούμενες τον έλεγχο, την επιτήρηση και τη συμμόρφωση, αποφασισμένες να δραπετεύσουν από έναν κόσμο σταθερά εχθρικό απέναντι στην αθεράπευτα ονειροπόλα φύση τους, επιλέγουν να αποχωρήσουν νωρίς, απορρίπτοντας τον συμβιβασμό.

Δεκαετίες μετά, τα αγόρια που έχουν γίνει πλέον ενήλικες, θα προσπαθήσουν να ερμηνεύσουν το αδιανόητο. Μέσ’ από σπαράγματα θολών αναμνήσεων και αβέβαιες, αμφιταλαντευόμενες αφηγήσεις, θα ανασυστήσουν τον μύθο των Λίσμπον και θα αναζητήσουν τα κίνητρα και τις αιτίες. Οι αδελφές Λίσμπον, ιδανικά όμορφες, άπιαστες και αιώνια απροσπέλαστες, θα τους στοιχειώνουν για πάντα.

Οι Αυτόχειρες Παρθένοι επανακυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πατάκη, σε όμορφη, ρέουσα μετάφραση της Άννας Παπασταύρου.

* Η ΝΙΚΗ ΚΩΤΣΙΟΥ είναι φιλόλογος.

Στην κεντρική εικόνα: Οι κινηματογραφικές αδελφές Λίσμπον από την ταινία της Σοφία Κόπολα.


eugenidisΑυτόχειρες παρθένοι
Τζέφρυ Ευγενίδης
Μτφρ. Άννα Παπασταύρου
Πατάκης 2020
Σελ. 304, τιμή εκδότη €16,60 

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ JEFFREY EUGENIDES

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Χιροσίμα» του Τζον Χέρσι – 80 χρόνια από όταν έσβησε ο κόσμος διαβάζουμε το βιβλίο που αποκάλυψε τη φρίκη

«Χιροσίμα» του Τζον Χέρσι – 80 χρόνια από όταν έσβησε ο κόσμος διαβάζουμε το βιβλίο που αποκάλυψε τη φρίκη

Για το βιβλίο του Τζον Χέρσι (John Hersey) «Χιροσίμα» (μτφρ. Νίκος Αγγελόπουλος, εκδ. Σάλτο). Ογδόντα χρόνια συμπληρώνονται στις 6 Αυγούστου από τη ρίψη της πρώτης ατομικής βόμβας. Κεντρική εικόνα: Η Χιροσίμα, αμέσως μετά (πηγή: Britannica).

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος...

«Η θεία του Σίτον» του Ουόλτερ ντε λα Μέαρ (κριτική) – Φόβοι για μάγισσες και το φάντασμα της αποικιοκρατίας

«Η θεία του Σίτον» του Ουόλτερ ντε λα Μέαρ (κριτική) – Φόβοι για μάγισσες και το φάντασμα της αποικιοκρατίας

Για το εκτενές διήγημα του Ουόλτερ ντε λα Μέαρ (Walter de la Mare) «Η θεία του Σίτον» (μτφρ. Ευαγγελία Κουλιζάκη, εκδ. Στερέωμα). Κεντρική εικόνα: Από την ταινία «The witch in the window» (2018).

Γράφει ο Σόλωνας Παπαγεωργίου

...
«Λευκό» της Χαν Γκανγκ (κριτική) – Σπουδή στη λευκότητα

«Λευκό» της Χαν Γκανγκ (κριτική) – Σπουδή στη λευκότητα

Για το μυθοπλαστικό έργο της Χαν Γκανγκ (Han Kang) «Λευκό» (μτφρ. Δέσποινα Κανελλοπούλου, εκδ. Καστανιώτη). Κεντρική εικόνα: Η συγγραφέας. 

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος

Λευκό χάπι, λευκά μαλλιά, φεγγάρι, χιόνι, αλάτι, γλά...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

Πώς έφτασε το Ιράν ως εδώ; – Διαβάσαμε το πολυσυλλεκτικό γκράφικ νόβελ «Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία», σε επιμέλεια Μαρζάν Σατραπί

Πώς έφτασε το Ιράν ως εδώ; – Διαβάσαμε το πολυσυλλεκτικό γκράφικ νόβελ «Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία», σε επιμέλεια Μαρζάν Σατραπί

Το συλλογικό graphic novel «Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία» (μτφρ. Στεφανία Γεωργάκη, εκδ. Επόμενος Σταθμός), υπό τη διεύθυνση της Μαρζάν Σατραπί, μια πολυσυλλεκτική καταγραφή της κατάστασης στο Ιράν σήμερα, εστιάζει στην ασφυκτική ζωή των γυναικών, ενώ αναδεικνύει και άλλες πλευρές του θεοκρατικού καθεστώτος. ...

«Δάφνες και πικροδάφνες» των Κεχαΐδη/Χαβιαρά, σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη

«Δάφνες και πικροδάφνες» των Κεχαΐδη/Χαβιαρά, σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη

Η θρυλική πολιτική σάτιρα «Δάφνες και πικροδάφνες» των Κεχαΐδη/Χαβιαρά, σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη, από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Καλαμάτας.

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός πως το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Καλαμάτας τιμά τ...

«Ένας Αιγύπτιος, ένας Βαβυλώνιος και ένας Βίκινγκ μπαίνουν σε ένα μπαρ» του Θεόδωρου Παπακώστα – Μιλώντας για την ιστορία και τη μυθολογία με μια φίλη στο ποτό σας

«Ένας Αιγύπτιος, ένας Βαβυλώνιος και ένας Βίκινγκ μπαίνουν σε ένα μπαρ» του Θεόδωρου Παπακώστα – Μιλώντας για την ιστορία και τη μυθολογία με μια φίλη στο ποτό σας

Για το δοκίμιο εκλαϊκευμένης ιστορίας του Θεόδωρου Παπακώστα «Ένας Αιγύπτιος, ένας Βαβυλώνιος και ένας Βίκινγκ μπαίνουν σε ένα μπαρ» (εκδ. Key Books).

Γράφει ο Σόλωνας Παπαγεωργίου

Στο δοκίμιο του ...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Τα μπλουζ της οδού Γκλιμπ Πόιντ σε πρόζα και στίχο» του Βρασίδα Καραλή (προδημοσίευση-βίντεο)

«Τα μπλουζ της οδού Γκλιμπ Πόιντ σε πρόζα και στίχο» του Βρασίδα Καραλή (προδημοσίευση-βίντεο)

Προδημοσιεύση αποσπάσματος από το βιβλίο του Βρασίδα Καραλή «Τα μπλουζ της οδού Γκλιμπ Πόιντ» (μτφρ. Σοφία Τρουλλινού), το οποίο θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Petites Maisons. Μαζί, ένα πολύ προσωπικό βίντεο με τον συγγραφέα στο Σίδνεϊ.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός ...

«Η κοιλάδα της αταξίας» του Φρήντριχ Ντύρρενματτ (προδημοσίευση)

«Η κοιλάδα της αταξίας» του Φρήντριχ Ντύρρενματτ (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Φρήντριχ Ντύρρενματτ [Friedrich Dürrenmatt] «Η κοιλάδα της αταξίας» (σε νέα μτφρ. του Βασίλη Πατέρα, με επίμετρο της Πελαγίας Τσινάρη), το οποίο θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Ροές.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός ...

«Με στέβια και αγαύη» του Γιώργου Μπουρονίκου (προδημοσίευση)

«Με στέβια και αγαύη» του Γιώργου Μπουρονίκου (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βραβευμένο θεατρικό του Γιώργου Μπουρονίκου «Με στέβια και αγαύη», το οποίο θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΖΕΝΙΕ: Συγγνώμη που θα ρωτήσω: Παιδιά δεν έχε...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τι διαβάζουμε τώρα; Πέντε κλασικά «τούβλα» για ένα μακρύ αναγνωστικό καλοκαίρι

Τι διαβάζουμε τώρα; Πέντε κλασικά «τούβλα» για ένα μακρύ αναγνωστικό καλοκαίρι

Ουγκό, Σταντάλ, Αν Μπροντέ, Αραγκόν και Αγκάθα Κρίστι: Πέντε κλασικά «τούβλα», πολυσέλιδα και βαριά, που στηρίζουν το μακρύ ελληνικό καλοκαίρι μας.

Γράφει η Φανή Χατζή

Πέντε χορταστικά βιβλία που κυκλοφόρησαν πρόσφατα, βαρι...

Τι διαβάζουμε τώρα; 15 βιβλία ελληνικής πεζογραφίας που επανεκδόθηκαν πρόσφατα

Τι διαβάζουμε τώρα; 15 βιβλία ελληνικής πεζογραφίας που επανεκδόθηκαν πρόσφατα

Δεκαπέντε βιβλία ελληνικής πεζογραφίας, πρόσφατα και παλιότερα, που εκδόθηκαν το προηγούμενο διάστημα.

Γράφει ο Κώστας Αγοραστός

Δεκαπέντε βιβλία ελληνικής πεζογραφίας, πρόσφατα και παλιότερα, που εκδόθηκαν το προηγούμενο διάστημα, φέρνουν ξανά στις πρ...

Άγνωστες πτυχές της Ιστορίας, απλοί άνθρωποι, λοξές αφηγήσεις: Οκτώ ελληνικά μυθιστορήματα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα και ξεχωρίζουν

Άγνωστες πτυχές της Ιστορίας, απλοί άνθρωποι, λοξές αφηγήσεις: Οκτώ ελληνικά μυθιστορήματα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα και ξεχωρίζουν

Άγνωστες πτυχές της Ιστορίας ξεδιπλώνονται, ο παραλογισμός εισβάλλει, οι «απλοί» άνθρωποι παλεύουν κόντρα στις εξελίξεις, τους Άλλους και τους ίδιους τους εαυτούς τους – αυτά και πολλά ακόμα συναντάμε σε οκτώ μυθιστορήματα από Έλληνες συγγραφείς που κυκλοφόρησαν πρόσφατα.

Γράφει ...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

12 Δεκεμβρίου 2024 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα 100 καλύτερα λογοτεχνικά βιβλία του 2024

Mυθιστορήματα, νουβέλες, διηγήματα: Εκατό καλά λογοτεχνικά βιβλία που κυκλοφόρησαν το 2024 από τα πολλά περισσότερα που έπεσαν στα χέρια μας, με τη μεταφρασμένη πεζογρα

ΦΑΚΕΛΟΙ