Πέντε λεπτά με έναν συγγραφέα. Σήμερα, ο Ανδρέας Νικολακόπουλος, με αφορμή τη συλλογή διηγημάτων του «Αποδοχή κληρονομιάς» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος.
Επιμέλεια: Book Press
Πώς ξεκινήσατε να γράφετε το βιβλίο σας; Θυμάστε το αρχικό ερέθισμα;
Ξεκίνησα να γράφω όταν επέστρεψα στην Ελλάδα και είδα τις περιοχές που μεγάλωσα και τις χιλιοειδωμένες οικογενειακές φωτογραφίες με αλλιώτικο μάτι. Το αρχικό ερέθισμα ήρθε από όταν ξεκίνησα να συμπληρώνω το οικογενειακό μου δέντρο και από εκεί μέσα ξεπήδησαν δυνατές και σχεδόν ξεχασμένες ιστορίες.
Ποια είναι η αναλογία βιώματος και μυθοπλασίας στο βιβλίο σας; Προς τα πού θα λέγατε ότι «γέρνει η πλάστιγγα»;
Δεν υπάρχει συγκεκριμένο ποσοστό επί τοις εκατό. Υπάρχουν διηγήματα που είναι 90% αληθινά και διανθισμένα 10% με μύθο και υπάρχει και το αντίστροφο. Η πλάστιγγα γέρνει στο βίωμα μιας και όταν ο μύθος μπαίνει στο χαρτί και οι τοποθεσίες δράσης αποκτούν υπόβαθρο τότε μεμιάς και οριστικά πια γίνονται αλήθεια.
Πόσο νωρίς ή πόσο αργά γνωρίζατε το τέλος της κάθε ιστορίας σας;
Τις πιο πολλές φορές γνωρίζω το τέλος του διηγήματος και το χτίζω αντίστροφα. Υπάρχει όμως κι ένα μεγάλο μέρος διηγημάτων που αποφασίζουν το τέλος μόνα τους πρόταση με τη πρόταση ή με τον καιρό.
Κάποιοι λένε, «ένα μεγάλο βιβλίο, χρειάζεται ένα μεγάλο θέμα». Το πιστεύετε;
Πιστεύω πως το «μεγάλο θέμα» δεν χρειάζεται να είναι ένα ιστορικό γεγονός. Ένα σπασμένο ποτήρι με καφέ τη λάθος στιγμή ή ένα παράξενο ξύπνημα το πρωί μπορεί να εξελιχθεί σε τεράστιο θέμα και ο Κάρβερ μαζί με τον Κάφκα το απέδειξαν με συγκλονιστικό τρόπο. Νομίζω πως ένα μεγάλο βιβλίο χρειάζεται μύθο, συγκίνηση, αιφνιδιασμό και υπαινιγμό.
Ποιο θα λέγατε ότι είναι το βασικό θέμα στο δικό σας βιβλίο;
Το βασικό θέμα είναι η στάση των χαρακτήρων μπροστά στο φινάλε τους. Η αλλοιωμένη συνειδησιακή κατάστασή τους και το απρόσμενο θάρρος ή ο τρόμος τους πριν από το τέλος.
Έχετε συγγραφέα-πρότυπο, κάποιον που να θεωρείτε δάσκαλό σας;
Έχω δεκάδες μα το γεγονός πως κάθομαι και γράφω το χρωστάω στον Όμηρο, στον Σελίν, στον Αντρέγιεφ, στον Τσάρλς Μπουκόφσκι, στον Κάφκα, στον Ίβο Άντριτς, στον Γουίλιαμ Σάρογιαν, στον Χιούγκο Πρατ, στον Ρόμπινσον Τζέφερς, στον Ανδρέα Εμπειρίκο και στον Μίνω Ευσταθιάδη, ο οποίος με έβαλε στον κόσμο των μυστικών της συγγραφής και μου έδωσε απλόχερα το εγχειρίδιο αποτύπωσης σκέψεων στο χαρτί.
Το βασικό θέμα [του βιβλίου] είναι η στάση των χαρακτήρων μπροστά στο φινάλε τους. Η αλλοιωμένη συνειδησιακή κατάστασή τους και το απρόσμενο θάρρος ή ο τρόμος τους πριν από το τέλος.
Πώς θα περιγράφατε τον ιδανικό αναγνώστη του βιβλίου σας;
Εγκεφαλικά προοδευτικό, ανοιχτό απέναντι στη μόλυνση και με δυνατό στομάχι.
Ποιο βιβλίο διαβάζετε αυτές τις μέρες;
Το Όλες οι φωτιές η φωτιά του Κορτάσαρ και τη Φανταστική νύχτα του Τσβάιχ..
Αποδοχή κληρονομιάς
Ανδρέας Νικολακόπουλος
Ίκαρος 2020
Σελ. 208, τιμή εκδότη €12.50