books-islands

Τρία ελληνικά μυθιστορήματα

Του Κώστα Κατσουλάρη

Πώς διαλέγει κανείς ποιο βιβλίο θα διαβάσει από τα εκατοντάδες που κυκλοφορούν κάθε χρόνο; Σύμφωνα με την άποψη του λόγιου Συρανό ντε Μπερζεράκ, αρκεί να σταθείς για λίγο μπροστά σε μια βιβλιοθήκη και το βιβλίο που χρειάζεσαι να διαβάσεις θα σου αποκαλυφθεί μόνο του – κατά τον Φιλίπ Σολλέρς, που σχολιάζει την άποψη του Συρανό, αν είσαι τυχερός το σωστό βιβλίο θα πέσει σαν ώριμο φρούτο στο κεφάλι σου.

Πράγματι, αν δεχτούμε την ψυχαναλυτική οπτική, σύμφωνα με την οποία κάπου μέσα μας υπάρχει μια περιοχή που γνωρίζει για εμάς κάτι περισσότερο απ’ ό,τι ο συνειδητός εαυτός μας (το «εγώ» μας), τότε οι επιλογές μας –βιβλίων, ανθρώπων, δρόμων στη ζωή− δεν θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα μόνο λογικών διαδικασιών (ζύγισμα των «υπέρ» και των «κατά») αλλά η κατάληξη μιας σύνθετης διαδικασίας αφουγκράσματος του εαυτού.

Από τη σχετικά πρόσφατη παραγωγή βιβλίων μυθοπλασίας επέλεξα να παρουσιάσω τρία ελληνικά μυθιστορήματα, που σχετίζονται εμμέσως με την προβληματική της «κρίσης», γραμμένα από συγγραφείς τριών διακριτών γενεών (73, 45 και 27 χρόνων), κι ένα μόνο από τα πολλά καλά μυθιστορήματα μεταφρασμένης λογοτεχνίας*, ίσως επειδή ταίριαζε με τους συγγραφικούς προβληματισμούς μου αυτό τον καιρό.

Επιστροφή στις απαρχές

nollasΟ Δημήτρης Νόλλας (γεν. 1940), με το πυκνό μυθιστόρημά του «Το ταξίδι στην Ελλάδα» (εκδ. Ίκαρος) ανατρέχει στις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες της ελληνικής ιστορίας αναζητώντας εκεί την «μαγιά» της σημερινής Ελλάδας, με τις αντιφάσεις της, τους διχασμούς της, τις αδυναμίες της. Ο κεντρικός ήρωας Αρίστος, φοιτητής στη Γερμανία, επιστρέφει στη γενέτειρά του Θεσσαλονίκη, έχοντας ως «αποστολή» να συνοδέψει στη χώρα μια ιδιόρρυθμη γυναίκα, την Χρυσάνθη, που είχε μεταναστεύσει ως εργάτρια στην ναζιστική Γερμανία όπου και παρέμεινε κατά τη διάρκεια του πολέμου. Τόσο οι σύντομες συνομιλίες που έχουν οι δυο τους στο τρένο κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, όσο κυρίως η εξαφάνισή της άμα τη άφιξή τους σε ελληνικό έδαφος, αφήνουν ένα ισχυρό αποτύπωμα στον ήρωα, που στο μεταξύ προσπαθεί να διευθετήσει οικογενειακές και περιουσιακές εκκρεμότητες, σε ένα μετεμφυλιακό τοπίο που φαντάζει με κινούμενη άμμο.

Σταδιακά, κι ενώ η αναζήτηση της χαμένης γυναίκας εξελίσσεται συν των χρόνω σε ένα είδος υπαρξιακής εμμονής –ο ήρωας, ως αντίβαρο στην εξαφάνιση, σχετίζεται ερωτικά με την αδερφή της Χρυσάνθης−, σιγά σιγά αναδίνεται στην επιφάνεια όλος ο «θίασος» της Θεσσαλονίκης της εποχής, με τους τοκογλύφους που έχουν γίνει «παράγοντες», το παρακράτος που έχει γίνει κράτος, τα παράξενα στέκια όπου ανθεί μια ιδιότυπη ανδροπρεπή ομοφυλοφιλία, το εμφύλιο μένος που κάθε τόσο αναζωπυρώνεται.

taxidi-stin-elladaΚινητοποιώντας υλικά ξανά χρησιμοποιημένα (π.χ. η μορφή του ιδιόρρυθμου ασφαλίτη φέρνει αναπόφευκτα στο νου τον περίφημο Νίκο Μουσχουντή, που βέβαια πέθανε το 1958), αλλά με το βλέμμα του ανθρώπου που έχει αποφασίσει να βρίσκεται για πάντα με το ένα πόδι «έξω από τη χώρα», ο Νόλλας επιτυγχάνει να προσδώσει ανθρωπολογικό βάθος στο ιστορικό υλικό του. Συνθέτει μια μεστή και εντυπωτική αναπαράσταση της ελληνικής παθογένειας, εμφανίζοντάς την ως κοινότοπη και συνηθισμένη − αναμενόμενη. Με ένα τρόπο, χωρίς να επιδιώκει εύκολες αναλογίες και «κλεισίματα του ματιού», το «Ταξίδι στην Ελλάδα» προσφέρει κλειδιά ανάγνωσης και ερμηνείας της σημερινής «κρίσης» (τα εισαγωγικά εδώ είναι απαραίτητα, όπως ακριβώς ήταν και για την περίοδο της «ανάπτυξης», χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν παράγονται πραγματικά αποτελέσματα), με τρόπους πολύ πιο σύνθετους και βαθυστόχαστους από πολλά σύγχρονα μυθιστορήματα που πασχίζουν, μια και υπάρχει τέτοια ζήτηση, να «μιλήσουν για την κρίση». 

Η Νεφέλη στα σύννεφα

kolliakouΗ «κρίση» και οι πολλαπλές συνδηλώσεις της, στο ευρωπαϊκό πλέον πεδίο, είναι το έδαφος πάνω στο οποίο ανθούν (ή δυσκολεύονται να ανθίσουν) και οι ήρωες του τελευταίου μυθιστορήματος της Δήμητρας Κολλιάκου «Το πρόσωπο του ουρανού» (εκδ. Πατάκη). Η Κολλιάκου (γεν. 1968), που έζησε κι εργάστηκε για πολλά χρόνια στη Μεγάλη Βρετανία, τα τελευταία χρόνια στη Γαλλία, ανήκει στους Έλληνες συγγραφείς που αναπνέουν εκ των πραγμάτων ευρωπαϊκό αέρα και των οποίων η ματιά προς τη χώρα αλλά και απέναντι στα σύγχρονα προβλήματα εμπεριέχει ποικίλες προσλαμβάνουσες που τη βοηθούν να προσδίδει υπαρξιακό βάθος στα, συνήθως, οικόσιτα δράματά της.

Η ηρωίδα της, η Νεφέλη, μια ελληνίδα στα σαραντακάτι της, βλέπει τους κλειδωνισμούς του γάμου της με τον Άγγλο σύζυγό της Σαμ να συντονίζονται με την ευρύτερη κοινωνική και οικονομική αποσάθρωση, βρίσκοντας αποκούμπι για την ίδια όσο και για τον προέφηβο γιο της Νικόλα σε μια φιλική πλην ιδιόρρυθμη γειτόνισσα, ονόματι Μάριον Μπελ, που δηλώνει «συλλέκτρια νεφών». Άλλωστε, όπως σύντομα θα καταλάβουμε, ο ίδιος ο χωρισμός οφείλεται σε κάποιο βαθμό στην αδυναμία του Σαμ να κρατήσει τη θέση του στο Πανεπιστήμιο, σε ένα περιβάλλον όλο και περισσότερο ανταγωνιστικό, όλο και λιγότερο ακαδημαϊκό. Η απώλεια της δουλειάς του και η αφιέρωση στην πολυπόθητη συγγραφή ενός μυθιστορήματος είναι ο δεύτερος αφηγηματικός άξονας του βιβλίου, που υποστηρίζεται και από μια αφήγηση που εκφράζει τη δική του οπτική γωνία. Η εξιστόρηση των περιπετειών του Σαμ στο πανεπιστήμιο, μέχρι και τον τελικό εξοβελισμό του, δίνει την ευκαιρία στον ήρωα για μια σειρά από καυστικές παρατηρήσεις σχετικά με την υποχώρηση του ακαδημαϊκού ήθους στο σύγχρονο βρετανικό πανεπιστήμιο, υπό την επέλαση οικονομικίστικων αντιλήψεων περί αποδοτικότητας, ανταγωνιστικότητας κ.λπ, που είχε –τουλάχιστον στον αγγλοσαξονικό κόσμο− ως πρώτο ορατό αποτέλεσμα την ραγδαία υποχώρηση των ανθρωπιστικών σπουδών σε πολλά από τα μεγάλα ιδρύματα.

Παράλληλα με τις δυο αυτές αφηγηματικές ροές, της Νεφέλης και του Σαμ, που επικοινωνούν υφολογικά και αλληλοσυμπληρώνονται δραματουργικά, αναπτύσσεται και μια τρίτη εκτενάστατη αφήγηση, ένα είδος «παραλλαγής» πάνω στις περιπέτειες του Χάρι Πότερ με πρωταγωνιστή τον κολλητό του διάσημου ήρωα, έναν looser Ρον, που φαίνεται να αντανακλά τον «κόσμο» του βουβού Νίκολας, του τραυματισμένου από τον χωρισμό δεκάχρονου.

prosopo-ouranouΜια παρατήρηση: Η επιλογή της ένθεσης ενός πλήρους δεύτερου βιβλίου μέσα στο αρχικό βιβλίο δεν έχει από μόνη της πλέον τίποτε το καινοτόμο – για να μην πούμε ότι σε ορισμένους συγγραφικούς κύκλους έχει εξελιχθεί σε ένα είδος «μεταμοντέρνας» κοινοτοπίας. Ομοίως, η ένταξη στο βιβλίο κάθε άλλης αφήγησης που ενδεχομένως συναντά ό ήρωας ή η ηρωίδα στη ζωή του, εμπίπτει στην ίδια αντίληψη περί «κατασκευής» του μυθιστορήματος, της υποτίμησης δηλαδή της λεγόμενης οργανικής ενότητας της αφήγησης, προς όφελος μιας περισσότερο πλουραλιστικής ματιάς, μιας εξεζητημένης κι ενίοτε επιδεικτικής πολυφωνίας. Θα έλεγε κανείς ότι για μια μερίδα συγγραφέων, το να διηγηθούν απλώς μια ιστορία, από την οπτική γωνία ενός ανθρώπου (που είναι, εδώ που τα λέμε, η πιο ανθρώπινη και η πιο ρεαλιστική αφηγηματική συνθήκη) έχει γίνει ένα είδος ταμπού. Το γεγονός βέβαια ότι πολλοί εξ αυτών ουδέποτε αφηγήθηκαν μια ενδιαφέρουσα ιστορία με πειστικό τρόπο, και ρίχτηκαν εξαρχής στην τέχνη του κολάζ, της «κατασκευής» και της υψηλής αφηγηματικής κοπτοραπτικής, με κάνει καμιά φορά να αναρωτιέμαι πόσο παρόμοιες «αισθητικές» και «φιλοσοφικές» επιλογές δεν έχουν επέλθει στην πραγματικότητα υπό το βάρος της αδυναμίας…

Η Κολλιάκου, ας το ξεκαθαρίσω αυτό, δεν είναι τέτοια συγγραφέας∙ δεν είναι αυτή η στόφα της. Η μέχρι σήμερα συγγραφική πορεία της, καθώς και το μεγαλύτερο μέρος του συγκεκριμένου βιβλίου, μαρτυρά συγγραφέα που ρίχνει εντελώς αλλού το κέντρο βάρους της και που γνωρίζει καλά πώς να πλάθει αληθινούς και τρισδιάστατους χαρακτήρες, αποφεύγοντας «κολπάκια» και «τεχνικές» του μεταμοντέρνου οπλοστασίου. Η επιλογή της ένθεσης ενός βιβλίου μέσα στο βιβλίο −την οποία επαύξησε ενθέτοντας και μια δεύτερη «οριακά σχετική» αφήγηση στο βασικό κορμό της ιστορίας της, ένα χειρόγραφο με την αφήγηση του πατέρα της γειτόνισσας από τη Μάχη της Κρήτης!− ήταν σίγουρα αποτέλεσμα στοχασμού και εσωτερικών ισορροπιών της αφήγησης, έτσι όπως τα αντιλήφθηκε η δημιουργός της. Την δική μου ανάγνωση, δυστυχώς, την «πέταξε έξω», ξεσηκώνοντας επιπλέον μια σειρά αρνητικές σκέψεις (βλ. παραπάνω) για το πώς πολλοί σύγχρονοι συγγραφείς, κι όχι μόνο Έλληνες βέβαια, «φουσκώνουν» τα βιβλία τους εντάσσοντας σε αυτά διάφορα ετερογενή υλικά, στο πλαίσιο μιας μεταμοντέρνας αντίληψης τύπου anything goes.

Αλλά, στο κάτω κάτω της γραφής, δεν είμαι κι εγώ παρά ένας αναγνώστης. Οι εξουσίες μου είναι μεν αναγνωρισμένες (και με θεωρητική «βούλα» πλέον από τις ποικίλες «αναγνωστικές θεωρίες»), αλλά ευτυχώς περιορισμένες – κι έτσι πρέπει.

Η γενιά της ευφορίας

isminitornivoukaH νεότατη Ισμήνη Τορνιβούκα (γεν. 1988) δεν πήρε εντελώς αβασάνιστα τις ανάγκες της «κατασκευής» του πρώτους της μυθιστορήματος στο οποίο έδωσε τον όμορφο τίτλο «Ο πιο μακρινός πλανήτης που ξέρω» (Κέδρος), ωστόσο αρκέστηκε στο να το γράψει με την ορμή και την ενέργεια της ηλικίας της – χωρίς να απουσιάζει ο ώριμος στοχασμός και η αίσθηση του τραγικού. Βάζοντας στο κέντρο μια ιδιόμορφη «νεράιδα της Αθήνας» (για να κλείσουμε το μάτι στον Νόλλα), δημιουργεί μια ηρωίδα που αποκρυσταλλώνει όλες τις φαντασιώσεις και τις διαψεύσεις της εφηβείας, με την αναπόφευκτη, σε αυτό το ρομαντικό πλαίσιο, τραγική κατάληξη. Η Τορνιβούκα μοίρασε κι αυτή τις αφηγήσεις σε τρία από τα πρόσωπα του βιβλίου της (Πέτρος – ο ώριμος «έρωτας» της ηρωίδας, Εύα – η γυναίκα του, Κιτκάτ – η «κολλητή») πλην της ίδιας της ηρωίδας με το μη-όνομα «Μι», που, έξυπνα, αφήνεται χωρίς προσωπική μαρτυρία, έτσι όπως κινείται ανάμεσα στον πραγματικό και τον μυθικό κόσμο της εφηβικής παράκρουσης.

planitisΤο μυθιστόρημα της Τορνιβούκα εντάσσεται στην κατηγορία των βιβλίων που έχουν ως βασικό θέμα την ενηλικίωση, την άρνησή της, την αποδοχή της, τους ποικίλους ακρωτηριασμούς που υφίσταται κανείς στη διάρκεια του περάσματος από τον απόλυτο κόσμο της εφηβείας στον σχετικοποιημένο κόσμο των ενηλίκων. Η Μι, πλάσμα χαρισματικό και σπάνιο, που χαρακτηρίζεται από πηγαίο αυθορμητισμό, ποιητική συναίσθηση των πραγμάτων, σε συνδυασμό με τον ανώριμο ερωτισμό της ηλικίας της, γίνεται η «Ιφιγένεια» της ιστορίας, αναγκάζοντας τα υπόλοιπα πρόσωπα (ακόμη και τους κατά σύμβαση ενήλικες) να ωριμάσουν. Ταυτόχρονα όμως, κι αυτό είναι ίσως το πιο ενδιαφέρον κομμάτι του βιβλίου, ο «Πλανήτης» αποτελεί μια σπάνια μαρτυρία για τον βιωμένο κόσμο της γενιάς της «ευφορίας» που μεγάλωσε στα χρόνια της κοινωνικής και οικονομικής ανεμελιάς, πριν η πολυποίκιλη χρεωκοπία της χώρας ενσκήψει και την προσγειώσει απότομα σε μια γκρίζα και σκληρή πραγματικότητα. Έτσι, η θεματική της βίαιης ενηλικίωσης σε ατομικό επίπεδο συνομιλεί με το πρόβλημα της ενηλικίωσης ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας, χαρίζοντας στην κατά τα λοιπά παιχνιδιάρικη αφήγηση το απαραίτητο βάθος πεδίου.

Ο ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΤΣΟΥΛΑΡΗΣ είναι συγγραφέας. 

 

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης: Θετικός απολογισμός, μια αναμενόμενη ακύρωση και μερικά χρήσιμα συμπεράσματα

21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης: Θετικός απολογισμός, μια αναμενόμενη ακύρωση και μερικά χρήσιμα συμπεράσματα

Ολοκληρώθηκε χθες με μεγάλη επιτυχία η 21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης (ΔΕΒΘ), η πρώτη που διοργάνωσε ο νεοσύστατος Φορέας για το βιβλίο (ΕΛΙΒΙΠ): Καλή οργάνωση, πολύς κόσμος, πολύπλευρες και ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις, καθώς και η ακύρωση μιας εκδήλωσης που θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί.

Γράφει ο ...

Για τις «Ξεχασμένες λέξεις» του Αλέξη Πανσέληνου – Αδύνατος νόστος και θαμμένα μυστικά

Για τις «Ξεχασμένες λέξεις» του Αλέξη Πανσέληνου – Αδύνατος νόστος και θαμμένα μυστικά

Για το μυθιστόρημα του Αλέξη Πανσέληνου «Ξεχασμένες λέξεις», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Για την αδυνατότητα της επιστροφής στην πατρίδα, «μια ιστορία κατεδάφισης ενός εκπατρισμένου Έλληνα στη σύγχρονη Γερμανία».

Γράφει ο Κ.Β. Κατσουλάρης

...
Τι είναι Ποίηση; «Ανάπτυξι στίλβοντος ποδηλάτου», «ενθύμια φρίκης» ή «αντικλείδια» – 15 ποιητές ιχνηλατούν μια απάντηση

Τι είναι Ποίηση; «Ανάπτυξι στίλβοντος ποδηλάτου», «ενθύμια φρίκης» ή «αντικλείδια» – 15 ποιητές ιχνηλατούν μια απάντηση

Τι είναι η ποίηση; Το ερώτημα είναι αδύνατον να απαντηθεί με πληρότητα, μια και η ίδια η φύση της ποίησης διαφεύγει κάθε ορισμού, κάθε περιορισμού, κάθε κλειστής ταυτότητας. Ίσως εξίσου προκλητικό θα ήταν να ρωτήσει κανείς, «τι κάνει η ποίηση;», ερώτημα που επίσης επιδέχεται πολλές και ποικίλες απαντήσεις. Κεντρική ...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

«Οι ξαδέλφες» της Αουρόρα Βεντουρίνι (κριτική) – Ιστορία μιας μοναδικής κι αλλόκοτης οικογένειας

«Οι ξαδέλφες» της Αουρόρα Βεντουρίνι (κριτική) – Ιστορία μιας μοναδικής κι αλλόκοτης οικογένειας

Για το βιβλίο της Αουρόρα Βεντουρίνι (Aurora Ventoyrini) «Οι ξαδέλφες» (μτφρ. Μαρία Αθανασιάδου, Θεώνη Κάμπρα, Αλίκη Μανωλά, Ιφιγένεια Ντούμη, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, εκδ. Carnivora). Στην κεντρική εικόνα, στιγμιότυπο από την ταινία του Αλεχάντρο Γιοντορόφσκι «Santa Sangre» (1989).

...
Φραγκίσκος: Ο Πάπας της «Εκκλησίας του λαού του Θεού»

Φραγκίσκος: Ο Πάπας της «Εκκλησίας του λαού του Θεού»

Για την αυτοβιογραφία του Πάπα Φραγκίσκου με τίτλο «Ελπίδα, η αυτοβιογραφία» που κυκλοφορεί σε μετάφραση Άννας Παπασταύρου από τις εκδόσεις Gutenberg. 

Γράφει ο Γιώργος Σιακαντάρης

Είμαι πάντοτε επιφυλακτικός απέναντι στις αυτοβιογραφίες, αν και έ...

«Δεν έχω ανάσα» του Λουίζ Σβαρτς (κριτική) – Αντιμέτωπος με το θεριό της κατάθλιψης

«Δεν έχω ανάσα» του Λουίζ Σβαρτς (κριτική) – Αντιμέτωπος με το θεριό της κατάθλιψης

Για το αυτοβιογραφικό βιβλίο του Λουίζ Σβαρτς (Luiz Schwarcz) «Δεν έχω ανάσα» (μτφρ. Μαρία Παπαδήμα, εκδ. Ίκαρος).

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος

Ο Λουίζ Σβαρτζ είναι ένας από τους σημαντικότερους εκδότες της Βρ...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Βρίσκεις πάντα αυτό που δεν ψάχνεις» της Λένας Κορομηλά (προδημοσίευση)

«Βρίσκεις πάντα αυτό που δεν ψάχνεις» της Λένας Κορομηλά (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη συλλογή διηγημάτων της Λένας Κορομηλά «Βρίσκεις πάντα αυτό που δεν ψάχνεις», η οποία θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Ιωλκός.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Στο τρένο; είπες.

...
«Η σιωπή του κελιού» του Μεχμέτ Ατές (προδημοσίευση)

«Η σιωπή του κελιού» του Μεχμέτ Ατές (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το αυτοβιογραφικό βιβλίο του Μεχμέτ Ατές «Η σιωπή του κελιού», το οποίο θα κυκλοφορήσει το επόμενο διάστημα από τις εκδόσεις Επίμετρο.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Πάντα έλεγαν: «Συνήθως έρχονται γύρω στις έξι, έξι κα...

«Δεν θα τελειώσει έτσι» των Νίκι Φρεντς (προδημοσίευση)

«Δεν θα τελειώσει έτσι» των Νίκι Φρεντς (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα των Νίκι Φρεντς [Nicci French] «Δεν θα τελειώσει έτσι» (μτφρ. Κίκα Κραμβουσάνου), το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 21 Μαΐου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Η Κίρα άκουγε αν...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Μικρός οδηγός στο ελληνικό διήγημα 1974-2024: 50 αντιπροσωπευτικά διηγήματα όλων των κατηγοριών

Μικρός οδηγός στο ελληνικό διήγημα 1974-2024: 50 αντιπροσωπευτικά διηγήματα όλων των κατηγοριών

Μια ανασκόπηση της ελληνικής διηγηματογραφίας των τελευταίων πενήντα ετών σε 50 αντιπροσωπευτικά κείμενα. Σε πόσες κατηγορίες μπορούν να ταξινομηθούν τα διηγήματα (της μνήμης, πολιτικά, ερωτικά, αστυνομικά κ.ά.) και ποιοι οι σημαντικοί εκπρόσωποι της κάθε μιας; Στην κεντρική εικόνα, ο Ηλίας Χ. Παπαδημητρακόπουλος (1...

Τι διαβάζουμε τώρα; Δέκα πρόσφατα βιβλία γόνιμου στοχασμού

Τι διαβάζουμε τώρα; Δέκα πρόσφατα βιβλία γόνιμου στοχασμού

Η εξέλιξη της τεχνολογίας, η δίκη του Γαλιλαίου, η αποδοχή του θανάτου, αλλά και οι προκαταλήψεις μας για τους τσιγγάνους. Δέκα βιβλία που θα μας γεννήσουν πολλά ερωτήματα και θα μας δώσουν απαντήσεις.

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος

...
Τι διαβάζουμε τώρα; 10 φεμινιστικά βιβλία ξένης πεζογραφίας

Τι διαβάζουμε τώρα; 10 φεμινιστικά βιβλία ξένης πεζογραφίας

Δέκα πρόσφατα βιβλία πεζογραφίας από όλον τον κόσμο, γραμμένα από γυναίκες, με πρωταγωνίστριες θηλυκότητες, που απευθύνονται σε όλους. Ιστορίες για τις ηχηρές ή σιωπηρές επαναστάσεις των γυναικών εντός και εκτός των έμφυλων ρόλων τους, τις εκφάνσεις της αυτενέργειας και χειραφέτησής τους. Μυθιστορήματα και διηγήματα...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

12 Δεκεμβρίου 2024 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα 100 καλύτερα λογοτεχνικά βιβλία του 2024

Mυθιστορήματα, νουβέλες, διηγήματα: Εκατό καλά λογοτεχνικά βιβλία που κυκλοφόρησαν το 2024 από τα πολλά περισσότερα που έπεσαν στα χέρια μας, με τη μεταφρασμένη πεζογρα

ΦΑΚΕΛΟΙ