alt

Για το μιούζικαλ West Side Story, που παρουσιάστηκε στο Μέγαρο Μουσικής, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.

Των Χρύσας Στρογγύλη και Νίκου Ξένιου

Στo πλαίσιo του Φεστιβάλ Αθηνών, και μετά τα Κάρμινα Μπουράνα, η Καμεράτα έκανε στην αίθουσα Τριάντη του Μεγάρου Μουσικής επίσημη πρώτη του μιούζικαλ West Side Story των Λέοναρντ Μπερνστάιν, Άρθουρ Λόρενς και Στήβεν Σόντχαϊμ.

Το διάσημο μιούζικαλ είναι στη βάση του μια αναδημιουργία του Ρωμαίου και Ιουλιέτας του Σαίξπηρ. Σκηνοθέτες είναι ο μαέστρος Γιώργος Πέτρου και ο χορογράφος Τζων Τοντ. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους η σοπράνο Μαρίνα Σάττι (Μαρία), ο τενόρος Γιάννης Καλύβας (Τόνυ), ο Ιάσονας Μανδηλάς (Ριφ) και η Ελένη Σταμίδου (Ανίτα), μαζί με ένα τριανταμελές επιτελείο τραγουδιστών, χορευτών και ηθοποιών.

Το μουσικό μέρος: ερμηνευτές, μαέστρος, ορχήστρα

Η Μαρίνα Σάττι στον ρόλο της Μαρίας και ο Γιάννης Καλύβας στον ρόλο του Τόνυ κατάφεραν να εκφράσουν τις πιο λεπτές και ευαίσθητες χροιές των τραγουδιών τους με εντυπωσιακό τρόπο προκαλώντας το θερμό χειροκρότημα του κοινού. Η άκρως ρομαντική ερμηνεία του Καλύβα στο «Maria», το ξεσηκωτικό «America» από το γυναικείο φωνητικό σύνολο, το άρτιο δέσιμο των δύο γυναικείων φωνών, της Μαρίας και της Ανίτας στο «A boy like that» και το γεμάτο συναίσθημα και ρομαντισμό «Οne hand, one heart» αποτέλεσαν μερικές από τις πολύ καλές στιγμές της παράστασης. Λιγότερο πετυχημένο το ανδρικό φωνητικό σύνολο στο ξεκίνημα του «Tonight».

Διατηρώντας τριανταπενταμελή συμφωνική σύνθεση η Καμεράτα ανταποκρίθηκε στις μουσικές απαιτήσεις ενός τόσο δύσκολου –και τεχνικά και ερμηνευτικά– έργου, παρουσιάζοντάς το με νεανική φρεσκάδα, παιχνιδιάρικη διάθεση όπου χρειαζόταν, εντυπωσιακή ενέργεια στα έντονα ρυθμικά μέρη, κυρίως από τα κρουστά, και έναν πολύ προσεγμένο ήχο στα λυρικά και ευαίσθητα μέρη.

Ο Γιώργος Πέτρου είναι μια από τις πιο παραγωγικές και πολυσχιδείς προσωπικότητες στα μουσικά πράγματα της χώρας μας. Βρίσκεται στο τιμόνι της Καμεράτα εδώ και τέσσερα χρόνια και παρά τα οικονομικά και διοικητικά προβλήματα, καταφέρνει να αφήνει τις καλύτερες εντυπώσεις μετά από κάθε παράσταση της ορχήστρας. Τολμηρός, ανοιχτόμυαλος και στυλιστικά ευέλικτος, επιλέγει και παρουσιάζει μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα έργα διαφορετικά ως προς το είδος και ως προς την εποχή –π.χ., έργα μπαρόκ με όργανα εποχής, όπερα, μιούζικαλ, ρεπερτόριο 18ου αιώνα, σύγχρονη μουσική– καταργώντας τα στερεότυπα που περιορίζουν μια συμφωνική ορχήστρα κλασικού ρεπερτορίου. Πειραματίζεται και πετυχαίνει, αναπτύσσει σχέσεις εμπιστοσύνης με τους μουσικούς του και, έχοντας στη φαρέτρα του εξαιρετικές σπουδές, αξιοθαύμαστες ικανότητες αλλά κυρίως πάθος και αγάπη, έχει καταφέρει να απογειώσει τη φήμη της ορχήστρας σε μεγάλο βαθμό, καθιστώντας την εντελώς απαραίτητη για την πολιτιστική αναβάθμιση του τόπου μας. Ο μαέστρος και η ορχήστρα διανύουν μια περίοδο αστείρευτης δημιουργικότητας αυτό το καλοκαίρι: στις 30 Μαΐου παρουσίασαν στο Μέγαρο Μουσικής τις 4 Σουίτες για ορχήστρα του Μπαχ, ενώ 20 μέρες αργότερα, στις 18 Ιουνίου, τα Κάρμινα Μπουράνα του Καρλ Ορφ στο Ηρώδειο. Ένα μήνα μετά, ήρθε η ώρα για το West Side Story. Διατηρώντας τριανταπενταμελή συμφωνική σύνθεση η Καμεράτα ανταποκρίθηκε στις μουσικές απαιτήσεις ενός τόσο δύσκολου –και τεχνικά και ερμηνευτικά– έργου, παρουσιάζοντάς το με νεανική φρεσκάδα, παιχνιδιάρικη διάθεση όπου χρειαζόταν, εντυπωσιακή ενέργεια στα έντονα ρυθμικά μέρη, κυρίως από τα κρουστά, και έναν πολύ προσεγμένο ήχο στα λυρικά και ευαίσθητα μέρη. Εξαιρετικός ο συντονισμός με τους τραγουδιστές, γεγονός που αποδεικνύει ότι ο Γιώργος Πέτρου κράτησε πολύ καλά τα ηνία της παράστασης και πάνω και κάτω από τη σκηνή. 

* Η ΧΡΥΣΑ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ είναι μουσικός και εκπαιδευτικός.

alt

Οι προθέσεις και οι δυνατότητες

Ο Γιάννης Καλύβας ήταν πραγματική έκπληξη, με μεγάλες φωνητικές δυνατότητες και ευαισθησία στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο Αντρέας Βούλγαρης ήταν εξαιρετικός στον ρόλο του Μπερνάρντο. Το ίδιο ισχύει για τον Ιάσονα Μανδηλά στον ρόλο του Ριφ και για τον Άρη Πλασκασοβίτη στον ρόλο του «Τίγρη». Στον ρόλο του Επιθεωρητή ο Χρήστος Σιμαρδάνης ήταν συμπαθητικός. Η παρουσία της Μαρίνας Σάττι στον ρόλο της Μαρίας υπήρξε, επίσης, καθηλωτική, και η ζεστή ερμηνεία της μπορεί να σταθεί δίπλα σε πολύ σημαντικές ερμηνείες του έργου. Γενικά οι σκηνές γυναικών υπερείχαν των σκηνών με άνδρες: για παράδειγμα, η σκηνή του «I feel pretty» έδωσε τη δυνατότητα μιας εντυπωσιακής μουσικής και χορευτικής ερμηνείας στη Μαρία και τις φίλες της Ροζαλία (Βάσια Ζαχαροπούλου), Κονσουέλο (Ευγενία Λιάκου), Τερεζίτα (Ειρήνη Αραμπατζή) και Φρανθίσκα (Άννα Φιλιππάκη).

Πολλά ταλαντούχα παιδιά, που το ελληνικό κοινό σίγουρα θα ξανακούσει σύντομα, καλλιτέχνες πολλά υποσχόμενοι και κατάλληλοι για τέτοιους ρόλους που είναι σχετικά αδικημένοι από την οικονομική κατάσταση του θεάτρου εν γένει στη χώρα μας, τώρα μάς δίνουν δείγματα της πολύ επαγγελματικής στάσης τους απέναντι στο δύσκολο αυτό είδος.

Δεν ισχύει όμως το ίδιο και για τα ανδρικά χορευτικά σύνολα: Το τρωτό σημείο της παράστασης ήταν η χορογραφία: στις αγγλοσαξονικές παραγωγές του είδους είναι γνωστό πως χορευτές με μεγάλες ικανότητες πέρασαν τις auditions και αντιμετωπίστηκαν-διδάχθηκαν σαν ηθοποιοί, και όχι το αντίστροφο: αυτό θα έπρεπε να είναι κανόνας απαράβατος σε μια τέτοια παραγωγή, ακόμη και με τα ελληνικά δεδομένα. Στο Upper West Side της Νέας Υόρκης, στο μεταίχμιο των δεκαετιών ’50-‘60, η αμερικάνικη συμμορία Jets («Σίφουνες») και η πορτορικάνικη συμμορία Sharks («Καρχαρίες») συγκρούονται ήδη στην πρώτη σκηνή σε μιαν αποθέωση νεανικής παραβατικότητας. Η σκηνή εκτυλίσσεται αμήχανα στη σκηνή του Μεγάρου, υλοποιώντας μία μετριώτατη και άκρως αδόκιμη χορογραφία του Τζων Τοντ. Το ίδιο ισχύει και στις επόμενες χορογραφίες με ανδρικά και γυναικεία σύνολα όπου ούτε καν το μάμπο δεν είναι μάμπο και όπου ευτυχώς κάποιοι καλοί χορευτές διακρίνονται εκ των πραγμάτων. Πολλά ταλαντούχα παιδιά, που το ελληνικό κοινό σίγουρα θα ξανακούσει σύντομα, καλλιτέχνες πολλά υποσχόμενοι και κατάλληλοι για τέτοιους ρόλους που είναι σχετικά αδικημένοι από την οικονομική κατάσταση του θεάτρου εν γένει στη χώρα μας, τώρα μάς δίνουν δείγματα της πολύ επαγγελματικής στάσης τους απέναντι στο δύσκολο αυτό είδος.

Η καλύτερη σκηνογραφική ιδέα της παράστασης ήταν αυτό το «θραύσμα» διαφημιστικού μπλοκ που απλώς «κατέβηκε» για να υπαινιχθεί τις τελικές σκηνές, στις παρυφές της Λεωφόρου. Στους φωτισμούς του Γιώργου Τέλλου επικράτησε το ροζ και το βυσσινί χρώμα, πράγμα που ταίριαζε στη σύλληψη της παράστασης, όμως οι χρωματικές εναλλαγές συχνά δεν αναδείκνυαν τα αρκετά όμορφα παλ κοστούμια της Γιωργίνας Γερμανού. 

Τα σκηνικά θα έπρεπε να είναι ρεαλιστικά αλλά παράλληλα και αφαιρετικά, τόσο όσο επιτρέπει στη χορογραφία να εκτυλιχθεί ανενόχλητα. Το σκιαγράφημα του Πάρι Μέξη για το Μανχάταν από πίσω θα μπορούσε να έχει εκτελεστεί πολύ καλύτερα και να «καλύψει» αισθητικά την παράσταση. Το σκηνικό στο μπαρ του «Γιατρού» (Doc's) και στη σκάλα υπηρεσίας της Μαρίας είναι μέτρια και η παράσταση επαφίεται σε μεγάλο μέρος στις σκηνικές δυνατότητες που προσφέρουν οι μηχανισμοί του Μεγάρου. Μέτριο ήταν το σκηνικό στο κατάστημα «Ειδών Γάμου» και στο κρεβάτι της Μαρίας. Η καλύτερη σκηνογραφική ιδέα της παράστασης ήταν αυτό το «θραύσμα» διαφημιστικού μπλοκ που απλώς «κατέβηκε» για να υπαινιχθεί τις τελικές σκηνές, στις παρυφές της Λεωφόρου. Στους φωτισμούς του Γιώργου Τέλλου επικράτησε το ροζ και το βυσσινί χρώμα, πράγμα που ταίριαζε στη σύλληψη της παράστασης, όμως οι χρωματικές εναλλαγές συχνά δεν αναδείκνυαν τα αρκετά όμορφα παλ κοστούμια της Γιωργίνας Γερμανού. 

alt

Σκληρή δουλειά για τα ελληνικά δεδομένα

Το απόλυτα «κλασικό» μιούζικαλ, σημείωσε θρίαμβο στο πρώτο του ανέβασμα, το 1957, στο Mπρόντγουεϊ, με την ανάθεση, στον Λέοναρντ Μπέρνσταϊν, των scores «Something's Coming», «Maria», «America», «Somewhere», «Tonight», «Jet Song», «I Feel Pretty», «A Boy Like That», «One Hand, One Heart», «Gee, Officer Krupke» και «Cool» για τη θρυλική παραγωγή του Μπρόντγουεϊ που έκανε 732 παραστάσεις, ενώ το μιούζικαλ έγινε διάσημο ανά τον κόσμο με την ομώνυμη ταινία των δέκα Όσκαρ, το 1961. Το 1996, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, το West Side Story ανέβηκε στο θέατρο «Αθήναιον» σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή.

Ο Γιώργος Πέτρου είναι η ψυχή της ορχήστρας και χρεώνεται την καλλιτεχνική διεύθυνση και το σημαντικό μέρος της σκηνοθεσίας του West Side Story, ακολουθώντας την αυθεντική ενορχήστρωση του μιούζικαλ (1957), με τις τροποποιήσεις του ίδιου του Μπέρνσταϊν, που είχαν γίνει κατά τη διάρκεια της θρυλικής ηχογράφησης του έργου με την Κίρι τε Κανάουα και τον Χοσέ Καρέρας για την Deutsche Gramophone.

Είναι η δεύτερη τέτοια δουλειά της Καμεράτα: πέρυσι είχε ανεβάσει το Kiss Me Kate. «Όταν διευθύνεις μία ορχήστρα είναι σαν να σκηνοθετείς ένα μουσικό κείμενο», δηλώνει σε συνέντευξή του ο κύριος Πέτρου, και δεν έχει άδικο. Βασισμένη στην προσωπική συνάφεια και δημιουργική σχέση του μαέστρου με την όπερα και το μουσικό θέατρο, η δουλειά της Καμεράτα είναι πολύ σοβαρή και σέβεται το κοινό της. Ο Γιώργος Πέτρου είναι η ψυχή της ορχήστρας και χρεώνεται την καλλιτεχνική διεύθυνση και το σημαντικό μέρος της σκηνοθεσίας του West Side Story, ακολουθώντας την αυθεντική ενορχήστρωση του μιούζικαλ (1957), με τις τροποποιήσεις του ίδιου του Μπέρνσταϊν, που είχαν γίνει κατά τη διάρκεια της θρυλικής ηχογράφησης του έργου με την Κίρι τε Κανάουα και τον Χοσέ Καρέρας για την Deutsche Gramophone. Για κάποιον ακατανόητο λόγο ο κύριος Πέτρου κάνει την εσφαλμένη επιλογή να δώσει ελληνικό λιμπρέτο στο χιουμοριστικό τραγούδι «Κυρ Αστυνόμε» («Officer Krupke»): η συγκεκριμένη επιλογή φαντάζει πρόχειρη και αταίριαστη με το σύνολο των αγγλόφωνων τραγουδιών, προσδίδει δε μια περίεργη έμφαση στο συγκεκριμένο τραγούδι. Παρ’ ελπίδα, αξιοπρόσεκτο ήταν το ότι οι άνδρες τραγουδιστές στο συγκεκριμένο τραγούδι έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους, γιατί –υποθέτει κανείς– καταλάβαιναν για τι πράγμα ακριβώς τραγουδούσαν. Αυτή η πρόχειρη διαπίστωση σε βάζει στη διαδικασία να διερωτηθείς αν είναι θεμιτό να ανεβαίνει σε ελληνική σκηνή μουσικοχορευτική παράσταση στα Αγγλικά. Για να μην είμαστε, όμως, άδικοι, οφείλουμε να παραδεχτούμε πόσο δύσκολη είναι η μετάφραση ενός τέτοιου κειμένου με «σλανγκ» λέξεις αποδίδοντας, παράλληλα, τον ρυθμό του και πόσο, τελικά, πετυχημένη ήταν η δουλειά που έγινε από τον μαέστρο.

* Ο ΝΙΚΟΣ ΞΕΝΙΟΣ είναι εκπαιδευτικός και συγγραφέας.

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Οδύσσεια» στη Στέγη – με πλήκτρα, φωνές και μουσικό πριόνι

«Οδύσσεια» στη Στέγη – με πλήκτρα, φωνές και μουσικό πριόνι

H «Νέκυια» του Γιάννη Αγγελάκα & του Χρήστου Παπαδόπουλου με πλήκτρα, φωνές και μουσικό πριόνι από τις 21 Δεκεμβρίου μέχρι και τις 28 Ιανουαρίου στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης.

Επιμέλεια: Book Press

«Ονειρεύτηκα μια υποβλητική αφήγηση της Οδύσ...

Ο Τσέχοφ στα καλύτερά του: «Γλάρος» και «Πλατόνοφ» στο πνεύμα του Ρώσου δραματουργού

Ο Τσέχοφ στα καλύτερά του: «Γλάρος» και «Πλατόνοφ» στο πνεύμα του Ρώσου δραματουργού

Για την παράσταση «Ο γλάρος» σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Διαμαντή στο Θέατρο Σημείο και την παράσταση «Πλατόνοφ» σε σκηνοθεσία Δανάης Σπηλιώτη στο Νέο Θέατρο Θησείον. Κεντρική εικόνα: Από την παράσταση «Ο γλάρος». Φωτογραφία © Σταύρος Χαμπάκης. 

Γράφει ο Νίκος Ξένιος ...

Θρίαμβος της «Δωδέκατης νύχτας» του Γιάννη Κακλέα, στο Θέατρο Τέχνης

Θρίαμβος της «Δωδέκατης νύχτας» του Γιάννη Κακλέα, στο Θέατρο Τέχνης

Για την παράσταση «Δωδέκατη νύχτα ή ό,τι επιθυμείτε» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, σε σκηνοθεσία – δραματουργική επεξεργασία του Γιάννη Κακλέα, η οποία παρουσιάζεται στο «Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν – Υπόγειο». Φωτογραφίες © Πάτροκλος Σκαφίδας.

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

Πέθανε ο Βασίλης Βασιλικός (1934-2023) − Τα βιβλία του, η ζωή του

Πέθανε ο Βασίλης Βασιλικός (1934-2023) − Τα βιβλία του, η ζωή του

Πέθανε ο βραβευμένος Έλληνας συγγραφέας, Βασίλης Βασιλικός, σε ηλικία 89 ετών.

Επιμέλεια: Book Press

Πέθανε σήμερα ο Βασίλης Βασιλικός, ο οποίος γεννήθηκε στη Θάσο στις 18 Νοεμβρίου 1934, ήταν όμως δημότης Καβάλας.

...

«Η επερχόμενη αταξία» του Κώστα Στούπα (παρουσίαση)

«Η επερχόμενη αταξία» του Κώστα Στούπα (παρουσίαση)

Παρουσίαση του βιβλίου του Κώστα Στούπα «Η επερχόμενη αταξία – Οι πέντε παγίδες που απειλούν τις δημοκρατίες και την ευημερία της Δύσης» (εκδ. Επίκεντρο) την Παρασκευή 1 Δεκεμβρίου, στις 7:00 μ.μ, στο Βιοτεχνικό Επιμελητήριο Αθήνας.

Επιμέλεια: Book Press

...
«Οδύσσεια» στη Στέγη – με πλήκτρα, φωνές και μουσικό πριόνι

«Οδύσσεια» στη Στέγη – με πλήκτρα, φωνές και μουσικό πριόνι

H «Νέκυια» του Γιάννη Αγγελάκα & του Χρήστου Παπαδόπουλου με πλήκτρα, φωνές και μουσικό πριόνι από τις 21 Δεκεμβρίου μέχρι και τις 28 Ιανουαρίου στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης.

Επιμέλεια: Book Press

«Ονειρεύτηκα μια υποβλητική αφήγηση της Οδύσ...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Το τέλος της Αισθητικής; Τεχνομηδενισμός και Σύγχρονη Τέχνη» του Δημοσθένη Δαββέτα (προδημοσίευση)

«Το τέλος της Αισθητικής; Τεχνομηδενισμός και Σύγχρονη Τέχνη» του Δημοσθένη Δαββέτα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από βιβλίο του Δημοσθένη Δαββέτα «Το τέλος της Αισθητικής; Τεχνομηδενισμός και Σύγχρονη Τέχνη» (Επίμετρο: Μάνος Στεφανίδης) το οποίο θα κυκλοφορήσει το επόμενο διάστημα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Χωριό Ποτέμκιν» του Γιώργου Παναγή (προδημοσίευση)

«Χωριό Ποτέμκιν» του Γιώργου Παναγή (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Γιώργου Παναγή «Χωριό Ποτέμκιν», που κυκλοφορεί στις 28 Νοεμβρίου από τις εκδόσεις Τόπος. [Η έκφραση «Χωριό Ποτέµκιν» (ρωσικά: по­тёмкинские деревни) περιγράφει ένα κατασκεύασµα που έχει στόχο να αποκρύψει την αλήθεια ή να εξωραΐσει µια κατάσταση].

Επιμέλεια:...

«Ο Γιουγκοσλάβος» της Άνα Βούτσκοβιτς (προδημοσίευση)

«Ο Γιουγκοσλάβος» της Άνα Βούτσκοβιτς (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα της Άνα Βούτσκοβιτς [Ana Vučković] «Ο Γιουγκοσλάβος» (μτφρ. Απόστολος Θηβαίος), το οποίο κυκλοφορεί αρχές Δεκεμβρίου από τις εκδόσεις Βακχικόν.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Η ΜΠΑΝΑΝΑ

...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Κλερ Κίγκαν – Η Ιρλανδή που ανέδειξε τις χάρες της μικρής φόρμας

Κλερ Κίγκαν – Η Ιρλανδή που ανέδειξε τις χάρες της μικρής φόρμας

Η Ιρλανδή συγγραφέας έχει αγαπηθεί από το ελληνικό αναγνωστικό κοινό και όχι άδικα. Τι είναι αυτό που την κάνει ιδιαίτερη και γιατί η πρόσφατη νουβέλα της «Πολύ αργά πια» (μτφρ. Μαρτίνα Ασκητοπούλου, εκδ. Μεταίχμιο) την καταξιώνει. 

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος ...

12 βιβλία που μας φέρνουν κοντά στην επιστήμη: Από την Τεχνητή Νοημοσύνη στα Φράκταλ, από τον Χρόνο στους Αλγόριθμους

12 βιβλία που μας φέρνουν κοντά στην επιστήμη: Από την Τεχνητή Νοημοσύνη στα Φράκταλ, από τον Χρόνο στους Αλγόριθμους

Είναι βιβλία που φέρνουν τις επιστήμες (κυρίως θετικές) πιο κοντά μας και τις κάνουν πιο εύληπτες και γοητευτικές. Επιλέγουμε ορισμένα από τα καλύτερα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα. Κεντρική εικόνα: Ο Ράσελ Κρόου, ως ο μαθηματικός Τζον Νας, στην ταινία «Ενας υπέροχος άνθρωπος», του Ρον Χάουαρντ.

...
13 σημαντικοί σκηνοθέτες του κινηματογράφου που έγραψαν λογοτεχνία

13 σημαντικοί σκηνοθέτες του κινηματογράφου που έγραψαν λογοτεχνία

Αρκετοί σκηνοθέτες ασχολήθηκαν κάποια στιγμή στη ζωή τους με τη συγγραφή μυθοπλασίας και σε αυτό το άρθρο ξεχωρίσαμε δεκατρείς από αυτούς, που έχουν εκδώσει ερεθιστικά μυθιστορήματα και συλλογές διηγημάτων που κυκλοφορούν στη γλώσσα μας. Στην κεντρική φωτογραφία, ο Πιέρ Πάολο Παζολίνι [Pier Paolo Pasolini].

...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

13 Δεκεμβρίου 2022 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα 100 καλύτερα λογοτεχνικά βιβλία του 2022

Έφτασε η στιγμή και φέτος για την καθιερωμένη εδώ και χρόνια επιλογή των εκατό από τα καλύτερα βιβλία λογοτεχνίας της χρονιάς που φτάνει σε λίγες μέρες στο τέλος της. Ε

ΦΑΚΕΛΟΙ