Προδημοσίευση αποσπασμάτων από τον συλλογικό τόμο θεματικών ιστορικών διηγημάτων 1900-1930 του Φιλολογικού Ομίλου Θεσσαλονίκης «Κάποτε στην Ελλάδα», που θα κυκλοφορήσει στις 10 Μαΐου από τις εκδόσεις Γράφημα.
Επιμέλεια: Book Press
Ρόζα Παυλιώτη
«Για μια στιγμή...»
Τόσα χρόνια μεσολάβησαν κι άλλες τόσες κυβερνήσεις ανήλθαν και κατήλθαν του κυβερνητικού σχήματος, μα η άφιξη του Βενιζέλου στην Ελλάδα και ο πρότερος πολιτικός του βίος μαρτυρούσαν την αγωνία με την οποία σύσσωμος ο ελληνικός λαός τον υποδέχτηκε στη Βουλή. Έχοντας περάσει πια δύο χρόνια από τον πανηγυρισμό της επανεκλογής τού Βενιζέλου και με τους Έλληνες να έχουν εναποθέσει πάνω του όλες τους τις ελπίδες, για την αναστήλωση του έθνους, τα πράγματα δεν ήταν αισιόδοξα. Η επάνοδός του στην εξουσία πολύ σύντομα άρχισε να κλονίζεται, αφού η οικονομική κρίση, για άλλη μια φορά, χτυπούσε την πόρτα πολλών νοικοκυριών, ενώ δεν έλειπαν οι συγκρούσεις και ο φανατισμός ανάμεσα στα δύο κύρια κόμματα.
Ένα κοσμικό γεγονός, όμως, θα έρθει να δώσει μια ευχάριστη νότα στην καθημερινότητα των ταλαιπωρημένων πολιτών, στρέφοντας το βλέμμα τους σε έναν διαγωνισμό. Έναν διαγωνισμό διαφορετικό από τους άλλους, που σκοπό είχε την ανάδειξη της ομορφότερης Ελληνίδας και που ήδη μετρούσε δύο χρόνια δημόσιας παρουσίας, έχοντας τις ρίζες του στα ευρωπαϊκά πρότυπα της Γαλλίας.
❈ ❈ ❈
Αφροδίτη Διαμαντοπούλου
«Ο τελευταίος περίπατος»
Οι κάτοικοι της Σελανίκ ξεχύθηκαν στους δρόμους, πολύχρωμο κιλίμι απλωμένο από τη Χρυσή ως την Κασανδρεωτική πύλη. Χαιρετούσαν ο ένας τον άλλον, βγάζοντας τα ημίψηλα καπέλα τους και οι κυρίες χαμογελούσαν κεφάτες στoν απογευματινό τους περίπατο, στη συνοικία των Εξοχών. Στις φτωχογειτονιές, μαζεύονταν άνδρες και γυναίκες στα σοκάκια· αγκαλιάζονταν και φιλιούνταν. Το μήνυμα εξαπλωνόταν σαν παλιρροϊκό κύμα «Είμαστε ελεύθεροι!» «Ζήτω η Ελλάδα!» κι όλοι, εργάτες και αστοί, άφηναν τις δουλειές τους κατά μέρος και έτρεχαν από το Ρεζί Βαρδάρ, το Κασμιγιέ, το Καραβάν Σαράι στο Διοικητήριο της πόλης να δουν τους Εύζωνες που θα ύψωναν την ελληνική σημαία. Περίμεναν υπομονετικά και στριμώχνονταν κάτω από τα ξύλινα σπίτια με τα υπερυψωμένα σαχνισιά, προκειμένου να ζήσουν τη στιγμή, που ονειρεύονταν αυτοί και οι πρόγονοί τους.
❈ ❈ ❈
Ελένη Α. Σακκά
«Αυλαία»
Πολύωρο το ταξίδι της επιστροφής μου με το τραίνο από το Παρίσι, που όμως απέκτησε ιδιαίτερο ενδιαφέρον λόγω της γνωριμίας, στο ίδιο κουπέ, με το εξαιρετικό ζευγάρι δημοσιογράφων, Κώστα και Αντιγόνης, των ανταποκριτών στη Γαλλία, της νεοϊδρυθείσας εφημερίδας Νουμάς, που μόλις έμαθαν ότι είμαι φοιτητής φιλολογίας στο πανεπιστήμιο της Αθήνας αρχίσαμε μια άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση.
«Σε όλη την Ευρώπη επικρατεί ένα γενικευμένο ανακαινιστικό πνεύμα και κυρίως στη γλώσσα» είπε η Αντιγόνη για να συμπληρώσει ευθύς αμέσως ο Κώστας «Όλος ο ελληνικός έντυπος Τύπος της Γαλλίας όπως το Μύρια Όσα, το Εθνικόν Ημερολόγιον, στα οποία γράφουν επιφανείς διανοούμενοι, συμφωνούν ότι πρέπει να ακολουθήσουμε τις εξελίξεις και να εναρμονιστούμε με τη γλωσσική πρόοδο, που επιτάσσει καθιέρωση της δημοτικής ως επίσημης γλώσσας».
«Εξάλλου, η γλώσσα είναι ένας ζωντανός οργανισμός, που εξελίσσεται συνεχώς με νέες προσμίξεις, δεν μπορεί να είναι στάσιμη» είπα και τους έδειξα το βιβλίο τού Γιάννη Ψυχάρη Το ταξίδι μου, που μου το χάρισε ο ίδιος στο Παρίσι.