Κι όμως. Ο πρώτος συγγραφέας στην Ιστορία ήταν γυναίκα. Πρόκειται για τη Μεσοποτάμια ποιήτρια, πριγκίπισσα και ιέρεια Ενχεντουάνα.
Επιμέλεια: Book Press
«Όταν οι άνθρωποι αναρωτιούνται ποιος ήταν ο πρώτος συγγραφέας στην Ιστορία, δεν φαντάζονται πως ήταν μια γυναίκα από τη Μεσοποταμία», λέει ο Sidney Babcock, ο επιμελητής της έκθεσης με τίτλο «Εκείνη που έγραψε: Η Ενχεντουάνα και οι γυναίκες της Μεσοποταμίας, κατά το 3400-2000 π.Χ.», που φιλοξενείται στη βιβλιοθήκη Μόργκαν της Νέας Υόρκης.
Σύμφωνα με τον Babcock, οι άνθρωποι συχνά θεωρούν πως ο πρώτος συγγραφέας ήταν ο Όμηρος ή κάποιος άλλος άνδρας από την αρχαία Ελλάδα. Όταν αναφέρονται σε γυναίκα συγγραφέα, μιλούν για τη Σαπφώ, που έζησε μια χιλιετία μετά από την Ενχεντουάνα.
Η Ενχεντουάνα δεν αναφερόταν στα σύγχρονα βιβλία ιστορίας μέχρι το 1927, όταν ο αρχαιολόγος Sir Leonard Woolley βρήκε σε ανασκαφές διάφορα αντικείμενα που γράφουν το όνομά της, που στα σουμερικά σημαίνει «Στολίδι του Παραδείσου». Ως αρχιέρεια της θεότητας της σελήνης Nanna-Suen, η Ενχεντουάνα έγραψε σαράντα δύο ύμνους και τρία ποιήματα.
Η Ενχεντουάνα ήταν η κόρη του Σαργκόν του Μεγάλου, ο οποίος θεωρείται από ορισμένος ιστορικούς ως ο ιδρυτής της πρώτης αυτοκρατορίας στον κόσμο. Βοήθησε τον πατέρα της στη διοίκηση της περιοχής Ακκάτ, την οποία κυβέρνησε ο Σαργκόν τον πρώτο καιρό της ηγεμονίας του, πριν καταλάβει τις πόλεις-κράτη των Σουμερίων στον νότο.
Η Ενχεντουάνα συγχώνευσε τα τελετουργικά που δόξαζαν τη θεά Inanna με τα τελετουργικά που ήταν αφιερωμένα στη θεά Ishtar, δημιουργώντας έτσι μια ενιαία θρησκεία για την αυτοκρατορία του πατέρα της. Οι ύμνοι που έγραψε η Ενχεντουάνα τονίζουν στους πιστούς τον μοναδικό χαρακτήρα της προστάτιδας θεάς τους, και απεικονίζουν την Inanna/Ishtar ως τη θεότητα του πολέμου, καθώς και της αγάπης και της αφθονίας.
«Η φωνή που ακούμε στους ύμνους της ανήκει σε μια προικισμένη ποιήτρια», γράφει η Betty De Shong Meador στο βιβλίο της με τίτλο Princess, Priestess, Poet. «Περιγράφει με ειλικρίνεια την καθημερινή ζωή, τις έγνοιες και τα χαρακτηριστικά των θεοτήτων και των ναών. Γεμίζει ολόκληρο τον κόσμο με ζωντανά, εντυπωσιακά, ανεξέλεγκτα θεϊκά όντα».
Ο Babcock ελπίζει πως η έκθεση θα φέρει το ευρύ κοινό σε επαφή με το έργο της Ενχεντουάνα. Πέρα από τα γραπτά και τα αντικείμενα της Ενχεντουάνα, η έκθεση συμπεριλαμβάνει διάφορα άλλα αντικείμενα (δίσκους, ειδώλια, σφραγίδες, κοσμήματα κλπ) που έχουν να κάνουν με τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία της Μεσοποταμίας.
«Ήθελα να προετοιμάσω το έδαφος για την Ενχεντουάνα», λέει ο Babcock, προσθέτοντας πως η κοινωνία της Μεσοποταμίας ήταν λιγότερο πατριαρχική από τις υπόλοιπες της εποχής της.
