Η Ώρα ήλθεν (διήγημα «1821»)

Σάββατο, 20 Μαρτίου 2021
06:00 π.μ., Μαρούσι

Τον ξύπνησε το τηλέφωνο. Στην άλλη άκρη της γραμμής η φωνή του συναδέλφου του Γεωργίου επιβεβαίωνε τις πιο μύχιες ελπίδες και τους χειρότερούς του φόβους. Τρεις ώρες πριν, στη διασταύρωση των οδών Πλαπούτα και Οδυσσέα Ανδρούτσου, στο Νέο Ηράκλειο, εντοπίστηκε το πτώμα ενός άνδρα με τα αρχικά «ΜΥΠκΠ» χαραγμένα πάνω του και τη λέξη ΞΥΠΝΑΤΕ γραμμένη με σπρέι στον τοίχο πίσω του.

Είχαν προηγηθεί δύο ακόμη, ίδιοι φόνοι. Ο προηγούμενος την 1η Μαρτίου στο Κολωνάκι, με τη λέξη ΞΕΧΑΣΑΤΕ στον τοίχο. Ο πρώτος, στις 24 Φεβρουαρίου, στην οδό Προύθου, στο Νέο Ιάσιο, προάστιο της νήσου Kρονέζας. Τότε που ο Καμηλέρης μπλέχτηκε σε μία υπόθεση που θα του σημάδευε ζωή και καριέρα.

Τετάρτη, 24 Φεβρουαρίου 2021

Ο Αστυνόμος είχε αποσπαστεί προσωρινά στην Αθήνα από την υποδιεύθυνση Κρονέζας, το νησί που είναι μόνιμα διορισμένος, εκμεταλλευόμενος την πανδημία του Covid-19, για να γεννήσει η αρραβωνιαστικιά του σε μαιευτήριο της Αθήνας.

Στο Νέο Ιάσιο Κρονέζας, το πρωί της 24ης Φεβρουαρίου, είχε βρεθεί το πτώμα του Ρουμάνου Αλεξέι Λουστενάου. Από εκεί τον κάλεσε ο υπαστυνόμος Βασίλης Ξωτικός ο οποίος, κατά την απουσία του Καμηλέρη, εκτελούσε χρέη Διοικητού, πράγμα που, ενώ ο Αστυνόμος πίστευε ότι θα χαροποιούσε ιδιαίτερα τον υφιστάμενο του, ο ίδιος δήλωνε το αντίθετο, υποστηρίζοντας ότι «οι ευθύνες τον έκαναν να βαριέται απίστευτα».

«Καλημέρα. Για σένα, δηλαδή. Για μας εδώ είναι κωλομέρα. Φάγανε έναν Ρουμάνο. Κλασικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Έπρεπε όμως οι μαλάκες να κουβαληθούν εδώ κάτω και να μου ζαλίζουν και μένα τον έρωτα;»
«Τι είπαν ο Ιατροδικαστής και η Σήμανση Καλαμάτας;»
«Ο Ιατροδικαστής κατέγραψε στραγγαλισμό, αλλά την υπόθεση ανέλαβε η Σήμανση Αθήνας. ‘Ήρθαν το πρωί με ελικόπτερο. Γι’ αυτό κάλεσα, μη σε πιάσουν εξαπίνης, όταν πας στο γραφείο σου».

Απόρησε με την κίνηση ευγένειας του Ξωτικού.

«Και γιατί αυτή η κατασπατάληση δημοσίου χρήματος; Πρώτη φορά γίνεται φόνος στην Πελοπόννησο;»
«Δεν είναι το θύμα ούτε το έγκλημα. Τους κέντρισε το ενδιαφέρον το μήνυμα και τα αρχικά».
«Ποιο μήνυμα και ποια αρχικά;» ρώτησε έκπληκτος.
«Η λέξη –ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ– ήταν γραμμένη με μπλε σπρέι στη μάνδρα πίσω από το θύμα και τα αρχικά ΜΥΠκΠ ήταν χαραγμένα πάνω του. Σου στέλνω φωτογραφία στο κινητό σου» απάντησε με ένα μειδίαμα ο Ξωτικός.

Είχαν προηγηθεί δύο ακόμη, ίδιοι φόνοι. Ο προηγούμενος την 1η Μαρτίου στο Κολωνάκι, με τη λέξη ΞΕΧΑΣΑΤΕ στον τοίχο. Ο πρώτος, στις 24 Φεβρουαρίου, στην οδό Προύθου, στο Νέο Ιάσιο, προάστιο της νήσου Kρονέζας. Τότε που ο Καμηλέρης μπλέχτηκε σε μία υπόθεση που θα του σημάδευε ζωή και καριέρα.

Τότε κατάλαβε. Δεν ήθελε να τον ενημερώσει. Ήξερε το απωθημένο του και ήθελε να σπάσει πλάκα.
Όλοι στην Ασφάλεια γνώριζαν το πάθος του με υποθέσεις serial killers και πόσο πολύ ήθελε ο αστυνόμος να ασχοληθεί με μία από αυτές.
Δυστυχώς, κατά την Ασφάλεια, ο τρόπος θανάτου και το μήνυμα απευθύνονταν σε κάποια αντίπαλη συμμορία που ήξερε τι σήμαιναν τα αρχικά ΜΥΠκΠ.
Τέσσερις μέρες μετά, τηλεφώνησε ο υπεύθυνος της υπόθεσης.

«Καμηλέρη, ο δικός σας ξαναχτύπησε. Σκότωσε κάποιον στον Κολωνάκι χαράσσοντας τα ίδια αρχικά στο στήθος του νεκρού».
«Το θύμα; Ρουμάνος;»
«Όχι, Γερμανός σεσημασμένος. Τον παράτησαν 100 μέτρα πριν από τη Γερμανική πρεσβεία. Σκοτώνονται μεταξύ τους κάνοντας τη ζωή μας πιο εύκολη. Μην ασχολείσαι άλλο. Απλά σε πήρα, γιατί ξέρω τη λόξα σου».
«Μμμ… φχαριστώ».

Το βράδυ στις ειδήσεις άκουσε για το έγκλημα στην Υψηλάντου. Τον έπιασε το κόλλημα που είχε από παιδί να ψάχνει την ονοματολογία οδών μόλις τις ακούει. Πληκτρολόγησε στη μηχανή αναζήτησης: «Υψηλάντης». Στη Wikipedia τα δύο πρώτα αποτελέσματα ήταν Δημήτριος και Αλέξανδρος Υψηλάντης. Ξεκίνησε από τον μικρό αδερφό. Καθώς τα μάτια του έκλειναν, πίεσε τον εαυτό του να διαβάσει και το λήμμα για τον μεγαλύτερο. Στα μισά όμως αποκοιμήθηκε.

Ξημερώματα τινάχτηκε σαν ελατήριο από τον ύπνο του. Έτριψε τα μάτια του και συνέχισε να διαβάζει. Στα μισά βρήκε αυτό που έψαχνε.

Δεν ονειρευόταν. Λίγο πριν κοιμηθεί είχε διαβάσει: «Ο Υψηλάντης υψώνει τη σημαία της Επανάστασης στις παραδουνάβιες ηγεμονίες, στο Ιάσιο της Μολδοβλαχίας, στις 24 Φεβρουαρίου, εκδίδοντας επαναστατική προκήρυξη με τον τίτλο Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος».

ΜΥΠκΠ.

Ήταν δυνατόν; Δεν άντεχε να περιμένει. Πήρε αμέσως τηλέφωνο τον Γεωργίου.

«Καλημέρα, Κώστα. Σε ποιον αριθμό σπιτιού βρήκατε τον νεκρό στην Υψηλάντου;»
«Ωχ, ρε Καμηλέρη, πρωί πρωί».
«Λέγε, Κώστα».
«Δεν ήταν σε σπίτι» είπε ο άλλος, προσπαθώντας να τον ξεφορτωθεί «αλλά μέσα σε ένα αυτοκίνητο που είχε φράξει την είσοδο ενός πάρκινγκ στην Υψηλάντου. Αριθμός…»
«20-22» απάντησε ο Καμηλέρης που έβλεπε ήδη το Google Maps.
«Ναι» απάντησε βαριεστημένα ο άλλος.
«Κάτσε, ρε Κώστα. Γιατί είπες ότι ήταν πολύ κοντά στη Γερμανική πρεσβεία, αφού ανάμεσα στο αυτοκίνητο και την Πρεσβεία της Γερμανίας μεσολαβεί η Βρετανική;»
«Γιατί το θύμα ήταν Γερμανός, ρε μαλάκα» του απάντησε κλείνοντάς του το τηλέφωνο κατάμουτρα.
«Οι Μεγάλες Δυνάμεις! Φυσικά!» μονολόγησε φωναχτά.

Επανήλθε γρήγορα με ένα άγγιγμα της Nαταλίας.

«Πιστεύεις ότι υπάρχει μοτίβο;»
«Ναι, σκοτώνει βάσει ημερομηνιών του κινήματος στη Μολδοβλαχία, τον προπομπό της Επανάστασης».
«Άρα, πότε περιμένεις τον επόμενο φόνο; 25η Μαρτίου;»
«Όχι. Είναι διαβασμένος».
«Άρα;»
«Εσύ θα μου πεις, Γουότσον! Ποτέ έγινε η πρώτη επίσημη έναρξη της Επανάστασης;»

«Καλημέρα, Σέρλοκ. Τι ανακάλυψες πάλι;» είπε γελώντας.
«Συγγνώμη, σε ξύπνησα;» είπε ντροπαλά ο Αστυνόμος.
«Δεν πειράζει. Καφέ;»
«Κοροϊδεύεις, αλλά εσύ, Γουότσον, μπορεί και να βοηθήσεις. Ιστορικός είσαι».
«Με ειδικότητα στην αρχαιολογία, παρακαλώ» του είπε χαμογελαστά.

Μετά από μισή ώρα αφήγησης εκείνη τον φίλησε και με πειρακτικό ύφος του είπε:
«Μήπως είναι ιδέα σου;»

Δεν είχε το ίδιο ύφος το βράδυ, όταν της έδειξε ένα απόκομμα του αστυνομικού δελτίου που αναφερόταν στη δολοφονία Ρουμάνου υπηκόου καταζητούμενου από την ΕΛ.ΑΣ. για βιασμούς στην Οδό Προύθου, στο Γαλάτσι.

«Δεν καταλαβαίνω».
«Ημερομηνία φόνου: 21 Φεβρουαρίου. Η ημερομηνία κήρυξης της επανάστασης στο Γκαλάτσι Μολδοβλαχίας με τον Υψηλάντη να διασχίζει τον ποταμό Προύθο με τους Ιερολοχίτες».

Την κέρδισε.

«Εσύ το έγραψες, ε; Κάνεις πλάκα!»
«Καθόλου! Μετά την κουβέντα μας κοίταξα την ημερομηνία, βρήκα αυτό και αναρωτήθηκα. Εγώ τα συνδέω ή υπάρχει σύνδεση;»
«Και πού κατέληξες;»
«Το έψαξα. Το πτώμα αφέθηκε σε ένα πάρκο στην Προύθου. Κάποιος τηλεφώνησε στον αξιωματικό υπηρεσίας. Πήγε ο ίδιος, γιατί είναι κοντά στο τμήμα και βρήκε γραμμένο με μπλε φρέσκο σπρέι 200 ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ σε ένα παγκάκι. Τον πήρα τηλέφωνο και μου είπε ότι του έκανε μεγάλη εντύπωση η επιγραφή, παρόλο που το εγκληματολογικό αποφάνθηκε ξεκαθάρισμα λογαριασμών».
«Δεν χάραξε γράμματα» είπε η Ναταλία με σιγουριά.
«Στις 21/2 δεν είχε γραφτεί το Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος;»
Η σιγουριά της χάθηκε. «Τραβηγμένο. Και τώρα;»
«Τίποτα, εάν δεν με πιστεύεις εσύ, φαντάσου οι άλλοι».
«Πιστεύεις ότι υπάρχει μοτίβο;»
«Ναι, σκοτώνει βάσει ημερομηνιών του κινήματος στη Μολδοβλαχία, τον προπομπό της Επανάστασης».
«Άρα, πότε περιμένεις τον επόμενο φόνο; 25η Μαρτίου;»
«Όχι. Είναι διαβασμένος».
«Άρα;»
«Εσύ θα μου πεις, Γουότσον! Ποτέ έγινε η πρώτη επίσημη έναρξη της Επανάστασης;»
«Περίμενε!»

Γύρισε με ένα χαρτί με σημειώσεις:

«Λοιπόν! “Ο Δημήτριος Πλαπούτας κήρυξε επίσημα την Επανάσταση με τον Θ. Κολοκοτρώνη, την 20ή Μαρτίου 1821, στον Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου Παλούμπα, στη Γορτυνία, τη γενέτειρά του”. Υπάρχουν και άλλες ημερομηνίες, αλλά, πιστεύω ότι αυτή είναι η πρώτη επίσημη κήρυξη του αγώνα στον ελλαδικό χώρο. Τώρα;»
«Θα πω στον Γεωργίου να περιμένει έως τις 20 Μαρτίου. Αν έχω κάνει λάθος, θα γυρίσω την επόμενη κιόλας στην Κρονέζα, να χαρεί».
«Και θα με αφήσεις να γεννήσω μόνη μου; Αποκλείεται!»

Σάββατο 20 Μαρτίου 2021 
06:20 π.μ.

«Φεύγεις; Σαββατιάτικα;» ρώτησε αγουροξυπνημένη η Ναταλία.
«Ναι, πάω στην Ασφάλεια. Είχα δίκιο. Με χρειάζονται! Θα περάσω πρώτα από το Γαλάτσι να βρω τον Καραβία, μήπως μάθω κάποια πληροφορία παραπάνω».
«Καραβία;;;»
«Ο υπαστυνόμος που βρήκε το πρώτο πτώμα!» είπε έτοιμος να φύγει.
«Περίμενε!»
«Λία, βιάζομαι…»
«Περίμενε, σου λέω» και εξαφανίστηκε στη βιβλιοθήκη. Γύρισε μετά από λίγο δείχνοντάς του τον Παπαρρηγόπουλο. «Διάβασε».

Κοίταξε τη γραμμή που του έδειχνε και ένιωσε το σώμα του να παγώνει. “Η επανάσταση στην Μολδοβλαχία κηρύχτηκε την 21η Φεβρουαρίου 1821 στο Γκαλάτσι από τον πρόξενο της Ρωσίας Δημήτριο Αργυρόπουλο, όπου ο Βασίλειος Καραβίας εξουδετέρωσε την Οθωμανική φρουρά”.
«Αδύνατον» αναφώνησε. Αλλά όλα ξεκαθάρισαν μεμιάς μέσα του.

Τηλεφώνησε:
«Καλημέρα, μιλάω με τον Αξιωματικό Υπηρεσίας; Αστυνόμος Καμηλέρης. Πού μπορώ να βρω τον υπαστυνόμο Καραβία;»
«Μόλις τον άλλαξα, Αστυνόμε, αλλά άφησε έναν φάκελο για εσάς, σε περίπτωση που καλούσατε».
«Έρχομαι».

Λίγο αργότερα, διάβαζε:

«Τον λέγαν Αργυρόπουλο, Δημήτρη Αργυρόπουλο. Είμασταν ίδια σειρά. Συνονόματοι αυτών που ξεκίνησαν την Επανάσταση στα ίδια μέρη από όπου κατάγεται ο δολοφόνος του και ο βιαστής της αδερφής μου. Γίναμε πάλι δούλοι, σκλάβοι της μαφίας. Όλοι αδιαφορούν. Εσύ κατάλαβες. Ένας αρκεί! Φεύγω. Η θέση μου είναι δίπλα στον Αρχηγό, την Καρδιά της Επανάστασης. Θα διαδώσω όμως το μήνυμα:
“Η Ώρα ήλθεν, ω Άνδρες Έλληνες.
Εις τα όπλα, λοιπόν, φίλοι, η Πατρίς μας προσκαλεί!”
Βασίλης Καραβίας».

Κάλεσε τον Γεωργίου.

Εκείνος είπε: «Πάρε ένα περιπολικό, τέσσερις άντρες και έλα στο πεδίο του Άρεως στην είσοδο, δίπλα στον Πανελλήνιο Σύλλογο. Εκεί βρίσκεται ο τάφος του Υψηλάντη!»
«Κώστα, κάντε γρήγορα, έχει μαζί το υπηρεσιακό του!»

Είχαν φτάσει στην Κολιάτσου, όταν έστειλε μήνυμα στη Ναταλία το σημείωμα του Καραβία γράφοντας «Δυστυχώς είχα δίκιο!». Δεν είχαν φτάσει στην πλατεία Αμερικής, όταν το τηλέφωνο χτύπησε ξανά. Ήταν εκείνη.

«Γιάννη, πού πάτε;»
«Στον Ναό των Ταξιαρχών, στον τάφο του Υψηλάντη, στο πεδίο του Άρεως».
«Σωστός ναός, λάθος μέρος. Αναφέρεται στην καρδιά του αρχηγού. Ο Υψηλάντης είναι θαμμένος στο πεδίο του Άρεως, αλλά η καρδιά του είναι στους Ταξιάρχες, στη Στησιχόρου».
«Γαμώτο!»

Στις 10:40 π.μ. ο υπαστυνόμος Καραβίας έβγαινε έξω από το παρεκκλήσι των Παμμεγίστων Ταξιαρχών στη Στησιχόρου κρατώντας το όπλο του και την Ελληνική σημαία. Όταν ο οδηγός του Γεωργίου του ζήτησε να παραδοθεί, αυτός απάντησε «Ελευθερία Ή Θάνατος» και αυτοκτόνησε.