paul auster kentriki

Για τον τόμο του Paul Auster «Μέρα Νύχτα» στον οποίο περιλαμβάνονται δυο μυθιστόρηματα: «Ταξίδια στο σκριπτόριο» και «Άνθρωπος στο σκοτάδι» (μτφρ. Μαρία Ξυλούρη, εκδ. Μεταίχμιο).

Του Γιώργου Βέη

«Να παλεύετε αδιάκοπα·
όλοι οι σχηματισμοί είναι φθαρτοί».
Βούδας

Ο τυπικός ορισμός στη σελίδα 245 του βιβλίου παρέχει το ικανό και αναγκαίο εργαλείο διασάφησης των κανόνων του παρόντος λογοτεχνικού παιγνίου. Οι δε συνδηλώσεις, τα συμφραζόμενά τους και οι γραμματικές εικόνες, οι οποίες κατ’ ανάγκην παράγονται, πιστοποιούν τη διαρκή ρήξη του σημαντικού αυτού συγγραφέα (γενν. 1947) με την ακραιφνή ρεαλιστική απόκλιση ή τη συμβατική γραφή εν γένει. Αντιγράφω κατά λέξη:

«Δεν υπάρχει μία και μοναδική πραγματικότητα, Δεκανέα. Υπάρχουν πολλές πραγματικότητες. Δεν υπάρχει ένας και μοναδικός κόσμος. Υπάρχουν πολλοί κόσμοι, κι όλοι τρέχουν παράλληλα ο ένας με τον άλλο, κόσμοι και αντίθετοι κόσμοι, κόσμοι και σκιώδεις κόσμοι, και κάθε κόσμο τον ονειρεύεται ή τον φαντάζεται ή τον γράφει κάποιος σ’ έναν άλλο κόσμο. Κάθε κόσμος είναι δημιούργημα ενός νου».

Εδώ βέβαια υπονοείται τόσο η σινική παράδοση, η οποία ισχυρίζεται ότι εννέα (9) είναι οι Άβυσσοι του Κόσμου, όσο και η παμπάλαια εκείνη ινδουιστική πρόληψη, σύμφωνα με την οποία το σύμπαν διαρκεί όσο χρόνο ο Βράχμα κοιμάται και ονειρεύεται. Όταν ξυπνά, το σύμπαν χάνεται, αλλά πάλι ξαναγεννιέται όταν ο θεός πηγαίνει για ύπνο. Ο Βράχμα, μαθαίνουμε εκεί, είναι καταδικασμένος να ονειρεύεται τον κόσμο, ενώ εμείς είμαστε καταδικασμένοι να συνιστούμε το όνειρό του. Γνωρίζουμε μάλιστα τη διάρκεια αυτών των περιοδικών ονείρων: 2.190.000 γήινα χρόνια. Κατά μια άλλη εκδοχή είναι 4.320.000 χρόνια, όπως υπογραμμίζει ο νομπελίστας Οκτάβιο Πας στο γνωστό, εμβληματικό έργο του Στο φως της Ινδίας (μτφρ. Μαρώ Φιλίππου, εκδ. Κέδρος).

Ο Μπλανκ/Άδειος δεν θυμάται ποιος είναι καν. Ή έστω πώς βρέθηκε εκεί. Όταν εντέλει αντιλαμβάνεται ότι είναι κλειδωμένος μέσα στο κατ’ ουσίαν κελί του, αρχίζει να διαβάζει ένα χειρόγραφο που βρίσκεται δίπλα του, στο γραφείο, το μόνο υποτυπώδες έπιπλο του ασφυκτικού αυτού μικρόκοσμου.

Ο παρών τόμος περιλαμβάνει δύο συγγενή μυθιστορήματα, τόσο από υφολογική όσο και από καθαρά εννοιολογική άποψη. Διαβάζονται μαζί, συνιστώντας χαρακτηριστικά δείγματα της κειμενικής δεξιοτεχνίας του συγγραφέα. Στο πρώτο, το οποίο φέρει τον τίτλο Ταξίδια στο σκριπτόριο (2006), ένας ηλικιωμένος, ονόματι Μπλανκ, ήτοι Άδειος, παραμένει για ένα μεγάλο διάστημα βασανιστικά αποπροσανατολισμένος. Ο χώρος, αυτή η παράδοξη, αφιλόξενη μήτρα, για να θυμηθούμε τη φροϋδική ορολογία, δεν του θυμίζει, παρά τις προσπάθειες που καταβάλλει, κάτι το συγκεκριμένο. Ούτε συνάγεται από κάποια πηγή πληροφοριών η παραμικρή ένδειξη ταυτότητας του τόπου. Η παρατεταμένη αίσθηση: καμιά ιδέα δεν συγκροτεί κόσμο. Το περιβάλλον είναι δηλαδή ο ορισμός του δυσνόητου ή και του ακατανόητου. Σημειώνω ότι ο Μπλανκ/Άδειος δεν θυμάται ποιος είναι καν. Ή έστω πώς βρέθηκε εκεί. Όταν εντέλει αντιλαμβάνεται ότι είναι κλειδωμένος μέσα στο κατ’ ουσίαν κελί του, αρχίζει να διαβάζει ένα χειρόγραφο που βρίσκεται δίπλα του, στο γραφείο, το μόνο υποτυπώδες έπιπλο του ασφυκτικού αυτού μικρόκοσμου. Πρόκειται για την ιστορία ενός άλλου αιχμαλώτου, σε έναν παράλληλο κόσμο. Εννοείται ότι ο όμηρος του δωματίου δεν αναγνωρίζει ούτε τον διηγητικό ήρωα. Στη διάρκεια της μέρας, διάφοροι χαρακτήρες επισκέπτονται τον αιχμάλωτο στο καταναγκαστικό του σκριπτόριο. Ο καθένας τους κομίζει νύξεις για την ταυτότητα και το παρελθόν του έγκλειστου.

Σε ένα από τα προηγούμενα μυθιστορήματα του ίδιου συγγραφέα και συγκεκριμένα στην Επινόηση της μοναξιάς, έργο του 1982, ξανασυναντάμε το δωμάτιο-μικρόκοσμο. Εννοώ τα εξής χαρακτηριστικά: «Γεγονός όμως είναι ότι δεν υπάρχει κάποιος στον οποίο θα ήθελε να μιλήσει. Ούτε στην Καλιφόρνια, ούτε στο Παρίσι, ούτε στην Κίνα. Γι’ αυτόν ο κόσμος έχει συρρικνωθεί στις διαστάσεις του δωματίου του και, για όσο διάστημα του πάρει να το καταλάβει, θα πρέπει να μείνει εδώ όπου βρίσκεται. Ένα μονάχα πράγμα είναι σίγουρο: Δεν μπορεί να βρεθεί πουθενά αλλού αν πρώτα δεν υπάρξει εδώ. Και αν δεν καταφέρει να βρει τούτο το μέρος, θα ήταν παράλογο γι’ αυτόν να σκεφτεί να αναζητήσει κάποιο άλλο […] Η πραγματικότητα ήταν ένα κινέζικο κουτί, μια ατέλειωτη σειρά από θήκες η μια μέσα στην άλλη. Επειδή εδώ, στο πιο απίθανο σημείο, έκανε πάλι την εμφάνισή του το γνωστό θέμα: η κατάρα του απόντος πατέρα» (μτφρ. Σταυρούλα Αργυροπούλου, εκδ. Μεταίχμιο). Βλ. και την κριτική μου στην bookpress.gr, 29/3/2016). Εννοείται ότι το αρχετυπικό δωμάτιο αντιστοιχεί και στο δωμάτιο της ακραίας δοκιμασίας του μυθιστοριογράφου Πολ Όστερ, με όσους σωματικούς και πνευματικούς κόπους συνειρμικά μας επισημαίνει.

Ο Μπριλ φαντάζεται έναν παράλληλο κόσμο όπου οι ΗΠΑ δεν έχουν εμπλακεί σε πόλεμο με το Ιράκ – αλλά με το ίδιο το καινοφανές είναι της. Σε αυτή την άλλη Βόρεια Αμερική οι Δίδυμοι Πύργοι δεν κατέρρευσαν την 11η Σεπτεμβρίου. Οι δε εκλογές του 2000 οδήγησαν στην άκρως αιματηρή διαδικασία της απόσχισης, καθώς η μία πολιτεία μετά την άλλη αποσύρεται από την πάλαι ποτέ φερέλπιδα ένωση.

Οι διαδοχικές εκμυστηρεύσεις συνθέτουν ένα ψυχογράφημα διχασμένου εγώ. Αν υπάρχει ελπίδα ανασυγκρότησής του, αυτή έγκειται στην ανεύρεση της σωτηρίας μέσα από μια λεξίαση. Η θεραπεία δια των συλλαβών, η ανάκαμψη διά των εύστοχων παραγράφων: το ρήμα καθαγιάζει τη συνέχεια ενός ανακουφισμένου βίου. Η δε αιφνίδια έκρηξη της λίμπιντο, η οποία αναπτερώνει προς στιγμή τον γερο-Μπλανκ/Άδειο, αποτυπώνεται ως ραψωδία σεξουαλικού λεξοϋλικού. Οι κατάλληλες ad hoc λέξεις είναι εν πάση περιπτώσει ο ξανακερδισμένος Παράδεισος. Το ήθος της γλώσσας είναι το προσκέφαλο για έναν ποθητό, λυτρωτικό ύπνο. Ό,τι δηλαδή συμβαίνει στην τελευταία πρόταση του έργου. Η αλλεπάλληλή χρήση της επινόησης, η οποία απαντά σε όλο το φάσμα της αφήγησης, συνιστά το φάρμακο, το ελιξίριο της ύπαρξης. Προφορικός και γραπτός λόγος αποτελεί κοντολογίς τη μηχανή, το εργοτάξιο του ευ ζην.

Ο εβδομηνταδυάχρονος Όγκαστ Μπριλ, στο δεύτερο μυθιστόρημα, που τιτλοφορείται Άνθρωπος στο σκοτάδι (2008), αναρρώνει μετά από ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα στο σπίτι της κόρης του. Άυπνος για ώρες, ξαπλωμένος στο κρεβάτι, διηγείται ιστορίες προς εαυτόν, πασχίζοντας να καταπιέσει σκέψεις για πράγματα, τα οποία για ευνόητους λόγους θα προτιμούσε να ξεχάσει για πάντα. Ήτοι, τον πρόσφατο θάνατο της γυναίκας του και τον αποτρόπαιο φόνο στο Ιράκ του φίλου της εγγονής του. Ο Μπριλ φαντάζεται έναν παράλληλο κόσμο όπου οι ΗΠΑ δεν έχουν εμπλακεί σε πόλεμο με το Ιράκ – αλλά με το ίδιο το καινοφανές είναι της. Σε αυτή την άλλη Βόρεια Αμερική οι Δίδυμοι Πύργοι δεν κατέρρευσαν την 11η Σεπτεμβρίου. Οι δε εκλογές του 2000 οδήγησαν στην άκρως αιματηρή διαδικασία της απόσχισης, καθώς η μία πολιτεία μετά την άλλη αποσύρεται από την πάλαι ποτέ φερέλπιδα ένωση. Ο αρχετυπικός εμφύλιος υπαγορεύει με τη σειρά του αξιομνημόνευτες σελίδες. Η πολλαπλότητα των κόσμων δεν είναι ο εφιάλτης, όπως θα περίμενε κανείς, αλλά το άλας της γραφής.

Η μετάφραση, το τονίζω αυτό, δικαιώνει το νευρώδες, ασθματικό ενίοτε, ιδιαίτερα γοητευτικό πρωτότυπο.

Η κριτική βεβαίως έχει ήδη αποφανθεί προ πολλού. Και μάλιστα εγκωμιαστικά. Παραθέτω ενδεικτικά: «Ο Paul Auster έχει ένα τρομερό ταλέντο στη δημιουργία κόσμων φανταστικών όσο και πιστευτών… Τα μυθιστορήματά του είναι αδύνατον να τα αφήσεις από τα χέρια σου, μια αδιάψευστη μαρτυρία της αφηγηματικής του δεινότητας» (San Francisco Chronicle), «Πονηρά παιγνιώδες και έξυπνα φιλοσοφικό… Ένας φόρος τιμής στη δύναμη της φαντασίας, τη λαβυρινθώδη φύση του νου, την υπερβατικότητα του μύθου» (Booklist) και «Η τρυφερότητα άρρηκτα δεμένη με τη βία, ένα λογοτεχνικό πείραμα χωρίς καμία διάθεση ειρωνείας – ο Paul Auster ξεπέρασε τον εαυτό του». (The Village Voice). Ο απόηχος εν ολίγοις της ρήσης του Μπλεζ Πασκάλ (1623-1662) «μα δεν υπάρχει κανένας σοβαρός λόγος να μην πιστεύει ένας άνθρωπος στο θαύμα» φαίνεται ότι στοιχειώνει και την προκείμενη Μέρα Νύχτα.

Η μετάφραση, το τονίζω αυτό, δικαιώνει το νευρώδες, ασθματικό ενίοτε, ιδιαίτερα γοητευτικό πρωτότυπο.

* Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΕΗΣ είναι πρέσβης επί τιμή και ποιητής. Τελευταίο του βιβλίο, η ποιητική συλλογή «Βράχια» (εκδ. Ύψιλον).

Στην κεντρική εικόνα: Illustration © Jillian Tamaki.


Απόσπασμα από το βιβλίο

«Αν τη δεις από τις εσχατιές του διαστήματος, η Γη δεν είναι μεγαλύτερη από κόκκο σκόνης. Να το θυμάσαι την επόμενη φορά που θα γράψεις τη λέξη ανθρωπότητα.

Από το αηδιασμένο ύφος που απλώνεται στο πρόσωπό του καθώς διατρέχει αυτές τις αράδες, μπορούμε να είμαστε αρκετά βέβαιοι ότι ο κύριος Μπλανκ δεν έχει χάσει την ικανότητα να διαβάζει. Το ποιος όμως θα μπορούσε να είναι ο συγγραφέας των αράδων αυτών είναι ένα ερώτημα που παραμένει ανοιχτό.

Ο κύριος Μπλανκ κάνει να πιάσει την επόμενη σελίδα στη στοίβα και ανακαλύπτει ότι είναι κάποιου είδους δακτυλόγραφο. Η πρώτη παράγραφος γράφει: Με το που άρχισα να λέω την ιστορία μου, με έβαλαν κάτω και με κλότσησαν κατακέφαλα. Όταν στάθηκα όρθιος και ξανάρχισα να μιλώ, ένας τους με χτύπησε στο στόμα, και έπειτα ένας άλλος μου έριξε μπουνιά στην κοιλιά. Έπεσα κάτω. Κατάφερα να ξανασηκωθώ, πάνω που πήγαινα όμως να αρχίσω την ιστορία για τρίτη φορά, ο Συνταγματάρχης με πέταξε στον τοίχο και λιποθύμησα.

Υπάρχουν άλλες δύο παράγραφοι στη σελίδα, πριν όμως προλάβει ο κύριος Μπλανκ να αρχίσει τη δεύτερη, χτυπάει το τηλέφωνο. Είναι ένα μαύρο μοντέλο με καντράν από τα τέλη του σαράντα ή τις αρχές του πενήντα του περασμένου αιώνα, και επειδή βρίσκεται στο κομοδίνο, ο κύριος Μπλανκ αναγκάζεται να σηκωθεί από τη μαλακή δερμάτινη καρέκλα και να συρθεί ως την άλλη άκρη του δωματίου. Σηκώνει το ακουστικό στο τέταρτο χτύπημα […] O Tζιορντάνο Μπρούνο και η θεωρία των άπειρων κόσμων. Προκλητικά πράγματα, ναι, αλλά υπάρχουν κι άλλες πέτρες για ξέθαμα».


austerΜέρα Νύχτα
Ταξίδια στο σκριπτόριο & Άνθρωπος στο σκοτάδι
Paul Auster
Μτφρ. Μαρία Ξυλούρη
Μεταίχμιο 2020
Σελ 376, τιμή εκδότη €16,60

 


ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ PAUL AUSTER

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Οι ξαδέλφες» της Αουρόρα Βεντουρίνι (κριτική) – Ιστορία μιας μοναδικής κι αλλόκοτης οικογένειας

«Οι ξαδέλφες» της Αουρόρα Βεντουρίνι (κριτική) – Ιστορία μιας μοναδικής κι αλλόκοτης οικογένειας

Για το βιβλίο της Αουρόρα Βεντουρίνι (Aurora Ventourini) «Οι ξαδέλφες» (μτφρ. Μαρία Αθανασιάδου, Θεώνη Κάμπρα, Αλίκη Μανωλά, Ιφιγένεια Ντούμη, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, εκδ. Carnivora). Στην κεντρική εικόνα, στιγμιότυπο από την ταινία του Αλεχάντρο Γιοντορόφσκι «Santa Sangre» (1989).

...
«Stella Maris» του Κόρμακ ΜακΚάρθι (κριτική) – Όλη η Αμερική του 20ού αιώνα σε ένα ψυχιατρείο

«Stella Maris» του Κόρμακ ΜακΚάρθι (κριτική) – Όλη η Αμερική του 20ού αιώνα σε ένα ψυχιατρείο

Για το μυθιστόρημα του Κόρμακ ΜακΚάρθι (Cormac McCarthy) «Stella Maris» (μτφρ. Γιώργος Κυριαζής, εκδ. Gutenberg). Στην κεντρική εικόνα, στιγμιότυπο από την ταινία «God's Crooked Lines» του Oriol Paulo.

Γράφει ο Γιάννης Χατζηκρυστάλλης

...
100 χρόνια με την «κυρία Νταλογουέι»: Γιατί τη διαβάζουμε σήμερα

100 χρόνια με την «κυρία Νταλογουέι»: Γιατί τη διαβάζουμε σήμερα

Για το εμβληματικό μυθιστόρημα της Βιρτζίνια Γουλφ [Virginia Woolf] «Η κυρία Νταλογουέι» που κυκλοφόρησε σαν σήμερα, ακριβώς πριν από 100 χρόνια, στις 14 Μαΐου 1925. Με αυτή την αφορμή, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο συλλεκτική έκδοση σε μετάφραση Κωνσταντίνας Τριανταφυλλόπουλου και εξώφυλλο της Μάριας Μπαχά....

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

«Χρυσή εποχή» του Κωνσταντίνου Ρήγου – Μουσική του παρελθόντος και χορός του μέλλοντος

«Χρυσή εποχή» του Κωνσταντίνου Ρήγου – Μουσική του παρελθόντος και χορός του μέλλοντος

Για την παράσταση «Χρυσή εποχή» του Κωνσταντίνου Ρήγου που ανεβαίνει στην Εθνική Λυρική Σκηνή. © φωτογραφίες: Βασίλης Κεχαγιάς. 

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

Η «Χρυσή εποχή» του ...

«You» – Στο μυαλό ενός βιβλιόφιλου σύγχρονου κατά συρροή δολοφόνου

«You» – Στο μυαλό ενός βιβλιόφιλου σύγχρονου κατά συρροή δολοφόνου

Για την τηλεοπτική σειρά «You», που είναι διαθέσιμη σε μεγάλο συνδρομητικό κανάλι, καθώς και για τα μυθιστορήματα της Κάρολαϊν Κέπνες (Caroline Kepnes) που την ενέπνευσαν. 

Γράφει ο Αντώνης Γουλιανός 

O χαρακ...

«Ο ρόλος των ΜΚΟ στο κοινωνικό κράτος»: Εκδήλωση για το δοκίμιο του Νίκου Κουραχάνη «Η βιομηχανία του ανθρωπισμού»

«Ο ρόλος των ΜΚΟ στο κοινωνικό κράτος»: Εκδήλωση για το δοκίμιο του Νίκου Κουραχάνη «Η βιομηχανία του ανθρωπισμού»

Παρουσίαση του δοκιμίου του επίκουρου καθηγητή Νίκου Κουραχάνη «Η βιομηχανία του ανθρωπισμού: ΜΚΟ και κοινωνική πολιτική στην Ελλάδα» (εκδόσεις Τόπος) την Τρίτη, 20 Μαΐου, στις 7:30 μ.μ. στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Επιμέλεια: Book Press

...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Βρίσκεις πάντα αυτό που δεν ψάχνεις» της Λένας Κορομηλά (προδημοσίευση)

«Βρίσκεις πάντα αυτό που δεν ψάχνεις» της Λένας Κορομηλά (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη συλλογή διηγημάτων της Λένας Κορομηλά «Βρίσκεις πάντα αυτό που δεν ψάχνεις», η οποία θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Ιωλκός.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Στο τρένο; είπες.

...
«Η σιωπή του κελιού» του Μεχμέτ Ατές (προδημοσίευση)

«Η σιωπή του κελιού» του Μεχμέτ Ατές (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το αυτοβιογραφικό βιβλίο του Μεχμέτ Ατές «Η σιωπή του κελιού», το οποίο θα κυκλοφορήσει το επόμενο διάστημα από τις εκδόσεις Επίμετρο.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Πάντα έλεγαν: «Συνήθως έρχονται γύρω στις έξι, έξι κα...

«Δεν θα τελειώσει έτσι» των Νίκι Φρεντς (προδημοσίευση)

«Δεν θα τελειώσει έτσι» των Νίκι Φρεντς (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα των Νίκι Φρεντς [Nicci French] «Δεν θα τελειώσει έτσι» (μτφρ. Κίκα Κραμβουσάνου), το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 21 Μαΐου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Η Κίρα άκουγε αν...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Μικρός οδηγός στο ελληνικό διήγημα 1974-2024: 50 αντιπροσωπευτικά διηγήματα όλων των κατηγοριών

Μικρός οδηγός στο ελληνικό διήγημα 1974-2024: 50 αντιπροσωπευτικά διηγήματα όλων των κατηγοριών

Μια ανασκόπηση της ελληνικής διηγηματογραφίας των τελευταίων πενήντα ετών σε 50 αντιπροσωπευτικά κείμενα. Σε πόσες κατηγορίες μπορούν να ταξινομηθούν τα διηγήματα (της μνήμης, πολιτικά, ερωτικά, αστυνομικά κ.ά.) και ποιοι οι σημαντικοί εκπρόσωποι της κάθε μιας; Στην κεντρική εικόνα, ο Ηλίας Χ. Παπαδημητρακόπουλος (1...

Τι διαβάζουμε τώρα; Δέκα πρόσφατα βιβλία γόνιμου στοχασμού

Τι διαβάζουμε τώρα; Δέκα πρόσφατα βιβλία γόνιμου στοχασμού

Η εξέλιξη της τεχνολογίας, η δίκη του Γαλιλαίου, η αποδοχή του θανάτου, αλλά και οι προκαταλήψεις μας για τους τσιγγάνους. Δέκα βιβλία που θα μας γεννήσουν πολλά ερωτήματα και θα μας δώσουν απαντήσεις.

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος

...
Τι διαβάζουμε τώρα; 10 φεμινιστικά βιβλία ξένης πεζογραφίας

Τι διαβάζουμε τώρα; 10 φεμινιστικά βιβλία ξένης πεζογραφίας

Δέκα πρόσφατα βιβλία πεζογραφίας από όλον τον κόσμο, γραμμένα από γυναίκες, με πρωταγωνίστριες θηλυκότητες, που απευθύνονται σε όλους. Ιστορίες για τις ηχηρές ή σιωπηρές επαναστάσεις των γυναικών εντός και εκτός των έμφυλων ρόλων τους, τις εκφάνσεις της αυτενέργειας και χειραφέτησής τους. Μυθιστορήματα και διηγήματα...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

12 Δεκεμβρίου 2024 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα 100 καλύτερα λογοτεχνικά βιβλία του 2024

Mυθιστορήματα, νουβέλες, διηγήματα: Εκατό καλά λογοτεχνικά βιβλία που κυκλοφόρησαν το 2024 από τα πολλά περισσότερα που έπεσαν στα χέρια μας, με τη μεταφρασμένη πεζογρα

ΦΑΚΕΛΟΙ