mussolini 700

Για το βιβλίο του Emilio Gentile «Φασισμός – Ιστορία και ερμηνεία» (μτφρ. Βαγγέλης Κατσιφός, εκδ. Ασίνη).

Του Μύρωνα Ζαχαράκη

Η εθνική επέτειος της 28ης Οκτωβρίου και ο τρόπος που την τιμάμε μέχρι σήμερα δείχνει πόσο περήφανοι νιώθουμε οι Έλληνες για την αντίστασή μας απέναντι στον Άξονα το 1940, ιδιαίτερα δε για την αντίστασή μας στον Μουσολίνι και στον φασισμό. «Νικήσαμε τον φασισμό», είναι η φράση που ακούγεται συχνά στην επέτειο αυτής της μέρας. Τι πραγματικά ήταν όμως ο φασισμός;

Ο Φασισμός που διαμορφώθηκε στην Ιταλία από τον Μπενίτο Μουσολίνι και απέναντι στον οποίο πολεμήσαμε αρχικά, έχει επισκιαστεί.

Διαθέτουμε άφθονο υλικό στην ελληνική γλώσσα σχετικά με τα πρόσφατα πολιτικά πειράματα του ναζισμού ή του κομμουνισμού, τόσο σε επιστημονικό επίπεδο όσο και μαρτυρίες, ντοκουμέντα, λογοτεχνικά έργα. Αντίθετα, ο φασισμός που διαμορφώθηκε στην Ιταλία από τον Μπενίτο Μουσολίνι και απέναντι στον οποίο πολεμήσαμε αρχικά, έχει επισκιαστεί. Η άγνοια σχετικά με αυτόν είναι μεγαλύτερη και χρησιμοποιείται συνηθέστερα στο πλαίσιο μιας πολεμικής ρητορείας συγκεκριμένων πολιτικών τάσεων ή προσώπων, παρά σε αναφορά με την αληθινή φύση του ως καθεστώτος.

Ήταν άραγε ο φασισμός μια αυταρχική διακυβέρνηση, ένα απλό ανάχωμα στον σοσιαλισμό ή μια νέα μορφή ολοκληρωτισμού; Είχε μια συγκεκριμένη ιδεολογία; Σε αυτά και σε πολλά άλλα ερωτήματα επιχειρεί ν’ απαντήσει ο ιστορικός Emilio Gentile με το παρόν βιβλίο του, το οποίο αποτελείται από μελέτες και άρθρα του σχετικά με επιμέρους πλευρές του φασιστικού φαινομένου, που γράφτηκαν μέσα σε ένα μεγάλο διάστημα το οποίο ο Ιταλός καθηγητής έχει αφιερώσει στην έρευνά του, που τον έχει αναδείξει εδώ και καιρό στον σημαντικότερο ίσως ειδικό διεθνώς πάνω στον φασισμό.

mussolini balcony palazzo venezia 700

Αρχικά, ο Τζεντίλε υπογραμμίζει πόσο εσφαλμένα έχει κατανοηθεί πολλές φορές ο ιταλικός Φασισμός. Σε αντίθεση με τις ιδεολογίες του κομμουνισμού ή του φιλελευθερισμού, που προσεγγίζονται συνήθως με σαφήνεια και σταθερότητα, οι αναφορές στον φασισμό χαρακτηρίζονται συχνά από ασάφεια, ελαστικότητα και η λέξη χρησιμοποιείται ως μια «γενικής χρήσης» έννοια που ταιριάζει παντού και πουθενά. Αν και από τη δεκαετία του ’30 έγιναν ορισμένες απόπειρες για τη δημιουργία μιας Φασιστικής Διεθνούς, η πλήρης διεθνοποίηση του φασιστικού φαινομένου κατέστη αδύνατη, ακριβώς επειδή το εκάστοτε φασιστικό κίνημα διέθετε τη δική του πολιτισμική ιδιομορφία. Αναγνωρίζοντας πρώτη την παγκόσμια σημασία τους, η Τρίτη Διεθνής διατύπωσε τη θέση ότι αποτελούν την «τρομοκρατική δικτατορία του μεγάλου κεφαλαίου», το οποίο χρησιμοποιεί ένοπλες περιθωριακές ομάδες μικροαστών προκειμένου να αναχαιτίσει την επιθετική άνοδο του προλεταριάτου. Ως γενικά χαρακτηριστικά του Φασισμού μπορούν να επισημανθούν: η περιπέτεια, ο ηρωισμός, το πνεύμα της θυσίας, η χρήση συμβόλων και οι μαζικές τελετουργίες, η εξύμνηση των μαρτύρων, τα ιδανικά του πολέμου και του αθλητισμού και η φανατική αφοσίωση στον αρχηγό. Βασικός ισχυρισμός του Τζεντίλε είναι ότι η ιδεολογία και το καθεστώς του Μουσολίνι αποτελεί ιδιαίτερο φαινόμενο του σύγχρονου βιομηχανικού κόσμου: πρόκειται για το φαινόμενο του ολοκληρωτισμού. Τι ακριβώς είναι ο ολοκληρωτισμός; Σύμφωνα με τον περιεκτικό ορισμό που δίνει ο ίδιος, ολοκληρωτισμός είναι:

alt
Ο όρος «Φασισμός» προέρχεται από το
«fascio littorio», το αρχαίο ρωμαϊκό
έμβλημα εξουσίας με τις δεμένες
ράβδους και τον πέλεκυ, που κατείχαν
οι ανώτατοι κρατικοί αξιωματούχοι
(δικτάτωρ, βασιλιάς, δύο ύπατοι,
στρατηγοί και αντιπραίτορες).
Το όνομα, καθώς και το σύμβολο που ως
το 1914 χρησιμοποιούνταν κυρίως από
την Αριστερά, χρησιμοποίησε ο
Μουσολίνι στον θυρεό του Εθνικού
Φασιστικού Κόμματος.





«ένα πείραμα πολιτικής κυριαρχίας, που τέθηκε σε εφαρμογή από ένα επαναστατικό κίνημα, οργανωμένο ως κόμμα με στρατιωτική πειθαρχία, με μια καθολική αντίληψη της πολιτικής, που αποβλέπει στο μονοπώλιο της εξουσίας και που, αφού την κατακτήσει, με νόμιμα ή παράνομα μέσα, καταστρέφει ή μεταβάλλει το προηγούμενο καθεστώς και κατασκευάζει ένα καινούριο Κράτος. Αυτό το κράτος βασίζεται στο μονοκομματικό καθεστώς, με κύριο στόχο να πραγματώσει την κατάκτηση της κοινωνίας, δηλαδή την υποταγή, την ενσωμάτωση και την ομοιογενοποίηση των κυβερνωμένων, με βάση το αξίωμα του καθαρά πολιτικού χαρακτήρα της ζωής, τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο, ερμηνεύοντάς την σύμφωνα με τις κατηγορίες, τους μύθους και τις αξίες μιας ιδεολογίας παλιγγενεσίας, η οποία αγιοποιείται παίρνοντας τη μορφή πολιτικής θρησκείας. Έχει ως φιλοδοξία να ξαναπλάσει το άτομο και τις μάζες μέσω μιας ανθρωπολογικής επανάστασης, ώστε να αναμορφώσει το ανθρώπινο ον και να δημιουργήσει ένα νέο άνθρωπο, αφιερωμένο ψυχή τε και σώματι στην πραγματοποίηση των επαναστατικών και επεκτατικών σχεδίων του ολοκληρωτικού κόμματος, με σκοπό να δημιουργήσει ένα νέο πολιτισμό με υπερεθνικό χαρακτήρα».

Να σημειωθεί ότι τον όρο «ολοκληρωτικό» (totalitario) επινόησε σε άρθρο του, το 1923, ο Giobanni Amendola, ηγέτης της ιταλικής αντιπολίτευσης που ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από φασίστες το 1926, καταγγέλλοντας τις τότε προσπάθειες των φασιστών να μονοπωλήσουν τα δημόσια αξιώματα. O Μουσολίνι ενστερνίστηκε τον όρο και τον χρησιμοποίησε υπέρ του. Ο Τζεντίλε αντιτίθεται έντονα στην προσέγγιση της Χάνα Άρεντ, που βλέπει στον φασισμό μια απλή αυταρχική διακυβέρνηση χωρίς αξιώσεις ολοκληρωτισμού, αντιτείνοντας ότι το καθεστώς του υπήρξε το μοναδικό από τα καθεστώτα του 20ού αιώνα που αυτοχαρακτηρίστηκε «ολοκληρωτικό». Ο Τζεντίλε τονίζει πως το ολοκληρωτικό σύστημα λειτουργεί ως ένα εργαστήριο όπου γίνονται ατελείωτα πειράματα για τη δημιουργία ενός νέου είδους ανθρώπου. Τον φασιστικό ολοκληρωτισμό χαρακτηρίζει ένας δυναμισμός, όπου μέσω της συμβίωσης κράτους και κόμματος πραγματοποιείται μια εντατικοποίηση της εξουσίας και των παρεμβάσεων του κράτους στην κοινωνία προς όφελος του επιθετικού εθνικισμού του. Είναι λοιπόν γεγονός ότι ο Φασισμός διαθέτει τη δική του ιδεολογία, η οποία μάλιστα είναι και επαναστατική (ο Τζεντίλε έχει δεχτεί σκληρή κριτική γι’ αυτόν τον χαρακτηρισμό), προωθώντας μια πολιτισμική εξέγερση απέναντι στη Νεωτερικότητα, της οποίας υπήρξε προϊόν. Ένα παράδοξο χαρακτηριστικό του είναι ότι τονίζει την υπεροχή της αγροτικής ζωής έναντι της αστικής, χωρίς να διστάζει παράλληλα να χρησιμοποιεί την τεχνολογία και να προωθεί την αστικοποίηση και την εκβιομηχάνιση. Ως πνευματικές επιρροές για τον σχηματισμό του Φασισμού χρησιμοποιήθηκαν διάσπαρτες ιδέες των συγγραφέων Νίτσε, Λε Μπον, Παρέτο, Μόσκα, Σορέλ και Μίκελς, που αξιοποιήθηκαν καιροσκοπικά και επιλεκτικά μέσα στο προϋπάρχον πλαίσιο εθνικιστικού αναβρασμού, και όχι σαφείς και συνεπείς θεωρίες.

alt
Ο Εμίλιο Τζεντίλε, διαπρεπής ιστορικός του Φασισμού,
είναι καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο
της Ρώμης La Sapienza. Έχει αναγνωριστεί ως ένας από
τους σπουδαιότερους μελετητές της φασιστικής
ιδεολογίας και του Εθνικού Φασιστικού Κόμματος,
καθώς και για την ερμηνεία που έδωσε στο φασισμό
ως «πολιτική θρησκεία».




Παρόλο που ο Φασισμός μοιράζεται ορισμένα κοινά στοιχεία με την Άκρα Αριστερά, είναι γεγονός ότι η αντίθεση ανάμεσα στη φασιστική ιδεολογία και στον μαρξισμό, αλλά και γενικότερα στον σοσιαλισμό, ιστορικά υπήρξε απόλυτη και η αντίθεση ανάμεσά τους ήταν και παραμένει αξεπέραστη. Ακόμη και οι σοσιαλιστικής προέλευσης οπαδοί του Φασισμού, ξεκαθαρίζει ο Τζεντίλε, δεν ήταν γνήσιοι οπαδοί του παρά μονάχα εφόσον είχαν αποκηρύξει τις βασικές αρχές του σοσιαλισμού: την πάλη των τάξεων, την επαναστατική υπεροχή του προλεταριάτου, το όραμα για οικουμενική ελευθερία και ισότητα, την κατάργηση του κράτους και της ταξικής κοινωνίας και τέλος, τον διεθνισμό. Μάλιστα, ο ιταλικός Φασισμός διαφέρει και από τον ναζισμό, ως προς το ότι δεν στηρίζεται στον φυλετισμό (ανεξάρτητα από το αν αργότερα ο Μουσολίνι επηρεάστηκε από τον Χίτλερ προχωρώντας σε πογκρόμ Εβραίων) και δεν απέβλεπε στην κατάργηση του κράτους.

Όσον αφορά τις συνθήκες που συνέβαλαν στην εδραίωση του Φασισμού, αυτές υπήρξαν πολλές και ποικίλες. Ήδη από κατά τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα και τις πρώτες δεκαετίες του 20ού, εμφανίστηκαν στον χώρο των ιδεών τάσεις που αναζητούσαν έναν αμεσότερο και ενστικτώδη τρόπο γνώσης της πραγματικότητας, διαμορφώνοντας ένα ευρύτερο ανορθολογικό κλίμα που ενέπνευσε την αμφισβήτηση απέναντι στην επιστήμη και την πρόοδο μέσω της τεχνολογίας, όπως ο ρομαντισμός, η ηρωολατρία, ο βολονταρισμός και η έμφαση στα ένστικτα σε βάρος της διάνοιας. Ίσως τον σημαντικότερο ρόλο στην εμφάνιση και επικράτηση του Φασισμού διαδραμάτισε ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος, ο οποίος προκάλεσε μια πρωτοφανή αμφισβήτηση απέναντι στη Δύση και σε ό,τι εκείνη εκπροσωπούσε. Προφητείες παρακμής και αμφισβήτησης των αξιών του Νεώτερου κόσμου έκαναν την εμφάνισή τους, μπροστά στην αδυναμία του δημοκρατικού κατεστημένου να ικανοποιήσει μεγάλες μερίδες ανθρώπων. Να θυμηθούμε εδώ ότι το περίφημο βιβλίο Η παρακμή της Δύσης του Όσβαλντ Σπένγκλερ, με τις απαισιόδοξες προβλέψεις για τη νομοτελειακή παρακμή της Δυτικής κουλτούρας, σημείωσε θριαμβευτική αποδοχή όταν δημοσιεύτηκε. Αντιδημοκρατικές ιδέες γνώριζαν όλο και μεγαλύτερη αποδοχή ανάμεσα στους διανοούμενους. Στην Ιταλία, το Φασιστικό Κόμμα, αυτός ο νέος σχηματισμός συνδικαλιστών, βετεράνων και καλλιτεχνών που θεωρούσε εαυτόν πολιτοφυλακή του έθνους, απαιτούσε επίσης την αναθεώρηση της συνθήκης των Βερσαλλιών, προκειμένου να επανορθώσει για την «κουτσή νίκη» στον πόλεμο, εκφράζοντας παράλληλα μια λατρεία για τη «ρωμαϊκότητα». Η κυριαρχία του υπήρξε άθροισμα της καταπληκτικής σαγήνης που εξέπεμπε στις μάζες ο Ιταλός δικτάτορας, καθώς και των κινήσεων συνεννόησης και διαπραγματεύσεων με τους άλλους θεσμούς στη χώρα του, όπως η εκκλησία και ο στρατός. Ο ίδιος o Χίτλερ δεν έκρυψε ποτέ τον θαυμασμό του για τον Μουσολίνι, βρίσκοντας σε εκείνον έναν σύμμαχο στις κατακτητικές φιλοδοξίες του.

Ωστόσο, η γοητεία του Μουσολίνι άρχισε να χάνεται, πολύ περισσότερο μετά την ήττα του από την Ελλάδα, που είχε ως συνέπεια τον διεθνή εξευτελισμό, τη φυλάκιση και τελικά την εκτέλεσή του το 1945, τα οποία ο ίδιος αποδεχόταν μοιρολατρικά, βλέποντας στον εαυτό του τη μοίρα όλων των μεγάλων ιστορικών προσωπικοτήτων, που δεν είναι άλλη από τη νομοτελειακή παρακμή.

* Ο ΜΥΡΩΝ ΖΑΧΑΡΑΚΗΣ είναι μεταπτυχιακός φοιτητής Φιλοσοφίας.


altΦασισμός
Ιστορία και ερμηνεία
Emilio Gentile
Μτφρ. Βαγγέλης Κατσιφός
Ασίνη 2011
Σελ. 370, τιμή εκδότη €20,29

alt

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ EMILIO GENTILE

 

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Στο χείλος του γκρεμού» του Τόμπι Ορντ (κριτική) – Πλησιάζει άραγε το τέλος του κόσμου;

«Στο χείλος του γκρεμού» του Τόμπι Ορντ (κριτική) – Πλησιάζει άραγε το τέλος του κόσμου;

Για το δοκίμιο του Τόμπι Ορντ (Toby Ord) «Στο χείλος του γκρεμού - Υπαρξιακός κίνδυνος και το μέλλον της ανθρωπότητας» (μτφρ. Γιώργος Μαραγκός, εκδ. Μίνωας).

Γράφει ο Μύρων Ζαχαράκης

Στο διήγημα ...

«Ο πόλεμος από ανθρωπολογική σκοπιά – Η πολιτισμική διάσταση της εισβολής στην Ουκρανία» των Νίκου Γιαννίκα και Νίκου Ν. Μάλλιαρη (κριτική)

«Ο πόλεμος από ανθρωπολογική σκοπιά – Η πολιτισμική διάσταση της εισβολής στην Ουκρανία» των Νίκου Γιαννίκα και Νίκου Ν. Μάλλιαρη (κριτική)

Για το δοκίμιο των Νίκου Γιαννίκα και Νίκου Ν. Μάλλιαρη «Ο πόλεμος από ανθρωπολογική σκοπιά – Η πολιτισμική διάσταση της εισβολής στην Ουκρανία» (εκδ. Μάγμα). 

Γράφει ο Γιώργος Σιακαντάρης

Μέχρι την έκδοση αυ...

«Το ψυχαναλυτικό κίνημα » του Έρνεστ Γκέλνερ – Μια ανάγνωση της ψυχανάλυσης μέσα από τα γυαλιά της φιλοσοφίας

«Το ψυχαναλυτικό κίνημα » του Έρνεστ Γκέλνερ – Μια ανάγνωση της ψυχανάλυσης μέσα από τα γυαλιά της φιλοσοφίας

Για το δοκίμιο του Έρνεστ Γκέλνερ (Ernest Gellner) «Το ψυχαναλυτικό κίνημα – Η πανουργία του παραλόγου» (μτφρ. Αλκυόνη Τσέγκου, εκδ. Αρμός). Κεντρική εικόνα: Ο Σίγκμουντ Φρόιντ (Sigmund Freud).

Γράφει ο Μύρων Ζαχαράκης

...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

«Ένας Αιγύπτιος, ένας Βαβυλώνιος και ένας Βίκινγκ μπαίνουν σε ένα μπαρ» του Θεόδωρου Παπακώστα – Μιλώντας για την ιστορία και τη μυθολογία με μια φίλη στο ποτό σας

«Ένας Αιγύπτιος, ένας Βαβυλώνιος και ένας Βίκινγκ μπαίνουν σε ένα μπαρ» του Θεόδωρου Παπακώστα – Μιλώντας για την ιστορία και τη μυθολογία με μια φίλη στο ποτό σας

Για το δοκίμιο εκλαϊκευμένης ιστορίας του Θεόδωρου Παπακώστα «Ένας Αιγύπτιος, ένας Βαβυλώνιος και ένας Βίκινγκ μπαίνουν σε ένα μπαρ» (εκδ. Key Books).

Γράφει ο Σόλωνας Παπαγεωργίου

Στο δοκίμιο του ...

«Μπουμπουλίνας 18» & «Εγώ, μια δούλα» στο Φεστιβάλ Αθηνών: Για τον φανερό και για τον κρυφό φασισμό

«Μπουμπουλίνας 18» & «Εγώ, μια δούλα» στο Φεστιβάλ Αθηνών: Για τον φανερό και για τον κρυφό φασισμό

Για τις παραστάσεις «Μπουμπουλίνας 18» της Κίττυς Αρσένη, σε σκηνοθεσία Σοφίας Καραγιάννη και «Εγώ, μια δούλα» του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη, σε σκηνοθεσία Νίκου Χατζόπουλου, στην Πειραιώς 260 στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Κεντρική εικόνα: Από την παράσταση «Μπουμπουλίνας 18».

...
Τι διαβάζουμε τώρα; Πέντε κλασικά «τούβλα» για ένα μακρύ αναγνωστικό καλοκαίρι

Τι διαβάζουμε τώρα; Πέντε κλασικά «τούβλα» για ένα μακρύ αναγνωστικό καλοκαίρι

Ουγκό, Σταντάλ, Αν Μπροντέ, Αραγκόν και Αγκάθα Κρίστι: Πέντε κλασικά «τούβλα», πολυσέλιδα και βαριά, που στηρίζουν το μακρύ ελληνικό καλοκαίρι μας.

Γράφει η Φανή Χατζή

Πέντε χορταστικά βιβλία που κυκλοφόρησαν πρόσφατα, βαρι...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Τα μπλουζ της οδού Γκλιμπ Πόιντ σε πρόζα και στίχο» του Βρασίδα Καραλή (προδημοσίευση-βίντεο)

«Τα μπλουζ της οδού Γκλιμπ Πόιντ σε πρόζα και στίχο» του Βρασίδα Καραλή (προδημοσίευση-βίντεο)

Προδημοσιεύση αποσπάσματος από το βιβλίο του Βρασίδα Καραλή «Τα μπλουζ της οδού Γκλιμπ Πόιντ» (μτφρ. Σοφία Τρουλλινού), το οποίο θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Petites Maisons. Μαζί, ένα πολύ προσωπικό βίντεο με τον συγγραφέα στο Σίδνεϊ.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός ...

«Η κοιλάδα της αταξίας» του Φρήντριχ Ντύρρενματτ (προδημοσίευση)

«Η κοιλάδα της αταξίας» του Φρήντριχ Ντύρρενματτ (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Φρήντριχ Ντύρρενματτ [Friedrich Dürrenmatt] «Η κοιλάδα της αταξίας» (σε νέα μτφρ. του Βασίλη Πατέρα, με επίμετρο της Πελαγίας Τσινάρη), το οποίο θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Ροές.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός ...

«Με στέβια και αγαύη» του Γιώργου Μπουρονίκου (προδημοσίευση)

«Με στέβια και αγαύη» του Γιώργου Μπουρονίκου (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βραβευμένο θεατρικό του Γιώργου Μπουρονίκου «Με στέβια και αγαύη», το οποίο θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΖΕΝΙΕ: Συγγνώμη που θα ρωτήσω: Παιδιά δεν έχε...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τι διαβάζουμε τώρα; Πέντε κλασικά «τούβλα» για ένα μακρύ αναγνωστικό καλοκαίρι

Τι διαβάζουμε τώρα; Πέντε κλασικά «τούβλα» για ένα μακρύ αναγνωστικό καλοκαίρι

Ουγκό, Σταντάλ, Αν Μπροντέ, Αραγκόν και Αγκάθα Κρίστι: Πέντε κλασικά «τούβλα», πολυσέλιδα και βαριά, που στηρίζουν το μακρύ ελληνικό καλοκαίρι μας.

Γράφει η Φανή Χατζή

Πέντε χορταστικά βιβλία που κυκλοφόρησαν πρόσφατα, βαρι...

Τι διαβάζουμε τώρα; 15 βιβλία ελληνικής πεζογραφίας που επανεκδόθηκαν πρόσφατα

Τι διαβάζουμε τώρα; 15 βιβλία ελληνικής πεζογραφίας που επανεκδόθηκαν πρόσφατα

Δεκαπέντε βιβλία ελληνικής πεζογραφίας, πρόσφατα και παλιότερα, που εκδόθηκαν το προηγούμενο διάστημα.

Γράφει ο Κώστας Αγοραστός

Δεκαπέντε βιβλία ελληνικής πεζογραφίας, πρόσφατα και παλιότερα, που εκδόθηκαν το προηγούμενο διάστημα, φέρνουν ξανά στις πρ...

Άγνωστες πτυχές της Ιστορίας, απλοί άνθρωποι, λοξές αφηγήσεις: Οκτώ ελληνικά μυθιστορήματα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα και ξεχωρίζουν

Άγνωστες πτυχές της Ιστορίας, απλοί άνθρωποι, λοξές αφηγήσεις: Οκτώ ελληνικά μυθιστορήματα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα και ξεχωρίζουν

Άγνωστες πτυχές της Ιστορίας ξεδιπλώνονται, ο παραλογισμός εισβάλλει, οι «απλοί» άνθρωποι παλεύουν κόντρα στις εξελίξεις, τους Άλλους και τους ίδιους τους εαυτούς τους – αυτά και πολλά ακόμα συναντάμε σε οκτώ μυθιστορήματα από Έλληνες συγγραφείς που κυκλοφόρησαν πρόσφατα.

Γράφει ...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

12 Δεκεμβρίου 2024 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα 100 καλύτερα λογοτεχνικά βιβλία του 2024

Mυθιστορήματα, νουβέλες, διηγήματα: Εκατό καλά λογοτεχνικά βιβλία που κυκλοφόρησαν το 2024 από τα πολλά περισσότερα που έπεσαν στα χέρια μας, με τη μεταφρασμένη πεζογρα

ΦΑΚΕΛΟΙ