Ζητήσαμε από πεζογράφους, ποιητές, μεταφραστές και επιμελητές να μας στείλουν μια καλοκαιρινή φωτογραφία από το προσωπικό τους αρχείο και να την πλαισιώσουν με μια ανάμνηση. Σήμερα, η Κωνσταντία Σωτηρίου.
Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός
Εικονογράφηση: Πάρις Κούτσικος - parisko.com
ΦΥΤΡΩΝΟΥΝ ΜΑΜΑΔΕΣ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ;
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια μαμά που ήθελε να τη φυτέψουν στην άμμο, να τη χώσουν ολόκληρη για να βλαστήσει, να της αφήσουν έξω μονάχα τα πόδια και το κεφάλι να βλέπει, να δει αν θα μπορούσε να βγάλει ρίζες και να φυτρώσει εκεί για πάντα.
— Γιατί ήθελε να την φυτέψουν στην άμμο μαμά;
Ήθελε να γίνει θαλάσσια ανεμώνη, να γίνει κρινάκι της θάλασσας, να γίνει λουλούδι να βλέπει γαλάζια τα κύματα, να σας κοιτάζει να γελάτε για πάντα.
— Δεν φυτρώνουν οι μαμάδες στην άμμο μαμά!
Πώς δεν φυτρώνουν!
Οι μαμάδες φυτρώνουν στα πέρατα του κόσμου, της κουβαλά σαν σποράκι ο αέρας στις θάλασσες, τις χτυπούν στα χαλίκια τα κύματα και σκάζουν τα γόνατά τους στην άμμο, φτιάχνουν ξεχαρβαλωμένα κάστρα που τα σκάζει το πρώτο κύμα, σου κλέβουν λίγο από το παγωτό σοκολάτας όταν δεν βλέπεις, σε αφήνουν να διαλέξεις να βάψεις τα νύχια τους γαλάζια, κουβαλούν ένα βιβλίο ολόκληρο το καλοκαίρι που κανείς δεν τις αφήνει να διαβάσουν, φυτρώνουν σε μικρούς αμμολόφους και κοιτάζουν τριγύρω να δουν πού είσαι στη θάλασσα, παρόλο που ξέρουν πια πως κολυμπάς καλύτερα από εκείνες, τώρα πια κολυμπάς παντού καλύτερα από εκείνες, πάντα θα φυτρώνουν μαμάδες στην άμμο, πάντα θα υπάρχουν στην άμμο κρυμμένα τα πόδια μας.
— Θέλεις να φυτρώσεις στην άμμο μαμά;
Θέλω να φυτρώσω κάπου να μπορώ να σε βλέπω για πάντα, να διασχίζεις με καμάρι τα κύματα, να σε κοιτάζω και να τρέχω να σε σώζω, αν και πάντα θα κολυμπάς καλύτερα από μένα, να σε βλέπω από μακριά να μεγαλώνεις και να φυτρώνεις εσύ σε χώματα μεγάλα και γερά, και μια μέρα που θα είναι χειμώνας, μια μέρα που θα βρέχει και θα είναι όλα γκρίζα παντού και θα κρυώνεις, μια μέρα που θα λες ο κόσμος έχει σκοτεινιάσει, να ξετρυπώνεις σαν ηλιαχτίδα τα πόδια μου από την άμμο και να γελάς και να σκάζουμε μαζί όλοι από αγάπη. Να γιατί φυτρώνουν οι μαμάδες στην άμμο! Για να θυμάσαι αυτή τη μέρα για πάντα, για να βρίσκεις τον ήλιο παντού και να μην κρυώνεις.