niovi 2
 

O μύθος της Νιόβης εμπνέει μια παράσταση σε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο.

Του Νίκου Ξένιου

Ο νους μου πάει στην Αντιγόνη –τη γνωστή μας, του Σοφοκλή– που βαδίζει προς το σπήλαιο του ενταφιασμού της. Που, όπως κάθε σφάγιον, ξεσπά σε θρήνο (κόπτεται) για τα χαμένα της νιάτα, τραγουδά το δικό της «απελθέτω απ' εμού» γιατί πεθαίνει «άφιλος, άκλαυτος και ανυμέναιος». Και που, σε ένα ξέσπασμα λυρισμού, ανακαλεί την εικόνα της Νιόβης, της πετρωμένης γυναίκας που θρηνεί τα χαμένα της παιδιά και που τα δάκρυά της έγιναν ποτάμι.

Στο όρος Σίπυλο της Τουρκίας (Ağlayan Kaya) υπάρχει μέχρι σήμερα ένας βραχώδης σχηματισμός που μοιάζει με γυναικείο πρόσωπο και συσχετίζεται με τη Νιόβη ήδη από την αρχαιότητα[1]. Εξεικονίζει μια γυναικεία μορφή, κάτι ανάμεσα σε Παναγία που θρηνεί και σε αρχαίο ειδώλιο γιγαντιαίων διαστάσεων και συνεχίζει ν' αποτελεί πηγή δακρύων, καθώς χιόνια που λυώνουν γίνονται ποτάμια στα πόδια της. Ο Όμηρος αναφέρει στην Ιλιάδα ότι η Νιόβη θρηνεί, ως στήλη άλατος, ανάμεσα στις χαράδρες και τα απάτητα βουνά του Σίπυλου. Ο Οβίδιος λεει ότι ένας ισχυρός ανεμοστρόβιλος τη σήκωσε και τη μετέφερε στην πατρίδα της[2]. Γιατί πετρώνουν οι γυναίκες, άτεκνες οι ανύπαντρες και με νεκρά παιδιά οι μητέρες; Γιατί τόσος ζόφος και θανατικό στους καρπούς της κοιλίας των;

Είναι άνοιξη, η ετήσια γιορτή του Απόλλωνα και της Άρτεμης. Φανταζόμαστε τους κατοίκους των Θηβών να έχουν μαζευτεί γύρω από τους βωμούς για ν' αποτίσουν τιμές στα θεϊκά παιδιά της Λητούς. Και τη Νιόβη να εμφανίζεται μέσα στο πλήθος στολισμένη με χρυσαφικά και δακτυλίδια, με το πρόσωπο ν' αστράφτει από θυμό και έπαρση

Η «μητέρα των Ελλήνων» επί σκηνής

Στο ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη, από τις 7 έως τις 11 Μαΐου παρουσιάζεται η ποιητική τραγωδία «Νιόβη» του Γιώργου Στεφανακίδη, ένας ιαμβικός δεκαπεντασύλλαβος ενορχηστρωμένος σε μουσική σύνθεση του ίδιου του συγγραφέα και σκηνοθετημένη από τον ίδιο: ερμηνεύουν οι Εβελίνα Αραπίδη, Ίρις Χατζηαντωνίου, Βαγγέλης Ρόκκος και Μαίρη Στεφανακίδη. Πρόκειται για μια παραγωγή του θεατρικού σχήματος «Ευτοπία», που αξιοποιεί τον μύθο της Νιόβης σε αλληγορική performance 70 λεπτών. Ένας οδοιπόρος (Βαγγέλης Ρόκκος) φτάνει σ΄ένα βραχώδες τοπίο, αναζητώντας την πετρωμένη Νιόβη. Η αφήγηση ξεκινά: είναι άνοιξη, η ετήσια γιορτή του Απόλλωνα και της Άρτεμης. Φανταζόμαστε τους κατοίκους των Θηβών να έχουν μαζευτεί γύρω από τους βωμούς για ν' αποτίσουν τιμές στα θεϊκά παιδιά της Λητούς. Και τη Νιόβη (σπαρακτική στο ρόλο της Νιόβης η Εβελίνα Αραπίδη) να εμφανίζεται μέσα στο πλήθος στολισμένη με χρυσαφικά και δακτυλίδια, με το πρόσωπο ν' αστράφτει από θυμό και έπαρση:
Είμαι η Νιόβη. Πατέρας μου ο Τάνταλος, που του παρέθεσαν γεύμα οι ίδιοι οι θεοί! Ο άντρας μου, κυβερνήτης της πόλης σας! Φρυγία, η προίκα μου! Όπου κι αν στρέψεις το βλέμμα, αποδείξεις της δύναμής μου. Η ομορφιά μου, θεϊκή. Γιατί να λατρεύετε τη Λητώ, την κόρη του τιτάνα, που έχει μόνο τον Απόλλωνα και την Άρτεμη; Γιατί όχι εμένα, που έχω επτά φορές τα δικά της παιδιά. Τι τρέλα, να προτιμάτε μια ομορφιά που ποτέ σας δεν αντικρύσατε!
Που τα κορμιά των επτά αγοριών μου λάμπουν στην παλαίστρα, που τα κορμιά των επτά κοριτσιών μου αστράφτουν σαν λούζονται στο ποτάμι...Τι έχεις εσύ, Λητώ, μπροστά στους δικούς μου θησαυρούς; Τίποτα! Τίποτα δεν είσαι, Λητώ!

altΎβρις-Τίσις-Νέμεσις

Η σκηνή που ακολουθεί είναι αποτυπωμένη σε γνωστό ερυθρόμορφο αγγείο[3]: στη μια όψη του κρατήρα εικονίζονται ο Απόλλωνας και η Άρτεμη καθώς τοξεύουν τα παιδιά της Νιόβης· δύο από αυτά προσπαθούν να ξεφύγουν, ενώ δύο άλλα, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, κείτονται ήδη νεκρά στο έδαφος. Ένα τρίτο παιδί, λαβωμένο ήδη, τρέχει να ξεφύγει από το βέλος που ετοιμάζεται να ρίξει ο Απόλλωνας. Ανάμεσά τους εικονίζεται σχηματικά ένα δέντρο. Το τέταρτο λαβωμένο παιδί βρίσκεται πίσω από την Άρτεμη, η οποία βγάζει από τη φαρέτρα (γωρυτό) ένα βέλος: η σκηνή διαδραματίζεται σε ένα βραχώδες ορεινό τοπίο. Γιατί η «τίσις» να είναι τόσο αυστηρή;

Αναδεικνύοντας το πιο δυνατό σημείο του κειμένου του Γιώργου Στεφανακίδη, η επιβλητική φωνή της Ίριδας Χατζηαντωνίου (ως Λητούς) απαγγέλλει το κατηγορητήριο: Ένα, γιατί τόλμησες να συγκρίνεις τα δικά σου παιδιά με τα δικά μου. Δύο, γιατί τόλμησες να αυθαδιάσεις απέναντι στους θεούς. Τρία... τέσσερα... δεκατέσσερα! Κατακεραυνωμένη η Νιόβη εισάγεται στα αρχετυπικά μυστικά της ζωής και ενσαρκώνει τη θηλυκή εκδοχή της προμηθεϊκής μύησης, που εδώ εκφωνείται σε ποιητικό ιδίωμα συγγενές προς εκείνο της Κρητικής Αναγέννησης, απόλυτα εναρμονισμένο –σαν σε παρτιτούρα– με τη μουσική σύνθεση: αλλαγή ύφους στη μουσική απαλύνει το ζοφερό κλίμα όταν η Νέμεσις κατευνάζεται και η θλίψη μετατρέπεται σε γνώση. Ο οδοιπόρος έχει πάρει κι αυτός το μάθημά του.

Η χαροκαμένη Νιόβη μένει νηστική κλαίγοντας εννιά μερόνυχτα, μέχρι οι θεοί να τα λυπηθούν και να θάψουν τα παιδιά της. Τότε αποσύρεται στο πατρικό της στο Σίπυλο, εκεί όπου «οι νύμφες χορεύουν γύρω από τον ποταμό Αχελώο»

Η χαροκαμένη Νιόβη μένει νηστική κλαίγοντας εννιά μερόνυχτα, μέχρι οι θεοί να τα λυπηθούν και να θάψουν τα παιδιά της. Τότε αποσύρεται στο πατρικό της στο Σίπυλο, εκεί όπου «οι νύμφες χορεύουν γύρω από τον ποταμό Αχελώο» και, πετρωμένη έκτοτε «μητέρα της φυλής μας», θρηνεί τις συμφορές που μας βρήκαν από τους θεούς. Στην παράσταση του Στεφανακίδη, το σύμπλεγμα των γυναικών στο πίσω μέρος του δρώμενου παραπέμπει ευθέως στον αυχμηρό αυτόν τόπο, στο σκηνικό της ανηλεούς και παγωμένης, κατά το πέρασμα του χρόνου, αποτύπωσης της θεϊκής οργής ως βραχογραφήματος διαπολιτισμικής βαρύτητας και ως εγχάραξης στον γενετικό κώδικα του κατ' εξοχήν πολιτισμού ενοχής.

Η δακρυρροούσα Νιόβη ως θέμα αφήγησης των τεχνών

altΓια πολλοστή φορά ο μύθος της Νιόβης εμπνέει ένα έργο τέχνης: ο Πρίαμος στην Ιλιάδα του Ομήρου παραλληλίζεται με τη Νιόβη, γιατί κι αυτός θρηνεί τον χαμό του γιου του Έκτορα κι εκλιπαρεί την ταφή του. Εκτός της αναφοράς στον Κομμό της Αντιγόνης, υπήρχε και μια –χαμένη, σήμερα– τραγωδία του Σοφοκλή με τίτλο Νιόβη. Στους εικοσιένα στίχους που σώζονται από την ομώνυμη τραγωδία του Αισχύλου η Νιόβη παρουσιάζεται με καλυμμένο πρόσωπο να θρηνεί σιωπηλά. Σ' ένα απόσπασμα ποιήματος της Σαπφούς αναφέρεται πως, πολύ πριν γίνουν μητέρες, η Νιόβη ήταν αφοσιωμένη φίλη με τη Λητώ. Ο Υγίνος είναι ο ρωμαίος ποιητής που αναπλάθει τον μύθο της Νιόβης στη λατινική φιλολογία. Ο Παρθένιος της Νίκαιας καταγράφει μια σπάνια εκδοχή της ίδιας ιστορίας, κατά την οποία πατέρας της Νιόβης ήταν ο Ασσάων και σύζυγός της ο Φίλοττος. Η εκδοχή του Παρθένιου παραλλάσσει και ως προς τον θάνατο των Νιοβιδών.

Σ' ένα απόσπασμα ποιήματος της Σαπφούς αναφέρεται πως, πολύ πριν γίνουν μητέρες, η Νιόβη ήταν αφοσιωμένη φίλη με τη Λητώ

Στον μονόλογό του ο Άμλετ του Σαίξπηρ (Πράξη 1, Σκηνή 1) αμφισβητεί τη γνησιότητα του θρήνου της μητέρας του Γερτρούδης για τον θάνατο του συζύγου της λέγοντας ειρωνικά: «Σαν τη Νιόβη, δάκρυα και πάλι δάκρυα». Σήμερα Νιοβίδες αποκαλούνται τα κατάσπαρτα, σε διάφορα ευρωπαϊκά κυρίως μουσεία, αγάλματα της Νιόβης που κυρίως είναι αντίγραφα αρχαιότερων προτύπων που μεταφέρθηκαν στην αρχαία Ρώμη από τον Γάιο Σωσία το 30 π.Χ. Οι ζωγράφοι του Μανιερισμού επιστράτευσαν τον μύθο και η φλαμανδική ζωγραφική το ίδιο, με προεξάρχοντα τον Αβραάμ Μπλέμερτ (Ο θάνατος των παιδιών της Νιόβης, 1591), καθώς και τρία έργα της δεκαετίας 1770, Ο Απόλλων και η Άρτεμις επιτίθενται στη Νιόβη και τα παιδιά της του Ανισέ Λεμονιέ, Τα παιδιά της Νιόβης καθώς τα σκοτώνουν ο Απόλλων και η Άρτεμις του Πιέρ-Σαρλ Ζομπέρ και ο πίνακας: Ο Απόλλωνας και η Άρτεμη σκοτώνουν με τα βέλη τους τα παιδιά της Νιόβης του Ζακ-Λουί Νταβίντ, που εντάσσεται στον γαλλικό κλασικισμό. Ένα έργο αφηρημένης τέχνης του 20ού αιώνα, η «Νιόβη» (Κάρολι Πατκό), καθώς και το μουσικό έργο του Μπέντζαμιν Μπρίτεν «Έξι μεταμορφώσεις κατά τον Οβίδιο», που αναφέρεται και στη Νιόβη. «Νιόβη» τιτλοφορείται μια βραβευμένη σύνθεση ηλεκτρονικής ποπ (Καριμπού), ενώ ο χορογράφος Χοσέ Λιμόν έδωσε το όνομα της Νιόβης σε έναν από τους Έξι χορούς για την Ισιδώρα, όπου μια γυναίκα κλαίει για τον χαμό των παιδιών της. 

[1] Η «θηβαϊκή» Νιόβη σχετίζεται με τα αδέλφια Ζήθο και Αμφίονα: κατά τη βοιωτική εκδοχή του μύθου -που παραδίδει ο Παυσανίας- παντρεύτηκε τον Αμφίονα και του έδωσε επτά γιους και επτά κόρες: τους Σίπυλο, Ευπίνητο, Ισμηνό, Δαμασίχθονα, Αγήνορα, Φαίδιμο, Τάνταλο· και τις Εθοδαία, Κλεοδόξα, Αστυόχη, Φθία, Πελοπία, Αστυκράτεια και Ωγυγία (Απολλόδωρος). Κατά μία άλλη παράδοση δεν θανατώθηκαν όλα τα παιδιά της Νιόβης, αλλά σώθηκε ένα ζευγάρι εξ αυτών, ο Αμύκλας και η Μελίβοια, κατ΄ άλλη παράδοση σώθηκε μόνο η Μελίβοια, σώθηκε του ολέθρου που τόσο πρασίνισε από τη ταραχή της που ονομάστηκε Χλώρις. Με το όνομα Νιοβίδες φέρονται στην Ελληνική Μυθολογία, κατά τον Απολλόδωρο, οι επτά γιοι και οι επτά κόρες της Νιόβης. Κατά τον Παυσανία τους τάφους αυτούς επιδείκνυαν οι Θηβαίοι στις «Προιτίδες πύλες».Στην ομηρική παράδοση γίνεται λόγος για δώδεκα παιδιά, έξι γιους και έξι κόρες· άλλοι μύθοι αναφέρουν είκοσι, ενώ ο Ηρόδωρος από την Ηράκλεια παραδίδει πέντε, δύο γιους και τρεις κόρες. Στην παραλλαγή της Ιλιάδας, τα παιδιά της Νιόβης έμειναν άταφα για δέκα μέρες· την ενδέκατη οι θεοί οι ίδιοι τα έθαψαν. Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη παραλλαγή, η Νιόβη από τον πόνο της έτρεξε κοντά στον πατέρα της Τάνταλο στο Σίπυλο, όπου οι θεοί τη μεταμόρφωσαν σε βράχο, αλλά τα μάτια της συνέχισαν να κλαίνε. Σύμφωνα με τη μικρασιατική εκδοχή του μύθου, η Νιόβη ήταν κόρη του Ασσάoνα, ο οποίος την είχε παντρέψει με έναν Ασσύριο, τον Φίλοττο· αυτός σκοτώθηκε σε κυνήγι και ο Ασσάων ερωτεύτηκε την κόρη του. Η Νιόβη αρνήθηκε να του δοθεί και για εκδίκηση ο Ασσάoνας κάλεσε τους είκοσι εγγονούς του και την ώρα του γεύματος έβαλε φωτιά στο παλάτι. Όλοι κάηκαν. Ο Ασσάων από τις τύψεις του αυτοκτόνησε. [πηγή: P. Grimal, Λεξικό της ελληνικής και ρωμαϊκής μυθολογίας, επιμ. ελλ. έκδ. Β. Άτσαλος, University Studio Press, Θεσσαλονίκη 1991].
[2] Παρόλο που η Φρυγία είναι στα ενδότερα της Μικράς Ασίας, ενώ η μυθική Τανταλίς τοποθετείται στο δυτικό άκρο της Ανατολίας, εκεί όπου ιστορικά θα σχηματιζόταν η Λυδία λίγο πριν το ξεκίνημα της πρώτης π.Χ. χιλιετίας.
[3] Στον γνωστό καλυκωτό κρατήρα από το Ορβιέτο της Ετρουρίας. (ύψος 54 εκ. διάμετρο 55 εκ. 455-450 π.Χ., Paris, Musée du Louvre G 341) απεικονίζεται ο μύθος του φόνου των Νιοβιδών. Στην άλλη πλευρά του κρατήρα εικονίζεται μια πολυπρόσωπη σκηνή, στην οποία εμφανίζονται διάφοροι ήρωες της μυθολογίας που είναι δύσκολο να αναγνωριστούν· ο ένας, στο κάτω μέρος της παράστασης, είναι ξαπλωμένος και ανασηκώνεται, ένας άλλος δίπλα του είναι καθιστός και οι υπόλοιποι όρθιοι. Με βεβαιότητα ταυτίζονται μόνο δύο μορφές, η Αθηνά και ο Ηρακλής, στο κέντρο της σύνθεσης. Σύμφωνα με τον John Boardman εικονίζονται θεοί και ήρωες πριν από τη μάχη του Μαραθώνα. Όπως και στην α' όψη του αγγείου, οι μορφές είναι τοποθετημένες σε διαφορετικά επίπεδα. Η συνολική ερμηνεία της σκηνής παραμένει αινιγματική. Οι διαφορετικές στάσεις και οι τολμηρές προοπτικές βραχύνσεις των μορφών καθώς και η τοποθέτησή τους σε διαφορετικά επίπεδα μέσα στον χώρο είναι στοιχεία που παραπέμπουν στις σημαντικές καινοτομίες της μεγάλης ζωγραφικής του πρώτου μισού του 5ου αιώνα π.Χ., που αναφέρουν αρχαίοι συγγραφείς, συνδέοντας τες, όπως είδαμε, με τον Πολύγνωτο και τον Μίκωνα. Είναι επομένως πολύ πιθανό, όπως έχουν ήδη υποθέσει, ο «ζωγράφος των Νιοβιδών» να είχε ως πρότυπά του τοιχογραφίες ή πίνακες των δύο αυτών ζωγράφων και ειδικά του Πολυγνώτου.

ΝΙΚΟΣ ΞΕΝΙΟΣ

Info
Κείμενο - σκηνοθεσία: Γιώργος Στεφανακίδης
Πρωτότυπη μουσική: Γιώργος Στεφανακίδης
Σκηνικά - κοστούμια: Έφη Φούνκ
Κινησιολογία: Pauline Huguet
Σχεδιασμός φωτισμών: Αλέκος Αναστασίου
Promo Video: Γιώργος Στεφανακίδης
Ηθοποιοί: Εβελίνα Αραπίδη, Βαγγέλης Ρόκκος, Μαίρη Στεφανακίδη, Ίρις Χατζηαντωνίου
Μουσικοί επί σκηνής: Κλεόδωρος Αγόρας (βιολί),
Αντώνης Μανιάς (βιόλα),
Βαρβάρα Τσότρα (τσέλο),
Κώστας Κωσταντόπουλος (κλασικά κρουστά)
 

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Οι Τσέντσι» του Π. Μπ. Σέλλεϋ σε σκηνοθεσία Μαριλίτας Λαμπροπούλου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (κριτική) – Ένα έργο φεμινιστικό και βέβηλο

«Οι Τσέντσι» του Π. Μπ. Σέλλεϋ σε σκηνοθεσία Μαριλίτας Λαμπροπούλου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (κριτική) – Ένα έργο φεμινιστικό και βέβηλο

Για τους «Τσέντσι», του Π. Μπ. Σέλλεϋ, σε σκηνοθεσία Μαριλίτας Λαμπροπούλου που ανέβηκε στην αίθουσα «Ω» του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά. Kεντρική εικόνα: © Μαρίζα Καψαμπέλη.

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

Την τραγωδία «ήρεμ...

Ένα ξεχωριστό «Όνειρο καλοκαιριάτικης νύχτας» από την ομάδα Loxodox στο ΠΛΥΦΑ

Ένα ξεχωριστό «Όνειρο καλοκαιριάτικης νύχτας» από την ομάδα Loxodox στο ΠΛΥΦΑ

Ο ιστορικός χώρος της αρχαίας Αθήνας «συνομιλεί» αρμονικά με τη μαγική νύχτα των Αγγλοσαξόνων, όπως τη συνέθεσε ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Κεντρική εικόνα: © Sabrina Brodescu.

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

Η ομάδα Loxodox είναι ιδέα της Μαρίζας Θεοφυλακτοπού...

«Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης» και «Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα» (κριτική): Δύο σημαντικά έργα του Ματέι Βίσνιεκ στις αθηναϊκές σκηνές

«Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης» και «Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα» (κριτική): Δύο σημαντικά έργα του Ματέι Βίσνιεκ στις αθηναϊκές σκηνές

Για τις παραστάσεις «Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης» στο θέατρο «Χώρος» και «Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα», στο Θέατρο Μπέλλος, και τα δύο του Γαλλορουμάνου θεατρικού συγγραφέα, ποιητή και δημοσιογράφου Ματέι Βίσνιεκ. Κεντρική εικόνα: Από την παράσταση «Το σώμα της γυναί...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

Η νικήτρια του βραβείου Women's Prize για non-fiction βιβλία θα ανακοινωθεί στις 13 Ιουνίου. Κεντρική εικόνα, μια από τις υποψήφιες για το βραβείο: η συγγραφέας και αρθρογράφος Ναόμι Κλάιν © The University of British Columbia.

Επιμέλεια: Book Press

...
Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Για τα μυθιστορήματα «Strangers in the Night» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) της Χέδερ Γουέμπ [Heather Webb], «Τα Μυστήρια της Μις Μόρτον Μόρτον» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής) της Κάθριν Λόιντ [Catherine Lloyd] και «Κωδικός Coco» (μτφρ. Γιάννης Σπανδωνής) της Τζιόια Ντιλιμπέρτο [Gioia Diliberto]. Τρία μυθιστορήματα που μας μεταφ...

Ο «Νευρομάντης» του Ουίλιαμ Γκίμπσον μεταφέρεται στην οθόνη: μεγάλο συνδρομητικό κανάλι ανακοίνωσε ότι αγόρασε τα δικαιώματα

Ο «Νευρομάντης» του Ουίλιαμ Γκίμπσον μεταφέρεται στην οθόνη: μεγάλο συνδρομητικό κανάλι ανακοίνωσε ότι αγόρασε τα δικαιώματα

Το πασίγνωστο μυθιστόρημα του «πατέρα» του Cyberpunk Ουίλιαμ Γκίμπσον [William Gibson] «Νευρομάντης» αναμένεται να γίνει σειρά 10 επεισοδίων από το συνδρομητικό κανάλι Apple TV. Κεντρική εικόνα: ο συγγραφέας Ουίλιαμ Γκίμπσον © Wikipedia. 

Επιμέλεια: Book Press

...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Βαγγέλη Γιαννίση «Μακγκάφιν», το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 21 Μαρτίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ
37.947408, 23.641584

 «Αφού σου ...


«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κυριακού «Το μποστάνι του Μποστ – Μια σύνθεση / συμπλήρωση / διασκευή κειμένων του Μποστ», το οποίο κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Δήμητρας Παπαδήμα «Όλα μαύρα», το οποίο θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Τι είμαστε εμείς μπροστά σε αυτά τα κτήνη, ρε; Τι είμαστε; Άγιοι. Και φόνο να...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Για τα μυθιστορήματα «Strangers in the Night» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) της Χέδερ Γουέμπ [Heather Webb], «Τα Μυστήρια της Μις Μόρτον Μόρτον» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής) της Κάθριν Λόιντ [Catherine Lloyd] και «Κωδικός Coco» (μτφρ. Γιάννης Σπανδωνής) της Τζιόια Ντιλιμπέρτο [Gioia Diliberto]. Τρία μυθιστορήματα που μας μεταφ...

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Ενόψει της 25ης Μαρτίου, επιλέγουμε έντεκα βιβλία που μας βοηθούν να κατανοήσουμε τα περίπλοκλη όσο και μοναδική διαδοχή γεγονότων που ήταν η Ελληνική Επανάσταση. Kεντρική εικόνα: έργο του Λουντοβίκο Λιπαρίνι «Ο όρκος του λόρδου Βύρωνα στο Μεσολόγγι» (περίπου 1850), μουσείο Μπενάκη.

...
Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Όσο μακρινή κι αν φαντάζει η Ιαπωνία, δεν παύει να μας ελκύει, μεταξύ άλλων και για την ιδιαίτερη και τολμηρή λογοτεχνία της. Από τον κλασικό Καουαμπάτα έως τον ευφάνταστο Μουρακάμι, επιλέγουμε δέκα βιβλία που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα και μπορούν να μας ανοίξουν νέα παράθυρα στον κόσμο του Ανατέλλοντος Ήλιου. K...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

02 Απριλίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα μεγαλύτερα μυθιστορήματα όλων των εποχών: 20 έργα-ποταμοί από την παγκόσμια λογοτεχνία

Πολύτομα λογοτεχνικά έργα, μυθιστορήματα-ποταμοί, βιβλία που η ανάγνωσή τους μοιάζει με άθλο. Έργα-ορόσημα της παγκόσμιας πεζογραφίας, επικές αφηγήσεις από την Άπω Ανατ

ΦΑΚΕΛΟΙ