
Ο Τάσος Πετρίτσης μας συστήθηκε πρόσφατα με τη συλλογή διηγημάτων «Οδός Απωλείας 10», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν, «ένα βιβλίο με δώδεκα διηγήματα που [...] φιλοδοξούν να κρατούν ανοιχτή την πόρτα στο ταξίδι».
Επιμέλεια: Λεωνίδας Καλούσης
Με ποια λόγια θα συστήνατε το βιβλίο σας σε κάποιον που δεν γνωρίζει τίποτε για σας;
Σε μια εποχή τόσων ερεθισμάτων, με τη συμπυκνωμένη σύγχυση να φτάνει από παντού, θα προσπαθούσα τα λόγια που θα του/της έλεγα να είχαν τουλάχιστον το προσόν της απλότητας: είναι ένα βιβλίο με δώδεκα διηγήματα που προορίζεται να βρει μια θέση στην ίσως δύσκολη, αγωνιώδη και συχνά αποκαρδιωτική καθημερινότητά του/της. Πατούν στην αλήθεια, αφήνουν την υπέρβαση να τα πάρει από το χέρι, δεν ζουν ξεκομμένα από το ανθρώπινο αδιέξοδο, φιλοδοξώντας, όμως, πάντα να κρατούν ανοιχτή την πόρτα στο ταξίδι.
Τι απαντάτε σε όσους θα πουν: ακόμη ένας συγγραφέας; Τι το καινούργιο φέρνει;
Ένα ακόμη βιβλίο. Δηλώνω αναρμόδιος για περαιτέρω συμπεράσματα.
Πείτε μας δυο λόγια για το νεότευκτο «συγγραφικό σας εργαστήρι».
Η γραφή είναι επένδυση, προβληματισμός, συστηματική ενασχόληση. Μου αρέσει να το περιγράφω με την αίσθηση του να πλησιάζεις ένα μυστήριο. Οι λέξεις, η γλώσσα, είναι το πιο αχαρτογράφητο τοπίο, ειδικά από τη στιγμή που φιλοδοξεί να γίνει το μέσο ενός καλλιτεχνικού έργου. Πολύτιμη για εμένα μία φράση της Μαργαρίτας Καραπάνου: «Γράφω αφήνοντας ελεύθερο το ασυνείδητό μου και συγχρόνως ελέγχοντάς το.» Άθλος! Και πόσο απαραίτητο.
Έχουν επηρεάσει άλλες τέχνες –κινηματογράφος, εικαστικά, κόμικς, μουσική κ.ά.– τη συγγραφική σας δουλειά; Αν ναι, με ποιους τρόπους;
Σε ασύλληπτο βαθμό. Εικόνες, στίχοι, χρώματα, μελωδίες, προαιώνια θέματα. Με την πιο σαρωτική δύναμη από όλες: τον συνειρμό. Ας υποκλιθούμε για ακόμα μια φορά στο ασυνείδητο.
Ο δρόμος προς την έκδοση για τους νέους συγγραφείς συνήθως δεν είναι σπαρμένος με ροδοπέταλα. Ποια είναι η δική σας ιστορία;
Η είσοδος στον χώρο του βιβλίου έγινε με την ιδιότητα του μεταφραστή – που φιλοδοξώ να διατηρηθεί στο ακέραιο. Από την ανάγκη για τη γραφή ξεκίνησαν όλα. Από κει και πέρα κινείσαι βάσει της εμπειρίας σου, δεν φοβάσαι να εκθέσεις τη δουλειά σου, δέχεσαι τα απανωτά ηλεκτροσόκ από τον ρεαλισμό της εκδοτικής αγοράς και επιλέγεις ανάμεσα στις ευκαιρίες που θα σου παρουσιαστούν. Οι εποχές είναι δύσκολες και για αυτό ακριβώς οφείλουμε στον εαυτό μας και τη δουλειά μας εκατονταπλάσια πίστη.