Για τον ποιητή με τα απειράριθμα προσωπεία. Με αφορμή το βιβλίο «Αρχίλοχος, ο ποιητής του δόρατος και της αιχμής» (εκδ. Νίκας).
Γράφει η Ευσταθία Δήμου
Με το όνομά του να φτάνει, σαν ηχώ, από τα βάθη των αιώνων, ο Αρχίλοχος, γνωστός περισσότερο ως ο πρώτος προσωπικός ποιητής, έχει κατοχυρώσει τη θέση του στην αφετηρία της ποίησης όπως τη γνωρίζουμε, τη γράφουμε και τη διαβάζουμε σήμερα.
Η μορφή του, σχεδόν μυθική, συνυφαίνει στο εσωτερικό της τον άνθρωπο και τον καλλιτέχνη ή, πιο σωστά, τον άνθρωπο που ανακάλυψε και έφερε στο φως την καλλιτεχνική του ουσία και τον λογοτέχνη που έθεσε στο κέντρο και τον πυρήνα της δημιουργίας του την ανθρώπινη ύπαρξη, το «εγώ» του.
Στο ύψος της καθημερινότητας
Υπήρξε ο πρώτος που «κατέβασε» την ποίηση από τα ομηρικά ύψη στο επίπεδο της καθημερινότητας και ο μόνος που κατάλαβε τόσο καλά τη νέα συνθήκη της αρχαϊκής εποχής, το νέο άτομο που αυτή προετοίμασε και έφερε στο φως.
Η ανθρώπινη επιθυμία και ανάγκη, οι ενστικτώδεις αντιδράσεις, η παραδοχή των παθών και των αδυναμιών αλλά και οι πιο τρυφερές όψεις της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης γίνονται, με τον Αρχίλοχο, η πρώτη ύλη της δημιουργίας.
Η ανθρώπινη επιθυμία και ανάγκη, οι ενστικτώδεις αντιδράσεις, η παραδοχή των παθών και των αδυναμιών αλλά και οι πιο τρυφερές όψεις της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης γίνονται, με τον Αρχίλοχο, η πρώτη ύλη της δημιουργίας για να παραμείνουν, ως τέτοια, μέχρι σήμερα, περνώντας μέσα από τις εποχές και τους καλλιτέχνες που, χωρίς να το ξέρουν ή να το αντιλαμβάνονται, παρέλαβαν αυτό το «δώρο» -τη δύναμη και τη δυνατότητα της προσωπικής ποιητικής έκφρασης– και το εκμεταλλεύτηκαν ταιριάζοντάς του ο καθένας στη δική του περίπτωση, στη δική του ποιητική ιδιοσυγκρασία.
Οι συνθέσεις του, έτσι όπως έφτασαν ως εμάς, άλλοτε αποσπασματικές και άλλοτε περισσότερο ολοκληρωμένες, ικανοποιούν το βασικό αίτημα της αισθητικής απόλαυσης καθώς προκρίνουν τη συνύπαρξη των τριών βασικότερων προϋποθέσεών της –της απλότητας, της αλήθειας και της ομορφιάς. Έτσι, πέρα από αναγνώσματα, τα ποιήματα του Αρχίλοχου συνιστούν και «οδηγούς» για την ποιητική τέχνη και τεχνική, σημεία αναφοράς για όλους αυτούς που αναζητούν τον τρόπο να κατακτήσουν τη δική τους ποιητική φωνή που θα είναι, ταυτόχρονα, και η φωνή των άλλων ανθρώπων.
Η Ευσταθία Δήμου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Κλασική και Νεοελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή με θέμα τις θεατρικές διασκευές πεζογραφημάτων. Εργάζεται ως φιλόλογος στη Δημόσια Μέση Εκπαίδευση. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές Στη Σπορά των αστεριών (Νέος Αστρολάβος/Ευθύνη, 2011), Σονέτα (Gutenberg, 2016) και Απώλεια Λήθης (Οι Εκδόσεις των Φίλων, 2019), καθώς και τη συλλογή διηγημάτων Κλέφτες + Αστυνόμοι (Γκοβόστη, 2020). Άρθρα, διηγήματα και ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά. Το 2011 ήταν υποψήφια για το βραβείο καλύτερου νέου ποιητή στο 32ο Πανελλήνιο Συμπόσιο Ποίησης. Από το 2021 είναι σύμβουλος έκδοσης του περιοδικού Καρυοθραύστις και υπεύθυνη ύλης στο περιοδικό Σταφυλή. |
Γιατί αυτό που κατόρθωσε ο Αρχίλοχος ήταν ακριβώς η δημιουργία ενός σχήματος, μέσα στο οποίο μπορεί κάθε δημιουργός να διοχετεύσει το δικό του περιεχόμενο, και μιας παράδοσης, μέσα στην οποία μπορεί κάθε δημιούργημα να αποκτήσει την ιδιοπροσωπία, την ταυτότητά του. Είναι, άλλωστε, ιδιαίτερα χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ο Αρχίλοχος, παρά τη γενική αίσθηση και εντύπωση που υπάρχει, ουδόλως διαφοροποιήθηκε από την παράδοση της ιαμβογραφίας στην οποία εντάσσεται και την οποία εκπροσωπεί.
Ίσα ίσα που την υπηρέτησε πιστά, την επεξέτεινε και την οδήγησε στην ακμή και το ύψιστο σημείο της. Δεν διαρρηγνύει τους δεσμούς του ακόμα και με τον Όμηρο, τον οποίο φαίνεται ότι ανατρέπει, αλλά εντοπίζει σε αυτόν τους θύλακες εκείνους που θα αποτελέσουν τους δικούς του θεματικούς και ποιητικούς πυρήνες.
Ο Αρχίλοχος δεν είναι μόνο ο ρίψασπις πολεμιστής που γνωρίζει η παγκόσμια λογοτεχνική κοινότητα. Είναι και ο στρατιώτης που έχει λάβει από τις Μούσες το χάρισμα της ποίησης.
Ο άνθρωπος που απολαμβάνει τις μικρές χαρές της ζωής, κυρίως το κρασί, ο προδομένος φίλος που ζητά να πάρει εκδίκηση, ο ερωτευμένος άνδρας, ο φιλόσοφος της καθημερινότητας που αρέσκεται να δίνει συμβουλές, ο παρατηρητής της κίνησης της ζωής και των ανθρώπων, ο υβριστής, ο επιθετικός, ο χλευαστής, ο είρων, και τόσα άλλα. Θα έλεγε κανείς ότι καθένα από τα αποσπάσματα της ποίησής του προέρχεται και εκβάλλει σε έναν διαφορετικό δημιουργό.
Ένας ποιητής με απειράριθμα προσωπεία, όσα τα πρόσωπα των ανθρώπων που αποτελούσαν τον περίγυρό του. Τα δικά μας πρόσωπα.
* Η ΕΥΣΤΑΘΙΑ ΔΗΜΟΥ είναι ποιήτρια και φιλόλογος.