kiss-and-cry-2

 

Kiss & Cry/Νanodanses: το χοροθέαμα που διευρύνει τα όρια του χορού και του σινεμά στη Στέγη. 

Του Νίκου Ξένιου

Μέσα από την ιστορία των ερώτων μιας ηλικιωμένης γυναίκας, της Ζιζέλ, που κάθεται σε ένα σιδηροδρομικό σταθμό και αναπολεί, ανοίγει η αυλαία για την παράσταση των χεριών της ομάδας της Μισέλ Αν ντε Με.

Δηλαδή, των αισθησιακών χεριών –αλλά και των ποδιών– των χορευτών, που όμως κινούνται και χορεύουν κανονικά επί σκηνής, παραμένοντας κατά το ήμισυ στο σκοτάδι και αφήνοντας στον κάμεραμαν την πρωτοβουλία να κάνει τις λήψεις που υπηρετούν την ταινία. Η ταινία προβάλλεται αυτοστιγμεί στη μεγάλη οθόνη της κεντρικής αίθουσας της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών της Αθήνας, δίνοντας στους θεατές τη δυνατότητα να την παρακολουθούν on the making. Στην κοινή με τον σύζυγό της, κινηματογραφιστή Ζακό βαν Ντόρμαελ, δημιουργία της Μισέλ Αν ντε Με Kiss & Cry/Νanodanses (2011) συμμετέχουν οι: Γκρέγκορι Γκροσζάν, Τόμας Γκούντσιχ, Ζυλιέν Λαμπέρ, Συλβί Ολιβιέ και Νικολά Ολιβιέ, βοηθός χορογράφου είναι ο Γρέγκορι Γκροσζάν, οι εικόνες είναι του Ζυλιέν Λαμπέρ και η μουσική των: Ζωρζ Φρεντερίκ Χέντελ, Αντόνιο Βιβάλντι, Άρβο Περτ, Μίκαελ Κένιγκ Γκότιφριντ, Τζων Κέιτζ, Κάρλος Παρέδες, Τσαϊκόφσκι, Ζακ Πρεβέρ, Λιγκέτι, Χένρικ Γκορέκι και Τζωρτζ Γκέρσουιν. Η εκδήλωση εντάσσεται στον Κύκλο Fast Forward Festival.

Περφόρμανς ενός λιλιπούτειου κόσμου

Απλή αφηγηματική μορφή, χωροχρόνος αμιγώς θεατρικός, νοσταλγική αναπόληση ερώτων ατελών, είναι το αποτέλεσμα της συνεργασίας δύο καλλιτεχνών που ιχνηλατούν την έννοια της Λήθης σαν να πρόκειται για τοπίο

Στο θέατρο Le Manège του Βελγίου η Μισέλ Αν ντε Με συνεργάστηκε με τον Ζακό βαν Ντόρμαελ στο Kiss & Cry/Νanodanses το 2011. Εδώ, τα χέρια και τα δάχτυλα των χορευτών διακρίνονται να χορεύουν πάνω σε ένα σκηνικό από παιδικά παιχνίδια. Η αφήγηση ξεκινά, ενώ από πίσω ακούγεται το Lascia la spina του Χέντελ. «Η Ζιζέλ ήταν δώδεκα χρονών όταν πρωτοάγγιξε το χέρι ενός αγοριού μέσα στο τρένο»: ένα τρενάκι που γυρνάει συνεχώς στις ράγες του και η κάμερα το παρακολουθεί, προβάλλοντας παράλληλα σε γιγαντοοθόνη, κουκλόσπιτα και επιφάνειες που παριστούν χιονισμένα τοπία, έρημα δάση, παραλίες με αμμουδιά, αλλά και μαύρες τρύπες που καταπίνουν τη μνήμη και μας μεταφέρουν σ’ ένα κόσμο ζοφερό, σε ένα «αντι-τοπίο», εκεί όπου κυριαρχεί η λησμονιά και οι μικροσκοπικές φιγούρες των ανθρώπων που αγαπήσαμε αλλά χάσαμε, εκείνων που πάντα περιμένουμε και δεν έρχονται, αλλά και εκείνων που δεν ήρθαν ακόμη.

Ένα μικροσκοπικό σπίτι καίγεται, ένα κουτί πούρων αποθηκεύει την ανάμνηση από τα χέρια των εραστών, το ανθρώπινο κορμί συνοψίζεται στις φάλαγγες των δακτύλων. Οι στιλιζαρισμένες κινήσεις δημιουργούν μιαν εντύπωση ασχεδίαστου, απροβάριστου χορού, ένα πόδι σταυρώνει πάνω από τον αστράγαλο του άλλου ποδιού, μια στροφή είναι αιφνίδια. Ένα ανεξακρίβωτης ταυτότητας σκηνικό αντικείμενο, αλλά και μια νέα ματιά στο ανθρώπινο χέρι, τόσο εκφραστικό και αύταρκες στις δυνατότητές του, με τη μνήμη του υπερρεαλιστικού κινηματογράφου που το έχει αυτονομήσει ήδη από τη δεκαετία του ’40. Απλή αφηγηματική μορφή, χωροχρόνος αμιγώς θεατρικός, νοσταλγική αναπόληση ερώτων ατελών, είναι το αποτέλεσμα της συνεργασίας δύο καλλιτεχνών που ιχνηλατούν την έννοια της Λήθης σαν να πρόκειται για τοπίο.

alt

Κάπου βρίσκονται αυτοί που αγαπήσαμε

Χέρια που κοιμούνται αγκαλιά, χορεύουν πατινάζ και τανγκό, κάθονται, ξαπλώνουν, ντύνονται και γδύνονται, απογειώνονται, ταξιδεύουν κι αγκαλιάζονται, με όλο το νάζι και την εκφραστικότητα που έχει το ανθρώπινο σώμα συγκεντρωμένο στη μνήμη του χεριού, που δεν είναι παρά η ιστορία της τεχνολογίας

Η όλη ιδέα γεννήθηκε στο τραπέζι της κουζίνας της χορογράφου, με πειραματισμούς πάνω σε παιχνίδια των παιδιών. Σε μιαν αυτοσχεδιαστική δημιουργία in vivo, όπου μικροσκοπικά τοπία/επιφάνειες τραπεζιών, μικροκάμερες που εισβάλλουν στο μυαλό του καλλιτέχνη με ευφάνταστες τεχνικές επινοήσεις, αφήνοντας τη συγκίνηση της συμμετοχής στο μάτι του θεατή, η Μισέλ Αν ντε Με και ο Γκρέγκορι Γκροσζάν χορεύουν κι αγκαλιάζονται, εμείς όμως βλέπουμε μόνο τη συγκίνηση των χεριών τους. Χέρια που κοιμούνται αγκαλιά, χορεύουν πατινάζ και τανγκό, κάθονται, ξαπλώνουν, ντύνονται και γδύνονται, απογειώνονται, ταξιδεύουν κι αγκαλιάζονται, με όλο το νάζι και την εκφραστικότητα που έχει το ανθρώπινο σώμα συγκεντρωμένο στη μνήμη του χεριού, που δεν είναι παρά η ιστορία της τεχνολογίας. Μια απορία πλανάται σε όλη τη διάρκεια της παράστασης: πού έχουν χαθεί τόσα ανθρώπινα πρόσωπα από τη ζωή μας; Και πού πηγαίνουν αυτοί που έχουν ξεχαστεί; «Καλότυχοι οι νεκροί που λησμονάνε την πίκρα της ζωής…». Ναι, μεν, αλλά μεγάλη είναι η δυστυχία όσων λησμονούν εν ζωή. Η σκηνή μετατρέπεται σε κινηματογραφικό στούντιο, με τράβελινγκ της κάμερας, με φωτιστές και ειδικά εφέ και με θέμα τον Χρόνο που περνά, το πεπρωμένο του έρωτα και του θανάτου. Επιστροφή στο μέλλον, ταξίδι σε μια ντελικάτη μελαγχολία των δακτύλων και από πίσω να παίζει το Nothing compares 2 U στην παραλλαγή του Jimmy Scott, σύγχρονη τζαζ, πορτογαλική κιθάρα, άμμος, κούκλες playmobil, κάμεραμαν, φωτιστές και χορευτές χορογραφούνται μαζί με υφάσματα και μικροσκοπικά αντικείμενα για να ξυπνήσουν παιδικές μνήμες με τον εφήμερο κόσμο του θεάτρου.

altΧορός, θέατρο και κινηματογράφος μαζί

Ο βραβευμένος σκηνοθέτης Ζακό Βαν Ντόρμαελ δημιουργεί ευφάνταστες, εξωπραγματικές, συχνά υπερρεαλιστικές ταινίες, αναφερόμενος στη μετά θάνατον ζωή ως σε κάποιο τοπίο γαλήνης, λησμονιάς και ευτυχίας (χωρίς να παραλείπει τη φιλμική απόδοση του θανάτου, το «Μεταξύ ουρανού και γης» ξεκινούσε με μια γέννηση και «περνά» τον χαρακτήρα στο σκηνικό ενός άγνωστου κόσμου). Η μουσική διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στις ταινίες του, και στη συγκεκριμένη παράσταση δεν υπογραμμίζει, απλώς, τον λυρισμό των κινήσεων, αλλά είναι δομικό στοιχείο της υπέροχης αυτής περφόρμανς.

Ο Βαν Ντόρμαελ συμμετείχε στο πετυχημένο project «Φως και Συντροφιά» (1995), δημιουργώντας μιαν ανθολογία φιλμ ενός λεπτού από διάσημους σκηνοθέτες και επιστρατεύοντας την πρώτη κάμερα των αδελφών Λιμιέρ. Ιδιαίτερο υπήρξε το ενδιαφέρον του για τα άτομα με σύνδρομο Ντάουν («Τοτό, ο ήρωας»). Η «Όγδοη Μέρα» του κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες, το 1996. Το 1998 συμμετείχε στο project «Προβολείς σε μια σφαγή» και υπήρξε μέλος της κριτικής επιτροπής στις Κάννες. Μεταξύ 2001 και 2007 ετοίμαζε το «Κύριος Κανένας», μια παραγωγή 27 εκατομμυρίων ευρώ, ίσως το πιο ακριβό βελγικό φιλμ που γυρίστηκε ποτέ, επιστρατεύοντας μη-γραμμική αφήγηση, με θέμα τη ζωή του τελευταίου εναπομείναντος στη γη ανθρώπου.

stegi-de-mey
   Η Michèle Anne De Mey μαζί με τον Jaco Van Dormael

Ποια είναι η Μισέλ Αν ντε Με 

H Mισέλ Αν ντε Με, Βελγίδα, χορεύτρια της ομάδας Keersmaeker, γεννήθηκε το 1959 στις Βρυξέλλες. Υπήρξε μαθήτρια του Φερνάν Σιρέν και του Μωρίς Μπεζάρ (φοίτησε στη σχολή Mudra) και συνεργάστηκε με τον Έρικ Πάουελς και την Αν Τερέζα ντε Κεερσμέκερ. Είναι συνεργαζόμενη καλλιτέχνις στο Charlerois Danses, το Χορογραφικό Κέντρο της Γαλλόφωνης Κοινότητας του Βελγίου (Ομοσπονδία Βαλονίας-Βρυξελλών) στο Σαρλερουά. Έχει συνεργαστεί για πολλά χρόνια με την Aν Τερέζα ντε Κέερσμέκερ, χορεύοντας μαζί της σε ντουέτο το περίφημο «Fases»(1982) και σε άλλες παραγωγές της γνωστής βελγίδας χορογράφου. Η Μισέλ Αν ντε Με υπήρξε ιδρυτικό μέλος της διάσημης ομάδας Rosas danst Rosas, απ’ όπου κράτησε το αφαιρετικό στιλ και τον έντονα εξπρεσιονιστικό τόνο στις χορογραφίες της, ανακαλώντας το στιλ της Πίνα Μπάους και το γαλλικό καμπαρέ. Οι πρώτες της υπογεγραμμένες χορογραφίες ήταν ο «Χρόνος αόριστος» (1981)και η «Ηρωϊκή συμφωνία» (1990), ενώ υπέγραψε επίσης τις χορογραφίες των ταινιών «Ερωτικά Σονέτα» (1993) και «21 χορευτικές σπουδές» (1999) σε σκηνοθεσία του αδελφού της, Τιερί ντε Με. Ανέβασε τις παραστάσεις «Μπαλάτουμ» (1984), «Η ιστορία του στρατιώτη» «Σονάτες 555» (1992), «Πουλσινέλα» (1994), «Τριανταπέντε τετραγωνικά» (2000), «Ουτοπία» (2001), «Βρέχει σκυλιά» (2002), «Δώδεκα εύκολα βαλς» (2004), P.L.U.G. (2007) και «Χιόνι» (2009). 

ΝΙΚΟΣ ΞΕΝΙΟΣ

Info
Kiss & Cry / Νanodanses 
Αρχική ιδέα: Michèle Anne De Mey & Jaco Van Dormael
Μια συλλογική δημιουργία από τους: Michèle Anne De Mey, Gregory Grosjean,Thomas Gunzig, Julien Lambert, Sylvie Olivé, Nicolas Olivier, Jaco Van Dormael
Χορογραφία: Michèle Anne De Mey & Gregory Grosjean
Σκηνοθεσία: Jaco Van Dormael
Κείμενο: Thomas Gunzig
Σενάριο: Thomas Gunzig & Jaco Van Dormael
Φωτισμοί: Nicolas Olivier
Εικόνες: Julien Lambert
Εικονοληψία: Aurélie Leporcq
Σκηνικά: Sylvie Olivé, με τη βοήθεια της Amalgame - Elisabeth Houtart & Michel Vinck
Βοηθοί Σκηνοθεσίας: Benoît Joveneau, Caroline Hacq
Σχεδιασμός Ήχου: Dominique Warnier
Ήχος: Boris Cekevda
Χειρισμός σκηνικών στοιχείων και ερμηνεία: Bruno Olivier, Gabriella Iacono,Pierrot Garnier
Κατασκευές και σκηνικά στοιχεία: Walter Gonzales, Amalgame - Elisabeth Houtart & Michel Vinck
Βοηθητικό συνεργείο σκηνής: Anne Masset, Vanina Bogaert, Sophie Ferro
Διεύθυνση σκηνής: Nicolas Olivier
Τεχνικοί: Gilles Brulard, Pierrot Garnier, Bruno Olivier
Μουσική των: George Frideric Handel, Antonio Vivaldi, Arvo Pärt, Michael Koenig Gottfried, John Cage, Carlos Paredes, Tchaikovsky, Jacques Prévert,Ligeti, Henryk Gorecki, George Gershwin
Αφηγητές: Jaco Van Dormael (γαλλικά), Valentijn Dhaenens (ολλανδικά), Yvan Fox Hernandez (ισπανικά), Toby Regbo (αγγλικά), Marcus Himbert (γερμανικά), Angelo Bison (ιταλικά)
Επικοινωνία: Ivo Ghizzardi
Φωτογραφίες: Maarten Vanden Abeele
Παραγωγή: Charleroi Danses / le manège.mons - Centre Dramatique
Συμπαραγωγή: Les Théâtres de la Ville de Luxembourg
Με τη βοήθεια της Fédération Wallonie Bruxelles
ΟΜΑΔΑ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑΣ
Σκηνοθεσία: Jaco Van Dormael / Ivan Fox
Χορευτές: Michèle Anne De Mey / Frauke Mariën & Denis Robert
Κάμερα: Aurélie Leporcq
Βοηθοί κάμερας: Juliette Van Dormael
Φωτισμοί: Bruno Olivier
Χειρισμός σκηνικών: Stefano Serra, Thomas Beni & Gabriella Iacono
Ήχος: Boris Cekevda
Τεχνικός φωτισμού: Wenceslas Kabore
Υπεύθυνη περιοδείας: Gladys Brookfield-Hampson
Συντονιστής τεχνικών: Thomas Beni
Υπεύθυνη παραγωγής και επικοινωνίας: Gladys Brookfield-Hampson
Βοηθός παραγωγής: Vanessa Spaey
Επικοινωνία: Ivo Ghizzardi

 

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Οι Τσέντσι» του Π. Μπ. Σέλλεϋ σε σκηνοθεσία Μαριλίτας Λαμπροπούλου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (κριτική) – Ένα έργο φεμινιστικό και βέβηλο

«Οι Τσέντσι» του Π. Μπ. Σέλλεϋ σε σκηνοθεσία Μαριλίτας Λαμπροπούλου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (κριτική) – Ένα έργο φεμινιστικό και βέβηλο

Για τους «Τσέντσι», του Π. Μπ. Σέλλεϋ, σε σκηνοθεσία Μαριλίτας Λαμπροπούλου που ανέβηκε στην αίθουσα «Ω» του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά. Kεντρική εικόνα: © Μαρίζα Καψαμπέλη.

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

Την τραγωδία «ήρεμ...

Ένα ξεχωριστό «Όνειρο καλοκαιριάτικης νύχτας» από την ομάδα Loxodox στο ΠΛΥΦΑ

Ένα ξεχωριστό «Όνειρο καλοκαιριάτικης νύχτας» από την ομάδα Loxodox στο ΠΛΥΦΑ

Ο ιστορικός χώρος της αρχαίας Αθήνας «συνομιλεί» αρμονικά με τη μαγική νύχτα των Αγγλοσαξόνων, όπως τη συνέθεσε ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Κεντρική εικόνα: © Sabrina Brodescu.

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

Η ομάδα Loxodox είναι ιδέα της Μαρίζας Θεοφυλακτοπού...

«Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης» και «Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα» (κριτική): Δύο σημαντικά έργα του Ματέι Βίσνιεκ στις αθηναϊκές σκηνές

«Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης» και «Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα» (κριτική): Δύο σημαντικά έργα του Ματέι Βίσνιεκ στις αθηναϊκές σκηνές

Για τις παραστάσεις «Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης» στο θέατρο «Χώρος» και «Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα», στο Θέατρο Μπέλλος, και τα δύο του Γαλλορουμάνου θεατρικού συγγραφέα, ποιητή και δημοσιογράφου Ματέι Βίσνιεκ. Κεντρική εικόνα: Από την παράσταση «Το σώμα της γυναί...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

Η νικήτρια του βραβείου Women's Prize για non-fiction βιβλία θα ανακοινωθεί στις 13 Ιουνίου. Κεντρική εικόνα, μια από τις υποψήφιες για το βραβείο: η συγγραφέας και αρθρογράφος Ναόμι Κλάιν © The University of British Columbia.

Επιμέλεια: Book Press

...
Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Για τα μυθιστορήματα «Strangers in the Night» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) της Χέδερ Γουέμπ [Heather Webb], «Τα Μυστήρια της Μις Μόρτον Μόρτον» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής) της Κάθριν Λόιντ [Catherine Lloyd] και «Κωδικός Coco» (μτφρ. Γιάννης Σπανδωνής) της Τζιόια Ντιλιμπέρτο [Gioia Diliberto]. Τρία μυθιστορήματα που μας μεταφ...

Ο «Νευρομάντης» του Ουίλιαμ Γκίμπσον μεταφέρεται στην οθόνη: μεγάλο συνδρομητικό κανάλι ανακοίνωσε ότι αγόρασε τα δικαιώματα

Ο «Νευρομάντης» του Ουίλιαμ Γκίμπσον μεταφέρεται στην οθόνη: μεγάλο συνδρομητικό κανάλι ανακοίνωσε ότι αγόρασε τα δικαιώματα

Το πασίγνωστο μυθιστόρημα του «πατέρα» του Cyberpunk Ουίλιαμ Γκίμπσον [William Gibson] «Νευρομάντης» αναμένεται να γίνει σειρά 10 επεισοδίων από το συνδρομητικό κανάλι Apple TV. Κεντρική εικόνα: ο συγγραφέας Ουίλιαμ Γκίμπσον © Wikipedia. 

Επιμέλεια: Book Press

...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Βαγγέλη Γιαννίση «Μακγκάφιν», το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 21 Μαρτίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ
37.947408, 23.641584

 «Αφού σου ...


«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κυριακού «Το μποστάνι του Μποστ – Μια σύνθεση / συμπλήρωση / διασκευή κειμένων του Μποστ», το οποίο κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Δήμητρας Παπαδήμα «Όλα μαύρα», το οποίο θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Τι είμαστε εμείς μπροστά σε αυτά τα κτήνη, ρε; Τι είμαστε; Άγιοι. Και φόνο να...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Για τα μυθιστορήματα «Strangers in the Night» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) της Χέδερ Γουέμπ [Heather Webb], «Τα Μυστήρια της Μις Μόρτον Μόρτον» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής) της Κάθριν Λόιντ [Catherine Lloyd] και «Κωδικός Coco» (μτφρ. Γιάννης Σπανδωνής) της Τζιόια Ντιλιμπέρτο [Gioia Diliberto]. Τρία μυθιστορήματα που μας μεταφ...

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Ενόψει της 25ης Μαρτίου, επιλέγουμε έντεκα βιβλία που μας βοηθούν να κατανοήσουμε τα περίπλοκλη όσο και μοναδική διαδοχή γεγονότων που ήταν η Ελληνική Επανάσταση. Kεντρική εικόνα: έργο του Λουντοβίκο Λιπαρίνι «Ο όρκος του λόρδου Βύρωνα στο Μεσολόγγι» (περίπου 1850), μουσείο Μπενάκη.

...
Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Όσο μακρινή κι αν φαντάζει η Ιαπωνία, δεν παύει να μας ελκύει, μεταξύ άλλων και για την ιδιαίτερη και τολμηρή λογοτεχνία της. Από τον κλασικό Καουαμπάτα έως τον ευφάνταστο Μουρακάμι, επιλέγουμε δέκα βιβλία που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα και μπορούν να μας ανοίξουν νέα παράθυρα στον κόσμο του Ανατέλλοντος Ήλιου. K...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

02 Απριλίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα μεγαλύτερα μυθιστορήματα όλων των εποχών: 20 έργα-ποταμοί από την παγκόσμια λογοτεχνία

Πολύτομα λογοτεχνικά έργα, μυθιστορήματα-ποταμοί, βιβλία που η ανάγνωσή τους μοιάζει με άθλο. Έργα-ορόσημα της παγκόσμιας πεζογραφίας, επικές αφηγήσεις από την Άπω Ανατ

ΦΑΚΕΛΟΙ