Για το μυθιστόρημα της Μαρλένας Πολιτοπούλου Η Πηνελόπη των τρένων (εκδ. Μεταίχμιο).
Της Χίλντας Παπαδημητρίου
Οκτώβριος 1965. Στο σταθμό του Μονάχου φτάνει μια ασυνήθιστη παρέα: ο Στέλιος Καζαντζίδης, ο ήρωας των απανταχού ελλήνων μεταναστών και κατατρεγμένων, η Μαρινέλλα, ο 17χρονος Χρήστος Νικολόπουλος και ο άσος της ΑΕΚ Μίμης Παπαϊωάννου. Οι έλληνες της ευρύτερης περιοχής, οικονομικοί μετανάστες που βρήκαν καταφύγιο από τις διώξεις του μετεμφυλιακού κράτους στα εργοστάσια της Γερμανίας, περιμένουν τον Στέλιο ως επί γης Θεό. Τη μέρα χαράς της ελληνικής κοινότητας αμαυρώνει ο θάνατος του Στρατή Κοκκινίδη, ενός εργάτη από την Ημαθία, ο οποίος βρίσκεται νεκρός μ' ένα παραδοσιακό υφαντό περασμένο στο λαιμό.
Η οικογένειά του και οι στενοί φίλοι στιγματίζονται εφ' όρου ζωής, κυρίως η μικρή κόρη του η Σώνα η οποία μένει άφωνη για περισσότερο από μια δεκαετία. Παρά τη συνεργασία της γερμανικής με την ελληνική αστυνομία, η δολοφονία παραμένει ανεξιχνίαστη για σχεδόν μισό αιώνα. Μέχρι τη στιγμή που ο Παύλος Γ., αρχιτέκτονας και σκιτσογράφος της αστυνομίας, ανοίγει μια παλιά δερμάτινη βαλίτσα που έχει κληρονομήσει από τον πατέρα του, διευθυντή της Ασφάλειας Αθηνών τις δεκαετίες του '60, '70 και '80. Η υπόθεση της δολοφονίας του Κοκκινίδη (την οποία ο πατέρας του έχει ονομάσει «Η Πηνελόπη των τρένων») γίνεται ο δικός του τρόπος να αναρρώσει από ένα ατύχημα, να αντιμετωπίσει την κρίση της μέσης ηλικίας και να συμφιλιωθεί οριστικά με τον πατέρα του, εξιχνιάζοντας το φόνο και απελευθερώνοντας τους επιζώντες από το βάρος της αμφιβολίας.
H Μαρλένα Πολιτοπούλου έχει κάνει τεράστια έρευνα στο θέμα της μετεμφυλιακής ελληνικής ιστορίας και της μετανάστευσης η οποία ερήμωσε την ύπαιθρο, διαλύοντας οικογένειες, αλλοιώνοντας το χαρακτήρα μιας γενιάς, αφήνοντας ανοιχτές πληγές που κακοφόρμισαν.
Από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου, είναι φανερό ότι η Μαρλένα Πολιτοπούλου έχει κάνει τεράστια έρευνα στο θέμα της μετεμφυλιακής ελληνικής ιστορίας και της μετανάστευσης η οποία ερήμωσε την ύπαιθρο, διαλύοντας οικογένειες, αλλοιώνοντας το χαρακτήρα μιας γενιάς, αφήνοντας ανοιχτές πληγές που κακοφόρμισαν. Ο Παύλος Γεωργούλας, ο ήρωας της συγγραφέως, ο οποίος μας είναι γνωστός από παλαιότερα βιβλία της (Η μνήμη της Πολαρόιντ, Δώδεκα θεοί τρεις φόνοι, κ.λπ), αναλαμβάνει να αναζητήσει το μίτο που πλέκει μία Πηνελόπη (ας μου επιτραπεί το λογοπαίγνιο), να ξετυλίξει ένα κουβάρι οικογενειακών σχέσεων και παιδικών τραυμάτων που τον οδηγεί στο δικό του πατέρα, τον αστυνόμο Αναστάση Γεωργούλα. Στη διαδικασία της εξιχνίασης αυτού του παλαιού μυστηρίου, ο Παύλος θα περιηγηθεί στο νομό Ημαθίας, θα δοκιμάσει τα εδέσματα και τα περίφημα κρασιά της περιοχής, θα μιλήσει με μια σειρά από γυναίκες η καθεμία από τις οποίες κατέχει ένα ψήγμα της αλήθειας. Θα ταξιδέψει ώς το Μόναχο για να μιλήσει με τους επιζώντες του δράματος και θα ακούσει ξανά και ξανά τα τραγούδια του Καζαντζίδη.
Η Πηνελόπη των τρένων είναι ένα πολυπρόσωπο μυθιστόρημα με πλοκή που πηγαινοέρχεται μέσα στο χρόνο και το χώρο. Ιδιαίτερα χρήσιμο είναι το εισαγωγικό σημείωμα όπου η συγγραφέας μας παρουσιάζει τους ήρωες της, παλαιούς και σύγχρονους, ζωντανούς και τεθνεώτες. Με ευφυή τρόπο, η Πολιτοπούλου συνδέει το δράμα των σύγχρονων οικονομικών μεταναστών με τις συνθήκες που ανάγκασαν τους διωκόμενους αριστερούς να γίνουν βιομηχανικοί εργάτες στη Γερμανία. Σκαλίζοντας το παρελθόν, ο Παύλος Γ. μαθαίνει για το πλαίσιο που ανάγκασε τους βορειοελλαδίτες αγρότες να γίνουν εργάτες, την εκμετάλλευση των Ελλήνων από τους ομοεθνείς τους, τις συνδικαλιστικές κόντρες Γερμανών και Ελλήνων, τις πολιτικές διαφορές που σπάραζαν την ελληνική κοινότητα, το μακρύ χέρι του ελληνικού κράτους και παρακράτους που μέσω της πρεσβείας συνέχιζε να τρομοκρατεί τους μετανάστες. Και σε όλα αυτά έχει ως αρωγό τα πολιτικά και κοινωνικά μηνύματα που εμπεριείχαν τα τραγούδια του Καζαντζίδη.
Η Μαρλένα Πολιτοπούλου
|
Τα επίπεδα ανάγνωσης του μυθιστορήματος είναι πολλαπλά: το αστυνομικό, με τα ίχνη και τις λεπτομέρειες που πρέπει να συνδέσει ο αναγνώστης για να προσπαθήσει να παρακολουθήσει τον Παύλο Γ. στις αναζητήσεις του. Το αμιγώς ιστορικό, το οποίο ξεκινάει με την εγκατάσταση των μικρασιατών και ποντίων προσφύγων στη Βόρεια Ελλάδα, και διαμέσου του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και του εμφυλίου φτάνει ως τη χούντα και τη μεταπολίτευση. Το λαογραφικό, όπου από τις Μπούλες και τα παραδοσιακά εδέσματα της Ημαθίας φτάνουμε μέχρι τη Σχολή του Αριστοτέλη, την υφαντουργική παράδοση της περιοχής και την παραγωγή του τοπικού ξινόμαυρου οίνου. Το ψυχολογικό/ψυχαναλυτικό, με τα άλυτα οιδιπόδεια παλαιότερων και νεότερων γενεών, το φάσμα του μονίμως απόντος πατέρα και τα μητριαρχικά κατάλοιπα στην ελληνική κοινωνία - δεν είναι τυχαίο φυσικά ότι οι γυναίκες, κυρίως οι γηραιότερες, κρατούν τα κλειδιά του μυστηρίου, παλεύουν να σώσουν τους αγαπημένους τους, φυλάσσουν τα μυστικά τους και εκδικούνται με το δικό τους έμμεσο ή άμεσο τρόπο. Να ελπίσουμε ότι η βαλίτσα με τις ανεξιχνίαστες υποθέσεις του Γεωργούλα πατρός θα επαναφέρει στη δράση τον Παύλο Γ., και τον συνεργάτη του αστυνόμο Περικλή Γιατζόγλου;
* Η ΧΙΛΝΤΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ είναι μεταφράστρια και συγγραφέας.
Η Πηνελόπη των τρένων
Μαρλένα Πολιτοπούλου
Μεταίχμιο 2015
Σελ. 424, τιμή εκδότη €14,40