
Η ενδοοικογενειακή βία και μια σειρά από ένοχα, κρυμμένα μυστικά απασχολούν την Μαίρη Καλανδαρίδου στο πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Αναίμακτα» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.
Επιμέλεια: Λεωνίδας Καλούσης
Με ποια λόγια θα συστήνατε το βιβλίο σας σε κάποιον που δεν γνωρίζει τίποτε για σας;
Πιο δύσκολο νομίζω θα ήταν να το συστήσω σε κάποιον που με γνωρίζει αρκετά καλά. Όπως και να έχει, θα του έλεγα ότι είναι ένα βιβλίο για τις ανθρώπινες σχέσεις, είτε αυτές είναι ερωτικές είτε φιλικές είτε οικογενειακές και τις ανατροπές που συμβαίνουν, και κάνουν τους ήρωες να πάρουν αυτή τη μια και σημαντική απόφαση για τη ζωή τους.
Τι απαντάτε σε όσους θα πουν: ακόμη ένας συγγραφέας. Τι το καινούριο φέρνει;
Θα τους έλεγα ευχαριστώ για τον χαρακτηρισμό συγγραφέας. Αυτό που πιστεύω είναι ότι ο κόσμος που διαβάζει, πάντα ψάχνει για κάτι νέο, μια φρέσκια ματιά. Το αν θα τους κρατήσεις, είναι το στοίχημα του επόμενου βιβλίου σου.
[τα μαθήματα δημιουργικής γραφής] με βοήθησαν ουσιαστικά να βρω τον τρόπο γραφής μου, το συγγραφικό μου ύφος, να σκοτώσω τα darlings μου, (...)
Πείτε μας δυο λόγια για το νεότευκτο «συγγραφικό σας εργαστήρι».
Τα τελευταία χρόνια παρακολουθώ μαθήματα δημιουργικής γραφής, τα οποία με βοήθησαν ουσιαστικά να βρω τον τρόπο γραφής μου, το συγγραφικό μου ύφος, να σκοτώσω τα darlings μου, τις ευκολίες μου δηλαδή και να μάθω να αφαιρώ το περιττό. Επίσης εκεί γνώρισα πολύ ενδιαφέροντες ανθρώπους που μου έμαθαν πολλά από τα δικά τους κείμενα αλλά και από τις παρατηρήσεις που μου έκαναν.
Έχουν επηρεάσει άλλες τέχνες -κινηματογράφος,εικαστικά,κόμικς,μουσική κ.α.- τη συγγραφική σας δουλειά; Αν ναι, με ποιους τρόπους.
Ασχολήθηκα με το θέατρο, από τα φοιτητικά μου χρόνια στη Θεσσαλονίκη και στη συνέχεια εδώ στην Αθήνα, σε διάφορες ομάδες και σε σεμινάρια. Και στο θέατρο και στη συγγραφή, είναι κοινή η ανάγκη να επικοινωνήσεις με τους άλλους. Καταθέτεις μέρος του εαυτού σου, ουσιαστικά, ξεγυμνώνεσαι. Το θέατρο με έφερε σε επαφή και μελέτη με πολύ σπουδαία θεατρικά κείμενα. Οπότε ναι, σίγουρα επηρέασε τη συγγραφική μου πορεία.
Ο δρόμος προς την έκδοση για τους νέους συγγραφείς συνήθως δεν είναι σπαρμένος με ροδοπέταλα. Ποια είναι η δική σας ιστορία;
Στάθηκα παρά πολύ τυχερή, γιατί ο πρώτος εκδοτικός οίκος που πήγα και έδωσα τα κείμενα μου, με έκανε να αισθανθώ μεγάλη ασφάλεια και οικειότητα. Στο Βακχικόν εξάλλου, είχαν εκδοθεί και οι τέσσερις ομαδικές συλλογές διηγημάτων που συμμετείχα. Οπότε γνώριζαν το τρόπο γραφής μου και ανέλαβαν το ρίσκο ενός νέου συγγραφέα.