
του Σάκη Σερέφα
Τα προκαταρκτικά
Εκκλησάκια στην άκρη των δρόμων. Τσίγκινα, πέτρινα, τούβλινα, τσιμεντένια, μικρά, μεγάλα, περιποιημένα, μισογκρεμισμένα, με αναμμένο το καντήλι τους, με σβηστό το καντήλι τους, στολισμένα με φρέσκα λουλούδια, με ξεραμένα λουλούδια, μνημοδόχα εκκλησάκια που σηματοδοτούν το σημείο ενός θανατηφόρου τροχαίου ατυχήματος.
Και τώρα, δράση 90′′
«Ο Σαμσάρ, 8 ετών, γυρνούσε χαρούμενος στο σπίτι για να πει στη μητέρα του ότι έβαλε τρία γκολ στο ποδόσφαιρο. Ένας οδηγός παραβίασε τον σηματοδότη, στη διασταύρωση 24 Δρόμοι και Πρώτη Λεωφόρος στο Μανχάταν, κι έπεσε πάνω στο ποδήλατο του Σαμσάρ συνθλίβοντάς τον».
«Ο Άντζελ είχε μόλις σχολάσει από το εστιατόριο όπου εργαζόταν. Ένας μεθυσμένος οδηγός έπεσε πάνω στο ποδήλατό του. Στο σπίτι τον περίμενε για να δειπνήσουν η Νάνσι, στην οποία είχε κάνει πρόταση γάμου πριν από τρεις μέρες».
«Ο Τζέιμς γυρνούσε από τον μπαρμπέρη όπου μόλις είχε κουρευτεί, γιατί την επόμενη ημέρα θα πήγαινε στην πρώτη λυκείου. Ένα φορτηγό από την αντίθετη κατεύθυνση έπεσε πάνω στο ποδήλατό του σκοτώνοντάς τον».
«Ο Ντέιβιντ σκοτώθηκε όταν ο συνοδηγός του προπορευόμενου φορτηγού άνοιξε απότομα την πόρτα. Ο Ντέιβιντ εκτινάχτηκε από το ποδήλατό του στη διπλανή λωρίδα του δρόμου, όπου τον σύνθλιψε ένα άλλο διερχόμενο φορτηγό. Την επόμενη ημέρα επρόκειτο να παρουσιαστεί για πρώτη φορά στη νέα του δουλειά ως επιμελητής κειμένων σε έναν εκδοτικό οίκο».
Πρόκειται για αποσπάσματα από τον ιστότοπο www.ghostbike.org. Το «έθιμο» ξεκίνησε από την Αμερική πριν από λίγα χρόνια και σήμερα έχει εξαπλωθεί σε αρκετές χώρες του κόσμου. Μια ομάδα ανθρώπων –άγνωστοι ή φίλοι του θύματος– εγκαθιστούν ένα ποδήλατο βαμμένο με λευκή μπογιά στον χώρο όπου κάποιος σκοτώθηκε με το ποδήλατό του. Το αλυσοδένουν από μια κολόνα, στην οποία αναρτούν και μια μικρή αναμνηστική πινακίδα. Η Νέα Υόρκη έχει ήδη δεκάδες τέτοια ποδήλατα του θανάτου. Στην ιστοσελίδα υπάρχουν πολλές φωτογραφίες με αυτά. Ποδήλατα στολισμένα με λουλούδια, με αναμμένα κεριά γύρω τους, φωτογραφημένα νυχτιάτικα σε έρημους χιονισμένους δρόμους, σε απόμερες γειτονιές ή στους κεντρικούς δρόμους της Νέας Υόρκης.
Τέλος χρόνου.
Αμέσως μετά
«Ο δεκαετής Λεονάρδος / Τρέχοντας με ποδήλατο / Έπεσε κι έγδαρε το γόνυ. / Απέθανε σε φρικτούς πόνους / Α, η ασθένεια καλείται τέτανος / Οκτώ σειρές στην Εθνική Εγκυκλοπαίδεια. / Ο μικρός Λεονάρδος πρέπει να είχε πολλή μοναξιά / Αν κρίνει κανείς πως φίλοι του / Ήσαν ο πεθαμένος του παππούς / Τον οποίον εγνώριζε από αφηγήσεις / Κι εκείνο το κοκκινόχρωμο ποδήλατο. / Απ’ τους τρεις μένει μόνο το ποδήλατο / Κλεισμένο σε σκοτεινή αποθήκη / Ανάμεσα σε φωτογραφίες παλαιστών / Και σκουριασμένα είδη ψαρικής». (Τάσος Δενέγρης, «Το παράδειγμα του Λεονάρδου»). Στη μνήμη του.