makin-mural-390

Για το μυθιστόρημα του Andrei Makine Η ζωή ενός άγνωστου άντρα (εκδ. Καστανιώτη).

Της Αργυρώς Μαντόγλου

O Ρώσικης καταγωγής Αντρέι Μακίν που ζει στη Γαλλία έχει χαρακτηριστεί ως ένας ακόμα συγγραφέας που βιώνει και καταγράφει την ένταση ανάμεσα σε δυο κουλτούρες, σε δυο γλώσσες και σε δυο διαφορετικές παραδόσεις. Ένα από τα θέματα που από τα πρώτα του ήδη έργα επανέρχεται είναι η αναζήτηση της πολιτισμικής ταυτότητας των χαρακτήρων του και η αναδρομή σε διάφορες ιστορικές περιόδους τόσο της Ρωσίας, όσο και της Γαλλίας.

Από το 1987 που ζει στο Παρίσι, όπου και του δόθηκε πολιτικό άσυλο και άρχισε να γράφει στη δεύτερη γλώσσα του, μεσολάβησαν αρκετά χρόνια μέχρι να βρει εκδότη και να αποσπάσει την αποδοχή της κριτικής και του κοινού. Τα δυο πρώτα μυθιστορήματα του πέρασαν απαρατήρητα και χρειάστηκαν κάποια χρόνια μέχρι να δημοσιευθεί το επόμενο. 

Οι κριτικοί έχουν επαινέσει τον τρόπο που ο Μακίν εμπλέκει τη δράση και την πλοκή της ιστορίας του με το ιστορικό παρελθόν, τις συλλογικές μνήμες και δοκιμασμένα λογοτεχνικά μοτίβα.

Οι κριτικοί έχουν εντοπίσει στο έργο του επιρροές τόσο από τον Μαρσέλ Προυστ όσο και από τον Τσέχωφ και πέρα από το «ακονισμένο» λυρικό ύφος και τον άριστο χειρισμό της γαλλικής γλώσσας έχουν επαινέσει τον τρόπο που ο Μακίν εμπλέκει τη δράση και την πλοκή της ιστορίας του -η οποία συνήθως εξελίσσεται στο παρόν- με το ιστορικό παρελθόν, τις συλλογικές μνήμες και δοκιμασμένα λογοτεχνικά μοτίβα.

Αισθηματικές αντιστίξεις

Η θεματική του και οι τεχνικές του δεν μεταβάλλονται ούτε στο πρόσφατο, ενδέκατο μυθιστόρημά του, όπου μέσα από δυο ημιτελείς ερωτικές ιστορίες επιχειρεί να δημιουργήσει μια αντίστιξη ανάμεσα στο σκοτεινό και ανερμήνευτο παρελθόν της χώρας του και στο εξίσου αχαρτογράφητο και ασαφές παρόν. 

Η ζωή ενός άγνωστου άντρα αρχίζει με μια φράση από ένα διήγημα του Τσέχωφ, το «Ένα μικρό αστείο» η οποία και προοιωνίζει και το θέμα του μυθιστορήματος. Η φράση είναι «Νάντιενκα σας αγαπώ», που μέσα σε μια χιονοθύελλα ο ήρωας ψιθυρίζει στην αγαπημένη του. Και είναι αυτή η φράση που στοιχειώνει τον Ιβάν Σουτόφ, κεντρικό χαρακτήρα του Μακίν, έναν πενηντάχρονο συγγραφέα που ζει στο Παρίσι, ο οποίος αναρωτιέται για το πώς ο Τσέχωφ κατορθώνει να διασώσει από τους μελοδραματισμούς μια ερωτική σκηνή, την οποία κάποιος άλλος «θα είχε πνίξει στο ρομάντζο». Και, καθώς φαίνεται, τον απασχολεί ο τρόπος περιγραφής του έρωτα, επειδή αυτό ακριβώς είναι που ο ίδιος χρειάζεται σε αυτή τη φάση της ζωής του: τον υπερβατικό, ανιδιοτελή, μυθιστορηματικό έρωτα.

Ο Ιβάν Σουτόφ έχει βυθιστεί στη μελαγχολία λόγω της δυσκολίας να δημοσιεύσει τα έργα του (εδώ διακρίνονται κάποια αυτοβιογραφικά στοιχεία), την έλλειψη αγάπης, και του χωρισμού του από μια πολύ νεότερη κοπέλα, τη Λέα που είχε τροφοδοτήσει το εγώ του για δυο χρόνια. Ανήσυχος και απασχολημένος με τον εαυτό του, είχε υπάρξει αδιάφορος απέναντι στις δικές της ανάγκες και την αντιμετώπιζε πάντα σε σχέση με το δικό του έργο – σαν εκείνη να ήταν ένας ακόμα χαρακτήρας, σε μια μυθιστορηματική, ρομαντική σκηνή. Αρχικά είχε νιώσει πως όλα όσα διέκρινε πάνω της είχαν την τελειότητα μιας άρτιας πρότασης. «Ερωτεύτηκε όλα όσα ήταν η Λέα. Κι όσα πράγματά της έβλεπε είχαν το φινίρισμα μιας φράσης που δεν χρειαζόταν ρετουσάρισμα...» αλλά τώρα βλέπει το λάθος του «στην επιθυμία του να αγαπήσει τη Λέα όπως αγαπάει κανείς ένα ποίημα». Όσο και αν θαυμάζει τους ήρωες του Τσέχωφ και του Τολστόι για το ρομαντισμό τους, ελάχιστα κοινά έχει με αυτούς, και μοιάζει πολύ περισσότερο με τους εγωκεντρικούς ήρωες των σύγχρονων μυθιστορημάτων που τόσο περιφρονεί.

Η Νέα Ρωσία και ο μαζικός ξορκισμός

Απογοητευμένος από τη Λέα ο Σουτόφ, αναπολεί ένα παλιό ειδύλλιο, με την Ιάνα, μια γυναίκα που είχε ερωτευθεί στην Αγία Πετρούπολη, όταν ήταν νέος. Την εντοπίζει και ακολουθώντας την παρόρμηση να επανεξετάσει τη ζωή του, αποφασίζει να την επισκεφτεί. Τη βρίσκει απροσδόκητα ανανεωμένη, μέρος κι αυτή του κύματος της αλλαγής που έχει σαρώσει τη χώρα. Η επανασύνδεση τους είναι προβληματική, η Ιάνα είναι μεν δεκτική και φιλική μαζί του, αλλά πολύ απασχολημένη, ενώ η ίδια η πόλη είναι πολιορκημένη, αυτή τη φορά, από ξένους επισκέπτες για τον εορτασμό της επετείου της πολιορκίας του Λένιγκραντ από τους Γερμανούς (η πόλη τώρα ανέκτησε την παλιά της ονομασία), στην οποία παρευρίσκονται και όλοι οι ηγέτες του κόσμου.  Ο Σουτόφ γίνεται μάρτυρας αυτής της εκκωφαντικής ενέργειας ενός «μαζικού ξορκισμού του παρελθόντος». Η Ρωσία προσπαθεί να σβήσει τις δεκαετίες που τη χώρισαν από το πεπρωμένο της, «το πεπρωμένο της που αναχαιτίστηκε από την ολέθρια σοβιετική παρένθεση», όπως θα πει ένας νεαρός εκδότης, ο γιος της Ιάνα που είναι πια πολίτης του κόσμου και ακολουθεί τις παγκόσμιες εξελίξεις. Ο Σουτόφ περιπλανιέται στην πόλη, προσπαθώντας να αναγνωρίσει μέρη από το παρελθόν του,  και νιώθει πως έχει παραμείνει «κολλημένος στη λάσπη των καταραμένων εποχών» που ο κόσμος θα ήθελε να ξεχάσει.

Η Ρωσία προσπαθεί να σβήσει τις δεκαετίες που τη χώρισαν από το πεπρωμένο της, «το πεπρωμένο της που αναχαιτίστηκε από την ολέθρια σοβιετική παρένθεση».

Όμως στο διαμέρισμα της Ιάνα, όπου φιλοξενείται, βρίσκει έναν γέρο ένοικο τον Βόλσκι, ο οποίος ήταν κάποτε τραγουδιστής, και που έχει επιζήσει από την πολιορκία του Λένιγκραντ, πολέμησε τους Γερμανούς και στη συνέχεια πέρασε πέντε χρόνια σε γκούλαγκ ως «εχθρός του λαού».  Η διήγηση της ζωής του είναι μεν εφιαλτική αλλά αποδεικνύεται εμπνευσμένη και αποκαλυπτική. Όπως και ο Σουτόφ έχει αφιερώσει κι εκείνος τη ζωή στην ανάμνηση μιας γυναίκας –της Μίλα– την οποία και έχασε κατά τη διάρκεια της πολιορκίας και την οποία ξαναβρήκε μετά τον πόλεμο. Θα ζήσουν μαζί για ένα σύντομο διάστημα, πριν η Μίλα οδηγηθεί στα στρατόπεδα και τη χάσει για πάντα. Το ειδύλλιο τους είναι μια προειδοποίηση για τον Σουτόφ: αυτό που αγαπάς περισσότερο στον κόσμο, εύκολα μπορεί να στο πάρουν ή να χαθεί ανεξήγητα.

Ο Σουτόφ αρχίζει να γυρεύει μια απάντηση από τον γέρο για το πως πρέπει να νιώθει για τη σημερινή Ρωσία. Ο Βόλσκι είναι δριμύτατος, και καυστικός: «Η Ρωσία μόλις μπήκε στο πλανητικό παιχνίδι ρόλων, στους πιθηκισμούς του, στους κωδικούς του. Και η γιορτή της επετείου δεν κάνει τίποτα άλλο από το να προβοκάρει αυτή την ορμητική είσοδο στο παγκόσμιο σόου: οι σαράντα πέντε αρχηγοί Κρατών, παραφουσκωμένοι από το χαβιάρι μας, ποτισμένοι από τη βότκα μας, μπουχτισμένοι από τον Τσαϊκόφσκι μας».  

alt
    O Andrei Makine
 

Πολιορκία του Λένιγκραντ

Η ιστορία του Βόλσκι είναι η ιστορία μιας ταλαίπωρης πόλης που παρέμεινε όρθια. Όταν ήταν νέος είχε ζήσει την πολιορκία του Λένιγκραντ, που ο Χίτλερ ήθελε να μετατρέψει σε αχανή έρημο. Δυόμισι χρόνια πολιορκίας, πάνω από ένα εκατομμύριο θύματα, άγριοι χειμώνες, ο θάνατος να καιροφυλακτεί στους σκοτεινούς λαβυρίνθους των δρόμων, «μια μεγαλούπολη από πάγο», χωρίς ψωμί, χωρίς φωτιά, χωρίς μέσα μεταφοράς. Διαμερίσματα κατοικημένα από πτώματα, ακατάπαυστοι βομβαρδισμοί, όμως τα θέατρα εξακολουθούσαν να ανεβάζουν παραστάσεις και οι άνθρωποι που πήγαιναν να τις παρακολουθήσουν, μετά από δεκατέσσερις ώρες δουλειά σε εργοστάσια ανεφοδιασμού, έχοντας τραφεί με ένα ξεροκόμματο από το συσσίτιο, κρατούσαν μέσα τους ζωντανή την ελπίδα, τη δύναμη να αντισταθούν και να παραμείνουν ανθρώπινοι.    

Δυο ερωτικές ιστορίες  

Στο Η ζωή ενός άγνωστου άντρα περιγράφονται δυο ημιτελείς ερωτικές ιστορίες σε αντίστιξη: ένα ηρωικό, ανθεκτικό ερωτικό πάθος σε δύσκολους καιρούς και η σύγχρονη εκδοχή του έρωτα που προβάλλει σπασμωδικός, ιδιοτελής, και θλιβερά επιφανειακός. Μέσα από αυτές, ο Ρώσος συγγραφέας παίρνει την ευκαιρία να συγκρίνει και να αντιπαραβάλλει και διαφορετικά είδη ανθρώπων και την ιδέα μιας αγάπης που μπορεί να υπερβεί τη σαρωτική βαρβαρότητα – ιδέα που αποτελεί το νήμα που συνδέει τις δυο ιστορίες. Ταυτόχρονα, ο Μακίν με το πρόσχημα ενός απλού ρομαντικού μυθιστορήματος, το οποίο ξεκινάει ως μια προσωπική εξομολογητική αφήγηση, μας δίνει, ένα μυθιστόρημα για την ιστορία του εικοστού αιώνα της Ρωσίας, ένα μυθιστόρημα που στο τρίτο και τέταρτο κεφάλαιο, θίγει μεγάλα θέματα, όπως την προσωπική αξιοπρέπεια, την ηθική ακεραιότητα, το πάθος, τη στωικότητα και την ανθεκτικότητα απέναντι στη σαρωτική επέλαση της βίας.

Ο Μακίν με το πρόσχημα ενός απλού ρομαντικού μυθιστορήματος μας δίνει ένα μυθιστόρημα για την ιστορία του εικοστού αιώνα της Ρωσίας.

Ο Μακίν κατορθώνει να απογυμνώσει και να περιγράψει ιστορικές στιγμές του παρελθόντος, παγώνοντας μια μικρή λεπτομέρεια ή εικόνα μέσα στο χρόνο, στην οποία επιστρέφει ξανά και ξανά, δίνοντας την από διαφορετική σκοπιά. Κάθε επανάληψη δημιουργεί συνειρμούς, έναν καινούργιο υπαινιγμό ή αποκάλυψη, και καθώς η αφήγηση προχωράει, ο στοχασμός βαθαίνει, αναδεικνύοντας και άλλες, ενίοτε οδυνηρές διαστάσεις της. Όπως, για παράδειγμα, η εικόνα της πρώτης συνάντησης του Βόλσκι με την Μίλα, σε ένα Καφέ στο Λένιγκραντ πριν την πολιορκία. Η εικόνα περιγράφεται με ακρίβεια, δίνεται η ατμόσφαιρα, οι μικρές κινήσεις και όλοι οι ήχοι, ενώ σε κάθε επανάληψη φωτίζονται τα συναισθήματα που η εικόνα δημιουργεί σε άλλες, δύσκολες στιγμές και οριακές συγκυρίες. Ο Μακίν με ελεγειακό λυρισμό και αμείωτη ένταση, αναδεικνύει όχι μόνο την ψυχική κατάσταση του ενθυμούμενου, αλλά και τις μεταβολές που αυτός έχει υποστεί, μέσα από τη διάθλαση μιας στιγμής στο χρονικό πλαίσιο μιας ολόκληρης ζωής, αλλά και στο ευρύτερο πεδίο της ιστορίας ενός λαού. 

* Η ΑΡΓΥΡΩ ΜΑΝΤΟΓΛΟΥ είναι συγγραφέας και μεταφράστρια.

altΗ ζωή ενός άγνωστου άντρα
Andrei Makine
Μτφρ. Αγγελική Σιγούρου
Καστανιώτη 2014
Σελ. 248, τιμή € 15,98

alt

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ANDREI MAKINE

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Το βιβλίο της μορφής και του κενού» της Ρουθ Οζέκι (κριτική) – Αναζητώντας διέξοδο από το χάος

«Το βιβλίο της μορφής και του κενού» της Ρουθ Οζέκι (κριτική) – Αναζητώντας διέξοδο από το χάος

Για το μυθιστόρημα της Ρουθ Οζέκι [Ruth Ozeki] «Το βιβλίο της μορφής και του κενού» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά, εκδ. Κλειδάριθμος). Κεντρική εικόνα: Στιγμιότυπο από την ταινία «Τhe Book of Henry». 

Γράφει η Χριστίνα Μουκούλη

...
«Νεφελοκοκκυγία» του Άντονυ Ντορ (κριτική) – Μια εντυπωσιακή περιπλάνηση σε χώρο και χρόνο

«Νεφελοκοκκυγία» του Άντονυ Ντορ (κριτική) – Μια εντυπωσιακή περιπλάνηση σε χώρο και χρόνο

Για το βιβλίο του Άντονυ Ντορ [Anthony Doerr] «Νεφελοκοκκυγία» (μτφρ. Μυρτώ Καλοφωλιά, εκδ. Πατάκη). Κεντρική εικόνα: Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος «Όρνιθες» του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία Γιάννη Ρήγα (2021).

Γράφει η Άλκηστις Σουλογιάννη

...
«Το χρυσό σημειωματάριο» της Ντόρις Λέσινγκ – Αλήθειες βαθιές κι επώδυνες, ενεργές και σήμερα

«Το χρυσό σημειωματάριο» της Ντόρις Λέσινγκ – Αλήθειες βαθιές κι επώδυνες, ενεργές και σήμερα

Για το εμβληματικό μυθιστόρημα της νομπελίστριας Ντόρις Λέσινγκ [Doris Lessing] «Το χρυσό σημειωματάριο» (μτφρ. Έφη Τσιρώνη, εκδ. Διόπτρα). 

Γράφει ο Κ.Β. Κατσουλάρης

Είναι δύσκολο να μιλήσεις για την Ντόρις Λέσινγκ χω...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

«Το βιβλίο της μορφής και του κενού» της Ρουθ Οζέκι (κριτική) – Αναζητώντας διέξοδο από το χάος

«Το βιβλίο της μορφής και του κενού» της Ρουθ Οζέκι (κριτική) – Αναζητώντας διέξοδο από το χάος

Για το μυθιστόρημα της Ρουθ Οζέκι [Ruth Ozeki] «Το βιβλίο της μορφής και του κενού» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά, εκδ. Κλειδάριθμος). Κεντρική εικόνα: Στιγμιότυπο από την ταινία «Τhe Book of Henry». 

Γράφει η Χριστίνα Μουκούλη

...
Με τον «Ντετέκτιβ» του Δημήτρη Χατζή συνεχίζονται οι «Παραβάσεις / Αναγνώσεις», το αναλόγιο του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

Με τον «Ντετέκτιβ» του Δημήτρη Χατζή συνεχίζονται οι «Παραβάσεις / Αναγνώσεις», το αναλόγιο του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

Τρίτη παρουσίαση για τις «Παραβάσεις / Αναγνώσεις» –το θεατρικό αναλόγιο του ΚΠΙΣΝ στον Φάρο– την Κυριακή 10 Δεκεμβρίου με τη Μαρία Σκουλά να διαβάζει το διήγημα «Ο Ντέτεκτιβ» του Δημήτρη Χατζή, σε επιμέλεια του συνθέτη Κορνήλιου Σελαμσή.

Επιμέλεια: ...

«Πολύ αργά πια» της Κλερ Κίγκαν (προδημοσίευση)

«Πολύ αργά πια» της Κλερ Κίγκαν (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα της Κλερ Κίγκαν [Claire Keegan] «Πολύ αργά πια» (μτφρ. Μαρτίνα Ασκητοπούλου), το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 7 Δεκεμβρίου από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Την Παρασκευή, 29 Ιουλίου, το...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Πολύ αργά πια» της Κλερ Κίγκαν (προδημοσίευση)

«Πολύ αργά πια» της Κλερ Κίγκαν (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα της Κλερ Κίγκαν [Claire Keegan] «Πολύ αργά πια» (μτφρ. Μαρτίνα Ασκητοπούλου), το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 7 Δεκεμβρίου από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Την Παρασκευή, 29 Ιουλίου, το...

«Η εμμονή» της Ανί Ερνό (προδημοσίευση)

«Η εμμονή» της Ανί Ερνό (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα της Ανί Ενρό [Annie Ernaux] «Η εμμονή» (μτφρ. Ρίτα Κολαΐτη), το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 7 Δεκεμβρίου από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Δεν ήθελε να μου πει το όνομά της.

...
«Μερικές ακόμα σημειώσεις ενός πορνόγερου» του Τσαρλς Μπουκόβσκι (προδημοσίευση)

«Μερικές ακόμα σημειώσεις ενός πορνόγερου» του Τσαρλς Μπουκόβσκι (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το αυτοβιογραφικό βιβλίο του Τσαρλς Μπουκόβσκι [Charles Bukowski] «Μερικές ακόμα σημειώσεις ενός πορνόγερου» (νέα μτφρ. Γιάννης Λειβαδάς), που κυκλοφορεί στις 7 Δεκεμβρίου από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα δέκα καλύτερα βιβλία του 2023 σύμφωνα με τους New York Times

Τα δέκα καλύτερα βιβλία του 2023 σύμφωνα με τους New York Times

Η συντακτική ομάδα των New York Times ξεχώρισε τα καλύτερα βιβλία που κυκλοφόρησαν το 2023, επιλέγοντας πέντε έργα μυθοπλασίας και πέντε δοκίμια. Στην κεντρική εικόνα, η Ζέιντι Σμιθ [Zadie Smith], συγγραφέας του «The fraud», το οποίο αναφέρεται στη λίστα ως ένα από τα πέντε σημαντικότερα μυθιστορήματα του έτους που ...

«Ο βίος βραχύς, η δε τέχνη μακρή» – Αυτοβιογραφίες και βιογραφίες, 15+1 επιλογές από τις πρόσφατες εκδόσεις

«Ο βίος βραχύς, η δε τέχνη μακρή» – Αυτοβιογραφίες και βιογραφίες, 15+1 επιλογές από τις πρόσφατες εκδόσεις

Τι κοινό μπορεί να έχει η Μαρινέλλα με τον Έλον Μάσκ; Η Μαρία Κάλλας με τον Ανδρέα Παπανδρέου και ο Πρίγκιπας Χάρι με τον Διονύση Σιμόπουλο; Οι βιογραφίες όλων αυτών, και μερικές ακόμη, κυκλοφόρησαν τους προηγούμενους μήνες και σας τις παρουσιάζουμε.

Γράφει ο Κώστας Αγοραστό...

Κλερ Κίγκαν – Η Ιρλανδή που ανέδειξε τις χάρες της μικρής φόρμας

Κλερ Κίγκαν – Η Ιρλανδή που ανέδειξε τις χάρες της μικρής φόρμας

Η Ιρλανδή συγγραφέας έχει αγαπηθεί από το ελληνικό αναγνωστικό κοινό και όχι άδικα. Τι είναι αυτό που την κάνει ιδιαίτερη και γιατί η πρόσφατη νουβέλα της «Πολύ αργά πια» (μτφρ. Μαρτίνα Ασκητοπούλου, εκδ. Μεταίχμιο) την καταξιώνει. 

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος ...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

13 Δεκεμβρίου 2022 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα 100 καλύτερα λογοτεχνικά βιβλία του 2022

Έφτασε η στιγμή και φέτος για την καθιερωμένη εδώ και χρόνια επιλογή των εκατό από τα καλύτερα βιβλία λογοτεχνίας της χρονιάς που φτάνει σε λίγες μέρες στο τέλος της. Ε

ΦΑΚΕΛΟΙ