Το ανά χείρας βιβλίο περιλαμβάνει κείμενα της Μαρίας Μαντουβάλου, καθώς και κείμενα που έχει γράψει σε συνεργασία με τις Μαρία Μαυρίδου, Ντίνα Βαΐου, Αουίζα Μάρθα και Ευαγγελία Μπαλλά.
Συνδετικό στοιχείο των κειμένων είναι η παραδοχή ότι οι διαδικασίες παραγωγής του χώρου αντανακλούν αλλά και καθορίζουν σημαντικές πλευρές των κοινωνικών σχέσεων σε πολλά επίπεδα. Οι αφηγήσεις από την Ελλάδα της μεταπολεμικής ανάπτυξης εμβαθύνουν επιλεκτικά και σε διαφορετικές συγκυρίες -από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι τις αρχές του 21ου αιώνα- στην κατανόηση διαδικασιών παραγωγής του αστικού χώρου και των συναρτώμενων με αυτές κοινωνικών σχέσεων. Η αστικοποίηση, η αυτοστέγαση, η αυθαίρετη και η εκτός σχεδίου δόμηση, η αντιπαροχή και η πολυκατοικία, οι αστικές αναπλάσεις συνυφαίνονται με θεσμούς και πολιτικές, κοινωνικές σημασίες και πρακτικές, τυπικά και άτυπα δίκτυα, επαγγέλματα, οικογενειακές δομές, σχέσεις εξουσίας και συμφέροντα.
Σήμερα, οι σαρωτικές κοινωνικές ανατροπές και οι σωρευτικές κρίσεις, η εμπέδωση νεοφιλελεύθερων πολιτικών και παραδειγμάτων, καθώς και οι νέες σημασίες που αποκτούν τα ζητήματα του χώρου -η γη, η ιδιοκτησία, η κατοικία, το περιβάλλον, η ανάπτυξη κ.λπ. -ωθούν να ξανασκεφτούμε την παραγωγή του αστικού χώρου ως κοινωνικό και πολιτικό διακύβευμα. Δηλαδή ως ένα πεδίο διαρκούς διαπραγμάτευσης, διεκδίκησης, συναίνεσης ή σύγκρουσης. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Το παράξενο καλοκαίρι του 1913 είναι το τελευταίο στο οικοτροφείο του Οντερκούλε, όπου αγόρια παλαιών κι ενίοτε ξεπεσμένων αριστοκρατικών οικογενειών καλούνται να εκπαιδευτούν σε έναν τρόπο ύπαρξης ολοένα και πιο ξεκομμένο από την πραγματικότητα των ραγδαίων μετασχηματισμών λίγο πριν οπό τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο έφηβος Βοήθιος φον Ορλαμίντε έρχεται αντιμέτωπος με τον φόβο του θανάτου, με την εξάρτηση από τον πατέρα και από τις πατρικές φιγούρες των εξουσιών, με φυσικές καταστροφές και διλήμματα· πρωτίστως, όμως, με τον ίδιο του τον εαυτό σε μια ασύμμετρη πορεία μετάβασης από το περίκλειστο οικοτροφείο στην πολιτεία των προλεταρίων. Ο Ερνστ Βάις, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της γερμανόγλωσσης αφηγηματικής μυθοπλασίας του μεσοπολέμου, εκθέτει με οξυδέρκεια και αφηγηματική δεινότητα τη μοναξιά, τις σφοδρές αντιθέσεις, τα άγχη και τις προσδοκίες που διαμόρφωσαν μια ολόκληρη γενιά, η οποία σε σημαντικό βαθμό αφανίστηκε και ματαιώθηκε στη μεγάλη ανθρωποσφαγή του 1914-1918. Το μυθιστόρημα "Ο αριστοκράτης" (1928) απαρτίζεται από μια σειρά μετατοπίσεων ανάμεσα στο αλληγορικά μυθικό και το ιστορικά προσδιορισμένο, γίνεται η αφήγηση του μετέωρου «πριν» στη συνάρτηση του ατομικού και του συλλογικού πεπρωμένου, διαρθρώνεται μεθοδικά μέσα από τις αντιφάσεις της προσωπικής εμπειρίας και της μνήμης, εκφράζει την αναίρεση της τελεολογίας και τον αμφίρροπο αγώνα για την υπέρβαση των δυϊσμών που κατατρύχουν τον βίο.
«Το βιβλίο [...] δεν κλείνει με ένα τέλος, αλλά με μία αρχή. Συνεχίζεται όπως το μεγάλο Ζ., η ζωή. Η αφήγηση σταματάει λίγο πριν από τον πόλεμο», αναφέρει ο Γιόζεφ Ροτ παρουσιάζοντας το μυθιστόρημα στη Frankfurter Zeitung. Ο "Αριστοκράτης", μυθιστόρημα που αποτελεί τομή στο έργο του Ερνστ Βάις, μεταφράζεται πρώτη φορά στα ελληνικά. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Το πρωτοποριακό δοκίμιο του Φρέντρικ Τζέιμσον "Μια αμερικανική ουτοπία" θέτει υπό ριζική αμφισβήτηση τις καθιερωμένες αριστερές ιδέες σχετικά με το τι είναι μια χειραφετημένη κοινωνία. Υποστηρίζονται εδώ -μεταξύ άλλων- η υποχρεωτική στρατιωτική θητεία για όλους, η άνευ όρων αναγνώριση του φθόνου και της μνησικακίας ως βασικών προκλήσεων για κάθε κομμουνιστική κοινωνία και η παραδοχή ότι ο διαχωρισμός ανάμεσα σε εργασία και ελεύθερο χρόνο δεν μπορεί να ξεπεραστεί. Για να δημιουργήσουμε έναν νέο κόσμο, πρέπει πρώτα ν' αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τον παλιό. Το κείμενο του Τζέιμσον παρεμβαίνει καίρια για να ξεκινήσει μια συζήτηση αναφορικά με τις εναλλακτικές στον παγκόσμιο καπιταλισμό. Εκτός από το δοκίμιο του Τζέιμσον, ο ανά χείρας τόμος περιέχει απαντήσεις από εξέχοντες φιλοσόφους και θεωρητικούς της πολιτικής και του πολιτισμού, καθώς και έναν επίλογο του ίδιου του Τζέιμσον.
Πολλοί θα βρουν αποκρουστικά όσα θα διαβάσουν σε αυτές τις σελίδες: θα χυθεί αίμα! Ίσως όμως να πρέπει να χύσουμε (ιδεολογικό) αίμα για να δώσουμε άλλη μία ευκαιρία στην αριστερά.
Στον τόμο συμβάλλουν οι Σαρότζ Γκίρι, Κάθι Γουίκς, Κοτζίν Καρατάνι, Τζόντι Ντιν, Κιμ Στάνλεϊ Ρόμπινσον, Φρανκ Ρούντα, Αλμπέρτο Τοσκάνο και Άγκον Χάμζα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Διακόσια χρόνια μετά τον θάνατο του Ε.Τ.Α. Χόφμαν το έργο του δεν παύει να μας εκπλήσσει και να μας συναρπάζει: Μια αινιγματική πεπλοφόρος κι ένας αλλόκοτος homunculus με ηλεκτροφόρα πλεξούδα αναζητούν στο Βερολίνο του 1820-1821 τον ήρωα στρατηλάτη που θα ξεκινήσει την Ελληνική Επανάσταση, ενώ ο φαντασιόπληκτος βαρόνος Τέοντορ φον Ζ. ανακαλύπτει ένα γαλάζιο πορτοφόλι στο Τιργκάρτεν. Δυο παθιασμένοι φυσιογνώστες εξερευνητικής αποστολής ερίζουν μέχρι θανάτου για μια "αιματόχαρη" νησιώτισσα. Μια μαρκησία και ο εξομολογητής της κατηγορούνται για μια δολοφονία χωρίς θύμα. Κι ο ίδιος ο Ε.Τ.Α. Χόφμαν, σε ένα εξωλογοτεχνικό κείμενό του, εξιχνιάζει μια απόπειρα γυναικοκτονίας στη Δυτική Πρωσία του 1814. Από το παλίμψηστο του κειμένου, τον βερολινέζικο λαβύρινθο και τις ονειρικές διεργασίες της εθνογένεσης μεταφερόμαστε στις "νότιες θάλασσες" και στο πρώτο λογοτεχνικό έργο που γράφτηκε για τη Χαβάη. Κι από μια παράδοξη υπόθεση στη Γαλλία του 17ου αιώνα στο μυστήριο του δηλητηριασμένου καφέ. "Οι παρεξηγήσεις" και "Τα μυστήρια", "Χαϊματόκχαρεε", "Η μαρκησία Ντε Λα Πιβαρντιέρ" και "Η περίπτωση του Βίλχελμ Ζ.": Πέντε σημαντικά και ιδιαίτερα κείμενα του Ε.Τ.Α. Χόφμαν για πρώτη φορά σε ελληνική μετάφραση. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)