Pachinko 700

Για το βραβευμένο μυθιστόρημα της κορεατικής καταγωγής αμερικανίδας συγγραφέως Min Jin Lee «Πατσίνκο» (μτφρ. Βάσια Τζανακάρη, εκδ. Ίκαρος).

Του Διονύση Μαρίνου

Πατσίνκο είναι ένα είδος φλίπερ. Όχι σαν κι αυτά που αρκετοί από εμάς έχουμε παίξει, ευελπιστώντας σε ένα ταπεινό μπόνους, την ώρα που η μεταλλική μπίλια υπερπηδάει με ξέφρενους ρυθμούς τα εμπόδια της πίστας. Στην ασιατική εκδοχή ο παίκτης διεκδικεί το κέρδος. «Ταΐζει» το μηχάνημα με μάρκες-σφαιρίδια με την προοπτική να το νικήσει και να καρπωθεί κάποια παραπάνω γιεν.

Κινούμενοι μεταξύ της ντροπής και της ενοχής (εν συνόλω από το καθορισμένο βάρος της ετερότητας), οι ήρωες της Λι αναζητούν την αποδοχή, ελπίζουν πως η διαφορετικότητά τους δεν θα τους καταδικάσει. 

Όπως συμβαίνει συνήθως: η ήττα είναι πιο πιθανή. Σχεδόν βέβαιη, καθώς οι κάτοχοι των πατσίνκο, μέλη κυρίως της Γιακούζα, της ιαπωνικής Μαφίας, άλλο δεν κάνουν από το να πειράζουν τα μηχανήματα. Κοντολογίς: ακόμη και σήμερα, στην Ιαπωνία υπάρχουν άνθρωποι που ξημεροβραδιάζονται στα μαγαζιά που διαθέτουν πατσίνκο. Από φόβο, μοναξιά ή ελπίδα, όπως σημειώνει η Μιν Γιν Λι στο ομώνυμο μυθιστόρημά της, ο καθένας παίζει και θα συνεχίσει να παίζει. Για να συμπληρώσει: «Το πατσίνκο ήταν ένα ανόητο παιχνίδι, αλλά η ζωή όχι».

Όντως, οι ζωές των ανθρώπων που διατρέχουν τις επάλληλες ιστορίες του μυθιστορήματος της Νοτιοκορεάτισσας Λι κινούνται στους αντίποδες της ανοησίας. Ακολουθούν, όμως, τους κανόνες του παιχνιδιού – τον εξής ένα: η τύχη παίζει καθοριστικό παράγοντα στο πώς θα ζήσουν, αν θα ευτυχήσουν ή αν θα χρειαστεί να θυσιάσουν κάτι σημαντικό για να συνεχίσουν να υπάρχουν. Κινούμενοι μεταξύ της ντροπής και της ενοχής (εν συνόλω από το καθορισμένο βάρος της ετερότητας), οι ήρωες της Λι αναζητούν την αποδοχή, ελπίζουν πως η διαφορετικότητά τους δεν θα τους καταδικάσει. Φευ, αυτό ακριβώς κάνει. Όλοι τους είναι μετανάστες, άνθρωποι «δεύτερης διαλογής», ο πάτος του μπουκαλιού, το τίποτα μέσα σε ένα μεγάλο κάτι, το ξένο σώμα, οι αποσυνάγωγοι. Το μυθιστόρημα είναι ένας σκληρός ύμνος για τη ζωή που δεν έζησαν οι Κορεάτες μετανάστες στην Ιαπωνία. Για το αβίωτο της βιωτής τους, τα χαμένα τους όνειρα, τις προσδοκίες τους που διαψεύστηκαν, τη ζωτική τους ανάγκη να ανήκουν κάπου – να γίνουν αποδεκτοί.

Το Πατσίνκο είναι μια πολλαπλά τραυματισμένη saga. Το μυθιστόρημα εκτείνεται σε διάρκεια ενός αιώνα. Από την Κορέα στην προπολεμική και μεταπολεμική Οσάκα και, τελικά, στην Οσάκα και τη Γιοκοχάμα. Από το δεκαπεντάχρονο κορίτσι που θα παντρευτεί έναν χωλό άντρα σε κάποιο ψαροχώρι της Κορέας, στο μακρινό 1911, κι από τον γάμο θα προκύψει η Σάντζα, έως τον Σόλομον, που είναι το πιο πρόσφατο μέλος της οικογενειακής αλυσίδας, η μοίρα τους είναι εν πολλοίς προδιαγεγραμμένη. Η επικυριαρχία της Ιαπωνίας στην Κορέα είναι καθοριστική. Ο χωρισμός της χώρας σε Βόρεια και Νότια Κορέα γίνεται δραματικός. Ως εκ τούτου το μεταναστευτικό κύμα που όργωσε την Ιαπωνία δεν θα μπορούσε να έχει καλύτερη τύχη. Τούτοι οι παρίες δεν κατάφεραν να ενταχθούν ποτέ στην υπεροπτική ιαπωνική κοινωνία. Ακόμη και άτομα τρίτης γενεάς (όπως ο Σόλομον) που ουδεμία σχέση είχαν με την Κορέα, παρά μόνο ως μια μακρινή ενθύμηση των ριζών που κρατούν όρθιο το οικογενειακό δέντρο, είναι αναγκασμένοι κάθε τρία χρόνια να ανανεώνουν με ταπεινωτικό τρόπο τη βίζα παραμονής τους.

Ουδείς μένει ανέπαφος από τις μυλόπετρες της Ιστορίας που ξέρει μόνο να καταπίνει ανθρώπινες υπάρξεις. Η οικογένεια που έφτιαξε η Σάντζα και ο πρόωρα χαμένος άντρας της, αλλά και όλοι οι επίγονοι, άγονται και φέρονται από τα μεγάλα γεγονότα και τις αλλαγές που φέρνουν οι πόλεμοι και οι κοινωνικές αναταράξεις. 

Κάποιοι εξ αυτών βρίσκουν διέξοδο στη γνώση (ο Νόα είναι χαρακτηριστική περίπτωση). Άλλος, όπως ο Μοζάσου, καταφέρνει να φτιάξει τη δική του επιχείρηση Πατσίνκο, δίχως απαραίτητα να γίνει γκάνγκστερ. Σε αντίθεση με τον Χάνσου, τον κρυφό εραστή της Σάντζα, που προόδευσε επειδή ακριβώς εντάχθηκε στον υπόκοσμο. Ο Σόλομον, ο γιος του Μοζάσου, γίνεται μέλος της ανώτερης επιχειρηματικής κοινότητας, αλλά στο τέλος συντρίβεται. Μάλλον, όλοι συντρίβονται. Ουδείς μένει ανέπαφος από τις μυλόπετρες της Ιστορίας που ξέρει μόνο να καταπίνει ανθρώπινες υπάρξεις. Η οικογένεια που έφτιαξε η Σάντζα και ο πρόωρα χαμένος άντρας της, αλλά και όλοι οι επίγονοι, άγονται και φέρονται από τα μεγάλα γεγονότα και τις αλλαγές που φέρνουν οι πόλεμοι και οι κοινωνικές αναταράξεις. Είναι έρμαια αυτών των εξελίξεων, υποχείρια ενός μεγάλου αόρατου μηχανισμού, τον οποίο γνωρίζουν αλλά δεν έχουν καμία δύναμη να υπερνικήσουν. Ούτε ένας δεν καταφέρνει να βρει τη δίοδο της άνευ όρων αποδοχής από την ιαπωνική κοινωνία. Μα, έτσι ακριβώς δεν συμβαίνει με όλους τους μετανάστες (όπου γης και πατρίς);

Η Λι παραδέχεται στο τέλος του μυθιστορήματος πως έκανε ενδελεχή έρευνα πριν γράψει το εκτενές μυθιστόρημά της. Μίλησε με Κορεάτες που διέμεναν στην Ιαπωνία επί πολλά χρόνια. Άκουσε τις ιστορίες και τα πάθη τους. Κατέγραψε γεγονότα και ανατροπές. Ακόμη και να μη μας το έλεγε, όμως, είναι φανερό πως το μυθιστόρημα κουβαλάει ένα μεγάλο μέρος της αφανούς πλευράς της επίσημης Ιστορίας. Αναδεικνύει εκείνες τις μικρές πτυχές που κανένα βιβλίο Ιστορίας δεν θα καταδεχθεί να καταγράψει, ωστόσο είναι οι πλέον σημαντικές από τη στιγμή που αναφέρονται σε ανθρώπινα δράματα.

Το μυθιστόρημα έχει από την αρχή έως το τέλος έναν ήρεμο τόνο. Ακόμη και στα πιο μεγάλα δράματα (μια αυτοκτονία, ένας θάνατος, μια ψυχολογική συντριβή) η Λι αποφασίζει να ακολουθήσει 
την οδό της αποδραματοποίησης.

Το μυθιστόρημα έχει από την αρχή έως το τέλος έναν ήρεμο τόνο. Ακόμη και στα πιο μεγάλα δράματα (μια αυτοκτονία, ένας θάνατος, μια ψυχολογική συντριβή) η Λι αποφασίζει να ακολουθήσει την οδό της αποδραματοποίησης. Αυτή η επιφανειακά επίπεδη αφήγηση, ωστόσο, στην πρόοδο του μυθιστορήματος γίνεται αναγκαία και ουσιαστική έτσι ώστε να χτιστεί όλο το οικοδόμημα του δράματος. Κατά μία έννοια, η αφήγηση άλλο δεν κάνει από το να αποτυπώνει αυτές τις χαμοζωές έτσι όπως ακριβώς είναι: υπόγειες, υποφωτισμένες και τρομώδεις. Στην άκρη του κοινωνικού πυρήνα, με το μόνιμο άγχος μην αποκαλυφθεί η ταυτότητά τους, μη γίνουν το κλοτσοσκούφι των σκληρών Ιαπώνων. Αν κι αυτοί, με τη σειρά τους, κάτι άλλο επιθυμούν να γίνουν. Να αποκτήσουν ένα επίχρισμα από τη Δύση, να πάψουν να μοιάζουν τόσο Ασιάτες. Άπαντες ζητούν να ενδυθούν μια άλλη ταυτότητα, να γίνουν κάτι άλλο από αυτό που η μοίρα τούς έταξε. Ματαίως το προσπαθούν. Η ζωή είναι ανθεκτικότερη της ελπίδας. Η επιβίωση καθίσταται, εντέλει, η μόνη δυνατή εκδοχή. Με κάθε τρόπο και με το όποιο τίμημα.

Η μεταφραστική προσπάθεια της Βάσιας Τζανακάρη πρέπει να τονιστεί, από τη στιγμή που έχουμε να κάνουμε με ένα μυθιστόρημα ήρεμου ρυθμού, αλλά, ταυτοχρόνως, και υπόγειων διαδρομών που σκάβουν τα εσώτατα όρια των ηρώων. Η απόδοση στα ελληνικά φέρει και με το παραπάνω όλες αυτές τις «κρυφές» σημάνσεις.

* Ο ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΡΙΝΟΣ είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.
Τελευταίο βιβλίο του, η συλλογή διηγημάτων «Όπως και αν έρθει αυτό το βράδυ» (εκδ. Μελάνι).
altΠατσίνκο
Min Jin Lee
Μτφρ. Βάσια Τζανακάρη
Ίκαρος 2018
Σελ. 704, τιμή εκδότη €17,70

alt

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ MIN JIN LEE 

 

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Το χρυσό σημειωματάριο» της Ντόρις Λέσινγκ – Αλήθειες βαθιές κι επώδυνες, ενεργές και σήμερα

«Το χρυσό σημειωματάριο» της Ντόρις Λέσινγκ – Αλήθειες βαθιές κι επώδυνες, ενεργές και σήμερα

Για το εμβληματικό μυθιστόρημα της νομπελίστριας Ντόρις Λέσινγκ [Doris Lessing] «Το χρυσό σημειωματάριο» (μτφρ. Έφη Τσιρώνη, εκδ. Διόπτρα). 

Γράφει ο Κ.Β. Κατσουλάρης

Είναι δύσκολο να μιλήσεις για την Ντόρις Λέσινγκ χω...

«Έντιμοι άνθρωποι» του Λεονάρδο Παδούρα (κριτική) – O Mάριο Κόντε σε μια Κούβα που αλλάζει

«Έντιμοι άνθρωποι» του Λεονάρδο Παδούρα (κριτική) – O Mάριο Κόντε σε μια Κούβα που αλλάζει

Για το μυθιστόρημα του Λεονάρδο Παδούρα [Leonardo Padura] «Έντιμοι άνθρωποι» (μτφρ. Κώστας Αθανασίου, εκδ. Καστανιώτη). Kεντρική εικόνα: © Wikimedia Commons. 

Γράφει η Έλενα Χουζούρη 

Ανεξάρτητα αν είχε επισκ...

«Συνάντηση» της Νατάσα Μπράουν (κριτική) – «Αφομοιώσου, αφομοιώσου… διαλύσου μέσα στο χωνευτήρι»

«Συνάντηση» της Νατάσα Μπράουν (κριτική) – «Αφομοιώσου, αφομοιώσου… διαλύσου μέσα στο χωνευτήρι»

Για το μυθιστόρημα της Νατάσα Μπράουν [Natasha Brown] «Συνάντηση» (μτφρ. Βαγγέλης Τσίρμπας, εκδ. Gutenberg). Kεντρική εικόνα: Η Teyonah Parris από τη σειρά «Mad Men». 

Γράφει η Χριστίνα Μουκούλη 

«Δεν υπάρχει επιτ...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

Βασίλης Βασιλικός (1934-2023): Η Εταιρεία Συγγραφέων αφιερώνει στη μνήμη του την επόμενη Ημέρα Ποίησης

Βασίλης Βασιλικός (1934-2023): Η Εταιρεία Συγγραφέων αφιερώνει στη μνήμη του την επόμενη Ημέρα Ποίησης

Με ανακοίνωσή της η Εταιρεία Συγγραφέων αποχαιρετά των δύο φορές Πρόεδρό της Βασίλη Βασιλικό και ανακοινώνει ότι η Ημέρα Ποίησης 2024 θα είναι αφιερωμένη στη μνήμη του ανθρώπου που εισηγήθηκε στην UNESCO την 21 Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

...
Βασίλης Βασιλικός (1934-2023): Ένας αποχαιρετισμός από τον Αλέξη Ζήρα

Βασίλης Βασιλικός (1934-2023): Ένας αποχαιρετισμός από τον Αλέξη Ζήρα

Ακολουθεί επιμνημόσυνο κείμενο του Αλέξη Ζήρα, πρώην Προέδρου της Εταιρείας Συγγραφέων, για τον Βασίλη Βασιλικό.

Ένας αποχαιρετισμός στον Βασίλη Βασιλικό

Για πολλά χρόνια, τουλάχιστον από τη δεκαετία του 1970 ως το κλείσιμο...

«Ο βίος βραχύς, η δε τέχνη μακρή» – Αυτοβιογραφίες και βιογραφίες, 15+1 επιλογές από τις πρόσφατες εκδόσεις

«Ο βίος βραχύς, η δε τέχνη μακρή» – Αυτοβιογραφίες και βιογραφίες, 15+1 επιλογές από τις πρόσφατες εκδόσεις

Τι κοινό μπορεί να έχει η Μαρινέλλα με τον Έλον Μάσκ; Η Μαρία Κάλλας με τον Ανδρέα Παπανδρέου και ο Πρίγκιπας Χάρι με τον Διονύση Σιμόπουλο; Οι βιογραφίες όλων αυτών, και μερικές ακόμη, κυκλοφόρησαν τους προηγούμενους μήνες και σας τις παρουσιάζουμε.

Γράφει ο Κώστας Αγοραστό...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Το τέλος της Αισθητικής; Τεχνομηδενισμός και Σύγχρονη Τέχνη» του Δημοσθένη Δαββέτα (προδημοσίευση)

«Το τέλος της Αισθητικής; Τεχνομηδενισμός και Σύγχρονη Τέχνη» του Δημοσθένη Δαββέτα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από βιβλίο του Δημοσθένη Δαββέτα «Το τέλος της Αισθητικής; Τεχνομηδενισμός και Σύγχρονη Τέχνη» (Επίμετρο: Μάνος Στεφανίδης) το οποίο θα κυκλοφορήσει το επόμενο διάστημα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Χωριό Ποτέμκιν» του Γιώργου Παναγή (προδημοσίευση)

«Χωριό Ποτέμκιν» του Γιώργου Παναγή (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Γιώργου Παναγή «Χωριό Ποτέμκιν», που κυκλοφορεί στις 28 Νοεμβρίου από τις εκδόσεις Τόπος. [Η έκφραση «Χωριό Ποτέµκιν» (ρωσικά: по­тёмкинские деревни) περιγράφει ένα κατασκεύασµα που έχει στόχο να αποκρύψει την αλήθεια ή να εξωραΐσει µια κατάσταση].

Επιμέλεια:...

«Ο Γιουγκοσλάβος» της Άνα Βούτσκοβιτς (προδημοσίευση)

«Ο Γιουγκοσλάβος» της Άνα Βούτσκοβιτς (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα της Άνα Βούτσκοβιτς [Ana Vučković] «Ο Γιουγκοσλάβος» (μτφρ. Απόστολος Θηβαίος), το οποίο κυκλοφορεί αρχές Δεκεμβρίου από τις εκδόσεις Βακχικόν.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Η ΜΠΑΝΑΝΑ

...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

«Ο βίος βραχύς, η δε τέχνη μακρή» – Αυτοβιογραφίες και βιογραφίες, 15+1 επιλογές από τις πρόσφατες εκδόσεις

«Ο βίος βραχύς, η δε τέχνη μακρή» – Αυτοβιογραφίες και βιογραφίες, 15+1 επιλογές από τις πρόσφατες εκδόσεις

Τι κοινό μπορεί να έχει η Μαρινέλλα με τον Έλον Μάσκ; Η Μαρία Κάλλας με τον Ανδρέα Παπανδρέου και ο Πρίγκιπας Χάρι με τον Διονύση Σιμόπουλο; Οι βιογραφίες όλων αυτών, και μερικές ακόμη, κυκλοφόρησαν τους προηγούμενους μήνες και σας τις παρουσιάζουμε.

Γράφει ο Κώστας Αγοραστό...

Κλερ Κίγκαν – Η Ιρλανδή που ανέδειξε τις χάρες της μικρής φόρμας

Κλερ Κίγκαν – Η Ιρλανδή που ανέδειξε τις χάρες της μικρής φόρμας

Η Ιρλανδή συγγραφέας έχει αγαπηθεί από το ελληνικό αναγνωστικό κοινό και όχι άδικα. Τι είναι αυτό που την κάνει ιδιαίτερη και γιατί η πρόσφατη νουβέλα της «Πολύ αργά πια» (μτφρ. Μαρτίνα Ασκητοπούλου, εκδ. Μεταίχμιο) την καταξιώνει. 

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος ...

12 βιβλία που μας φέρνουν κοντά στην επιστήμη: Από την Τεχνητή Νοημοσύνη στα Φράκταλ, από τον Χρόνο στους Αλγόριθμους

12 βιβλία που μας φέρνουν κοντά στην επιστήμη: Από την Τεχνητή Νοημοσύνη στα Φράκταλ, από τον Χρόνο στους Αλγόριθμους

Είναι βιβλία που φέρνουν τις επιστήμες (κυρίως θετικές) πιο κοντά μας και τις κάνουν πιο εύληπτες και γοητευτικές. Επιλέγουμε ορισμένα από τα καλύτερα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα. Κεντρική εικόνα: Ο Ράσελ Κρόου, ως ο μαθηματικός Τζον Νας, στην ταινία «Ενας υπέροχος άνθρωπος», του Ρον Χάουαρντ.

...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

13 Δεκεμβρίου 2022 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα 100 καλύτερα λογοτεχνικά βιβλία του 2022

Έφτασε η στιγμή και φέτος για την καθιερωμένη εδώ και χρόνια επιλογή των εκατό από τα καλύτερα βιβλία λογοτεχνίας της χρονιάς που φτάνει σε λίγες μέρες στο τέλος της. Ε

ΦΑΚΕΛΟΙ