
Μια κουβέντα γνωριμίας με τον Μάρκο Απέργη ο οποίος με το πρώτο του αστυνομικό μυθιστόρημα «Το σημάδι του δράκου» (εκδ. Αγγελάκη) «παντρεύει» την αστυνομική του ιστορία με στοιχεία γκόθικ, μυστηρίου και θρίλερ.
Επιμέλεια: Λεωνίδας Καλούσης
Με ποια λόγια θα συστήνατε το βιβλίο σας σε κάποιον που δε γνωρίζει τίποτα για σας;
Το βιβλίο Το σημάδι του δράκου (εκδ. Αγγελάκη) είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, εμπνευσμένο από κλασικούς του είδους όπως ο Arthur Conan Doyle και η Agatha Christie, αλλά και νεότερους συγγραφείς, όπως ο Anthony Horowitz και η Sophie Hanna. Κύριος σκοπός του βιβλίου είναι η κατασκευή μιας αστυνομικής πλοκής, η οποία είναι το κεντρικό σημείο της διήγησης, ενώ όλα τα υπόλοιπα περιγραφικά στοιχεία αποσκοπούν στη στήριξη αυτού του κεντρικού μυστηρίου. Αυτό σημαίνει ότι οι αμιγώς αστυνομικές αναφορές σε στοιχεία, καταθέσεις, γεγονότα γύρω από αυτό το μυστήριο, έχουν τον βασικό ρόλο στην ιστορία.
Υποστηρικτικό ρόλο έχει και η ψυχογράφηση του κεντρικού ήρωα-ντετέκτιβ, από τη στιγμή μάλιστα που είναι η πρώτη επαφή του αναγνώστη με αυτόν τον ήρωα. Τέλος, όλο το μυθιστόρημα διαπνέεται από αίσθηση μυθοπλασίας, όχι μόνο διότι κάποια από τα στοιχεία του, όπως το νησί στο οποίο εξελίσσεται η ιστορία, είναι φανταστικό, μα και επειδή σε μεγάλο μέρος του κειμένου, ο μύθος και η πραγματικότητα βρίσκονται σε διαρκή «χορό», εννοώντας ότι είναι δύσκολο να διακρίνει κάποιος ξεχωριστά το καθένα από τα δύο αυτά στοιχεία. Το εννιαίο μύθου και πραγματικότητας αποτυπώνεται και στον τίτλο του βιβλίου, με την αναφορά σε ένα μυθικό πλάσμα, τον δράκο.
Τι απαντάτε σε όσους θα πουν: ακόμη ένας συγγραφέας; Τι το καινούργιο φέρνει;
Δεδομένου του ολοένα και αυξανόμενου αριθμού συγγραφέων σήμερα, είναι πραγματικά δύσκολο να υποστηρίξω ότι φέρνω κάτι νέο στον χώρο του αστυνομικού μυθιστορήματος. Εντούτοις, αν έπρεπε να δώσω μια πιθανώς ρεαλιστική απάντηση, θα έλεγα ότι το βιβλίο Το σημάδι του δράκου, αποτελεί μέρος μιας προσπάθειας κάποιων συγγραφέων να δώσουν το βάρος της πλοκής σε ένα κεντρικό μυστήριο και ένα αστυνομικό παζλ, αντί για τη δράση ή το βαθύτερο ψυχογράφημα χαρακτήρων, χαρακτηριστικά που κάποιοι άλλοι συγγραφείς τονίζουν με ιδιαίτερη επιτυχία. Θα μπορούσα να προσθέσω σε αυτό την εναλλαγή μύθου και πραγματικότητας που διαποτίζει ένα μεγάλο μέρος του κειμένου.
Το σημάδι του δράκου, αποτελεί μέρος μιας προσπάθειας κάποιων συγγραφέων να δώσουν το βάρος της πλοκής σε ένα κεντρικό μυστήριο και ένα αστυνομικό παζλ, αντί για τη δράση ή το βαθύτερο ψυχογράφημα χαρακτήρων, χαρακτηριστικά που κάποιοι άλλοι συγγραφείς τονίζουν με ιδιαίτερη επιτυχία.
Πείτε μας δυο λόγια για το νεότευκτο «συγγραφικό σας εργαστήρι».
Επειδή η αλήθεια είναι ότι δεν είχα την τύχη να παρακολουθήσω κάποιο μάθημα ή σεμινάριο δημιουργικής γραφής, ξεκίνησα να γράφω μόνος μου, με τη βοήθεια φυσικά βιβλίων που είχα διαβάσει, από τα οποία πήρα παραδείγματα και πρότυπα συγγραφής. Ξεκίνησα το βιβλίο, που αποτελεί τη μέχρι τώρα μοναδική συγγραφική δημιουργία μου, χρόνια πριν και το συνέχισα πρόσφατα. Ξεκίνησα με την έμπνευση ενός ολοκληρωμένου σεναρίου και στη συνέχεια προχώρησα στη διατύπωση των διάφορων σκηνών, μέσω των οποίων εκτυλίσεται η πλοκή. Η αλήθεια είναι ότι από μικρό παιδί μου άρεσε η σύνθεση αστυνομικής πλοκής, αλλά ποτέ μέχρι τώρα δεν είχα αποφασίσει να προχωρήσω στην έκδοση βιβλίου. Ευτυχώς, για μένα το γεγονός αυτό συνέβη τελικά με τη στήριξη των φίλων, συγγενών και φυσικά του εκδοτικού οίκου που επιμελήθηκε την έκδοση.
Έχουν επηρεάσει άλλες τέχνες –κινηματογράφος, εικαστικά, κόμικς, μουσική κ.ά.– τη συγγραφική σας δουλειά; Αν ναι, με ποιους τρόπους;
Κυρίως έχω επηρεαστεί από τηλεοπτικές αστυνομικές σειρές και ταινίες, ειδικά από τη γνωστή σειρά της τηλεοπτικής μεταφοράς του Poirot της Agatha Christie, οι οποίες αποτελούν για μένα πηγή αστείρευτης έμπνευσης.
Ο δρόμος προς την έκδοση για τους νέους συγγραφείς συνήθως δεν είναι σπαρμένος με ροδοπέταλα. Ποια είναι η δική σας ιστορία;
Διαβάζω αστυνομικά βιβλία από μικρό παιδί και κάποια στιγμή θέλησα πολύ να αρχίσω να γράφω τα δικά μου βιβλία. Ειλικρινά, δεν μπορώ να πω ότι υπήρξαν σοβαρές δυσκολίες στη διαδικασία παραγωγής του πρώτου μου βιβλίου. Από τη στιγμή που είχα ένα σενάριο «στο ράφι» εδώ και χρόνια απλά έβαλα στη σειρά τις ιδέες μου και όπως ήδη ανέφερα ο εκδοτικός οίκος που επιμελήθηκε το έργο μου, στήριξε αμέσως την προσπάθειά μου.
* Ο ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΑΛΟΥΣΗΣ είναι δημοσιογράφος.