
Γράφω μόνο για ό,τι κουβαλάει ζωή ή θάνατο. Ποτέ δεν επινοώ κάτι για να γεμίσω τη σελίδα ή να ικανοποιήσω τις δαιδαλώδεις επιθυμίες της σκέψης. [Στην κεντρική εικόνα, έργο του Άλμπερτ Έκχαουτ, 1640].
Της Κατερίνας Σερίφη
Μπορώ να πάρω όρκο πως ό,τι και να διαβάσεις έχει συμβεί. Υπάρχουν άνθρωποι που θα αναγνωρίσουν τις ζωές τους και τα λόγια τους ή αυτές των γειτόνων και των φίλων τους. Κάποιοι, έρχονται σε μένα και μου ζητάνε να γράψω τις ιστορίες τους που τις θεωρούν σπουδαίες. Τους ακούω με προσοχή και θα το έκανα με χαρά αν ήμουν σίγουρος ότι η ανθρώπινη ματαιοδοξία δεν έχει παραφράσει και φουσκώσει τα λόγια με τα οποία διηγούνται τα πάθη τους.
Ποιόν ενδιαφέρει η ιστορία ενός καθηγητή με περγαμηνές και έργο λαμπρό που στα εξήντα του είναι ακόμα παρθένος ή ενός τροβαδούρου του έντεχνου που γεμίζει γήπεδα και το βράδυ επισκέπτεται στο σπίτι της τη φοιτήτρια που τον χειροκροτούσε στην πρώτη σειρά. Είμαι παντρεμένος της λέει και δένει κόμπο το προφυλακτικό πριν το βάλει στην κωλότσεπή του φεύγοντας. Ή ενός συγγραφέα που κερδίζει διάσημα βραβεία και την προηγούμενη αυνανίζεται στο μισοσκόταδο μπροστά σε μια ανήλικη. Κάτι τέτοια μου διηγούνται, αυτές οι ιστορίες όμως, στο ορκίζομαι, δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον γιατί δεν είναι αληθινές.
Ανέβηκα στο Μαλιμάδι σήμερα. Πεζοπορία αξημέρωτη και μοναχική. Έψαχνα τα μονοπάτια των ζώων που έχουν πια εγκαταλειφθεί. Αποζημιώθηκα με μια ανατολή λουκούμι και με χούφτες ρίγανης και θυμαριού που μάζεψα χωρίς καμία συστολή.
Στο κατέβασμα διασταυρώθηκα με μια ηλικιωμένη μαυροφόρα που είχε γεμίσει τσουβάλια με θυμάρι, τσάι και άλλα μυρωδικά του βουνού. «Τ΄αγοράζουν οι Γάλλοι για καλλυντικά» αποκρίθηκε όταν τη ρώτησα. Ήταν ιδρωμένη, ο ήλιος ήταν ψηλά και πάνω στα ρούχα της ήταν κολλημένα φύλλα από φυτά και γύρη από ασφάκες.
Την τρόμαξα τόσο πολύ που άρχισε να κατηφορίζει με μια ταχύτητα άκρως εντυπωσιακή για την ηλικία της.
Θέλεις να γράψω την ιστορία σου τη ρώτησα, είμαι συγγραφέας, γράφω και πληρώνομαι. Την τρόμαξα τόσο πολύ που άρχισε να κατηφορίζει με μια ταχύτητα άκρως εντυπωσιακή για την ηλικία της. Οι πέτρες κυλούσαν πίσω από τα βήματά της και σήκωναν σκόνη. Δεν ξέρω αν ήταν επειδή δεν μοιάζω για συγγραφέας και γενικά δεν εμπνέω καμία εμπιστοσύνη ή επειδή δεν ήθελε να μαθευτεί η δραστηριότητά της. Πάντως αυτή θα ήταν μια αληθινή ιστορία από αυτές που μ' αρέσει να διηγούμαι και να γράφω.
Μια υπεραιωνόβια χελώνα μου έκοψε το δρόμο. Κοντά πόδια, καψαλισμένο καύκαλο ή απλά γερασμένο και το σώμα της σε οχεία. Κυνηγούσε μια πιο μικρόσωμη και η γλώσσα της κρεμόταν έξω από το απεχθές στόμα της. Τα μάτια θα ξεκολλούσαν λες από το κεφάλι της που το κρατούσε σκληρά τεντωμένο. Ούτε που με πρόσεξε, δεν σταμάτησε και δεν κρύφτηκε παρότι την εμπόδισα με το μπαστούνι που κρατούσα. Παράκαμψε το εμπόδιο βγάζοντας κάτι απαίσιους ήχους, σχεδόν χυδαίους.
Η επόμενη ιστορία μου θα είναι για δυο ερωτευμένες χελώνες που πηδιούνται ασύστολα στο Μαλιμάδι.
Δυο λόγια για τη συγγραφέα
Η Κατερίνα Σερίφη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ήπειρο. Σπούδασε χημικός μηχανικός στο Αριστοτέλειο. Μικροδιηγήματά της έχουν δημοσιευτεί σε ιστοσελίδες και περιοδικά λογοτεχνίας. Ζει και εργάζεται στις Βρυξέλλες.
ΟΡΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΩΡΟ
Στη στήλη αυτή δημοσιεύονται διηγήματα (κείμενα μυθοπλασίας) στην ελληνική γλώσσα τα οποία μέχρι τη στιγμή της αποστολής τους δεν έχουν δημοσιευτεί σε έντυπο ή οπουδήποτε στο διαδίκτυο. Τα διηγήματα αποστέλλονται στην ηλεκτρονική διεύθυνση edit@bookpress.gr. Στην περίπτωση που το διήγημα επιλέγεται για να δημοσιευτεί, και μόνο σε αυτή, θα επικοινωνούμε με τον συγγραφέα το αργότερο μέσα σε 20 μέρες από την αποστολή του διηγήματος και θα τον ενημερώνουμε για το χρόνο της επικείμενης δημοσίευσης. Σε κάθε άλλη περίπτωση, καμιά επιπλέον επικοινωνία δεν θα πρέπει να αναμένεται και ο συγγραφέας επαναποκτά αυτομάτως την κυριότητα του κειμένου του. Τα προς δημοσίευση διηγήματα ενδέχεται να υποστούν γλωσσική επιμέλεια.