Του Λεωνίδα Καλούση
Σε ποιον «ανήκει» το μουσικό σήμα της Αθλητικής Κυριακής; Και με ποιο, άραγε, δικαίωμα παραχωρείται για την προβολή προϊόντων μια εκπομπή-θρύλος της δημόσιας τηλεόρασης; Πού τελειώνει η αγορά και πού αρχίζει ο κοινός χώρος ή, ακόμη βαθύτερα, η συλλογική μας μνήμη;Αυτές οι σκέψεις, σχεδόν ανακλαστικά, διεγείρονται μέσα μου κάθε φορά που φτάνει στ’ αυτιά μου η ραδιοφωνική διαφήμιση που χρησιμοποιεί την εισαγωγή της αγαπημένης αθλητικής εκπομπής «επενδύοντάς την» με σαχλά στιχάκια.
Δεν είναι η πρώτη φορά που διαφημιστές χρησιμοποιούν γνωστές μελωδίες για να προβάλουν προϊόντα. Έχω ωστόσο την αίσθηση ότι η χωρίς όρια παράδοσή μας, ψυχή τε και σώματι, στην καταναλωτική κουλτούρα ολοκληρώνεται, ακόμη κι εν μέσω «κρίσης», με τόσο ενθουσιασμό που δεν ξέρω αν μαρτυρά αναισθησία ή ανοησία.
