prodimosieysi maria kougioumtzi

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα της Μαρίας Κουγιουμτζή «Νύχτες πυρετού - Η ερωτική ιστορία δύο ανθρώπων και του κόσμου», που κυκλοφορεί στις 19 Οκτωβρίου από τις εκδόσεις Καστανιώτη.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Η κοιμωμένη

Όσο δυσκολεύεσαι να ζήσεις τον έρωτα,
τόσο ο ερωτισμός σου αναβλύζει.

Στην κλινική ανιάτων νόσων πέθανε χτες η Ε.Β., αφού έζησε με απώλεια συνειδήσεως και παραλυσία εννέα χρόνια. Η κατάστασή της προήλθε από τραυματισμό του νωτιαίου μυελού της σπονδυλικής στήλης και από κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Εξαιτίας διάφορων επιπλοκών που ακολούθησαν έπεσε σε ελαφρύ κώμα, λήθαργο (εμβροντησία) και παραλήρημα, το οποίο συνδυάζεται με ψευδαισθήσεις, παραισθήσεις, φόβο και διέγερση με παραληρηματικές ιδέες. Δεν είχε κανέναν συγγενή. Όλο αυτό το διάστημα την επισκεπτόταν συχνά ένας φίλος της μητέρας της, ο κύριος Γεδεών, τον οποίο δεν αναγνώριζε, παρόλο που συχνά φώναζε το όνομά του. Τα χρόνια που έζησε στην κλινική, μία νοσοκόμα την περιποιόταν με αυτοθυσία σαν να ήταν αδερφή της. Αυτή, πολλές φορές τον τελευταίο χρόνο, μαζί με τον αρραβωνιαστικό της, πήγαινε την άρρωστη βόλτα στον κήπο, καμιά φορά κι ως έξω, στον αμμώδη δρόμο που οδηγούσε στα βραχάκια, απ' όπου ακούγονταν τα κύματα που έσπαγαν πάνω τους, κι αυτό φαινόταν να την ευχαριστεί ιδιαίτερα, ένα χαμόγελο εμφανιζόταν στο πρόσωπό της. Είχαν παρατηρήσει πως, όταν συνομιλούσαν, η ασθενής φαινόταν με κάποιον τρόπο να παρακολουθεί.

Το σώμα της σαν να έστηνε αυτί και έλεγε φράσεις οι οποίες έμοιαζαν με ένα είδος συνομιλίας μ' αυτά που άκουγε. Έκτοτε ο κύριος Γεδεών φρόντισε να παίζει συχνά ένα ραδιοφωνάκι μπαταρίας χαμηλόφωνα δίπλα στ ’αυτί της. Το περίεργο είναι πως το παραμιλητό της, από το οποίο ξεχώριζαν ελάχιστες προτάσεις, ανταποκρινόταν όχι μόνο στο περιεχόμενο, αλλά και στον τόνο αυτών που άκουγε, έτσι που άλλαζε η χροιά της φωνής της.

Όταν οι νοσοκόμες την έπλεναν, την έλουζαν, τη χτένιζαν, είχε ρίγη σεξουαλικά, καθώς, όπως διατεινόταν ο γιατρός της, η σωματική της μνήμη ενεργοποιούνταν κι έρχονταν στην επιφάνεια επιθυμίες μεταμφιεσμένες, κρυμμένες πίσω από τον πυρετό, μνήμη σαν ραγισμένος καθρέφτης που έστελνε τις παραμορφωμένες του εικόνες από το «τότε» στο σώμα της.

Όταν οι νοσοκόμες την έπλεναν, την έλουζαν, τη χτένιζαν, είχε ρίγη σεξουαλικά, καθώς, όπως διατεινόταν ο γιατρός της, η σωματική της μνήμη ενεργοποιούνταν κι έρχονταν στην επιφάνεια επιθυμίες μεταμφιεσμένες, κρυμμένες πίσω από τον πυρετό...

Ο γιατρός της κλινικής είχε συμπεράνει, χωρίς να μπορεί να το βεβαιώσει, πως η άρρωστη ζούσε και ξαναζούσε εσωτερικά όσα τής είχαν συμβεί πριν από το ατύχημα. Ζούσε την παιδική της ηλικία με το βλέμμα και την κρίση ενήλικης. Η ασθενική της μνήμη ήταν ανυπάκουη στη λογική ροή της σκέψης, χανόταν έξω από αυτήν και φαινόταν πως αυτή η ελευθερία τής έδινε μεγάλη απόλαυση. Η κατάστασή της της επέτρεπε να έχει εσωτερική δράση ανάλογη με την εξωτερική της ακινησία. Ζούσε ακόμα κι αυτά που άκουγε.

(Ο γιατρός της, παθιασμένος εραστής της ψυχιατρικής και της νευρολογίας, είχε δημοσιεύσει πολλές μελέτες πάνω όχι μόνο στα προβλήματα των παραπληγικών, αλλά και στις πιθανότητες συναισθησίας των αρρώστων που βρίσκονταν σε χρόνιο λήθαργο. Έτσι εξηγούσε τις αντιδράσεις της συγκεκριμένης άρρωστης σ' αυτά που άκουγε και σ' αυτά που γινόταν στο σώμα της, το οποίο βίωνε ταυτόχρονα περισσότερα του ενός συναισθήματα προερχόμενα από την ίδια αιτία. Συναισθήματα που ακολουθούσαν έναν παράλογο δρόμο εξαιτίας της κατάστασής της. Ο ξαφνικός πυρετός της ήταν μια προσπάθεια συναίνεσης στο παράλογο που σαν μεταφραστής διευθετούσε ένα κλίμα πέραν του ηθικού, τις ερωτικές της παρορμήσεις.

Αυτή η σεξουαλικότητα, εξηγούσε στη γυναίκα του, είχε μια ορμή σχεδόν τραγική, ένα ισόβιο κάλεσμα σε κάποιον που δεν ερχόταν ποτέ. Κι όμως, υπήρχε ένα πείσμα αναμονής ωσάν αυτή η έλευση επρόκειτο να συμβεί από στιγμή σε στιγμή. Σαν να παίζονταν όλα σε μια σκοτεινή σκηνή, όπου το πείσμα της ήταν ο προβολέας που μπορούσε να τη φωτίσει και τότε όλα θα εμφανίζονταν με μια έκρηξη παρουσίας. Όσο όμως αυτό δεν συνέβαινε, είχε εκείνη την ανησυχία, την αναστάτωση, λες και κουβαλούσε πάνω της κάτι παράνομο, κάτι που δεν έπρεπε να έχει.

Γιατί μέσω της συναισθησίας το πραγματικό επεκτείνεται, το ζεις ίσως πιο έντονα και με περισσότερη ακρίβεια μέσα στο φανταστικό, ζεις δηλαδή αυτό που δεν φαίνεται, που δεν γίνεται καν, και που το κοινωνικό «γίγνεσθαι» αρνείται να δεχτεί. Εξού και η αίσθηση του παράνομου. Όμως, αυτή η διχογνωμία μοιάζει να αναζητά αυτό που χάθηκε ή δεν υπήρξε, και προσπαθεί να το αιχμαλωτίσει υπερβαίνοντας την πραγματικότητα που περιορίζει αφόρητα τη ζωή μας. Ο αιφνιδιασμός της πραγματικότητας από τη φαντασία φαίνεται να εγκαθιστά το παρόν σε μια διάρκεια άνευ χρόνου. Το νόημά της είναι πολύ πιο εύφορο από το να νοηθεί ως υπηρέτης των επιθυμιών μας. Είναι αυτό που λέμε στη φυσική αντιύλη, κι εδώ, αντιπραγματικότητα.)

Την τελευταία μέρα της ζωής της φάνηκε να συνέρχεται, να αναγνωρίζει πού βρισκόταν, ρώτησε πόσο καιρό ήταν εκεί, ποιος την επισκεπτόταν, κι όταν έμαθε για τον κύριο Γεδεών, την έπιασε μεγάλη ανυπομονησία ως τον παροξυσμό να τον δει, αλλά, ενώ είχαμε πρόσβαση στην διεύθυνσή του, δεν κατέστη δυνατόν να επικοινωνήσουμε μαζί του. Την κατέλαβε άγχος, ταραχή, και δυστυχώς ξεψύχησε χωρίς να τον δει. Πέθανε από καρδιακή ανακοπή και ήταν παντελώς άτυχη γιατί τη μέρα εκείνη είχε ρεπό και η νοσοκόμα που τη φρόντιζε. Έτσι δεν είδε τους δύο ανθρώπους που της παραστάθηκαν σχεδόν σ' όλη της τη ζωή.

 

ΟΛΑ ΟΠΩΣ ΧΘΕΣ - ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Το σώμα είναι το κλουβί που έχει αιχμαλωτίσει το πουλί.
Σε κάθε άνθρωπο βλέπω το πουλί που προσπαθεί
να ελευθερωθεί και ματώνει τα φτερά του.

 

Η είσοδος του Γεδεών

Οι πιο ευτυχισμένες μέρες ήταν όταν αρρώσταινα. Μέσα στη ζάλη μου, άκουγα παρά έβλεπα τη μαμά να πηγαινοέρχεται, να σκύβει πάνω μου, και μαζί της μέσα από τα πυκνά καστανά μαλλιά της, που σκέπαζαν το πρόσωπό μου, να σκύβει η προστασία της τρυφερότητάς της. Όταν ο πυρετός επέμενε, βύθιζε τα πόδια μου σε καυτό νερό, οι ατμοί και οι ανατριχίλες από το ποδόλουτρο διαπερνούσαν το κορμί μου, στο κεφάλι μου βούιζε ένα μελίσσι, οι εντριβές στην πλάτη, στο στήθος και στα πλευρά με υπνώτιζαν από την αλκοόλη του οινοπνεύματος, ώσπου να με πάρει για καλά ο ύπνος.

Κατά τη διάρκεια της αρρώστιας μου, οι φίλες της μαμάς περνούσαν σαν σκιές έξω από την ανοιχτή πόρτα της κρεβατοκάμαράς της, όπου ήμουν πλαγιασμένη, με το μουρμουρητό τους να με μεταφέρει σε έναν καλοκαιρινό κήπο με πουλιά, καθώς ο πυρετός μου και το τριζοβόλημα των φουστανιών τους, που έμοιαζε με φτερούγισμα, ενέτειναν την αίσθησή μου αυτή.

Ένιωθα τους ανθρώπους να με πλησιάζουν, να με αγγίζουν, να απομακρύνονται, σαν ένας αέρας που γέμιζε με οξυγόνο τους πνεύμονές μου. Μου έδιναν ζωή απρογραμμάτιστα και ανέμελα, αγνοώντας το ρόλο που έπαιζαν στην ψυχή μου. Πόσο γλυκές και ιαματικές ήταν αυτές οι στιγμιαίες προσεγγίσεις του σώματός τους με το σώμα μου, τα δροσερά τους δάχτυλα πάνω στο πυρωμένο μέτωπό μου, η απαλότητα της φωνής τους, το φιλί που άφηναν στο πρόσωπό μου, σαν χέρια μιας αόρατης θεραπείας, ένας αγιασμός ανάρρωσης.

kougioumtzi exΤο βράδυ, όταν οι φίλοι και οι φίλες έφευγαν, έμενε πολλές φορές μαζί μας ο κύριος Γεδεών. Τότε η μαμά με μετέφερε στο δικό μου δωμάτιο, δηλαδή τι δωμάτιο, στο σαλόνι υπήρχε ένα παραβάν και πίσω του ένα μικρό κρεβάτι, όπου στη μέσα μεριά του διαχωριστικού είχα καρφιτσώσει μερικά σκίτσα από παραμύθια και μια φωτογραφία της μαμάς με εμένα αγκαλιά.

Θυμάμαι συχνά τον κύριο Γεδεών να της λέει:

«Φέρ’ τη στο κρεβάτι μας, βάλ’ την ανάμεσά μας. Το δροσερό μας σώμα θα της κάνει καλό».

Και παρότι η έκταση των σωμάτων τους, τόσο μεγαλύτερων από το δικό μου, με περιόριζε, ένιωθα μια οικειότητα που με ηρεμούσε. Εισχωρούσε στο σώμα μου σαν φάρμακο. Κάποτε το τρέμουλο του πυρετού υποχωρούσε, άρχιζα να ιδρώνω, και η μαμά με τον Γεδεών μού άλλαζαν εσώρουχα, με σκούπιζαν καλά τρίβοντας την πλάτη και το στήθος μου. Τη νύχτα, μέσα στη νάρκη του ύπνου, άκουγα τις ανάσες τους, τις κινήσεις των κορμιών τους, κυρίως της μητέρας που είχε ευλυγισία και απαλότητα, σαν να άνοιγε και να με δεχόταν ως μέρος της, καθώς επεκτείνονταν τα όρια του κορμιού της και ενώνονταν με τα δικά μου.

Ήξερα τότε πως η μητέρα κι εγώ ήμασταν ένα κι εκείνος ο άντρας δεν ήταν δικός μας. Πράγμα δανεικό που θα το επιστρέφαμε. Ακόμα και την καλοσύνη του. Γιατί, κι όταν δεν ήμουν άρρωστη, εκείνος σηκωνόταν μέσα στη νύχτα, μ’ έπαιρνε στα μπράτσα του και με μετέφερε στην αγκαλιά της μητέρας. Μέσα στα χέρια του, κατά τη μεταφορά, μισοξυπνούσα ανατριχιάζοντας ώσπου να μπω στα δικά τους ζεστά σκεπάσματα.

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Απάρνηση» του Άρη Μαραγκόπουλου (προδημοσίευση)

«Απάρνηση» του Άρη Μαραγκόπουλου (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπασμάτων από το μυθιστόρημα του Άρη Μαραγκόπουλου «Απάρνηση», το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 24 Φεβρουαρίου από τις εκδόσεις Τόπος.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Επιφάνεια Ι
(Ο Νικόλας δεν είναι πια εδώ)

...
«(Α)Κατάλληλο Timing» της Ελένης Αλεξανδροπούλου (προδημοσίευση)

«(Α)Κατάλληλο Timing» της Ελένης Αλεξανδροπούλου (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη συλλογή διηγημάτων της Ελένης Αλεξανδροπούλου «(Α)Κατάλληλο Timing», η οποία θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Ο Αύγουστος, όσο μεγαλώνεις, μοιάζει πικρός. Οι περισ...

«Mind the gap» του Λάζαρου Αλεξάκη (προδημοσίευση)

«Mind the gap» του Λάζαρου Αλεξάκη (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη συλλογή διηγημάτων του Λάζαρου Αλεξάκη «Mind the gap», η οποία θα κυκλοφορήσει στις 5 Φεβρουαρίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Είχε φτάσει σε μικρή απόσταση από τη βιτρίνα, και το νυχτεριν...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

Πέθανε ο Τομ Ρόμπινς, «ο πιο επικίνδυνος συγγραφέας στον κόσμο»

Πέθανε ο Τομ Ρόμπινς, «ο πιο επικίνδυνος συγγραφέας στον κόσμο»

Σε ηλικία 92 ετών, πέθανε ο Τομ Ρόμπινς [Tom Robbins], γνωστός για τα χιουμοριστικά μυθιστορήματά του, επηρεασμένα από το κλίμα της αμερικανικής αντικουλτούρας των '60s. Τα βιβλία του κυκλοφορούν στα ελληνικά από τις εκδόσεις Αίολος.

Επιμέλεια: Book Press

...
«Σωματογραφία» της Εύας Στάμου (κριτική) – Πορτρέτα γυναικών σε κίνηση

«Σωματογραφία» της Εύας Στάμου (κριτική) – Πορτρέτα γυναικών σε κίνηση

Για το μυθιστόρημα της Εύας Στάμου «Σωματογραφία», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αρμός. 

Γράφει η Ντόρα Τσιμπούκη

To πρόσφατο βιβλίο της Εύα...

«Θέλω να δω τον Πάπα» – Η 85χρονη οπερέτα του Θεόφραστου Σακελλαρίδη, επίκαιρη και απολαυστική

«Θέλω να δω τον Πάπα» – Η 85χρονη οπερέτα του Θεόφραστου Σακελλαρίδη, επίκαιρη και απολαυστική

Για την οπερέτα του Θεόφραστου Σακελλαρίδη «Θέλω να δω τον Πάπα!», σε μουσική διεύθυνση Νίκου Βασιλείου και σκηνοθεσία Νατάσας Τριανταφύλλη, η οποία παρουσιάζεται στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής μέχρι και τις 16 Φεβρουαρίου.

Γράφει η Έλενα Χουζούρη

...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Απάρνηση» του Άρη Μαραγκόπουλου (προδημοσίευση)

«Απάρνηση» του Άρη Μαραγκόπουλου (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπασμάτων από το μυθιστόρημα του Άρη Μαραγκόπουλου «Απάρνηση», το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 24 Φεβρουαρίου από τις εκδόσεις Τόπος.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Επιφάνεια Ι
(Ο Νικόλας δεν είναι πια εδώ)

...
«Ψυχή ντυμένη αέρα» της Έλενας Χουζούρη (προδημοσίευση)

«Ψυχή ντυμένη αέρα» της Έλενας Χουζούρη (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη μελέτη της Έλενας Χουζούρη «Ψυχή ντυμένη αέρα – Ανθούλα Σταθοπούλου - Βαφοπούλου: Η μούσα της μεσοπολεμικής Θεσσαλονίκης», η οποία θα κυκλοφορήσει το επόμενο διάστημα από τις εκδόσεις Επίκεντρο.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Η Μάγε...

«(Α)Κατάλληλο Timing» της Ελένης Αλεξανδροπούλου (προδημοσίευση)

«(Α)Κατάλληλο Timing» της Ελένης Αλεξανδροπούλου (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη συλλογή διηγημάτων της Ελένης Αλεξανδροπούλου «(Α)Κατάλληλο Timing», η οποία θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Ο Αύγουστος, όσο μεγαλώνεις, μοιάζει πικρός. Οι περισ...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

«Τι να διαβάσω;» – 15 επανεκδόσεις ελληνικής πεζογραφίας που έρχονται στα βιβλιοπωλεία το επόμενο διάστημα

«Τι να διαβάσω;» – 15 επανεκδόσεις ελληνικής πεζογραφίας που έρχονται στα βιβλιοπωλεία το επόμενο διάστημα

Δεκαπέντε βιβλία πεζογραφίας, εξαντλημένα (τα περισσότερα), επανεκδίδονται και διεκδικούν νέους αναγνώστες.

Γράφει ο Κώστας Αγοραστός

Νίκος Καζαντζάκης, Ταξιδεύοντας: Αγγλία (εκδ. Διόπτρα)

...
«Τι να διαβάσω;» – 15 βιβλία ελληνικής πεζογραφίας που κυκλοφορούν το επόμενο διάστημα

«Τι να διαβάσω;» – 15 βιβλία ελληνικής πεζογραφίας που κυκλοφορούν το επόμενο διάστημα

Δεκαπέντε βιβλία ελληνικής πεζογραφίας (μυθιστορήματα, νουβέλες και διηγήματα) που αναμένουμε τις επόμενες μέρες ή εβδομάδες. Στην κεντρική εικόνα, ο Αλέξης Πανσέληνος, η Μάρω Βαμβουνάκη και ο Μιχάλης Μοδινός.

Γράφει ο Κώστας Αγοραστός

Μυθιστ...

Σίρλεϊ Τζάκσον (1916-1965): Η ευαίσθητη μάγισσα των αμερικανικών γραμμάτων

Σίρλεϊ Τζάκσον (1916-1965): Η ευαίσθητη μάγισσα των αμερικανικών γραμμάτων

Η Σίρλεϊ Τζάκσον [Shirley Jackson, 1916-1965] ήταν πολλά περισσότερα από μια συγγραφέας ιστοριών τρόμου. Με άξονα δύο βιβλία της που κυκλοφόρησαν ή επανακυκλοφόρησαν πρόσφατα «Η λοταρία και άλλες ιστορίες» (μτφρ. Χρυσόστομος Τσαπραΐλης) και «Ζούσαμε πάντα σε ένα κάστρο» (μτφρ. Βάσια Τζανακάρη) από τις εκδόσεις ...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

ΦΑΚΕΛΟΙ