Το βιβλίο ερευνά τους ιστορικούς λόγους ανάδειξης της Ένωσης Εργατών Τύπου Αθηνών ως «αριστοκρατικού» εργατικού σωματείου, τον ρόλο της εκμηχάνισης της παραγωγής στη μεταβολή της δομής και οργάνωσης των επιχειρήσεων και των τυπογραφικών σωματείων, τη συμβολή του αρχιεργάτη στη διαμόρφωση των εργασιακών σχέσεων, τις σχέσεις εξάρτησης και σύγκρουσης της ΕΕΤΑ με την Ένωση Ιδιοκτητών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών, καθώς και τη στάση της απέναντι στα υπόλοιπα σωματεία του Τύπου και του βιβλίου.

Οι υψηλές αποδοχές, η καθιέρωση της πεντάωρης εργασίας, η αναγνώριση της υπαλληλικής ιδιότητας, το κλειστό του επαγγέλματος, η προσπάθεια ομοιόμορφης εφαρμογής των προνομίων σε όλα τα μέλη της Ένωσης (λινοτύπες, στοιχειοθέτες-μαρμαράδες, μηχανικοί λινοτυπικών μηχανών και πιεστές κυλινδρικών πιεστηρίων), ο βαθμός ασφάλειας στην απασχόληση και η αίσθηση της ανεξαρτησίας τόσο από τους εργοδότες όσο και από τα υπόλοιπα μέλη της εργατικής τάξης, ενίσχυσαν την πεποίθηση των εργατών Τύπου της Αθήνας ότι είναι οι «φυσικοί ηγέτες όλων των εργαζομένων της χώρας». (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και των αλληλοσυνδέσεων τα κράτη οδηγήθηκαν σε μια αλληλεξάρτηση σε όλα τα επίπεδα. Όμως, αντί αυτή η αλληλεξάρτηση να εξαλείψει τις εντάσεις μεταξύ των κρατών, προσέφερε νέους τρόπους εμπλοκής και σύγκρουσης. Η διαχωριστική γραμμή μεταξύ ειρήνης και πολέμου έχει προ πολλού γίνει θολή και πλέον εργαλειοποιούνται τα πάντα. Έχουμε όλο και περισσότερα συμπτώματα ενός μεταβαλλόμενου περιβάλλοντος διεθνούς πολιτικής, στο οποίο οι πόλεμοι αντικαθίστανται από νέες μορφές επιθετικότητας και η διασύνδεση ανθρώπων και κρατών φαίνεται να είναι η νέα επιλογή πεδίου προς επίδειξη ισχύος.
Πόλεμος «με άλλα μέσα»; θα αναστοχαζόταν σήμερα ο θεωρητικός του πολέμου Καρλ φον Κλαούζεβιτς που είχε περιγράψει τον πόλεμο ως τη συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα. Όμως, σήμερα, στην πυρηνική εποχή, μια επιλογή στρατιωτικής σύγκρουσης έχει ανυπολόγιστες συνέπειες, όπως έδειξε η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, επομένως η παγκόσμια πολιτική αντιπαράθεση θα συνεχιστεί με νεότερα «άλλα μέσα», αυτά που ο Mark Leonard αποκαλεί «συγκρούσεις αλληλοσύνδεσης».
Οι κυβερνήσεις χειραγωγούν ό,τι συνδέει τις χώρες μεταξύ τους: τις αλυσίδες εφοδιασμού, τις χρηματοοικονομικές ροές, την κίνηση των ανθρώπων, τις πανδημίες, την κλιματική αλλαγή και, πάνω απ' όλα, το διαδίκτυο. Ενώ η πανδημία του κορωνοϊού έφερε όλη την ανθρωπότητα αντιμέτωπη με μια μεταδοτική ασθένεια, μια άλλη πανδημία τροφοδοτήθηκε σκοπίμως από τις σκιές. Οι τοξικές συμπεριφορές έγιναν μεταδοτικές, καθώς εθνικοί ηγέτες ανταποκρίνονταν στην εργαλειοποίηση των παγκόσμιων αλληλοσυνδέσεων.

Το βιβλίο αυτό προσπαθεί να ανιχνεύσει τον πολιτικό λόγο των αντιβενιζελικών σε μια περίοδο αυταρχικής διακυβέρνησης από το Κόμμα των Φιλελευθέρων και να αναδείξει την πορεία και τον σταδιακό μετασχηματισμό του αντιβενιζελικού χώρου σε αντίπαλο με συγκροτημένο πολιτικό αντίλογο, εκκινώντας χρονικά από την επάνοδο του Βενιζέλου, τον Μάιο του 1917, μέχρι τις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου του 1920 και τη νίκη της Ηνωμένης Αντιπολιτεύσεως. Μέσα από τη μελέτη πρωτογενών πηγών, επιχειρεί να παρουσιάσει τη στάση της αντιπολίτευσης κατά το πρώτο διάστημα, τους τομείς στους οποίους επικεντρώθηκε η κριτική της, και τους παράγοντες που οδήγησαν στην αντιπαλότητα με τον Βενιζέλο, ενώ διαφαίνεται ότι κατά βάθος στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και οι δύο μεγάλες πολιτικές παρατάξεις συμφωνούσαν. Τέλος, επιχειρεί να αναδείξει τη σταδιακή συσπείρωση του άμορφου, αρχικά, και κατακερματισμένου αντιβενιζελικού χώρου και τους παράγοντες που συνέβαλαν στην εκλογική νίκη του, τον Νοέμβριο του 1920. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)