Διερευνώντας τις σημαντικότερες αλλαγές στην παγκόσμια ιστορία κατά τα τελευταία πεντακόσια χρόνια, ο Woodruff εξηγεί σε ποιο βαθμό οι παγκόσμιες δυνάμεις υπήρξαν υπεύθυνες για τη διαμόρφωση τόσο του παρελθόντος όσο και του παρόντος. Αυτό το εξαιρετικό βιβλίο μιλάει για την άνοδο και την πτώση αυτοκρατοριών και πολιτισμών, εξιστορεί την αυξανόμενη αλληλεξάρτηση των εθνών, δείχνει πως πολλά προβλήματα του σύγχρονου κόσμου είναι η κληρονομιά της πρωτοφανούς εποχής της δυτικής κυριαρχίας, της οποίας το τέλος επισπεύσθηκε από τους δύο παγκόσμιους πολέμους. Ο Woodruff είναι πεπεισμένος ότι βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο μεταβατικό στάδιο της παγκόσμιας ιστορίας, στο οποίο ο κόσμος δεν διαμορφώνεται πλέον αποκλειστικά σύμφωνα με τις προσλήψεις του δυτικού μοντερνισμού, αλλά ολοένα και περισσότερο με βάση τις αξίες όλων των πολιτισμών. Με τη μετατόπιση της γεωπολιτικής και γεωοικονομικής ισχύος προς την Ασία και με την αυξανόμενη παγκόσμια επιρροή του θρησκευτικού φονταμενταλισμού και του επαναστατικού εθνικισμού, η ανάγκη για μια παγκόσμια προοπτική καθίσταται περισσότερο έντονη παρά ποτέ. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Μία τυχαία ανακάλυψη το 2002 του φωτογραφικού αρχείου ενός Γερμανού αξιωματικού που επέβλεπε εργοτάξια σκλάβων στην κατεχόμενη Ελλάδα του 1942 και 1943 και μία έρευνα 20 χρόνων ρίχνουν για πρώτη φορά φως στο άγνωστο κεφάλαιο των ναζιστικών κάτεργων στην Ελλάδα.
Οι εργάτες σκλάβοι χριστιανοί και εβραίοι μαρτύρησαν και θανατώθηκαν σε έργα σιδηροδρομικά, οδοποιίας, λατομεία κ.ά. Δουλεύαν δωδεκάωρο με ελάχιστη τροφή και νερό, με συνεχείς ξυλοδαρμούς και εκτελέσεις. Το μαρτύριό τους ξεχάστηκε με την ακόλουθη φρίκη του εμφυλίου πολέμου. Το βιβλίο αυτό, με 350 ανέκδοτες φωτογραφίες, αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της ναζιστικής θηριωδίας στη χώρα μας». (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«...Μια πρωτότυπη και αναλυτική εικονογραφημένη εξιστόρηση των καταναγκαστικών έργων στην Καρυά της Λαμίας... Χάρη σ' αυτές τις φωτογραφίες γνωρίζουμε πλέον αρκετά καλά τους θύτες και τα θύματα της τραγωδίας που λέγεται Καρυά...» (Ντίνος Χριστιανόπουλος)

Το μεταπολεμικό θεσμικό πλαίσιο για τις τέχνες στην Ελλάδα συγκροτήθηκε μέσα σε σκληρές ιστορικές συνθήκες. Οι θετικές του πλευρές αλλά και οι παθογένειες που το χαρακτήρισαν μας ακολουθούν μέχρι σήμερα. Με βάση ποιους άξονες ανασυστάθηκε ο κόσμος της τέχνης στη χώρα στις πρώτες δεκαετίες του Ψυχρού Πολέμου; Πώς λειτούργησαν και εξελίχθηκαν υφιστάμενοι δημόσιοι και ιδιωτικοί θεσμοί; Ιδρύθηκαν νέοι; Τι φανερώνει η εξέταση των κρατικών θεσμών και των εκθέσεων για τους μηχανισμούς, τα πρόσωπα και τις σχέσεις με την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο; Ποιο είναι το θεσμικό πλαίσιο στο οποίο παράγεται, εκτίθεται και ερμηνεύεται σήμερα η τέχνη; Υπήρχαν (και υπάρχουν) κρατικές πολιτικές για τη σύγχρονη καλλιτεχνική παραγωγή στη χώρα κι αν ναι, από ποιους ασκούνται και με ποια στόχευση;
Ο συλλογικός αυτός τόμος επιχειρεί να θέσει σε συζήτηση τη συγκρότηση του μεταπολεμικού κόσμου της τέχνης στην Ελλάδα από τη σκοπιά της ιστορίας των θεσμών. Στα κείμενα που περιέχει διαφαίνονται οι επιδιώξεις και οι αγωνίες των πρωταγωνιστών της ιστορίας, οι αντικρουόμενες απόψεις και οι ενδιάμεσοι χώροι, τα θεωρητικά σχήματα που χρησιμοποιήθηκαν και κάποτε παρερμηνεύθηκαν, καθώς και οι διαδρομές μέχρι το τελικό αποτέλεσμα, το οποίο σε ορισμένες περιπτώσεις μοιάζει σήμερα αυτονόητο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Το βιβλίο Ασκήσεις νοητικής ενδυνάμωσης. Ένας οδηγός για όλους στοχεύει να λειτουργήσει ως ένα πολύτιμο εργαλείο για την ενίσχυση και τη βελτίωση των νοητικών δεξιοτήτων, παρέχοντας μια ολοκληρωμένη προσέγγιση στην άσκηση του εγκεφάλου. Απευθύνεται σε όλους όσοι επιθυμούν να διατηρήσουν τη νοητική τους ευελιξία και απόδοση, ανεξαρτήτως ηλικίας ή κατάστασης υγείας. Είτε πρόκειται για άτομα που νιώθουν ότι χρειάζονται ενίσχυση στις νοητικές τους λειτουργίες, είτε για άτομα που έχουν ήδη διαγνωσθεί με ήπια νοητική διαταραχή ή άνοια στα πρώτα στάδια, οι ασκήσει που περιέχονται σε αυτό το εγχειρίδιο προσφέρουν έναν ποικίλο και ευέλικτο τρόπο ενίσχυσης των νοητικών τους ικανοτήτων. Με βάση την αρχή της νευροπλαστικότητας, οι ασκήσει αυτές στοχεύουν στην ενίσχυση των συνδέσεων μεταξύ των νευρώνων και τη δημιουργία νέων μονοπατιών στον εγκέφαλο, προωθώντας έτσι την καθυστέρηση της προοδευτικής επιδείνωσης της νοητικής λειτουργίας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Τα θεατρικά έργα του Γιάννη Καμπύση αποτελούν τομή στην ιστορία της νεοελληνικής δραματουργίας. Ο Καμπύσης εισάγει δύο νέα είδη στην Ελλάδα στα τέλη του 19ου αιώνα, το αστικό και το ποιητικό δράμα. Τα δύο αυτά είδη συνδέουν τη θεατρική γραφή με αιτήματα κοινωνικής και πολιτισμικής νεοτερικότητας, μέσα από άμεση συνομιλία με σχετικά πρότυπα και κορυφαίους θεατρικούς συγγραφείς της Ευρώπης. Τα αστικά του δράματα επισκοπούν τον αστικό ιστό και παρουσιάζουν την ελληνική κοινωνία περνώντας από τα αστικά σαλόνια στις λαϊκές αυλές της Αθήνας. Τα ποιητικά του δράματα αποτυπώνουν την περιπέτεια του νεοτερικού εαυτού, τη νέα ταυτότητα του μοντέρνου ανθρώπου της Ευρώπης. Η πολιτική ζωή της Ελλάδας και η εθνική ταυτότητα, αλλά και οι φιλοσοφικές ανησυχίες του Καμπύση ηχούν διαρκώς μέσα στη ρέουσα καθημερινότητα των χαρακτήρων του. Παράλληλα, ο δραματουργός θέτει ψηλά τον πήχη της αισθητικής του διεκδίκησης και συνδιαλέγεται με το Ρεαλισμό και το Νεορομαντισμό στα έργα και τη θεωρία του. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ο συλλογικός τόμος "Πειραματισμοί με την εθνογραφία" περιλαμβάνει είκοσι ένα δοκίμια που ανοίγουν νέους δρόμους στην εθνογραφική ανάλυση. Οι συγγραφείς -οι οποίοι προέρχονται από ποικίλες διανοητικές και μεθοδολογικές παραδόσεις- αναζωογονούν την ανάλυση, αρνούμενοι να την εκλάβουν ως μια αφηρημένη, ασώματη άσκηση. Αντίθετα, την αντιλαμβάνονται ως έναν σαφή τρόπο δράσης και μια δημιουργική πρακτική. Περιλαμβάνοντας θέματα που κυμαίνονται από τη γλώσσα και το σώμα μέχρι την τεχνολογία και τους τρόπους συνεργασίας, τα δοκίμια καλούν τις/τους αναγνώστριες/τες να επικεντρωθούν στην ευφάνταστη δουλειά που πρέπει να εκτελεστεί πριν από την ολοκλήρωση ενός επιχειρήματος. Είτε μέσα από την ανταλλαγή αντικειμένων και τη χρήση σχεδίων ως τρόπων ανάλυσης δεδομένων, είτε με τη χρήση έξυπνων κινητών τηλεφώνων, ηχογραφήσεων και μέσων κοινωνικής δικτύωσης ως αναλυτικών συσκευών, οι συγγραφείς διερευνούν τις διαδικασίες, οι οποίες στοχευμένα αναζητούν μέσω της εθνογραφίας την πειραματική σκέψη. Πρακτικό και ευρύ ως προς το θεωρητικό πεδίο εφαρμογής, το Πειραματισμοί με την εθνογραφία είναι ένα απαραίτητο εγχειρίδιο / σύντροφος για όλες/ους τις/τους εθνογράφους. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ο συλλογικός τόμος "Πειραματισμοί με την εθνογραφία" περιλαμβάνει είκοσι ένα δοκίμια που ανοίγουν νέους δρόμους στην εθνογραφική ανάλυση. Οι συγγραφείς -οι οποίοι προέρχονται από ποικίλες διανοητικές και μεθοδολογικές παραδόσεις- αναζωογονούν την ανάλυση, αρνούμενοι να την εκλάβουν ως μια αφηρημένη, ασώματη άσκηση. Αντίθετα, την αντιλαμβάνονται ως έναν σαφή τρόπο δράσης και μια δημιουργική πρακτική. Περιλαμβάνοντας θέματα που κυμαίνονται από τη γλώσσα και το σώμα μέχρι την τεχνολογία και τους τρόπους συνεργασίας, τα δοκίμια καλούν τις/τους αναγνώστριες/τες να επικεντρωθούν στην ευφάνταστη δουλειά που πρέπει να εκτελεστεί πριν από την ολοκλήρωση ενός επιχειρήματος. Είτε μέσα από την ανταλλαγή αντικειμένων και τη χρήση σχεδίων ως τρόπων ανάλυσης δεδομένων, είτε με τη χρήση έξυπνων κινητών τηλεφώνων, ηχογραφήσεων και μέσων κοινωνικής δικτύωσης ως αναλυτικών συσκευών, οι συγγραφείς διερευνούν τις διαδικασίες, οι οποίες στοχευμένα αναζητούν μέσω της εθνογραφίας την πειραματική σκέψη. Πρακτικό και ευρύ ως προς το θεωρητικό πεδίο εφαρμογής, το Πειραματισμοί με την εθνογραφία είναι ένα απαραίτητο εγχειρίδιο / σύντροφος για όλες/ους τις/τους εθνογράφους. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Το πραγματικό αντικείμενο μετατόπισε τα όρια της καλλιτεχνικής δημιουργίας πέρα από τη ζωγραφική και τη γλυπτική και εγκαταστάθηκε σε μια ασαφή, απροσδιόριστη σήμερα περιοχή του πολιτισμικού φαινομένου. Διέγραψε μια πορεία από τους πειραματισμούς των κυβιστών ως την «αναισθησία» των readymades, από τους παράδοξους συνειρμούς των σουρεαλιστών και την εξιδανίκευση του απορρίμματος στο πλαίσιο της Junk Art, του Nouveau Realisme και της Arte Povera ως την «ειδωλολατρία» της Pop Art, από τη δυστοπική εκδοχή του στα Environments και τις αρχέγονες εκφάνσεις του στη Zero ως την πρωτεϊκή του διάσταση στην Informel και από το μυστήριο της απόκρυψής του ως την ολοκληρωτική απόσβεση κάθε υλικού του ίχνους στην Conceptual Art. Ενταγμένο μέσα στον ευρύτερο περιβαλλοντικό προβληματισμό, και ενώ η διαλεκτική σχέση υλικού και άυλου, αναλογικού και ψηφιακού, φυσικού και τεχνητού βρίσκεται υπό διαρκή μετασχηματισμό, το αντικείμενο εξακολουθεί να κατέχει κεντρική θέση στις περισσότερες τάσεις της τέχνης και του 21ου αιώνα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Παρά τις αρνητικές προϋποθέσεις (γεωγραφικές, ιδεολογικές και ιστορικές), ο ελληνικός κόσμος δεν απουσιάζει από την ισπανική γραμματεία, όσο πιστεύεται γενικά, κατά την κρίσιμη περίοδο μεταξύ του τέλους του Μεσαίωνα και του τέλους σχεδόν του 17ου αιώνα. Μερικές φορές βέβαια η παρουσία αυτή ήταν έμμεση· συχνότερα μάλιστα ήταν και υποτονική και υποβαθμισμένη. Ωστόσο κάποιες όψεις της ζωής του ελληνικού λαού βρήκαν κι αυτές τη θέση τους σε αρκετά έργα της εποχής εκείνης, ιδιαίτερα στα αυτοβιογραφικά και τα ταξιδιωτικά. Τα δείγματα αυτά αποτελούν μάλλον και την πιο προκλητική πλευρά του ζητήματος: ότι δηλαδή οι αναφορές στους Έλληνες όσο αχνές και διάσπαρτες κι αν είναι, εντοπίζονται κυρίως στα κείμενα που δεν συνιστούσαν εντελώς φανταστικές και εξωπραγματικές συνθέσεις (που είναι κι αυτές ποσοτικά υπολογίσιμες), αλλά αποτυπώσεις ατομικών εμπειριών και πραγματικών καταστάσεων. Και από την άποψη αυτή παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, επειδή για αρκετά από τα αναφερόμενα στα έργα αυτά πρόσωπα και πράγματα της ελληνικής Ανατολής οι διαθέσιμες αρχειακές πηγές είναι είτε εξαιρετικά λακωνικές είτε και εντελώς σιωπηλές. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)