Για το δοκίμιο της Μαρίας Μανωλοπούλου «Ένα κουκλόσπιτο του Χένρικ Ίψεν – Δραματουργική ανάλυση από κοινωνιολογική οπτική» (εκδ. Υψικάμινος). Στην κεντρική εικόνα, στιγμιότυπο από την κινηματογραφική διασκευή του σκηνοθέτη Πάτρικ Γκάρλαντ, με την Κλαιρ Μπλουμ και τον Άντονι Χόπκινς (1973). 

Γράφει ο Γιώργος Μπανιώκος

Για το ντοκιμαντέρ «TACK» (παραγωγή Onassis Culture) της Βάνιας Τέρνερ με πρωταγωνίστριες τη Σοφία Μπεκατώρου, που πρώτη ξεκίνησε το ελληνικό #MeToo, και την Αμαλία Προβελεγγίου, της οποίας η καταγγελία για βιασμό από τον προπονητή της από τα έντεκά της οδήγησε στην πρώτη δίκη-ορόσημο όχι μόνο για τη δικαίωσή της αλλά και για τη διεκδίκηση αλλαγής νοοτροπιών στην ελληνική κοινωνία.

Γράφει η Ελένη Κορόβηλα

Για την ταινία της Κατρίν Μπρεγιά «Το τελευταίο καλοκαίρι» («L’ été dernier») που βγαίνει στις αίθουσες στις 18 Απριλίου. Ένα ιδιότυπο ερωτικό τρίγωνο που ξεφεύγει από την πεπατημένη. 

Γράφει ο Θόδωρος Σούμας 

Για το μυθιστόρημα της Αγιελέτ Γκούνταρ-Γκόσεν [Αyelet Gundar-Goshen] «Η ψεύτρα και η πόλη» (μτφρ. Λουίζα Μιζάν, εκδ. Καστανιώτη). Κεντρική εικόνα: Γκράφιτι του Hooman Khalili σε δρόμο του Ισραήλ.

Γράφει ο Μιχάλης Μοδινός

Για το μυθιστόρημα της Kate Elizabeth Russell «Σκοτεινή μου Βανέσα» (μτφρ. Φωτεινή Πίπη, εκδ. Ψυχογιός), μια ιστορία για τη σεξουαλική και ψυχική κακοποίηση στις ποικίλες εκφάνσεις της.

Του Διονύση Μαρίνου