alt

Για τη συλλογή διηγημάτων του Στάθη Κοψαχείλη Η δρακοντιά (εκδ. Μελάνι), την ποιητική συλλογή του Γ.Λ. Οικονόμου Ένα με τη σκόνη (εκδ. Τύρφη) και τις νουβέλες των Ελπιδοφόρου Ιντζέμπελη Η λιτανεία (εκδ. Στοχαστής) και Αγγελικής Μαρίνου Το 8ο αμάρτημα (εκδ. Κουκκίδα).

Του Παναγιώτη Γούτα

Στην εποχή της μετανεωτερικότητας, και σε μια χώρα που, λογοτεχνικά, δεν χώνεψε ακόμη δημιουργικά ούτε ένα μικρό μέρος του μοντερνισμού, με τους τόνους του αφηγηματικού χυλού να κατακλύζουν την αγορά του βιβλίου, αφήνοντάς μας συχνά με ένα αίσθημα αμηχανίας (στην καλύτερη των περιπτώσεων) και μια γεύση ανικανοποίητου στα χείλη για την έλλειψη συγκινησιακού υπόβαθρου, ουσίας και αυτού που αποκαλούμε «λογοτεχνικό ψαχνό» –όχι βεβαίως πως δεν θα βρούμε και εξαιρετικά βιβλία νεωτερικού τύπου, αλλά αυτά, πλέον, είναι τόσο λίγα…–, κάποια άλλα βιβλία παραδοσιακής κοπής, καλογραμμένα και εύχυμα, λάμπουν σαν μικρά διαμαντάκια πλάι σε ένα βουνό από άχρηστα οικοδομικά υλικά, που περιμένουν το φορτηγό για να τα μεταφέρει σε μάντρες και χωματερές.

Βιβλία που με όχημα, πρωτίστως, τη μνήμη παραπέμπουν σε στιγμές κορυφαίων παλιών αλλά και νεότερων πεζογράφων και ποιητών, που είτε πια δεν ζουν ή εξακολουθούν να δημιουργούν, πάντα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και τη λάμψη της υπέρμετρης προβολής. Η μνήμη, βέβαια, μπορεί από ιατρικής (νευρολογικής) άποψης να είναι μια σημαντικότατη λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού, καθοριστική για την ποιότητα της ζωής του, όμως για έναν λογοτέχνη είναι μια ταπεινή και απλή πνευματική διεργασία, που, από μόνη της, δεν επαρκεί για να γραφτεί ένα εξαιρετικό βιβλίο. Συνδυασμένη όμως με το «χωνεμένο» βίωμα, τη ζωντανή γλώσσα κι αυτό το αίσθημα της αποξένωσης και της αμηχανίας που βιώνουν συχνά ευαίσθητοι άνθρωποι στη σημερινή μας εποχή, γίνεται ο καταλύτης για ένα άρτιο λογοτεχνικό επίτευγμα.

Ένας ώριμος πεζογράφος

Χαμηλόφωνη, εξομολογητική λογοτεχνία που ανάγεται απευθείας στον Βιζυηνό και στον Παπαδιαμάντη αλλά και σε άλλους κορυφαίους διηγηματογράφους μας, διαβάζεται μονορούφι, συγκινεί και γοητεύει, μια συγκίνηση και μια γοητεία ισοδύναμη με το απόσταγμα της ανάγνωσης μιας αξιόλογης ποιητικής συλλογής.

Ο Στάθης Κοψαχείλης με το δεύτερο κιόλας βιβλίο του, τη συλλογή διηγημάτων Η δρακοντιά (Μελάνι, 2015) δείχνει μια αξιοπρόσεκτη ικανότητα να αφηγείται σύντομες ιστορίες, που στα μάτια του αναγνώστη αποκτούν συχνά μια ελαφρώς μεταφυσική διάσταση, στις παρυφές του μαγικού ρεαλισμού. Με όπλο τη μνήμη, τα προσωπικά του βιώματα, την παιδική ηλικία και με αφηγηματικό φόντο τον τόπο καταγωγής του (Λιτόχωρο Πιερίας), αλλά και άλλα σημεία πέριξ αυτού, καταθέτει δώδεκα ολιγοσέλιδα ζουμερά αφηγήματα, στα περισσότερα των οποίων θα συναντήσουμε, είτε ως θεματική είτε ως τίτλο, στοιχεία από την πλούσια χλωρίδα αλλά και πανίδα της περιοχής πέριξ του Ολύμπου. Πλούσια αναφορά σε φυτά, ζώα και αγροτικά έθιμα, περιπλέκονται αρμονικά με ιδιόρρυθμους ανθρώπινους χαρακτήρες και με περιστατικά της Κατοχής και του Εμφυλίου, που στοιχειώνουν τον τόπο και τους ανθρώπους του μέχρι σήμερα. Χαμηλόφωνη, εξομολογητική λογοτεχνία που ανάγεται απευθείας στον Βιζυηνό και στον Παπαδιαμάντη αλλά και σε άλλους κορυφαίους διηγηματογράφους μας, διαβάζεται μονορούφι, συγκινεί και γοητεύει – μια συγκίνηση και μια γοητεία ισοδύναμη με το απόσταγμα της ανάγνωσης μιας αξιόλογης ποιητικής συλλογής. Ωστόσο, αυτού του είδους η λογοτεχνία που κυρίως βασίζεται στη μνήμη, το παρελθόν, στη γοητεία της αφήγησης και στην ανάδειξη της μικροϊστορίας μιας συγκεκριμένης περιοχής της πατρίδας μας (είτε αναπλάθοντάς την είτε, κάποιες φορές, και επινοώντας τη) φτάνει μέχρι έναν βαθμό στόχευσης και επίδρασης σε μεγάλες αναγνωστικές μάζες, ίσως επειδή δεν αναμετράται με σύγχρονα παγκόσμια θέματα (και προβλήματα που ζητούν λύση) κι επειδή κουβαλά πάνω της (δικαίως; αδίκως; ας το κρίνουν οι πιο ειδικοί) τη στάμπα της έκκεντρης και συχνά τοπικού ενδιαφέροντος λογοτεχνίας. Ξεχωρίζουν αρκετές ιστορίες του βιβλίου («Κόρακας κοράκου…», «Τα χελωνάκια ανάποδα», «Η δρακοντιά», «Σφαχτό», «Ο τσουτσουλιάνος»), κορυφαία όλων, όμως, νομίζω πως είναι «Το αβγό», στον επίλογο της οποίας μετουσιώνεται εξαιρετικά η ψυχική κατάσταση του ήρωα, που, πέρα από την κατοχική πείνα που βιώνει, αντιμετωπίζει και μια άλλου τύπου εναγώνια αμφιβολία για το αν ένα αβγό που γέννησε η κότα του δηλητηριάστηκε ή όχι από μία οχιά – ένα μικρής έκτασης διήγημα που, μέσα στο αδιέξοδο που εύγλωττα εκφράζει και καταγράφει, προτείνει μια αναπάντεχη αλλά δραστική λύση.

Σε αναζήτηση ύφους

Η παιδική ηλικία, τα παλιά αναγνωστικά, οι γειτονιές, ο πατέρας και η μητέρα, οι παλιοί αστέρες του ποδοσφαίρου που αγωνίζονταν κάποτε «για μια φανέλα», [...] οι παλιές κασέτες, τα τρανζιστοράκια, ο κύριος Χριστιανόπουλος, όλα, δίχως γλυκερούς συναισθηματισμούς και νοσταλγικές εξιδανικεύσεις, λάμπουν στους στίχους του ποιητή, σαν αστερόσκονη σε αχανείς λειμώνες.

Το αχανές σύμπαν της παιδικής ηλικίας και τα νεανικά βιώματα είναι το κοινό σημείο αναφοράς, ο κοινός τόπος της Δρακοντιάς του Κοψαχείλη με τη συλλογή ποιημάτων του Γ.Λ. Οικονόμου που τιτλοφορείται Ένα με τη σκόνη (εκδ. Τύρφη, 2017). Η πρώτη εντύπωση που προκαλείται στον υποψιασμένο αναγνώστη από τις πρώτες σελίδες ανάγνωσης των 67 μικροσκοπικών ποιημάτων του θεσσαλονικιού ποιητή, είναι πως αυτά παραπέμπουν ως προς το ύφος και την τεχνική σε δύο σπουδαίους ποιητές μας, στον εδώ και χρόνια ποιητικά παροπλισμένο λόγω σοβαρών προβλημάτων υγείας Ντίνο Χριστιανόπουλο, αλλά και στον εκλιπόντα Χρίστο Λάσκαρη. Αυτή η εντύπωση επιβεβαιώνεται στην πορεία της ανάγνωσης, αφού σε δύο ποιήματα γίνεται αναφορά στα δύο παραπάνω ονόματα, απόδειξη του ότι ο Γ.Λ. Οικονόμου έχει μελετήσει, έχει αφομοιώσει δημιουργικά και έχει καταφανέστατα επηρεαστεί από αυτούς τους ποιητές, έχοντας μάλιστα και το θάρρος να μη μας το κρύβει. Ωστόσο, αν, προσωρινά, ξεπεράσουμε αυτήν την παρατήρηση, κι αν παρακάμψουμε, για λίγο, επιρροές και επιδράσεις, η ποίηση του Γ.Λ. Οικονόμου, μέσα στην απλότητά της, και συγκινεί και γοητεύει. Η παιδική ηλικία, τα παλιά αναγνωστικά, οι γειτονιές, ο πατέρας και η μητέρα, οι παλιοί αστέρες του ποδοσφαίρου που αγωνίζονταν κάποτε «για μια φανέλα», οι σαλοί που περιφέρονταν σαν τα αδέσποτα στους δρόμους, τα όνειρα που δεν δικαιώθηκαν, η μοναξιά και η αμηχανία στο ταχύτατο αλλά παράλληλα αδρανές σήμερα, οι παλιές γκαζιέρες, οι παλιές κασέτες, τα τρανζιστοράκια, ο κύριος Χριστιανόπουλος, όλα, δίχως γλυκερούς συναισθηματισμούς και νοσταλγικές εξιδανικεύσεις, λάμπουν στους στίχους του ποιητή, σαν αστερόσκονη σε αχανείς λειμώνες. Ο Γ. Λ. Οικονόμου γράφει γνήσια, ολιγόστιχη, εξομολογητική, χαμηλόφωνη, ειλικρινή ποίηση. Συνεχίζει την εξομολογητική ποιητική παράδοση της πόλης της Θεσσαλονίκης, με κύριο εκπρόσωπό της τον Χριστιανόπουλο για την επιγραμματική και διαυγέστατη αποτύπωση των αισθημάτων και των σκέψεών του, αλλά και παντοτινούς συνοδοιπόρους στο δικό του ύφος τον Λάσκαρη, τον Ριτσώνη, την Μπακονίκα, τον Βασίλη Δημητράκο, τον Νίκο Βασιλάκη κ.ά., μια παράδοση που ανάγεται στον Καβάφη, αλλά και ακόμη μακρύτερα, στη Σαπφώ, στους αρχαίους επιγραμματιστές και στην Παλατινή Ανθολογία. Δείγμα γραφής του Γ. Λ. Οικονόμου, «ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΑΝΕΛΑ» (σελ. 29): Παίζω / με τα χώματα / παίζω με το νερό / παίζω με τον αέρα / με τις μπάλες, τα μολύβια, τα χαρτιά // Μεγαλώνοντας με τον καιρό / παίζω με τις λέξεις // Δεν κυνηγάω τίποτα σπουδαίο / παίζω μ’ ό,τι μπροστά / μου φέρνει η ζωή / παίζω // όπως ο Βασίλης Μποτίνος / όπως ο Μανώλης Ρασούλης / για μια φανέλα…

Παρόλα αυτά, αν κάτι πρέπει να μας προβληματίζει με την περίπτωση του Γ.Λ. Οικονόμου, είναι πως δεν αρκεί να γράφεις μόνο καλά, αποκαλύπτοντας στους αναγνώστες τις επιρροές σου και τις λογοτεχνικές σου αγάπες. Ευρισκόμενος ήδη στην έβδομη λογοτεχνική του απόπειρα και ύστερα από 37 ολόκληρα χρόνια λογοτεχνικής πορείας, θα έπρεπε να καταφέρει να αυτονομηθεί υφολογικά σε μεγαλύτερο βαθμό από τους ποιητές που θαυμάζει, δίχως αυτό να σημαίνει πως θα πρέπει, σώνει καλά, να αποκοπεί και από τις ποιητικές του ρίζες.

Ενδιαφέρουσες νουβέλες

Αν υπάρχουν κάποια στοιχεία που τις ενώνουν, ένας υποτυπώδης κοινός τόπος των δύο αφηγήσεων δηλαδή, είναι η πόλη της Άρτας, ενώ και στα δύο βιβλία το στόρι μεταφέρεται υπό μορφή σημειώσεων.

Οι ολιγοσέλιδες νουβέλες Η Λιτανεία (Στοχαστής, 2016) και Το 8ο αμάρτημα (Κουκκίδα, 2016) των Ελπιδοφόρου Ιντζέμπελη και Αγγελικής Μαρίνου αντίστοιχα, σίγουρα δεν διεκδικούν δάφνες αφηγηματικής πρωτοτυπίας. Είναι όμως πυκνές και καλογραμμένες, με διαφορετικό ύφος γραφής, βέβαια, και με διαφορετική θεματική η καθεμία. Αν υπάρχουν κάποια στοιχεία που τις ενώνουν, ένας υποτυπώδης κοινός τόπος των δύο αφηγήσεων δηλαδή, είναι η πόλη της Άρτας (το αφηγηματικό φόντο της νουβέλας του Ιντζέμπελη και ο τόπος καταγωγής του εικοσιτριάχρονου συγγραφέα Ιβάν Καρασαρίδη, που παίζει καθοριστικό ρόλο στην απόληξη της νουβέλας της Μαρίνου), ενώ και στα δύο βιβλία το στόρι μεταφέρεται υπό μορφή σημειώσεων (ένα παλιό ντοσιέ σημειώσεων του παπά Βαγγέλη, του εφημέριου της Αγίας Θεοδώρας, που πέφτει στα χέρια του δημοσιογράφου Δημήτρη πολλά χρόνια μετά, στο βιβλίο του Ιντζέμπελη, και η νουβέλα που γράφει ο ήρωας της Μαρίνου και φτάνει, στο τέλος, στα χέρια της αδελφής του).

Στη Λιτανεία έχουμε μία ιστορία εγκιβωτισμένη σε μια άλλη, δύο ιστορίες που, περιπλεκόμενες, ξετυλίγονται σε διαφορετικές εποχές, στον ίδιο τόπο. Ο Δημήτρης, ένας μάχιμος δημοσιογράφος από την Αθήνα, κάνει ολιγοήμερο ταξίδι στην Άρτα για ένα ρεπορτάζ, ερχόμενος αντιμέτωπος με τα συγκρουόμενα συμφέροντα της τοπικής κοινωνίας, αλλά και με έναν μοιραίο έρωτα που θα γνωρίσει στο πρόσωπο της Ανθής. Η εγκιβωτισμένη ιστορία του παρελθόντος αναφέρεται στην Άρτα, στις αρχές του 20ού αιώνα, τότε που η τουρκική κατοχή έριχνε βαριά τη σκιά της και το άστρο του Ελευθέριου Βενιζέλου είχε αρχίσει να μεσουρανεί. Οι δύο ιστορίες του Ιντζέμπελη συγκλίνουν στο τέλος φυσικά και αβίαστα, ολοκληρώνοντας το πόνημά του, που βρίθει από πληροφοριακό και ιστορικό υλικό για την περιοχή της Άρτας. Ωστόσο οι χαρακτήρες του δεν είναι δουλεμένοι όσο θα έπρεπε, φαντάζουν κάπως επίπεδοι, κάτι που φαίνεται τόσο στους διαλόγους μεταξύ τους όσο και στον τρόπο που αυτοί δρουν κι αποφασίζουν.

Αποτυπώνεται ωραία η ματαιοδοξία ανθρώπων του χώρου που θέλουν εν μία νυκτί να διαπρέψουν ως συγγραφείς ολκής [...] πατρονάροντας κάποιους νεότερους στον χώρο, πλασάροντας εαυτούς ως γκουρού.

Από την άλλη, η νουβέλα της Μαρίνου έχει ενδιαφέρουσες στιγμές, κυρίως όσον αφορά την καταγραφή του λογοτεχνικού σιναφιού της Αθήνας, πέριξ των Εξαρχείων, μιλώντας για νέους ανθρώπους που πασχίζουν για εναλλακτικού τύπου τέχνη. Με χωνεμένα βιώματα αναφορικά με την επικοινωνία των λογοτεχνών (;) στην εποχή του facebook, αποτυπώνεται ωραία η ματαιοδοξία ανθρώπων του χώρου που θέλουν εν μία νυκτί να διαπρέψουν ως συγγραφείς ολκής μέσα από γνωριμίες, ξενύχτια, αλκοόλ, δεχόμενοι θετικές κριτικές ή πατρονάροντας κάποιους νεότερους στον χώρο, πλασάροντας εαυτούς ως γκουρού. Η δεύτερη φωνή της αδελφής του ήρωα λειτουργεί έξυπνα και αντιστικτικά στο βιβλίο, ως ενδιαφέρον αφηγηματικό εύρημα. Οι έξυπνες ιδέες της συγγραφέως και η ζωντανή της αφήγηση, όμως, κάπως αδικούνται προς το τέλος, όπου δεν δημιουργείται το απαραίτητο δραματικό υπόβαθρο στο στόρι για να δικαιολογηθεί η ακραία και απροσδόκητη απόφαση του ήρωα-αφηγητή (δεν την αποκαλύπτω), που σε όλη τη νουβέλα κουβαλούσε σαν στάμπα στα κύτταρά του το γονίδιο της αποτυχίας.

 

* Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΟΥΤΑΣ είναι συγγραφέας και εκπαιδευτικός στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση.

 

alt

Η δρακοντιά
Στάθης Κοψαχείλης
Μελάνι 2016
Σελ. 112, τιμή εκδότη €13,00

alt

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΘΗ ΚΟΨΑΧΕΙΛΗ

 

altΈνα με τη σκόνη
Γ. Λ. Οικονόμου
Τύρφη 2017
Σελ. 80, τιμή εκδότη €12,00

alt

 

 

alt

Η λιτανεία
Ελπιδοφόρος Ιντζεμπέλης
Στοχαστής 2016
Σελ. 108, τιμή εκδότη €10,60

alt

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟΥ ΙΝΤΖΕΜΠΕΛΗ

 

alt

To 8o αμάρτημα
Αγγελική Μαρίνου
Κουκκίδα 2016
Σελ. 92, τιμή εκδότη €7,42

alt

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Ιερεμιάδα» της Χλόης Κουτσουμπέλη (κριτική) – Μια δυστοπία με πολιτικές διαστάσεις

«Ιερεμιάδα» της Χλόης Κουτσουμπέλη (κριτική) – Μια δυστοπία με πολιτικές διαστάσεις

Για το μυθιστόρημα της Χλόης Κουτσουμπέλη «Ιερεμιάδα» (εκδ. Εστία). Κεντρική εικόνα: Στιγμιότυπο από την ταινία «Blindness» που στηρίζεται στο μυθιστόρημα του Ζοζέ Σαραμάγκου «Περί τυφλότητας». 

Γράφει η Άννα Αφεντουλίδου

...
«Πλατεία Κλαυθμώνος» του Γιώργου Συμπάρδη (κριτική) – Μυστικά και ψέματα σε καιρούς σκοτεινούς

«Πλατεία Κλαυθμώνος» του Γιώργου Συμπάρδη (κριτική) – Μυστικά και ψέματα σε καιρούς σκοτεινούς

Για το μυθιστόρημα του Γιώργου Συμπάρδη «Πλατεία Κλαυθμώνος» (εκδ. Μεταίχμιο). 

Γράφει η Άννα Αφεντουλίδου

Η ...

«Φλόρενς Μπλαντ» του Ανδρέα Νικολακόπουλου (κριτική) – Πεθαίνοντας σαν ήπειρος

«Φλόρενς Μπλαντ» του Ανδρέα Νικολακόπουλου (κριτική) – Πεθαίνοντας σαν ήπειρος

Για το μυθιστόρημα του Ανδρέα Νικολακόπουλου «Φλόρενς Μπλαντ» (εκδ. Ίκαρος). Κεντρική εικόνα: Ο πίνακας του Jean Siméon Chardin, «The Kitchen Maid» (1738), λάδι σε καμβά.

Γράφει ο Γιώργος Ν. Περαντωνάκης

Έπειτα από δύο παρόμοιας λογικής συλλογές δ...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

«Άπαντα τα ποιήματα» του Πέτερ Χάντκε (προδημοσίευση)

«Άπαντα τα ποιήματα» του Πέτερ Χάντκε (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση ενός ποιήματος του Πέτερ Χάντκε [Peter Handke] από τον τόμο «Άπαντα τα ποιήματα» (μτφρ. Ιωάννα Διαμαντοπούλου-Νότντουρφτ), ο οποίος θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα από τις εκδόσεις Βακχικόν.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ, ΤΙ ...

«Οι χαμένες μας καρδιές» της Σελέστ Ινγκ – Μια δυστοπία που θυμίζει σε πολλά την εποχή μας

«Οι χαμένες μας καρδιές» της Σελέστ Ινγκ – Μια δυστοπία που θυμίζει σε πολλά την εποχή μας

Για το μυθιστόρημα της Σελέστ Ινγκ [Celeste Ng] «Οι χαμένες μας καρδιές» (μτφρ. Μαρτίνα Ασκητοπούλου, εκδ. Μεταίχμιο). Kεντρική εικόνα, από διαμαρτυρία ασιατών για διακρίσεις απέναντί τους, ειδικά στην περίοδο του κορωνοϊού. Η ενίσχυση του μίσους ενάντια στους Ασιάτες είναι ένα από τα θέματα του μυθιστορήματος της Σ...

The Athens Prize for Literature 2022: Οι λίστες με τους υποψήφιους, σε ελληνικό και ξένο μυθιστόρημα

The Athens Prize for Literature 2022: Οι λίστες με τους υποψήφιους, σε ελληνικό και ξένο μυθιστόρημα

Στην Αίθουσα Τελετών του Δημαρχιακού Μεγάρου στην Πλατεία Εθνικής Αντιστάσεως (πρώην Πλατεία Κοτζιά), θα απονεμηθούν εφέτος, για δέκατη έβδομη χρονιά, τα βραβεία μυθιστορήματος «The Athens Prize for Literature» του περιοδικού (δε)κατα για το 2022. Η ανακοίνωση των νικητών και ταυτόχρονα η απονομή θα γίνουν την Πέμπτ...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Τρότζαν» του Θανάση Χειμωνά (προδημοσίευση)

«Τρότζαν» του Θανάση Χειμωνά (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Θανάση Χειμωνά «Τρότζαν, που κυκλοφορεί στις 8 Δεκεμβρίου από τις εκδόσεις Πατάκη.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Άνοιξα τα μάτια μου. Το μυαλό μου, αδειανό. Γύρω μου, φως. Έντονο. Εκτυφλωτικό. Συνειδητοπο...

«Αχ, Ευρώπη! Κείμενα για το μέλλον της Ευρώπης και την δημόσια σφαίρα» του Γιούργκεν Χάμπερμας (προδημοσίευση)

«Αχ, Ευρώπη! Κείμενα για το μέλλον της Ευρώπης και την δημόσια σφαίρα» του Γιούργκεν Χάμπερμας (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από βιβλίο του Γιούργκεν Χάμπερμας [Jürgen Habermas] «Αχ Ευρώπη! – Κείμενα για το Μέλλον της Ευρώπης και την δημόσια σφαίρα» (μτφρ. – προλεγόμενα – σχόλια: Δημήτρης Υφαντής), το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 15 Δεκεμβρίου από τις εκδόσεις Printa / Ροές.

Επιμέλεια: Κώστας Αγορα...

«Πολύ αργά πια» της Κλερ Κίγκαν (προδημοσίευση)

«Πολύ αργά πια» της Κλερ Κίγκαν (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα της Κλερ Κίγκαν [Claire Keegan] «Πολύ αργά πια» (μτφρ. Μαρτίνα Ασκητοπούλου), το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 7 Δεκεμβρίου από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Την Παρασκευή, 29 Ιουλίου, το...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα δέκα καλύτερα βιβλία του 2023 σύμφωνα με τους New York Times

Τα δέκα καλύτερα βιβλία του 2023 σύμφωνα με τους New York Times

Η συντακτική ομάδα των New York Times ξεχώρισε τα καλύτερα βιβλία που κυκλοφόρησαν το 2023, επιλέγοντας πέντε έργα μυθοπλασίας και πέντε δοκίμια. Στην κεντρική εικόνα, η Ζέιντι Σμιθ [Zadie Smith], συγγραφέας του «The fraud», το οποίο αναφέρεται στη λίστα ως ένα από τα πέντε σημαντικότερα μυθιστορήματα του έτους που ...

«Ο βίος βραχύς, η δε τέχνη μακρή» – Αυτοβιογραφίες και βιογραφίες, 15+1 επιλογές από τις πρόσφατες εκδόσεις

«Ο βίος βραχύς, η δε τέχνη μακρή» – Αυτοβιογραφίες και βιογραφίες, 15+1 επιλογές από τις πρόσφατες εκδόσεις

Τι κοινό μπορεί να έχει η Μαρινέλλα με τον Έλον Μάσκ; Η Μαρία Κάλλας με τον Ανδρέα Παπανδρέου και ο Πρίγκιπας Χάρι με τον Διονύση Σιμόπουλο; Οι βιογραφίες όλων αυτών, και μερικές ακόμη, κυκλοφόρησαν τους προηγούμενους μήνες και σας τις παρουσιάζουμε.

Γράφει ο Κώστας Αγοραστό...

Όταν η ελληνική ιστορία γίνεται μυθιστόρημα: 4 συγγραφείς ξανακοιτάζουν μυθοπλαστικά το παρελθόν

Όταν η ελληνική ιστορία γίνεται μυθιστόρημα: 4 συγγραφείς ξανακοιτάζουν μυθοπλαστικά το παρελθόν

Από τη Θεσσαλονίκη των τελών του 19ου αιώνα στην Αθήνα του Όθωνα και στη Σέριφο του 1916. Επιλέγουμε τέσσερα ιστορικά μυθιστορήματα Ελλήνων συγγραφέων που παίρνουν έμπνευση από πραγματικά ιστορικά γεγονότα για να «χτίσουν» τις ιστορίες τους. Κεντρική εικόνα: Μια όψη της Θεσσαλονίκης των αρχών του 20ου αιώνα (© Ευθύμ...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

13 Δεκεμβρίου 2022 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα 100 καλύτερα λογοτεχνικά βιβλία του 2022

Έφτασε η στιγμή και φέτος για την καθιερωμένη εδώ και χρόνια επιλογή των εκατό από τα καλύτερα βιβλία λογοτεχνίας της χρονιάς που φτάνει σε λίγες μέρες στο τέλος της. Ε

ΦΑΚΕΛΟΙ