to_tavli

Εδώ και λίγες μέρες και μέχρι τις 20 Ιουλίου «Το Τάβλι» (του Δ. Κεχαΐδη) έχει επιστρέψει στου Ψυρρή, εκεί από όπου ξεκίνησε πέρσι το καλοκαίρι.

 

 

Η παράσταση, έπειτα από την επιτυχημένη χειμερινή της πορεία, συνεχίζεται στην αθηναϊκή αυλή – σκηνικό που βρίσκεται στη συμβολή των οδών Αριστοφάνους 34Β και Σαρρή, στου Ψυρρή.

(Ξανά)διαβάστε την συνέντευξη που είχε δώσει ο Νίκος Ορφανός στην Αναστασία Καμβύση πριν από λίγους μήνες. 

Τάβλι, καφενείο, άντρες που σκοτώνουν χρόνο. Ανήκει σε άλλη εποχή αυτή η εξίσωση ή τη βλέπεις συχνά σε καφενεία της επαρχίας ή και σε γειτονιές της πρωτεύουσας;

Μια βόλτα στην αγορά της Αθήνας και θα τη βρούμε μπροστά μας άπειρες φορές: σε τζαμάδικα στου Ψυρρή μέχρι να μπει πελάτης, στο πεζοδρόμιο της Αθηνάς, με τους μαγαζάτορες μεσοτοιχία με την πραμάτεια, στα ΚΨΜ της Επικράτειας, σε καφενεία παλαιού τύπου στέκια συνταξιούχων. Η εικόνα αυτή συμβολίζει μια ολόκληρη χώρα που βρίσκεται μονίμως σε αναμονή: Μέχρι να δουλέψει το ταμείο, μέχρι το σχόλασμα, μέχρι την επόμενη αργία, μέχρι τις εκλογές, μέχρι να έρθει ο αρχηγός, μέχρι τη σύνταξη, μέχρι την καινούρια ταμειακή σύμβαση, μέχρι να τελειώσει ο χρόνος.

Είσαι ταβλαδόρος; Είμαστε έθνος ταβλαδόρων; (Τι έθνος είμαστε;) 

Στα σύνορα της χώρας θα πρέπει να βάλουμε μια ταμπέλα, όπως αυτές που είχαν στο Φαρ Ουέστ, καθότι είμαστε στο Φαρ Σάουθ της Ευρώπης, που να λέει: «Ξένε, είμεθα Έθνος ανάδελφον. Να ξέρεις ότι μπαίνεις σε ένα απέραντο φρενοκομείο».

Ταβλαδόρος δεν είμαι, γιατί δεν έχω χρόνο για καμία αναμονή, για τίποτα.

Με τι διάθεση προσεγγίσατε το Τάβλι με τον Κωνσταντίνο Κάππα;

Με διάθεση ευφρόσυνη, σαν παλιά ελληνική ταινία. Με σεβασμό στο ύφος της εποχής, και μεγάλη αγάπη για τα υπέροχα ελληνικά του Δημήτρη Κεχαΐδη.

Που θεωρείς ότι έγκειται η επικαιρότητα του έργου;

Το ζήτημα είναι να είναι επίκαιρη η παράσταση. Το έργο διαθέτει μία αλήθεια, που παραμένει ανεξίτηλη, επομένως ό,τι είναι αληθινό είναι και διαχρονικό. Αλλά αν η παράσταση είναι ανεπίκαιρη, όλα αυτά χάνονται. Εμείς αναδείξαμε την ανελέητη νεοελληνική νοοτροπία της αρπαχτής, της «μεγάλης δουλειάς» και του πρώιμου λάηφ στάηλ, που δυστυχώς πέθανε – μπουχουχου – με ανάποδη τροχιά: Φτιάχνοντας μια φαινομενικά «ντεμοντέ» δουλειά. Και πετύχαμε.

Ο ήρωας που υποδύεσαι, ο Φώντας, τι συναισθήματα σου δημιουργεί; Τον συμπαθείς; Τον λυπάσαι; Σε κάνει να γελάς; Ποιες είναι οι στιγμές που τον καταλαβαίνεις, τον δικαιολογείς;

Ο Φώντας είναι ένας μαγικός, παρά την κακομοιριά του ήρως, διότι δε σταματάει να ονειρεύεται και να φτιάχνει μεγαλεπήβολα σχέδια. Στην εποχή μας, της ανυπαρξίας οραμάτων, ο Φώντας θα έφτανε μέχρι πρωθυπουργός. Απλώς, όλα του τα σχέδια πέφτουν πάνω στο κεφάλι του, και του κουνιάδου του, του Κόλλια, βεβαίως, βεβαίως, και ως εκ τούτου, παραμένουν δύο μπατηράκια. Δε ζημιώνουν κανένα, παρά μόνο τον εαυτό τους, και γι’ αυτό είναι άκρως συμπαθείς και οι δύο. Και απόλυτα ιλαροί. Διότι δε γίνονται κακοποιοί. Αυτό το «οραματιλίκι», να το πούμε έτσι, υπάρχει για να τους κρατάει σε εγρήγορση. Και τους κάνει πολύχρωμη την ύπαρξη. Και γι’ αυτό είναι πολύ κατανοητό. Ζουν με τα όνειρά τους. Πληρώνοντας το κόστος από την τσέπη τους. Και έτσι παραμένουν κύριοι. Επίσης πράγμα σπάνιον, τη σήμερον.

Είναι οι δύο ήρωες του Κεχαϊδη φτωχοδιάβολοι, άκακοι κομπιναδόροι ή εν δυνάμει ρατσιστές και εκμεταλλευτές; Πόσο μοιάζουν στο σημερινό Έλληνα;

Ρατσισμός είναι η έμπρακτη εχθρότητα. Και όχι το τι λέει κανείς. Δεδομένου ότι ο Έλληνας σήμερα είναι μονίμως ρατσιστής με όποιον δεν του μοιάζει και δεν έχει λεφτά. Διότι με όποιον έχει λεφτά, αναπτύσσει μια άλλη, πιο τουριστική σχέση. Μαζεύεται κάπως όταν του αφήνουν συνάλλαγμα. Γίνεται πιο πολιτισμένος.

Ο Φώντας και ο Κόλλιας είναι άκακοι, καθότι δεν προλαβαίνουν να πραγματώσουν τίποτα, τελειώνει η ιστορία δηλαδή, και δεν τους βλέπουμε ως αφεντικά. Οι δούλοι, που θέλουν να φέρουν από την Αφρική είναι απλώς υποδεέστεροι συνεργάτες. Θέλουν να τους κάνουν τα αφεντικά, αλλά μάλλον θα κοπροσκυλάγανε μαζί τους παίζοντας τάβλι, το πιο πιθανό.

Οπότε στο κωμικό τους νεοραλιστικό σύμπαν, είναι απλώς δύο φτωχοδιάβολοι.

Εκτός από τις παραστάσεις στη σκηνή του κινηματογράφου Τριανόν, κάθε Τρίτη και Τετάρτη, παρουσιάζετε το Τάβλι και στην επαρχία, σε μπαρ, βιβλιοπωλεία και αυλές, καφενέδες και εστιατόρια. Τι μάθατε για τη δουλειά σας (αλλά και για τη χώρα την ίδια) από αυτή την περιοδεία; 

Αυτή η απάντηση γεμίζει βιβλίο ολόκληρο. Δύο, θα αρκεστώ να αναφέρω: 1. Παίζοντας σε μη θεατρικούς, και άρα μη «προστατευμένους» χώρους, μάθαμε να είμαστε σε ετοιμότητα για το κάθε τι, που μπορεί να συμβεί κατά τη διάρκεια της παράστασης: Από γατοκαυγάδες στη διπλανή αυλή, κορναρίσματα περαστικών μηχανακίων, τη μουσική από τη διπλανή ντίσκο, τα αφρικάνικα που ακούγαμε από τους περαστικούς στην Αυλή στου Ψυρρή, μέχρι τα βεγγαλικά από το κοντινό γλέντι, και ένα σωρό άλλα απρόοπτα. Χρειάζεται μεγάλη συγκέντρωση για να μην αποσυντονιστείς, και να μπορέσεις να συνεχίσεις απρόσκοπτα.

Και 2. Ο Φώντας και ο Κόλλιας ζουν και βασιλεύουν. Ως δήμαρχοι, δημοσιογράφοι σε τοπικά κανάλια της Λάρισας, δημοτικοί σύμβουλοί στον Αστακό, εργάτες του Δήμου στην Ιθάκη, ελεγκτές στα εισιτήρια των πλοίων, Γυμνασιάρχες & Λυκειάρχες, τοπικοί πολιτευτές στην Πάτρα, γιατροί με εξοχικά στη Τζια, ταξιτζήδες από τη Ναύπακτο που κλείνουν τη γέφυρα του Ρίου, και σε πάρα πολλά άλλα μέρη.

Τι σχέδια έχετε για τους επόμενους μήνες;

Κάθε Τρίτη και Τετάρτη στο Τριανόν, στην οδό Κοδριγκτώνος, και παράλληλα τα σαββατοκύριακα αρπαχτές στην επαρχία: Αγρίνιο, Κομοτηνή, Πάτρα, Λιβαδειά, Θήβα, Χαλκίδα, και όπου υπάρχει μεζές και καλό κρασί. Όλα τριγύρω αλλάζουνε, όμως το Τάβλι μένει, παραφράζοντας το άσμα.

Τι σημαίνει για έναν ηθοποιό να αναλαμβάνει ξαφνικά χρέη, όχι μόνο σκηνοθέτη, αλλά και παραγωγού;

Ακριβώς αυτό που λέει η ερώτηση: ότι αναλαμβάνει χρέη. Στην κομμουνιστοκαπιταλιστρική Ελλάδα, το να παίρνεις τη δουλειά σου στα χέρια σου ισοδυναμεί με προδοσία ταξική! Χρειάζεται ώρες διαλογισμού για να μην τρελαθείς. Όπως έλεγε και ένα παλιό ρητό που λέγαμε φαντάροι «Εκεί που τελειώνει η λογική, αρχίζει ο στρατός» Και προσθέτω: «Εκεί που τελειώνει και ο στρατός, αρχίζει το ελληνικό κράτος». Αλλά ας μην παραπονιόμαστε. Η βασική διαφορά έχει να κάνει με το ότι, όταν δεν πληρώνεσαι, δεν είναι επειδή κάποιος ισχυρίζεται ότι δεν πήγατε καλά, αλλά επειδή όντως δεν πήγατε καλά.

Σε μια χώρα η οικονομία της οποίας καταρρέει, πώς καταφέρνεις να διατηρείς την αισιοδοξία σου, «να μην το βάζεις κάτω»;

Με τον τρόπο που το κάνουν όλοι οι αισιόδοξοι: Παίρνω ναρκωτικά και κάθε λογής παραισθησιογόνα. Δηλαδή, ρουφάω βιβλία, βαράω τραγούδια, φουμάρω ταινίες. Αλλά επειδή η καλύτερη πρέζα είναι η ίδια η ζωή και η τέχνη, απλώς βουτάω κατά μέτωπο στη δυσκολία. Και θα σας εκμυστηρευτώ το προσωπικό μου μυστικό αισιοδοξίας: Λέω πάντα αυτό που σκέφτομαι, αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Κάντε το και θα με θυμηθείτε. Και επίσης υιοθετείστε ένα αδέσποτο. Θα στολίσετε τη ζωή σας με το δώρο της ανιδιοτελούς αγάπης. Αυτά.

 

tavli"Το Τάβλι"
Του Δημήτρη Κεχαΐδη
Διανομή:
Φώντας: Νίκος Ορφανός.
Κόλλιας: Κωνσταντίνος Κάππας.
Σκηνικά - κοστούμια: Πηνελόπη Μπάμπου
Σκηνοθεσία: Νίκος Ορφανός - Κωνσταντίνος Κάππας.
Φωτισμοί: Γιώργος Ανεστόπουλος.
Μουσική επιμέλεια: Νίκος Ορφανός
Τιμή εισιτηρίου: 12 ευρώ
Φοιτητικό: 10 ευρώ
Τηλέφωνο κρατήσεων: 6977449895

 

 

 

 

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«MAMI» του Μάριο Μπανούσι, στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση – Ποικίλες πτυχές της θηλυκής υπόστασης

«MAMI» του Μάριο Μπανούσι, στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση – Ποικίλες πτυχές της θηλυκής υπόστασης

«MAMI» του Μάριο Μπανούσι, στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση. «Έντονες επιρροές από τον Καστελούτσι και τον Παπαϊωάννου, εξαιρετική μουσική υπόκρουση». Φωτογραφίες © Ανδρέας Σιμόπουλος

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

Το «ΜΑΜΙ» του ...

«Η δύναμη της συνήθειας» του Τόμας Μπέρνχαρντ, σε σκηνοθεσία Γιάννου Περλέγκα

«Η δύναμη της συνήθειας» του Τόμας Μπέρνχαρντ, σε σκηνοθεσία Γιάννου Περλέγκα

Για την παράσταση «Η δύναμη της συνήθειας» του Τόμας Μπέρνχαρντ, σε σκηνοθεσία Γιάννου Περλέγκα, στο Θέατρο Ροές. Μαζί με τον Περλέγκα παίζουν τα μέλη της ομάδας «κι όμΩς κινείται».

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

Στο θέατρο «Ροές» ο ...

«Φλάι» της Στέλλας Ζαφειροπούλου, σε σκηνοθεσία Πέπης Μοσχοβάκου – Η μύγα που μας μεταφορφώνει σε ανθρώπους

«Φλάι» της Στέλλας Ζαφειροπούλου, σε σκηνοθεσία Πέπης Μοσχοβάκου – Η μύγα που μας μεταφορφώνει σε ανθρώπους

«Φλάι» της Στέλλας Ζαφειροπούλου, σε σκηνοθεσία Πέπης Μοσχοβάκου, στο Θέατρο Όλβιο, με πρωταγωνίστρια τη Λίλη Τσεσματζόγλου.

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

Ο μονόλογος «Φλάι» της Στέλλας Ζαφειροπούλου ανέδειξε τη συγγραφέα πριν από εννέα χρόνια, παράλληλα ...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

«MAMI» του Μάριο Μπανούσι, στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση – Ποικίλες πτυχές της θηλυκής υπόστασης

«MAMI» του Μάριο Μπανούσι, στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση – Ποικίλες πτυχές της θηλυκής υπόστασης

«MAMI» του Μάριο Μπανούσι, στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση. «Έντονες επιρροές από τον Καστελούτσι και τον Παπαϊωάννου, εξαιρετική μουσική υπόκρουση». Φωτογραφίες © Ανδρέας Σιμόπουλος

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

Το «ΜΑΜΙ» του ...

Κώστας Λογαράς: «Πρώτη φορά ταξίδεψα πέρα απ’ τα όρια της γειτονιάς μου με τον Ιούλιο Βερν»

Κώστας Λογαράς: «Πρώτη φορά ταξίδεψα πέρα απ’ τα όρια της γειτονιάς μου με τον Ιούλιο Βερν»

«Ο έφηβος» και «Ο νεαρός Τέρλες» τον ώθησαν στην ενδοσκόπιση και τη γραφή, ενώ επανέρχεται στην «Ιστορία ενός αιχμαλώτου» ως πρότυπο γλώσσας και ύφους. Αυτά είναι κάποια από τα βιβλία της ζωής του Κώστα Λογαρά.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...
«Η δύναμη της συνήθειας» του Τόμας Μπέρνχαρντ, σε σκηνοθεσία Γιάννου Περλέγκα

«Η δύναμη της συνήθειας» του Τόμας Μπέρνχαρντ, σε σκηνοθεσία Γιάννου Περλέγκα

Για την παράσταση «Η δύναμη της συνήθειας» του Τόμας Μπέρνχαρντ, σε σκηνοθεσία Γιάννου Περλέγκα, στο Θέατρο Ροές. Μαζί με τον Περλέγκα παίζουν τα μέλη της ομάδας «κι όμΩς κινείται».

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

Στο θέατρο «Ροές» ο ...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Ψυχή ντυμένη αέρα» της Έλενας Χουζούρη (προδημοσίευση)

«Ψυχή ντυμένη αέρα» της Έλενας Χουζούρη (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη μελέτη της Έλενας Χουζούρη «Ψυχή ντυμένη αέρα – Ανθούλα Σταθοπούλου - Βαφοπούλου: Η μούσα της μεσοπολεμικής Θεσσαλονίκης», η οποία θα κυκλοφορήσει το επόμενο διάστημα από τις εκδόσεις Επίκεντρο.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Η Μάγε...

«(Α)Κατάλληλο Timing» της Ελένης Αλεξανδροπούλου (προδημοσίευση)

«(Α)Κατάλληλο Timing» της Ελένης Αλεξανδροπούλου (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη συλλογή διηγημάτων της Ελένης Αλεξανδροπούλου «(Α)Κατάλληλο Timing», η οποία θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Ο Αύγουστος, όσο μεγαλώνεις, μοιάζει πικρός. Οι περισ...

«Mind the gap» του Λάζαρου Αλεξάκη (προδημοσίευση)

«Mind the gap» του Λάζαρου Αλεξάκη (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη συλλογή διηγημάτων του Λάζαρου Αλεξάκη «Mind the gap», η οποία θα κυκλοφορήσει στις 5 Φεβρουαρίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Είχε φτάσει σε μικρή απόσταση από τη βιτρίνα, και το νυχτεριν...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

«Τι να διαβάσω;» – 15 επανεκδόσεις ελληνικής πεζογραφίας που έρχονται στα βιβλιοπωλεία το επόμενο διάστημα

«Τι να διαβάσω;» – 15 επανεκδόσεις ελληνικής πεζογραφίας που έρχονται στα βιβλιοπωλεία το επόμενο διάστημα

Δεκαπέντε βιβλία πεζογραφίας, εξαντλημένα (τα περισσότερα), επανεκδίδονται και διεκδικούν νέους αναγνώστες.

Γράφει ο Κώστας Αγοραστός

Νίκος Καζαντζάκης, Ταξιδεύοντας: Αγγλία (εκδ. Διόπτρα)

...
«Τι να διαβάσω;» – 15 βιβλία ελληνικής πεζογραφίας που κυκλοφορούν το επόμενο διάστημα

«Τι να διαβάσω;» – 15 βιβλία ελληνικής πεζογραφίας που κυκλοφορούν το επόμενο διάστημα

Δεκαπέντε βιβλία ελληνικής πεζογραφίας (μυθιστορήματα, νουβέλες και διηγήματα) που αναμένουμε τις επόμενες μέρες ή εβδομάδες. Στην κεντρική εικόνα, ο Αλέξης Πανσέληνος, η Μάρω Βαμβουνάκη και ο Μιχάλης Μοδινός.

Γράφει ο Κώστας Αγοραστός

Μυθιστ...

Σίρλεϊ Τζάκσον (1916-1965): Η ευαίσθητη μάγισσα των αμερικανικών γραμμάτων

Σίρλεϊ Τζάκσον (1916-1965): Η ευαίσθητη μάγισσα των αμερικανικών γραμμάτων

Η Σίρλεϊ Τζάκσον [Shirley Jackson, 1916-1965] ήταν πολλά περισσότερα από μια συγγραφέας ιστοριών τρόμου. Με άξονα δύο βιβλία της που κυκλοφόρησαν ή επανακυκλοφόρησαν πρόσφατα «Η λοταρία και άλλες ιστορίες» (μτφρ. Χρυσόστομος Τσαπραΐλης) και «Ζούσαμε πάντα σε ένα κάστρο» (μτφρ. Βάσια Τζανακάρη) από τις εκδόσεις ...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

ΦΑΚΕΛΟΙ