stefania goulioti 1 2015

Για την παράσταση της Στεφανίας Γουλιώτη, Ευμενίδες, η οποία παρουσιάστηκε στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών 2015.

Του Νίκου Ξένιου

Η Στεφανία Γουλιώτη ερμήνευσε τις Ευμενίδες του Αισχύλου σε ένα μονόλογο ψυχαναλυτικής υφής [1], στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Η ανωφερής ερμηνευτική οδός που επέλεξε υποστηρίχτηκε ιδιαίτερα από την πρόθεσή της να λειτουργήσει ως διάμεσο μεταξύ του έργου και του κοινού, καθώς και από την ποιητικότατη μετάφραση του Δημήτρη Δημητριάδη.

Στο αξιόλογο αυτό project συνεργάστηκαν ο Έκτορας Λυγίζος, ο Δημήτρης Καμαρωτός, ο Σέρβος video-artist Droijan Kolundzija, ο Προμηθέας Αλειφερόπουλος και ο Χάρης Τζωρτζάκης. 

Το εγχείρημα της σπουδαίας νέας ηθοποιού υπήρξε μια καταβύθιση στα άδυτα του ψυχισμού της, απόλυτη έκθεση ενώπιον του κοινού του ονείρου της, της εικόνας της για τον κόσμο, της ανασφάλειας και των φόβων της.

Καταβύθιση στον φόβο

Το εγχείρημα της σπουδαίας νέας ηθοποιού υπήρξε μια καταβύθιση στα άδυτα του ψυχισμού της, απόλυτη έκθεση ενώπιον του κοινού του ονείρου της, της εικόνας της για τον κόσμο, της ανασφάλειας και των φόβων της. Έμοιαζε σαν να είχε αποδεχθεί την ες αεί παρουσία κάποιας μορφής Ερινυών στα τρίσβαθα της ψυχής μας, γεγονός που της υπαγόρευσε ένα λόγο αποκαλυπτικό και συνάμα κρυπτικό. Ακολουθώντας κατά γράμμα την κατανεμημένη σε πρόσωπα εκφορά λόγου του Αισχύλου, η Γουλιώτη έστησε μια προσωπογραφία με πολλά επιμέρους προσωπεία, σαν να διαλεγόταν το Συνειδητό μέρος της προσωπικότητάς της με το Ασυνείδητο, εκείνο το βαθύτερα καταγεγραμμένο. Και όταν οι Ερινύες εμφανίστηκαν ως φόβητρα ή ως σκιάχτρα και της ψιθύρισαν τις επιθυμίες τους, τις αντιδικίες τους, το «στήσιμο» του δικαστηρίου που αποτελεί και την αλληγορία της θέσπισης της αρχαιοελληνικής Δημοκρατίας, τότε η ηθοποιός διάνοιξε μιαν ακόμη ατραπό για την αποκάλυψη του συλλογικού ασυνειδήτου:

«Φρίκη Φρίκη. ∆ε λέγεται! Φρίκη να δεις. ∆ε βλέπεται! Μ' έδιωξε ο τρόµος. Με κυνήγησε απ' του Φοίβου το άδυτο. Μήτε να σταθώ µήτε να φύγω. ∆ιπλώθηκα. Έσπασα. Στα τέσσερα σύρθηκα. Γριά εγώ, κάνω σα µωρό! Μόλις που σκύβοντας µπαίνω στο άδυτο µπροστά στον Οµφαλό, είδα µπροστά µου έναν µιασµένο να δέεται. Με αίµα στα χέρια. Και γυµνωµένο σπαθί. Και κλωνάρια ελιάς στολισµένα σεµνά µε ταινίες και γνέµατα. Ικέτης. Ικέτευε. Έτσι τον είδα. Και µπροστά του κοπάδι γυναίκες, στα τέσσερα σηµεία απλωµένες, κοιµόνταν. Όχι γυναίκες. Γοργόνες θα ήταν. Ούτε Γοργόνες. Γοργόνες και ακόµα χειρότερα. Τέτοιες σε ζωγραφιά τις είδα να κλέβουν του Φινέα το δείπνο. Πουλιά. Και τα άρπαζαν. Άφτερες τούτες. Και µαύρες. Στα µαύρα. Ολόκληρο σίχαµα. Ρόγχο ανέπνεαν. Ξεφυσώντας. Πληγές που κινούνταν τα µάτια τους. Στάζοντας αίµα. Και ντυµένες ανόσια. Από βωµούς κι από στέγες, θεέ µου, απόµακρα! Μίασµα είναι. ∆εν την ξέρω τη γενιά τους, δεν τις ξανάδα. Ούτε ποια χώρα τις έθρεψε δίχως να πάθει».

Υποδυόμενη ταυτόχρονα τον Ορέστη, τον Απόλλωνα, την Αθηνά, το φάντασμα της δολοφονημένης Κλυταιμνήστρας και το σύνολο του χορού των άγριων Ερινύων, η Στεφανία Γουλιώτη κυριολεκτικά μας άφησε άφωνους, γιατί ο τόνος της φωνής της ο υπνωτιστικός μάς παρέσυρε σε μιαν άνευ προηγουμένου βουτιά στην ίδια μας την ψυχή.

Υποδυόμενη ταυτόχρονα τον Ορέστη, τον Απόλλωνα, την Αθηνά, το φάντασμα της δολοφονημένης Κλυταιμνήστρας και το σύνολο του χορού των άγριων Ερινύων, η Στεφανία Γουλιώτη κυριολεκτικά μας άφησε άφωνους, γιατί ο τόνος της φωνής της ο υπνωτιστικός μάς παρέσυρε σε μιαν άνευ προηγουμένου βουτιά στην ίδια μας την ψυχή: μια αίθουσα κρεμόταν από τα χείλη της μέσα στο σκοτάδι (όταν γινόταν η «βουτιά» στο υποσυνείδητο) και σε άπλετο φως (όταν ο Ορέστης επιδίωκε τη λύτρωση και όταν οι Ερινύες μετατράπηκαν σε Ευμενίδες). Η εναλλαγή φωτός και σκοταδιού ήταν άψογα μελετημένη, με αποτέλεσμα την απόλυτη εγκατάλειψη του κοινού, απέναντι στο οποίο η κυρία Γουλιώτη λειτούργησε όπως ο σαμάνος απέναντι σε μια πρωτόγονη φυλή. Γι’ αυτό και η ηθική προτροπή της προς τους συμπολίτες της δεν ήταν παρά η προτροπή της θεάς Αθηνάς: «Αφήστε τον φόβο, τον αδελφό του σεβασμού, να ζει μέσα στην πολιτεία!».

Το απόλυτο υπαρξιακό αδιέξοδο

Αυτό εξηγείται από την απαισιόδοξη αντιμετώπιση του πολιτικοκοινωνικού βίου από τη νέα ηθοποιό: σε συνέντευξή της η Στεφανία Γουλιώτη λέει, με ιδιαίτερα πεσιμιστική προσέγγιση: «Η Αθηνά και οι Ερινύες κάνουν μια συνομωσία, ίσως την πιο σκοτεινή, την πιο μεγάλη και πιο ύπουλη στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ο Ορέστης νομίζει ότι θα ελευθερωθεί. Όπως εμείς που νομίζουμε πως έχουμε δημοκρατία ή πως έχουμε εκλέξει την κυβέρνηση που θέλουμε! Όλα πλάνες είναι. Πάντα θα κουβαλάμε την «τοξική ντροπή» που μας κατατρύχει ήδη από την αποκόλληση από τη μήτρα, το «πονόσωμα» που λένε οι ψυχαναλυτές, τη θέλησή μας να ζούμε με τον πόνο».

Θεωρώντας, λοιπόν, παρεξηγημένο το έργο του ηθοποιού, η Γουλιώτη προσπάθησε να υπερβεί τη δική της αντίληψη και να προκαλέσει τους θεατές σε ένα από κοινού βίωμα που της υπέβαλε το κείμενο του μεγάλου τραγικού, ενώ στο πρόσωπό της προβλήθηκαν διαφορετικά προσωπεία, φόβητρα, γοργόνεια, μορφές κινούμενες με video art που παρέπεμπαν στο τρομακτικό εικαστικό σύμπαν των σκοτεινών θεοτήτων της εκδίκησης και της βασάνου που ανοίγουν δρόμο μέσα από τα πετρώματα και βγαίνουν στο φως για να μας καταδιώξουν. Αυτό το κατόρθωσε ο σέρβος καλλιτέχνης του κινηματογράφου κάνοντας τρισδιάστατες προβολές πάνω στο πρόσωπο της ηθοποιού και χρησιμοποιώντας ακτίνες Χ ώστε να τη μεταμορφώνει, ανάλογα με τη «φωνή» που έβγαινε από μέσα της. Η Γουλιώτη ακολούθησε, αφουγκράστηκε, εκφώνησε και πλεύρισε το κλασικό βαρύγδουπο κείμενο σαν να επρόκειτο για ιερατικό λόγο, εκφερόμενο χαμηλόφωνα και σχεδόν εν υπνώσει. Υποβλητικός τόνος, ελάχιστες εναλλαγές υποκριτικής χροιάς ώστε σκόπιμα να ακούμε την ίδια φωνή να εκφωνεί τον λόγο διαφορετικών προσώπων. Ένα πρόσωπο για όλα τα πρόσωπα, λοιπόν, ένα πρόσωπο «πλατύ», όπως θα ’λεγε και ο Χειμωνάς. Δικαίως απέσπασε θριαμβικό χειροκρότημα, καθώς επιλόγισε με τα λόγια του Αισχύλου: «αλαλάξτε αλαλάξτε, αλαλά»…

alt

Οι Σεπτές πανάρχαιες Κόρες της Φρίκης και η Τριλογία

Οι Ευμενίδες παίχτηκαν για πρώτη φορά το 458 π.Χ. στο Θέατρο του Διονύσου.

Ο Αισχύλος αναφέρεται στην ακμή της Αθηναϊκής δημοκρατίας, στον Χρυσό Αιώνα, τότε που πολλαπλές καινοτομίες στην πολιτική και στον πολιτισμό παρήγαγαν την πρώτη πόλη ελεύθερων πολιτών, δημιουργικότητας και πρωτοποριακής σύλληψης του κόσμου. Ανατρέχει, λοιπόν, στον μύθο των Ατρειδών και στα ομηρικά έπη και εστιάζει στο βαθύ μίσος της Κλυταιμνήστρας για τον Αγαμέμνονα. Στο πρώτο μέρος της τριλογίας (Αγαμέμνων) το οικογενειακό δίκαιο σιγοκαίει στην καρδιά της ανδροκτόνου Κλυταιμνήστρας και τα παιανίσματα των γερόντων του Χορού παγώνουν όταν η Κασσάνδρα γίνεται μάντις κακών: Ο Αγαμέμνων θα σφαγιαστεί από τη γυναίκα του μέσα στο λουτρό και μετά θα σφαγιαστεί και η ίδια. Ο Ορέστης θα επιστρέψει μαζί με τον Πυλάδη και θα επισκεφθεί τον τάφο του Αγαμέμνονα στο δεύτερο μέρος της τριλογίας (Χοηφόρους), όπου θα δολοφονήσει τη μάνα του και τον Αίγισθο τη συνεργεία της αδελφής του Ηλέκτρας. Τα πνεύματα που θέλουν να εκδικηθούν τον Ορέστη (Ερινύες) βγαίνουν από τη γη στο τρίτο μέρος, τις Ευμενίδες. Η Πυθία αναστατωμένη αντικρίζει τον Ορέστη στο βωμό, περικυκλωμένο από τις αρχαίες αυτές, χθόνιες θεότητες που τον καταδιώκουν. Ο Απόλλωνας εμφανίζεται στον διωκόμενο και του υπόσχεται την αμέριστη συμπαράστασή του. Ο Ορέστης εμφανίζεται στην Ακρόπολη, ικέτης στο άγαλμα της Αθηνάς. Η Αθηνά θεσπίζει αιώνιο δικαστήριο (Άρειο Πάγο) που θ' απονέμει δικαιοσύνη σε περιπτώσεις φόνου, συγκαλώντας τους πιο καλούς Αθηναίους για δικαστές. Εμφανίζεται και ο Απόλλωνας (συνήγορος του Ορέστη) που θεωρεί τον φόνο του Αγαμέμνονα βαρύτερο απ' τη μητροκτονία. Στην Ψηφοφορία που ακολουθεί προκύπτει ισοψηφία, αλλά επικρατεί η απαλλακτική για τον Ορέστη ψήφος του προέδρου (Αθηνά). Οι Ερινύες θυμώνουν. Η Αθηνά όμως τις μεταπείθει και τις εξευμενίζει, ώστε στο εξής να χαρίζουν ευτυχία και αφθονία στην Αθήνα. Οι Ευμενίδες παίχτηκαν για πρώτη φορά το 458 π.Χ. στο Θέατρο του Διονύσου. Οι «Ευμενίδες» είναι μεταξύ άλλων και μια συνηγορία για τη συνύπαρξη των αξιών διαφορετικών εποχών. Η αντιδικία σχετικά με την τιμωρία ή μη του Ορέστη είναι μια σύγκρουση ανάμεσα στις παλιές και τις νέες θεότητες, ανάμεσα στις Ερινύες και τους Ολύμπιους.

* Ο ΝΙΚΟΣ ΞΕΝΙΟΣ είναι εκπαιδευτικός και συγγραφέας.

[1] «Η ψυχοθεραπεία είναι μια αργή, επώδυνη διαδικασία. Δεν θεραπεύεσαι οριστικά, όμως αναγνωρίζεις, συμφιλιώνεσαι, βρίσκεις τα εργαλεία διαχείρισης. Το μεγάλο πλεονέκτημα της θεραπείας είναι ότι παρακολουθείς τα πράγματα. Μόνο βγαίνοντας «έξω» από το θέμα, μπορείς να παίξεις μπάλα. Πριν ήσουν τυφλωμένος, σε έπαιρνε και σε σήκωνε. Οι Ερινύες θα είναι εκεί, πάντα εκεί, διαθέσιμες για να σε διαλύσουν. Να σε κάνουν να μειώνεις, να υποτιμάς τον εαυτό σου, να φοβάσαι». Από συνέντευξη της Στεφανίας Γουλιώτη στην Έφη Μαρίνου στην «Εφημερίδα των Συντακτών» στις 20.07.2015.

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Οι Τσέντσι» του Π. Μπ. Σέλλεϋ σε σκηνοθεσία Μαριλίτας Λαμπροπούλου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (κριτική) – Ένα έργο φεμινιστικό και βέβηλο

«Οι Τσέντσι» του Π. Μπ. Σέλλεϋ σε σκηνοθεσία Μαριλίτας Λαμπροπούλου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (κριτική) – Ένα έργο φεμινιστικό και βέβηλο

Για τους «Τσέντσι», του Π. Μπ. Σέλλεϋ, σε σκηνοθεσία Μαριλίτας Λαμπροπούλου που ανέβηκε στην αίθουσα «Ω» του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά. Kεντρική εικόνα: © Μαρίζα Καψαμπέλη.

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

Την τραγωδία «ήρεμ...

Ένα ξεχωριστό «Όνειρο καλοκαιριάτικης νύχτας» από την ομάδα Loxodox στο ΠΛΥΦΑ

Ένα ξεχωριστό «Όνειρο καλοκαιριάτικης νύχτας» από την ομάδα Loxodox στο ΠΛΥΦΑ

Ο ιστορικός χώρος της αρχαίας Αθήνας «συνομιλεί» αρμονικά με τη μαγική νύχτα των Αγγλοσαξόνων, όπως τη συνέθεσε ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Κεντρική εικόνα: © Sabrina Brodescu.

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

Η ομάδα Loxodox είναι ιδέα της Μαρίζας Θεοφυλακτοπού...

«Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης» και «Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα» (κριτική): Δύο σημαντικά έργα του Ματέι Βίσνιεκ στις αθηναϊκές σκηνές

«Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης» και «Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα» (κριτική): Δύο σημαντικά έργα του Ματέι Βίσνιεκ στις αθηναϊκές σκηνές

Για τις παραστάσεις «Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης» στο θέατρο «Χώρος» και «Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα», στο Θέατρο Μπέλλος, και τα δύο του Γαλλορουμάνου θεατρικού συγγραφέα, ποιητή και δημοσιογράφου Ματέι Βίσνιεκ. Κεντρική εικόνα: Από την παράσταση «Το σώμα της γυναί...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

Ο «Νευρομάντης» του Ουίλιαμ Γκίμπσον μεταφέρεται στην οθόνη: μεγάλο συνδρομητικό κανάλι ανακοίνωσε ότι αγόρασε τα δικαιώματα

Ο «Νευρομάντης» του Ουίλιαμ Γκίμπσον μεταφέρεται στην οθόνη: μεγάλο συνδρομητικό κανάλι ανακοίνωσε ότι αγόρασε τα δικαιώματα

Το πασίγνωστο μυθιστόρημα του «πατέρα» του Cyberpunk Ουίλιαμ Γκίμπσον [William Gibson] «Νευρομάντης» αναμένεται να γίνει σειρά 10 επεισοδίων από το συνδρομητικό κανάλι Apple TV. Κεντρική εικόνα: ο συγγραφέας Ουίλιαμ Γκίμπσον © Wikipedia. 

Επιμέλεια: Book Press

...
Λογοτεχνικό Βραβείο Δουβλίνου 2024: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα με γνωστούς συγγραφείς

Λογοτεχνικό Βραβείο Δουβλίνου 2024: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα με γνωστούς συγγραφείς

Ο νικητής θα ανακοινωθεί στις 23 Μαΐου κατά τη διάρκεια του Διεθνούς Φεστιβάλ Λογοτεχνίας του Δουβλίνου. Κεντρική εικόνα: ο συγγραφέας Σεμπάστιαν Μπάρυ © Faber & Faber. 

Επιμέλεια: Book Press

Ανακοινώθηκε η βρ...

Παρουσίαση βιβλίου: «Πατρίδα από βαμβάκι», της Έλενας Χουζούρη

Παρουσίαση βιβλίου: «Πατρίδα από βαμβάκι», της Έλενας Χουζούρη

Την Τρίτη 2 Απριλίου, στις 20:30 η Αλυσίδα Πολιτισμού IANOS και οι εκδόσεις Πατάκη, διοργανώνουν παρουσίαση του βιβλίου της Έλενας Χουζούρη, με τίτλο «Πατρίδα από βαμβάκι» (νέα, αναθεωρημένη έκδοση). 

Επιμέλεια: Book Press

...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Βαγγέλη Γιαννίση «Μακγκάφιν», το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 21 Μαρτίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ
37.947408, 23.641584

 «Αφού σου ...


«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κυριακού «Το μποστάνι του Μποστ – Μια σύνθεση / συμπλήρωση / διασκευή κειμένων του Μποστ», το οποίο κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Δήμητρας Παπαδήμα «Όλα μαύρα», το οποίο θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Τι είμαστε εμείς μπροστά σε αυτά τα κτήνη, ρε; Τι είμαστε; Άγιοι. Και φόνο να...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Ενόψει της 25ης Μαρτίου, επιλέγουμε έντεκα βιβλία που μας βοηθούν να κατανοήσουμε τα περίπλοκλη όσο και μοναδική διαδοχή γεγονότων που ήταν η Ελληνική Επανάσταση. Kεντρική εικόνα: έργο του Λουντοβίκο Λιπαρίνι «Ο όρκος του λόρδου Βύρωνα στο Μεσολόγγι» (περίπου 1850), μουσείο Μπενάκη.

...
Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Όσο μακρινή κι αν φαντάζει η Ιαπωνία, δεν παύει να μας ελκύει, μεταξύ άλλων και για την ιδιαίτερη και τολμηρή λογοτεχνία της. Από τον κλασικό Καουαμπάτα έως τον ευφάνταστο Μουρακάμι, επιλέγουμε δέκα βιβλία που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα και μπορούν να μας ανοίξουν νέα παράθυρα στον κόσμο του Ανατέλλοντος Ήλιου. K...

«Το χέρι του θεού», «1936», «Φαρενάιτ 451», «Ένας κόσμος χωρίς τέλος», «Hairless»: 5 πρόσφατα graphic novels που ξεχωρίζουν

«Το χέρι του θεού», «1936», «Φαρενάιτ 451», «Ένας κόσμος χωρίς τέλος», «Hairless»: 5 πρόσφατα graphic novels που ξεχωρίζουν

Επιλέγουμε πέντε graphic novels που εκδόθηκαν πρόσφατα, για το αισθητικό τους αποτέλεσμα αλλά και για την πολυδιάσταση όσο και σύγχρονη θεματική τους: «Το χέρι του Θεού» των Μπαρόν και Καρμπονέτι (εκδ. Οξύ), «1936» του Θανάση Πέτρου (εκδ. Ίκαρος), «Φαρενάιτ 451», του Ρέι Μπράντμπερι σε διασκευή του Τιμ Χάμιλτον (εκδ...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

02 Απριλίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα μεγαλύτερα μυθιστορήματα όλων των εποχών: 20 έργα-ποταμοί από την παγκόσμια λογοτεχνία

Πολύτομα λογοτεχνικά έργα, μυθιστορήματα-ποταμοί, βιβλία που η ανάγνωσή τους μοιάζει με άθλο. Έργα-ορόσημα της παγκόσμιας πεζογραφίας, επικές αφηγήσεις από την Άπω Ανατ

ΦΑΚΕΛΟΙ