tranidou kentriki

Είναι σκοτεινά μα εκείνη βλέπει, είναι στο δωμάτιο της μητέρας που κοιμάται σε νοσοκομειακό κρεβάτι πια, γύρω της φάρμακα, χάπια και ποτήρια σκεπασμένα με χαρτοπετσέτα. Η μητέρα πάντα χρειάζεται ησυχία.

Της Αγγελικής Τρανίδου

Τώρα η ησυχία απλώνεται σαν πάγος μέσα στο μυαλό της, ο χρόνος κυλάει ή σταμάτησε, δεν ξέρει. Ξαφνικά ο πάγος λιώνει και η υγρασία στάζει ανάμεσα στα πόδια της. Πιάνει μία ζωηρή σταγόνα με τα δάχτυλα της και εκείνη αντιστέκεται να ξεκολλήσει από το δέρμα της, φτιάχνει μία παχύρρευστη κλωστή που αιωρείται μέχρι να την ακουμπήσει στα χείλη της.

Η πόρτα ανοίγει με έντονο θόρυβο και διακόπτει βίαια τα όνειρά της. Διπλώνεται και κρύβεται κάτω από το πάπλωμα ενώ σκουπίζει το στόμα της με την αναστροφή του χεριού.

Μια μεγαλόσωμη γυναίκα την προσκαλεί για πρωινό τη στιγμή που στα μεγάφωνα ακούγεται μια ανακοίνωση.

Ταράχτηκε και το μυαλό της γέμισε με εναλασσόμενες εικόνες, σκέψεις και αναπάντητα γιατί. Η θλίψη χαράζεται στο πρόσωπό της. Δεν καταλαβαίνει.

Στο νιπτήρα, η βρύση τρέχει μα εκείνη στέκεται και κοιτάει τα χέρια της. Πάντα της έλεγε ότι μοιάζουν τα χέρια τους. Σκέφτεται τα δάχτυλά του στο σώμα της και ανατριχιάζει, τα μάγουλα της κοκκινίζουν και το βλέπει στον καθρέφτη. Αμέσως της κόβεται το χαμόγελο που είχε αρχίσει να σχηματίζεται στην άκρη των χειλιών της όταν καταλαβένει πού βρίσκεται. Έπρεπε να ήταν σπίτι της. Στην ησυχία της μητέρας και στη θαλπωρή του πατέρα. Το μυαλό της γυρίζει πάλι στα γιατί και τα πρέπει και ξεσπάει σε κλάματα.

Προσπαθεί να σβήσει τους ήχους και να κλειστεί στον εαυτό της. Οι ώμοι της γέρνουνε, νιώθει συνεχώς να μικραίνει. Δεν έχει καταλάβει τι συμβαίνει, δεν μπορεί να καταλάβει τις τελευταίες ώρες τις ζωής της.

Η αίθουσα του πρωινού είναι σχεδόν γεμάτη όπως και χθες. Ρίχνει τα μαλλιά μπροστά στα μάτια της μόλις εντοπίζει το τελευταίο τραπέζι στη γωνία και κατευθύνεται προς τα εκεί. Είναι στρωμένο με χάρτινο τραπεζομάντηλο με έντονα χρώματα και τα βασικά ενός πρωινού. Ξεκινά μηχανικά να καθαρίσει τα αυγά που έχει μπροστά της ενώ ακούει ψίθυρους και είναι βέβαιη πως μιλάνε για εκείνη. Προσπαθεί να σβήσει τους ήχους και να κλειστεί στον εαυτό της. Οι ώμοι της γέρνουνε, νιώθει συνεχώς να μικραίνει. Δεν έχει καταλάβει τι συμβαίνει, δεν μπορεί να καταλάβει τις τελευταίες ώρες τις ζωής της. Θυμάται έναν άντρα με στολή να της λέει να ηρεμήσει, θυμάται ενα μούδιασμα, μια γαλήνη και ύστερα όλοι αυτοί και οι ερωτήσεις τους. Δεν καταλαβαίνει τι της λένε, δεν καταλαβαίνει γιατί βρίσκεται εκεί. Βυθίζεται στο κάθισμά της ενώ μία κοπέλα με μελωδική φωνή τη ρωτάει αν θέλει πορτοκάλι ή μανταρίνι. Εκείνη δεν απαντά και ξαναγυρίζει στο πιάτο της. Η κοπέλα αφήνει και τα δύο φρούτα στο τραπέζι. Η μυρωδιά από τα καθαρισμένα μανταρίνια στα ρουθούνια της της θολώνει το μυαλό, βλέπει τα δάχτυλά του να πιάνουν τα κομματιασμένα φρούτα και να της τα ακουμπάνε στο στόμα της.

Αναρωτιέται αν κάποιος της κάνει φάρσα, όπως εκείνες που έβλεπαν στην τηλεόραση, όταν η μητέρα ήταν καλά στον καναπέ του σαλονιού στην αγκαλιά του πατέρα της και γελούσαν. Δεν μπορεί να φανταστεί ότι αυτά που ζει είναι αληθινά, δεν μπορεί να καταλάβει. Της λείπει εκείνος και τα δάχτυλά του, η φροντίδα, η θαλπωρή και η λατρεία που της είχε. Δεν μπορεί να φανταστεί ότι θα ζήσει μακριά του. Το μυαλό της αντιδρά, το σώμα της τρέμει.

Τον βλέπει να μπαίνει στην αίθουσα χτυπώντας με κρότο την πόρτα πίσω του, όλοι γυρίζουν με τρόμο και τον κοιτάζουν, τους απωθεί μόνο με το σήκωμα των χεριών του, διασχίζει την απόσταση που τους χωρίζει με δύο δρασκελιές και την παίρνει στην αγκαλιά του. Ανοίγει τα μάτια της πάνω από τον ώμο του και βλέπει τον κόσμο να απομακρύνεται με σφιγμένα πρόσωπα και γροθιές. Νιώθει ξανά την ασφάλεια και την ζεστασιά που πάντα της προσέφερε η αγκαλιά του πατέρα.

Το γραφείο της κυρίας Μαρίνου είναι φωτεινό και χαριτωμένο σαν την ίδια. Προσπαθώντας να την καλοπιάσει της χαϊδεύει το χέρι, εκείνη το τραβάει απότομα και κλαίει. Σκουπίζει τα μάτια της αλλά τρέχουν ασταμάτητα. Η αναπνοή της γίνεται ακανόνιστη, τα πνευμόνια της βγάζουν εναν ήχο και με τρεμάμενη φωνή ρωτάει γιατί.

Γιατί την πήραν μακριά του; Γιατί δεν τους αφήνουν ήσυχους όπως παλιά; Γιατί πιστεύουν πως τα ξέρουν όλα; Δε θέλει να ξέρει. Δε θέλει να ζήσει μακριά του.

Ανεβάζει τα πόδια της επάνω στην καρέκλα, βάζει το κεφάλι της ανάμεσα στα γόνατα, κλείνει μάτια και αυτιά και βυθίζεται πάλι στις σκέψεις της ενώ το κορμάκι της τραντάζεται από αναφιλητά.


Aggeliki TranidouΔυο λόγια για τη συγγραφέα

Η Αγγελική Τρανίδου γεννήθηκε το 1976 στη Θεσσαλονίκη. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα από το 2000 στο χώρο της διαφήμισης, είναι συνιδρύτρια και μέτοχος της εταιρίας παραγωγής διαφημιστικών ταινιών Bezier απο το 2014. Ασχολείται με την συγγραφή τα τελευταία χρόνια, έχει παρακολουθήσει σεμινάρια συγγραφής σεναρίου Κινηματογράφου-Τηλεόρασης και σεμινάρια δημιουργικής γραφής.

 

 

 

***
ΟΡΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΩΡΟ
Στη στήλη αυτή δημοσιεύονται διηγήματα (κείμενα μυθοπλασίας) στην ελληνική γλώσσα τα οποία μέχρι τη στιγμή της αποστολής τους δεν έχουν δημοσιευτεί σε έντυπο ή οπουδήποτε στο διαδίκτυο. Τα διηγήματα αποστέλλονται στην ηλεκτρονική διεύθυνση edit@bookpress.gr. Στην περίπτωση που το διήγημα επιλέγεται για να δημοσιευτεί, και μόνο σε αυτή, θα επικοινωνούμε με τον συγγραφέα το αργότερο μέσα σε 20 μέρες από την αποστολή του διηγήματος και θα τον ενημερώνουμε για το χρόνο της επικείμενης δημοσίευσης. Σε κάθε άλλη περίπτωση, καμιά επιπλέον επικοινωνία δεν θα πρέπει να αναμένεται και ο συγγραφέας επαναποκτά αυτομάτως την κυριότητα του κειμένου του. Τα προς δημοσίευση διηγήματα ενδέχεται να υποστούν γλωσσική επιμέλεια.

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Το αληθινό γάλα (διήγημα)

Το αληθινό γάλα (διήγημα)

«Επιστρέφω σπίτι και σε κάθε φανάρι πετάγονται μπροστά μου εικόνες που δεν έχω ζήσει, αλλά έχω επιθυμήσει. Στρώνω μόνη το κρεβάτι μου με κάτασπρα σεντόνια. Μαγειρεύω το φαγητό μου. Πίνω δροσερό κρασί με αληθινούς φίλους. Ζω δίπλα στη θάλασσα, μαυρίζω στον ήλιο. Κάθε φανάρι, μια στιγμή. Αφήνω τις επιθυμίες μου να τρυ...

«Παπουτσόσυκα» (διήγημα)

«Παπουτσόσυκα» (διήγημα)

«Παπουτσόσυκο δεν είχα ξανακόψει ούτε ξαναφάει στη ζωή μου. Το πρωί που γύρισα στο πατρικό πήγα σαν το μοσχάρι να πιάσω ένα με γυμνά χέρια. Ευτυχώς με είδε η μάνα μου από την κουζίνα και με σταμάτησε. Τι κάνεις παιδάκι μου; Χωρίς γάντια; Θα πληγωθείς. Έγινες κι εσύ αμερικανάκι σαν τον πατέρα σου».

...
Τα τσόφλια (πασχαλινό διήγημα)

Τα τσόφλια (πασχαλινό διήγημα)

«Το δικό μας Πάσχα ήταν πάντα αθόρυβο, μια μυσταγωγική τελετουργία ελάχιστων επεισοδίων, μακριά απ’ τα μάτια και τ’ αυτιά των ανθρώπων. Πέντε αυγά, ένα για τον καθένα μας, ένα σταυρό στα γρήγορα, ένα Χριστός Ανέστη ίσα που ακουγόταν, κι η τελετή λάμβανε τέλος».

Του Γιώργου Μάλου

...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

Πώς έφτασε το Ιράν ως εδώ; – Διαβάσαμε το πολυσυλλεκτικό γκράφικ νόβελ «Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία», σε επιμέλεια Μαρζάν Σατραπί

Πώς έφτασε το Ιράν ως εδώ; – Διαβάσαμε το πολυσυλλεκτικό γκράφικ νόβελ «Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία», σε επιμέλεια Μαρζάν Σατραπί

Το συλλογικό graphic novel «Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία» (μτφρ. Στεφανία Γεωργάκη, εκδ. Επόμενος Σταθμός), υπό τη διεύθυνση της Μαρζάν Σατραπί, μια πολυσυλλεκτική καταγραφή της κατάστασης στο Ιράν σήμερα, εστιάζει στην ασφυκτική ζωή των γυναικών, ενώ αναδεικνύει και άλλες πλευρές του θεοκρατικού καθεστώτος. ...

«Δάφνες και πικροδάφνες» των Κεχαΐδη/Χαβιαρά, σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη

«Δάφνες και πικροδάφνες» των Κεχαΐδη/Χαβιαρά, σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη

Η θρυλική πολιτική σάτιρα «Δάφνες και πικροδάφνες» των Κεχαΐδη/Χαβιαρά, σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη, από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Καλαμάτας.

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός πως το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Καλαμάτας τιμά τ...

«Ένας Αιγύπτιος, ένας Βαβυλώνιος και ένας Βίκινγκ μπαίνουν σε ένα μπαρ» του Θεόδωρου Παπακώστα – Μιλώντας για την ιστορία και τη μυθολογία με μια φίλη στο ποτό σας

«Ένας Αιγύπτιος, ένας Βαβυλώνιος και ένας Βίκινγκ μπαίνουν σε ένα μπαρ» του Θεόδωρου Παπακώστα – Μιλώντας για την ιστορία και τη μυθολογία με μια φίλη στο ποτό σας

Για το δοκίμιο εκλαϊκευμένης ιστορίας του Θεόδωρου Παπακώστα «Ένας Αιγύπτιος, ένας Βαβυλώνιος και ένας Βίκινγκ μπαίνουν σε ένα μπαρ» (εκδ. Key Books).

Γράφει ο Σόλωνας Παπαγεωργίου

Στο δοκίμιο του ...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Τα μπλουζ της οδού Γκλιμπ Πόιντ σε πρόζα και στίχο» του Βρασίδα Καραλή (προδημοσίευση-βίντεο)

«Τα μπλουζ της οδού Γκλιμπ Πόιντ σε πρόζα και στίχο» του Βρασίδα Καραλή (προδημοσίευση-βίντεο)

Προδημοσιεύση αποσπάσματος από το βιβλίο του Βρασίδα Καραλή «Τα μπλουζ της οδού Γκλιμπ Πόιντ» (μτφρ. Σοφία Τρουλλινού), το οποίο θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Petites Maisons. Μαζί, ένα πολύ προσωπικό βίντεο με τον συγγραφέα στο Σίδνεϊ.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός ...

«Η κοιλάδα της αταξίας» του Φρήντριχ Ντύρρενματτ (προδημοσίευση)

«Η κοιλάδα της αταξίας» του Φρήντριχ Ντύρρενματτ (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Φρήντριχ Ντύρρενματτ [Friedrich Dürrenmatt] «Η κοιλάδα της αταξίας» (σε νέα μτφρ. του Βασίλη Πατέρα, με επίμετρο της Πελαγίας Τσινάρη), το οποίο θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Ροές.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός ...

«Με στέβια και αγαύη» του Γιώργου Μπουρονίκου (προδημοσίευση)

«Με στέβια και αγαύη» του Γιώργου Μπουρονίκου (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βραβευμένο θεατρικό του Γιώργου Μπουρονίκου «Με στέβια και αγαύη», το οποίο θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΖΕΝΙΕ: Συγγνώμη που θα ρωτήσω: Παιδιά δεν έχε...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τι διαβάζουμε τώρα; Πέντε κλασικά «τούβλα» για ένα μακρύ αναγνωστικό καλοκαίρι

Τι διαβάζουμε τώρα; Πέντε κλασικά «τούβλα» για ένα μακρύ αναγνωστικό καλοκαίρι

Ουγκό, Σταντάλ, Αν Μπροντέ, Αραγκόν και Αγκάθα Κρίστι: Πέντε κλασικά «τούβλα», πολυσέλιδα και βαριά, που στηρίζουν το μακρύ ελληνικό καλοκαίρι μας.

Γράφει η Φανή Χατζή

Πέντε χορταστικά βιβλία που κυκλοφόρησαν πρόσφατα, βαρι...

Τι διαβάζουμε τώρα; 15 βιβλία ελληνικής πεζογραφίας που επανεκδόθηκαν πρόσφατα

Τι διαβάζουμε τώρα; 15 βιβλία ελληνικής πεζογραφίας που επανεκδόθηκαν πρόσφατα

Δεκαπέντε βιβλία ελληνικής πεζογραφίας, πρόσφατα και παλιότερα, που εκδόθηκαν το προηγούμενο διάστημα.

Γράφει ο Κώστας Αγοραστός

Δεκαπέντε βιβλία ελληνικής πεζογραφίας, πρόσφατα και παλιότερα, που εκδόθηκαν το προηγούμενο διάστημα, φέρνουν ξανά στις πρ...

Άγνωστες πτυχές της Ιστορίας, απλοί άνθρωποι, λοξές αφηγήσεις: Οκτώ ελληνικά μυθιστορήματα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα και ξεχωρίζουν

Άγνωστες πτυχές της Ιστορίας, απλοί άνθρωποι, λοξές αφηγήσεις: Οκτώ ελληνικά μυθιστορήματα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα και ξεχωρίζουν

Άγνωστες πτυχές της Ιστορίας ξεδιπλώνονται, ο παραλογισμός εισβάλλει, οι «απλοί» άνθρωποι παλεύουν κόντρα στις εξελίξεις, τους Άλλους και τους ίδιους τους εαυτούς τους – αυτά και πολλά ακόμα συναντάμε σε οκτώ μυθιστορήματα από Έλληνες συγγραφείς που κυκλοφόρησαν πρόσφατα.

Γράφει ...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

12 Δεκεμβρίου 2024 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα 100 καλύτερα λογοτεχνικά βιβλία του 2024

Mυθιστορήματα, νουβέλες, διηγήματα: Εκατό καλά λογοτεχνικά βιβλία που κυκλοφόρησαν το 2024 από τα πολλά περισσότερα που έπεσαν στα χέρια μας, με τη μεταφρασμένη πεζογρα

ΦΑΚΕΛΟΙ