alt

Για την ποιητική συλλογή της Δάφνης Μαρίας Γκυ-Βουβάλη «Λέξεις μονάκριβες» (Εκδόσεις των Φίλων).

Του Μάριου Μιχαηλίδη

Όσοι παρακολουθούν τα λογοτεχνικά βήματα της Δάφνης Μαρίας Γκυ-Βουβάλη μπορούν εύκολα να διαπιστώσουν την εξελικτική της πορεία, η οποία επισήμως ξεκίνησε το 2011 με τη συλλογή Κόκκινο φυλακτό και συνεχίστηκε με τέσσερις άλλες ποιητικές συλλογές και ένα πεζόμορφο, αλλά άκρως ποιητικό βιβλίο με τίτλο Της Κάλυμνος Κύματα και παραμύθια. Όταν το 2017 είχα την ευκαιρία να παρουσιάσω το συγκεκριμένο βιβλίο, επέμεινα ότι: «Πρόκειται για κείμενα στα οποία προεξάρχει ένας άκρατος λυρισμός που απλώνεται σε έναν υπέροχο καμβά εκφραστικών σχημάτων, με τις παρομοιώσεις και τις μεταφορές να χτίζουν ένα αμάλγαμα πολυποίκιλων ποιητικών εικόνων».

Η συλλογή περιέχει τριάντα τέσσερα έντιτλα ποιήματα και μία ποιητική πρόζα, ενώ τρία από αυτά είναι μεταφράσεις αντίστοιχων ποιημάτων στα ιταλικά. Στη διαδοχή των ποιημάτων παρεμβάλλονται δεκατέσσερα άτιτλα στιχουργήματα ή «σπαράγματα» στίχων, τα οποία, κατά κανόνα, υπέχουν θέση επιλόγου ποιήματος που προηγήθηκε ή λειτουργούν ως προανάκρουσμα ποιήματος που ακολουθεί.

Μπολιασμένη, λοιπόν, με μιαν άκρως ποιητική πνοή η γραφίδα της Δάφνης Μαρίας Γκυ, μας έδωσε την πέμπτη ποιητική της συλλογή με τον τίτλο Λέξεις μονάκριβες. Η συλλογή περιέχει τριάντα τέσσερα έντιτλα ποιήματα και μία ποιητική πρόζα, ενώ τρία από αυτά είναι μεταφράσεις αντίστοιχων ποιημάτων στα ιταλικά. Στη διαδοχή των ποιημάτων παρεμβάλλονται δεκατέσσερα άτιτλα στιχουργήματα ή «σπαράγματα» στίχων, τα οποία, κατά κανόνα, υπέχουν θέση επιλόγου ποιήματος που προηγήθηκε ή λειτουργούν ως προανάκρουσμα ποιήματος που ακολουθεί.

Ως προς τη μορφή τους, όλα τα ποιήματα είναι γραμμένα σε ελεύθερο, πεζολογικό στην εκφορά του στίχο, κάτι που ως γνωστόν εγκαινιάστηκε επισήμως από τους ποιητές της γενιάς του ’30. Η ποιητικότητα των στίχων είναι καταφανής. Τα σχήματα λόγου, κυρίως η μεταφορά, η παρομοίωση και η αλληγορία, προσδίδουν στον λόγο ιδιαίτερη ποιητική χροιά, που ενισχύεται με τη συνέργεια μιας θαυμαστής εικονοπλασίας. Ενδεικτικά παραδείγματα:

«Χρυσή βροχή
θα παρηγορήσει την οδύνη του στερεώματος
Άνθος εωθινό
ουράνια πέταλα άνοιξες στης γης τα καταρράχια
Κάθε βράδυ
(…)
σταλάζει ο ουράνιος θόλος μνήμη».

Ο τίτλος της συλλογής προκαλεί στιγμιαία αμηχανία. Όμως, η ποιήτρια αισθάνεται ότι οφείλει χάριτες στη δύναμη που γεννά αυτές τις λέξεις, οι οποίες, ως άνωθεν δωρεά, καταλήγουν, μέσα από τις ατραπούς της δημιουργίας, στην ποιητική γραφίδα. Αυτές τις λέξεις, που αποτελούν την πεμπτουσία του λόγου, τις γεννά η σιωπή. Στην ποίηση, μα και στις άλλες τέχνες, αυτή η σιωπή δεν έχει καμιάν απολύτως σχέση με την αποχαυνωτική σιγή και αφωνία. Αντίθετα, πρόκειται για μία άκρως ενεργή κατάσταση, μέσα στην οποία ο δημιουργός λαμβάνει σήματα και λάμψεις από μυστικές φρυκτωρίες, κι αφουγκράζεται ανεπαίσθητους ψιθύρους και λαλήματα. Και όλα αυτά από τον υπαρκτό, παροντικό κόσμο, αλλά και από τον κόσμο του χτες, με το βλέμμα και τον νου στραμμένα στο μέλλον. Ακριβώς για τον ενεργό ρόλο αυτής της σιωπής διαβάζουμε στο ποίημα που τιτλοφορείται με το ερωτηματικό «Πώς».

«Πώς άξαφνα γυρνά η σιωπή και γεννά στίχους
(…)
Πώς γίνεται τα χείλη της να ψιθυρίζουν με τόση λευκότητα/ άσπιλες πεταλούδες/ μέσα στο μεσονύχτι
(…)
Θησαυρούς ανθοβολά
(…)
η σιωπή
(…)
και λέξεις μονάκριβες τα χείλη της θροΐζουν».

Όμως δεν φτάνει μόνον η σιωπή. Χρειάζεται, εκτός των άλλων, και η ζωντανή μνήμη, αφού αυτή είναι που καταγράφει στα μυστικά κατάστιχά της λόγια, ήχους και εικόνες. Και όταν έρχεται απρόσμενα η στιγμή, τα ανοίγει. Τότε είναι που ο έσω κόσμος γεμίζει είτε με φωταψίες είτε με πυρκαγιές. Στο ποίημα «Οι στάλες» διαβάζουμε:

«Κάθε βράδυ
(…)
σταλάζει ο ουράνιος θόλος μνήμη
(…)
στεναγμούς/ νερό και φωτιά/ γέλια και δάκρυα».

Η μνήμη, λοιπόν, τροφοδοτεί την ποιητική λειτουργία με τα κατάλληλα υλικά που, σε στιγμές άκρας σιγής, μεταβάλλονται σε γονιμοποιό ουσία η οποία, μέσω μιας μυστικής συνεύρεσης, αποδίδει ένθεους καρπούς.

Η μνήμη, λοιπόν, τροφοδοτεί την ποιητική λειτουργία με τα κατάλληλα υλικά που, σε στιγμές άκρας σιγής, μεταβάλλονται σε γονιμοποιό ουσία η οποία, μέσω μιας μυστικής συνεύρεσης, αποδίδει ένθεους καρπούς. Αυτό διδάσκει η αρχαία ελληνική θεολογία, ότι δηλαδή, οι θεοί είχαν εφεύρει την ποίηση και τη μουσική για να ψυχαγωγούνται οι ίδιοι και κατόπιν τη δίδαξαν στους ανθρώπους εκλεκτά πνεύματα. Ο Παρμενίδης και ο Πίνδαρος θεωρούν ότι το ταλέντο και η έμπνευση είναι δώρα των θεών.

Στη συλλογή, εκτός των άλλων, ξεχωρίζουν ορισμένα ποιήματα με έντονο ανθρωπιστικό –και γι’ αυτό συγκινησιακό– χαρακτήρα. Η πρόσφατη περιπέτεια με τους χιλιάδες πρόσφυγες να εκπατρίζονται και να διαπλέουν τις θάλασσες για να βρουν υπήνεμα λιμάνια σωτηρίας συγκινεί όλους όσοι αντιστέκονται στη σηψαιμία που γεννά ο απανθρωπισμός της εποχής μας.

Στο ποίημα με τίτλο (το συριακό όνομα) «Μάγια», η γόνιμη μνήμη της ποιήτριας ανοίγει διάπλατα την αγκαλιά της και ανακαλεί την εικόνα με την τετράχρονη Μάγια να ζητεί καταφύγιο στην Κάλυμνο:

«Ώρα δέκα το πρωί, στο ρυάκι της ασφάλτου/ δέκα το πρωί, περιπλανιέσαι.
Μέσα στην ανοιχτή μου καρδιά/ η καρδιά η δική σου
(…)
Περιστρέφω την Υδρόγειο πάνω στα γόνατά μου/ καθώς αφήνεσαι στην αγκαλιά μου
(…)
Σαν ολοκληρωθεί ο κύκλος της μέρας/ θα είσαι κιόλας αλλού».

Στο ίδιο πνεύμα κινείται και το επόμενο ποίημα με τον τίτλο «Αϊλάν». Η εικόνα με το άψυχο σώμα με το κόκκινο μπλουζάκι, του μικρού Αϊλάν από τη Συρία, που ξεβράστηκε το 2015 σε τουριστική παραλία της Τουρκίας, ήταν ένα ράπισμα που αφύπνισε και προς στιγμή συντάραξε όλο τον κόσμο. Σ’ αυτό το ποίημα η Δάφνη Μαρία Γκυ, με ιδιαίτερη ποιητική ευαισθησία, μεταβάλλει τα άστρα σε περιπλανώμενες αθώες ψυχές που δεν πρόκειται ποτέ να δύσουν.

«Αυτά τ’ αστέρια
δύση δεν έχουν
και η χοάνη του βυθού
αγάπη τ’ ουρανού θα γίνει
τρεμολάμπει η φωνούλα τους στο στερέωμα
καθώς αγγίζουν λέξεις-παραμύθια
σαν θ’ ανατείλουν οι άγγελοι στον θόλο
έν’ άσβεστο ποίημα θ’ απλώσει να τα πάρει».

Εκατοντάδες μικρά παιδιά, θύματα ενός αμείλικτου πολέμου, άφησαν την τελευταία τους πνοή, αναπνέοντας το τοξικό υπερόπλο της ανθρώπινης διαστροφής, το «σαρίν».

Παρ’ όλα αυτά, καμιά δύναμη δεν φάνηκε ικανή να δώσει ένα τέλος στη λεηλασία της παιδικής αθωότητας. Εκατοντάδες μικρά παιδιά, θύματα ενός αμείλικτου πολέμου, άφησαν την τελευταία τους πνοή, αναπνέοντας το τοξικό υπερόπλο της ανθρώπινης διαστροφής, το «σαρίν». Στο ομώνυμο ποίημα, η εικόνα του πατέρα που μόλις έχει θάψει το παιδί του συγκλονίζει:

«Εξαϋλώθηκε το σώμα πια/ στη χώρα του θανάτου
κι ούτ’ ένα δάκρυ/ μόνο εξορία
κι ένας πατέρας ορφανός καταντικρύ μας
μοναχός μπροστά στο χώμα το ανοιγμένο».

Μέσα στον παραλογισμό του πολέμου, αυτό συμβαίνει κάθε φορά. Οι όροι αντιστρέφονται: Οι γονείς θάβουν τα παιδιά τους και ζουν μέσα σε απέραντη ορφάνια. Αυτό ακριβώς ανέφερε αιώνες πριν, ο πατέρας της ιστορίας Ηρόδοτος: «Κανείς δεν είναι τόσο ανόητος ώστε να προτιμά τον πόλεμο από την ειρήνη. Γιατί στον καιρό της ειρήνης τα παιδιά θάβουν τους γονείς, ενώ στον καιρό του πολέμου οι γονείς θάβουν τα παιδιά τους». Και όπως διαβάζουμε στο ίδιο ποίημα, τα παιδιά, εγκαταλείποντας τη ματαιότητα αυτού του αδυσώπητου για τις επιλογές και τη στάση του κόσμου, μεταβάλλονται σε: «Λυχναράκια που ανηφορίζουν στον ουρανό (…) Οι κήποι τους τέφρα με τα μάτια πάντα σφαλιστά».

Το σύνολο αυτών των ποιημάτων, που έχουν ως πηγή έμπνευσης τον πόλεμο και την προσφυγιά, πράγμα περισσότερο από ορατό στις μέρες μας, συνθέτουν μια ατελεύτητη θρηνωδία που κορυφώνεται σε ένα λυρικό κρεσέντο στο πεζο-ποίημα «Μοιρολόι για μια γη». Η ακουόμενη πρωτοπρόσωπη φωνή, η φωνή της ποιήτριας, διαπορεύεται εκτάσεις ερημίας και όπως η ίδια σημειώνει:

«Βάφτισα την περιπλάνησή μου στο γάργαρο νερό και την ονόμασα προσφυγιά. Γονάτισα στον άσπιλο καθρέφτη του, κι έσταξα τις σταγόνες του τεθλασμένα δάκρυα στο πρόσωπό μου (…) Ανάβλυσα τους στεναγμούς της κι η φωνή μου μάκρυνε, πλάτυνε σαν θόλος που αντήχησε στο σύμπαν. Βόγκηξαν οι αλυσίδες στα φαγωμένα πόδια μου κι αγαλλίασαν χαιρέκακα τα τρόπαια των εχθρών μου».

Εκτός από τα ποιήματα του κύκλου της προσφυγιάς, η συλλογή εμπλουτίζεται και με ποιήματα της νεανικής και της παιδικής μνήμης. Σ’ αυτά, όπως είναι φυσικό, έκδηλη είναι η υψηλή τονικότητα της ποιητικής έκφρασης, καθώς η ποιήτρια ανακαλεί στη μνήμη της τοπία, εικόνες, πρόσωπα, λόγια και ήχους που έχουν καταγραφεί και κατέχουν δεσπόζουσα θέση στον έσω κόσμο. Επιλέγω στίχους:

«Αρχαίε, λαμπερέ μου λόγε/ του Κήπου ανίκητη ειρήνη/ μέσα στην πυρπολημένη πόλη
(…)
Εννιάχρονα, τα μάτια μου, πλανιούνται ακόμα εκεί/ στης μνήμης μου μέσα τον βυθό/ ακόμα εκεί σ’ ακούω».
 
«1973»
 
 
«Να θυμάσαι, μου είπες ότι/ ο ήλιος πάντα ανατέλλει
το απαστράπτον φως πάνω στον αδιαφιλονίκητο δίσκο του
το λάλον φως
(…)
μέσα στις χούφτες τ’ ουρανού».
 
«Γενάρης 2017»

Είναι κοινή η διαπίστωση ότι η μνήμη και τα φορτία που αυτή έχει καταγράψει και κουβαλά συνιστούν το πρωτογενές υλικό, τη σπορά που φυτρώνει στους λειμώνες της ποίησης. Φτάνει, άραγε, μόνον αυτό; Ασφαλώς, όχι! Για να ευδοκιμήσει η σπορά απαραίτητο είναι το γόνιμο έδαφος. Και στην ποίηση, η ευγονία είναι συναρτημένη με πολλά. Σ’ αυτά προεξάρχει ο λόγος. Ο λόγος είναι που κανοναρχεί. Από το ποίημα «Μισεμός» ξεχωρίζω ένα πειστικό δείγμα:

«Περιπλανήθηκα
(…)
και πικράθηκαν τα χείλη μου.
Το απόλυτο κενό,
τον ανίκητο λυγμό/ η αλλότρια γη πώς τον σταλάζει,
σε ποια γωνιά του Κήπου μου ν’ ανθίσουν ροδοπέταλα/ με γράμματα ελληνικά/ να σε θυμίζουν…»

Το παράδειγμα είναι ενδεικτικό για την αγωνία του ποιητικού υποκειμένου που αναζητεί να καταγραφούν στον Κήπο της ποίησης ακόμη και ελάχιστα ίχνη από τη μνήμη. Αγωνία συναρτημένη με τα γράμματα ελληνικά.

Η ποιήτρια με πίκρα αλλά και με διάθεση νοσταλγική, περιδιαβάζει τους δρόμους και καταγράφει τη φθορά που έχουν υποστεί όχι τα κτίρια αλλά οι άνθρωποι. Ο χωροχρόνος δεν απασχόλησε μόνο τη φιλοσοφία.

Στη συλλογή, εκτός των προαναφερθέντων, φιλοξενούνται και ποιήματα της πόλης. Η ποιήτρια με πίκρα αλλά και με διάθεση νοσταλγική, περιδιαβάζει τους δρόμους και καταγράφει τη φθορά που έχουν υποστεί όχι τα κτίρια αλλά οι άνθρωποι. Ο χωροχρόνος δεν απασχόλησε μόνο τη φιλοσοφία. Η ποίηση και όσοι την υπηρετούν βιώνουν με στοχαστική διάθεση τις επιδράσεις αυτής της πραγματικότητας. Με τη διαφορά ότι ο στοχασμός αυτός δεν προδίδει την τέχνη της ποίηση, αλλά την αναδεικνύει. Χαρακτηριστικό είναι το ποίημα «Με το δικό σου όνομα».

«Έρημα μαλάματα, χλωμή μου πόλη/ (…)
πώς φυλλοροούν οι άνθρωποί σου με τη φθίση στο πρόσωπο/ (…)
χωρίς μια νότα μέσα στις φλέβες/ (…)
και η σποδός της τιμωρίας/ σφραγισμένο βλέμμα με τα μάτια στον τοίχο».

Τη συλλογή Μονάκριβες λέξεις κοσμούν και ορισμένα ποιήματα θρησκευτικής πνοής. Σ’ αυτά, η Δάφνη Μαρία Γκυ αναμέλπει, με ξεχωριστή συναισθηματική και γλωσσική χροιά, στίχους χαρμολύπης.

«Δεν είναι χρόνος μέσα στο πηγάδι
μόνο ερημία/ Οι λέξεις σιωπούν
(…)
Η ευωδιά των άστρων/ στο μαξιλάρι του Θεού καρφιτσωμένη
(…)
πάνω από το γκρίζο σπήλαιο της γης.
 
«Η έγνοια»

Στο σύνολό της η συλλογή καταγράφεται ως μία ξεχωριστή και άκρως σημαντική προσπάθεια στη μέχρι τώρα πορεία της ποιήτριας. Παράλληλα, προστίθεται στα ποιητικά δρώμενα του τόπου μας, όπου η πληθοπαραγωγή ποιητικών βιβλίων καθόλου δεν επισκιάζει τις σοβαρές προσπάθειες που, σε πείσμα των καιρών, γίνονται μετά γνώσεως λόγου. Λόγου ελληνικού και ποιητικού.

* Ο ΜΑΡΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ είναι συγγραφέας.
Τελευταίο του βιβλίο, η συλλογή διηγημάτων «Έρικκα - Δεκαοκτώ αφηγηματικές γραφές» (εκδ. Momentum).

 Στην κεντρική εικόνα: πίνακας του Андрей Ятченко.


altΛέξεις Μονάκριβες
Δάφνη Μαρία Γκυ-Βουβάλη
Εκδόσεις των Φίλων 2019
Σελ. 72, τιμή εκδότη €8,50

alt

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΔΑΦΝΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΓΚΥ-ΒΟΥΒΑΛΗ

 

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Αγαπημένε μου πατέρα» της Μάνιας Μεζίτη (κριτική) – Καλοσμιλεμένη ελεγεία για την οριστική απώλεια του πατέρα

«Αγαπημένε μου πατέρα» της Μάνιας Μεζίτη (κριτική) – Καλοσμιλεμένη ελεγεία για την οριστική απώλεια του πατέρα

Για την ποιητική συλλογή της Μάνιας Μεζίτη «Αγαπημένε μου πατέρα» (εκδ. Κουκκίδα). Στην κεντρική εικόνα, η ηθοποιός Robin Wright Penn με τον πατέρα της.

Γράφει ο Γιώργος Βέης

«Μια αυλαία πέφτει μπροστά στα μάτια μο...

«Έθνος εξαιρετικά» του Δημήτρη Κοσμόπουλου (κριτική) – Ποίηση εξαιρετικά λαμπρή

«Έθνος εξαιρετικά» του Δημήτρη Κοσμόπουλου (κριτική) – Ποίηση εξαιρετικά λαμπρή

Για την ποιητική συλλογή «Έθνος εξαιρετικά» του Δημήτρη Κοσμόπουλου (εκδ. Περισπωμένη) – «τρέφεται από [...] από θυσίες, αίματα, μαύρα αισθήματα, θανάτους που όλα αυτά καταφέρνει να τα κάνει λαμπρή ποίηση».

Γράφει ο Σωτήρης Γουνελάς

Ο τίτλος ...

«Βελονιές σκιάς» της Μαρίας Πυρουνάκη Λιωνή (κριτική) – Μια ερμηνευτική προσέγγιση

«Βελονιές σκιάς» της Μαρίας Πυρουνάκη Λιωνή (κριτική) – Μια ερμηνευτική προσέγγιση

Για την ποιητική συλλογή της Μαρίας Πυρουνάκη Λιωνή «Βελονιές σκιάς» (εκδ. Ιωλκός).

Γράφει ο Κωνσταντίνος Γεωργίου

Νηπτικά παραγγέλματα

Τι συμβαίνει άραγε, όταν μια τεχνική κεντήματος, χρησιμοποιεί, αντί για μια συνηθισμέν...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

Λογοτεχνία σε κίνηση: μοιραζόμαστε ιστορίες του χθες, ανακαλύπτουμε ιστορίες του σήμερα

Λογοτεχνία σε κίνηση: μοιραζόμαστε ιστορίες του χθες, ανακαλύπτουμε ιστορίες του σήμερα

Λίγο πριν τον ερχομό του χειμώνα, τα βιβλία της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος αφήνουν για λίγο τα ράφια, βγαίνουν μια βόλτα στο Πάρκο και αφηγούνται τις ιστορίες τους.

Επιμέλεια: Book Press

Τέσσερα πρωινά, τέσσερις συναντήσεις στο Πάρκο Σταύρος Νιάρχ...

Το φαινόμενο Εντουάρ Λουί: Σκέψεις με αφορμή την εμφάνισή του στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης

Το φαινόμενο Εντουάρ Λουί: Σκέψεις με αφορμή την εμφάνισή του στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης

Τα βιβλία και η προσωπικότητα του Εντουάρ Λουί, οι οικογένεια και οι φίλοι, καθώς και οι πολιτικές προεκτάσεις των βιβλίων, των άρθρων ακόμη και των εμφανίσεών του, αποτέλεσαν πεδία όπου ανέπτυξε τις απόψεις του ο δημοφιλής Γάλλος συγγραφέας, μετά από τις ερωτήσεις που του έθεταν η Έλενα Όλγα Χρηστίδη και ο Κωσ...

Εύα Πολυβίου: «Ένα καλό κείμενο δεν θα περάσει απαρατήρητο από έναν διορατικό εκδότη»

Εύα Πολυβίου: «Ένα καλό κείμενο δεν θα περάσει απαρατήρητο από έναν διορατικό εκδότη»

Η Εύα Πολυβίου μας συστήθηκε πρόσφατα με τη νουβέλα της «Οι ορτανσίες», η οποία κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.

Επιμέλεια: Book Press

Με ποια λόγια θα συστήνατε το βιβλίο σας σε κάποιον που δεν γνωρίζει τίποτε για σας;

...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Το παιδί και το κρι κρι» της Βάννας Κατσαρού (προδημοσίευση)

«Το παιδί και το κρι κρι» της Βάννας Κατσαρού (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Βάννας Κατσαρού «Το παιδί και το κρι κρι», σε εικονογράφηση της Μαίης Σταθοπούλου, το οποίο κυκλοφορεί στις 6 Νοεμβρίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Λίγα λόγια για...

«Σου γράφω από την κοιλιά του κτήνους» του Μίνου Ευσταθιάδη (προδημοσίευση)

«Σου γράφω από την κοιλιά του κτήνους» του Μίνου Ευσταθιάδη (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Μίνου Ευσταθιάδη «Σου γράφω από την κοιλιά του κτήνους», το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 5 Νοεμβρίου από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΤΑ ΤΥΜΠΑΝΑ

...
«Το Τέλος. Και Ξανά» του Ντίνο Μπάουκ (προδημοσίευση)

«Το Τέλος. Και Ξανά» του Ντίνο Μπάουκ (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Σλοβένου συγγραφέα Ντίνο Μπάουκ (Dino Bauk) «Το Τέλος. Και Ξανά» (μτφρ. Γιούλη Σταματίου) το οποίο θα κυκλοφορήσει αρχές Νοεμβρίου από τις εκδόσεις Βακχικόν.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Αγαπητή μητέρα, ...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

  «Η δική μου Αμερική»: 25 Έλληνες συγγραφείς και μεταφραστές γράφουν για το μυθιστόρημα που τους αποκάλυψε τη Χώρα

«Η δική μου Αμερική»: 25 Έλληνες συγγραφείς και μεταφραστές γράφουν για το μυθιστόρημα που τους αποκάλυψε τη Χώρα

«Η δική μου Αμερική»: 25 Έλληνες και Ελληνίδες συγγραφείς και μεταφραστές μας αποκαλύπτουν το μυθιστόρημα που τους μύησε στην αχανή χώρα. Οι επιλογές τους κυμαίνονται από εφηβικά αναγνώσματα μέχρι ένα πολύ επίκαιρο (και μη λογοτεχνικό) βιβλί...

Κατασκοπικά μυθιστορήματα: Οι πρωτοπόροι, οι συνεχιστές, οι κορυφαίοι – Ένας συνοπτικός οδηγός με τα καλύτερα του τότε και του σήμερα

Κατασκοπικά μυθιστορήματα: Οι πρωτοπόροι, οι συνεχιστές, οι κορυφαίοι – Ένας συνοπτικός οδηγός με τα καλύτερα του τότε και του σήμερα

Επιλογή από τα καλύτερα κατασκοπευτικά μυθιστορήματα που έχουν κυκλοφορήσει τελευταία, συν λίγα παλαιότερα, από τα κορυφαία του είδους. Ταυτόχρονα, μια ευσύνοπτη μα πλήρης παρουσίαση της ιστορίας του είδους, μαζί με έναν αναστοχασμό πάνω στα όρια και τις συντεταγμένες του.

Γράφει η Χίλντα Παπαδημητρί...

Τι διαβάζουμε τώρα; 25 βιβλία λογοτεχνίας που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ή… μόλις

Τι διαβάζουμε τώρα; 25 βιβλία λογοτεχνίας που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ή… μόλις

Ο Οκτώβριος οδεύει προς το τέλος του, οι εκδότες έχουν ήδη βγάλει, ή βγάζουν αυτές τις μέρες, σημαντικά βιβλία που θα διαβαστούν και θα συζητηθούν τους μήνες που έρχονται. Επιλέξαμε ορισμένα από αυτά, ελληνικής και ξένης πεζογραφίας, κυρίως. Θα ακολουθήσουν, το επόμενο διάστημα, πολλά περισσότερα. 

Γράφ...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

15 Δεκεμβρίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα 100 καλύτερα λογοτεχνικά βιβλία του 2023

Mυθιστορήματα, νουβέλες, διηγήματα, ποιήματα: Επιλογή 100 βιβλίων, ελληνικών και μεταφρασμένων, από τη βιβλιοπαραγωγή του 2023. Επιλογή: Συντακτική ομάδα της Book

ΦΑΚΕΛΟΙ