«Επαναστατήστε ενάντια στον εαυτό σας»: 14 συγγραφικές συμβουλές από τον Τζ. Γκ. Μπάλαρντ

Ακολουθούν δεκατέσσερις συμβουλές του Μπάλαρντ προς φερέλπιδες συγγραφείς.

Ξεκινήστε γράφοντας μια περίληψη της ιστορίας σας:

«Όταν πρόκειται να γράψω ένα διήγημα, πρώτα γράφω σε μια σελίδα μια σύντομη περίληψη, και μόνο αν αισθανθώ πως η ιστορία στέκει, πως η δραματική αφήγηση έχει τη σωστή μορφή και τις σωστές ισορροπίες για να αιχμαλωτίσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη, αρχίζω να γράφω το διήγημα... Στην περίπτωση των μυθιστορημάτων, η περίληψη είναι πολύ μεγαλύτερη…»

-από μια συνέντευξή του, το 1984, στο The Paris Review

Η αυτοπειθαρχία είναι εξαιρετικά σημαντική:

«Κάθε μέρα, προσπαθώ να γράφω σε χαρτί περίπου χίλιες λέξεις και στη συνέχεια να διορθώνω το κείμενο πολύ προσεχτικά, καθώς δαχτυλογραφώ. Είναι γνωστό πως αν φτάσω στα όριά μου, τότε σταματάω να γράφω ακόμα και αν βρίσκομαι στη μέση μιας πρότασης. Αλλά η αυτοπειθαρχία είναι εξαιρετικά σημαντική - δεν πρέπει να βασίζεστε μονάχα στην έμπνευση, ειδάλλως η συγγραφή κάθε μυθιστορήματος θα έπαιρνε δέκα χρόνια».

–όπως είπε στους Times, το 2000

Επαναστατήστε ενάντια στον εαυτό σας:

«Οι περισσότεροι καλλιτέχνες και συγγραφείς του παρελθόντος ναι μεν ανήκαν στη μεσαία τάξη, αλλά είχαν σουρεαλιστική σκέψη, θα μπορούσαν να γίνουν μέλη της ομάδας Baader-Meinhof. Ωστόσο, η μεσοαστική κοινωνία, εναντίον της οποίας επαναστάτησαν, ήταν πανίσχυρη και γεμάτη αυτοπεποίθηση. Άραγε σήμερα θα έκανε κανείς τον κόπο να επαναστατήσει εναντίον του Guardian ή του Observer, εναντίον της μελετηρής, φιλελεύθερης, ανεκτικής μεσαίας τάξης, τα μέλη της οποίας όλο τσιμπολογάνε σούσι; Νομίζω πως σήμερα ο νέος καλλιτέχνης/συγγραφέας θα πρέπει να επαναστατήσει κυρίως ενάντια στον ίδιο του τον εαυτό. Αντιμετωπίστε τον εαυτό σας ως τον εχθρό που πρέπει να αμφισβητήσετε και να ανατρέψετε».

–από μια συνέντευξη του, το 2005, στο Hard Mag

Ξεκινήστε γράφοντας διηγήματα παρά μυθιστορήματα:

«Όπως πολλοί συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας, ξεκίνησα γράφοντας διηγήματα, μια μέθοδος που δεν εφαρμόζεται από όλους πλέον, ή τουλάχιστον όχι από όλους τους Βρετανούς συγγραφείς. Σήμερα, οι νέοι συγγραφείς προτιμούν να γράφουν μυθιστορήματα κατευθείαν - και για αυτό τον λόγο, τα συγκεκριμένα μυθιστορήματα είναι ως επί το πλείστον αδύναμα. Σε κάθε δουλειά, απαιτείται μια συγκεκριμένη ποσότητα εξάσκησης, είτε είστε βιολιστής είτε ξυλουργός, και τα διηγήματα προσφέρουν στους συγγραφείς την κατάλληλη ευκαιρία να αποκτήσουν τα απαραίτητα εργαλεία. Η Μόνα Λίζα, εντέλει, δεν ήταν ακριβώς ο πρώτος πίνακας του Λεονάρντο ντα Βίντσι. Σε κάθε περίπτωση, έμαθα τι σημαίνει να είσαι συγγραφέας γράφοντας διηγήματα. Έμαθα ποιες είναι οι αδυναμίες και ποια τα δυνατά μου σημεία».

–σε μια συνέντευξή του, το 2007, στους Werner Fuchs και Sascha Mamczak

Η πραγματικότητα είναι από μόνη της μυθοπλασία:

«Όλοι οι συγγραφείς προσπαθούν να βρουν το κατώτατο όριο της μυθοπλασίας, περιορίζοντας το μυθοπλαστικό κομμάτι των ιστοριών τους τόσο ώστε οι ιστορίες τους να έχουν έναν βαθμό αληθοφάνειας. Αν μια ιστορία είναι υπερβολικά μυθοπλαστική, τότε θυμίζει τούρτα φτιαγμένη από χαρτόνι. Πρέπει να περιορίζει κανείς τα μυθοπλαστικά στοιχεία… Βρείτε τις σωστές τεχνικές για να μιλήσετε για ένα θέμα, χρησιμοποιώντας επιστημονικές εργασίες ή οτιδήποτε άλλο. Προσπαθήστε να μειώσετε τα φανταστικά στοιχεία, τον αριθμό των χαρακτήρων, τα γεγονότα - προσπαθήστε να τα περιορίσετε όλα αυτά, ώστε η αφήγηση να αποκτήσει αξιοπιστία… Δεδομένου ότι η εξωτερική πραγματικότητα είναι από μόνη της μυθοπλασία, ο ρόλος ενός συγγραφέα οριακά είναι περιττός. Δεν χρειάζεται να εφεύρει τη μυθοπλασία, γιατί είναι ήδη εκεί».

–από μια συνέντευξή του, το 1970, με τους Robert Lightfoot και David Pendleton

Πρέπει να γίνετε καλύτεροι από όλους τους άλλους:

«Ο ρόλος του συγγραφέα σήμερα έχει αλλάξει εντελώς - πλέον, κάθε συγγραφέας είναι μονάχα ένα μέλος μιας τεράστιας στρατιάς από ανθρώπους που μας βομβαρδίζουν με πάσης φύσεως μυθοπλασίες. Για να επιβιώσει, πρέπει να γράφει πολύ αναλυτικά, να προσεγγίζει το θέμα του σαν επιστήμονας ή μηχανικός. Αν θέλει να παράγει μυθοπλασία, πρέπει να ξεπεράσει τους άλλους, να ουρλιάζει πιο δυνατά, να ψιθυρίζει πιο ήσυχα. Για πρώτη φορά στην ιστορία της αφηγηματικής μυθοπλασίας, απαιτούνται πολλά περισσότερα από το απλό ταλέντο για να γίνεις συγγραφέας».

-από το «Fictions of Every Kind», που δημοσιεύτηκε σε ένα τεύχος του Books & Bookmen, το 1971

Χρησιμοποιήστε τη γλώσσα της εποχής μας:

«Η επίδραση της τεχνολογίας και της επιστήμης στη ζωή μας συνεχώς μεγαλώνει. Σε μεγάλο βαθμό, η τεχνολογία και η επιστήμη επηρεάζουν τις γλώσσες στις οποίες μιλάμε και σκεφτόμαστε. Εμείς μπορούμε είτε να χρησιμοποιήσουμε αυτές τις γλώσσες, είτε να παραμείνουμε βουβοί».

–από την εισαγωγή του στη γαλλική έκδοση του Crash

Μην εξηγείτε τα πάντα:

«Έχουμε βαρεθεί τα υπερβολικά μεγάλα μυθιστορήματα στα οποία τα πάντα εξηγούνται και ερμηνεύονται. Στην καρδιά κάθε καλής διήγησης κρύβεται μια ορισμένη ασάφεια, ένα κάποιο ‘’ναι, αλλά’’. Αυτό συναντάται πολύ σπάνια στα μυθιστορήματα. Κι όμως, αυτή η ασάφεια είναι η ίδια η ουσία της ζωής».

–από μια συνέντευξή του, το 2007, με τους Werner Fuchs και Sascha Mamczak

Το θέμα μιας ιστορίας καθορίζει το ύφος της αφήγησης:

«Για πολύ καιρό πίστευα το αντίθετο, όμως είναι προφανές πως το ύφος καθορίζεται από το θέμα».

–από μια συνέντευξή του, το 1985, στο Magazine Littéraire 

Γράψτε για το παρόν, ακόμα κι αν γράφετε για το μέλλον:

«Νομίζω πως το κύριο καθήκον κάθε συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας είναι να γράφει για το δικό του παρόν. Όταν αρχίσει να συμβαίνει αυτό, η επιστημονική φαντασία θα ωριμάσει ως είδος, θα αποκτήσει ζωντάνια, θα ασχολείται εξ ολοκλήρου με το παρόν - και θα είναι πολύ πιο αληθινή για αυτό τον λόγο».

–από μια ομιλία του σε συνέδριο με θέμα την επιστημονική φαντασία, το 1969

Μην γράφετε, όμως, για το παρελθόν:

«Το κοινωνικό μυθιστόρημα είναι νεκρό. Όπως κάθε αναδρομική μυθοπλασία, έχει εμμονή με το παρελθόν, με τις ρίζες της συμπεριφοράς, με την καταγωγή, με τα παρελθοντικά αμαρτήματα, τις παλιές παραλείψεις και διαταγές, με όλα όσα συνέβησαν πριν από πολλά χρόνια. Οι περισσότεροι, δόξα τω Θεώ, έχουν προσωρινά σταματήσει να ασχολούνται με το παρελθόν, και καταπιάνονται περισσότερο με το παρόν και το μέλλον, με αυτά που μπορεί να συμβούν στις ζωές μας».

–από το «Notes from Nowhere», που δημοσιεύτηκε σε ένα τεύχος του New Worlds, το 1966

Μην παραιτηθείτε από την κανονική δουλειά σας:

«Μην θεωρείτε πως είστε ξεχωριστοί, πως μπορείτε να έχετε αξιώσεις, πως μπορείτε να αποκτήσετε κάποια οικονομική επιτυχία, απλώς και μόνο επειδή είστε συγγραφείς. Επίσης, θα προειδοποιούσα όσους ξεκινούν τώρα την καριέρα τους πως οι μέρες που ένας συγγραφέας μπορούσε να κάνει πραγματική καριέρα, ώστε η συγγραφή μυθοπλασίας να είναι η κύρια δραστηριότητα της ζωής του, μάλλον έχουν περάσει. Νομίζω πως θα γίνεται ολοένα και δυσκολότερο για τον μυθιστοριογράφο και τον διηγηματογράφο να βγάλουν τα προς το ζην τα επόμενα είκοσι χρόνια».

-από μια συνέντευξή του, το 1973, στο The Writer

Για την ακρίβεια, μην γίνετε συγγραφείς:

«Η εμπειρία μιας ζωής με παροτρύνει να βγάλω μια κραυγή προειδοποίησης: κάνε οτιδήποτε άλλο, βγάζε το γκόλντεν ριτρίβερ καποιανού για βόλτα, κλέψου με έναν σαξοφωνίστα. Ίσως το πιο προβληματικό στοιχείο με το να είσαι συγγραφέας είναι πως δεν μπορείς να πεις καν ‘’καλή τύχη’’ - η τύχη δεν παίζει κανένα ρόλο στη συγγραφή ενός μυθιστορήματος. Δεν υπάρχουν χαρούμενα ατυχήματα όπως συμβαίνει με το δοχείο ανάμιξης χρωμάτων ή με το καλέμι».

-από μια συνέντευξή του, το 1984, στο The Paris Review

Όχι, αλήθεια, σταματήστε να γράφετε:

«Η συγγραφή ενός μυθιστορήματος είναι μια σύγχρονη διαβατήρια τελετή, νομίζω, που μας οδηγεί από έναν αθώο κόσμο ικανοποίησης, μέθης και καλού χιούμορ, σε μια κατάσταση χρόνιου εκνευρισμού και διαρκούς σάρωσης των τραπεζικών κινήσεων».

-από μια συνέντευξή του, το 1984, στο The Paris Review

Βρείτε τα βιβλία του συγγραφέα εδώ.