Για το βιβλίο του Κώστα Αρκουδέα Και τώρα δεν είναι αργά (εκδ. Κουκουνάρι).
Της Νένας Κοκκινάκη
Η ιστορημένη επιστολική νουβέλα που είχε μάλιστα αποτελέσει την πρώτη ύλη της γραφής ενός μυθιστορήματος (Ο πειρατής, 2003) είναι το νέο βιβλίο του Κώστα Αρκουδέα σε 96 σελίδες μικρού σχήματος. Σε μια εποχή όπως η σημερινή, όπου κάθε τι περιοριστικό της ελευθερίας καταρρέει, είτε λέγεται φιλία, είτε ακόμα και οικογένεια, μια εκτενής επιστολή που απευθύνεται στον μόνο επιζώντα ενός δράματος γίνεται αφορμή προβληματισμού, ίσως και αναθεώρησης των πραγμάτων. Η απατηλή σαγήνη και η διαβρωτική βία της εκδίκησης παραπέμπει στη διάσταση μιας ιδιαίτερης ερμηνείας της αμαρτίας, όπου ό,τι εμφανίζεται ως θανατηφόρος τιμωρία είναι η αποσύνδεση του φυσικού δεσμού και η κυριαρχία του θανάτου. Ο άνθρωπος επιλέγει την ελευθερία του και μαζί της το κακό που όμως τον καθιστά όχι μόνο δράστη αλλά και θύμα. Η σαγηνευτική γοητεία του κακού ως συντελεστής μιας παράδοξα λογικής, όσο και απόλυτης ισορροπίας γίνεται τελικά τρόπος αντιστάθμισης της αδικίας, τρόπος τιμωρίας της αλαζονείας. Έτσι, καλώντας και ανακαλώντας ο αναγνώστης της νουβέλας πορεύεται προς τα ακρότατα σύνορα της σιωπής ακούγοντας το αβυσσαλέο βάθος της.
«Και τώρα δεν είναι αργά» γίνεται η μοιραία φράση που θα πυροδοτήσει την ιστορία, της οποίας οι πρωταγωνιστές φαίνονται εξ αρχής πιασμένοι σε δίχτυ νομοτέλειας αδιαφορώντας για την ανθρώπινη βούληση και υπερβαίνοντας τον ανθρώπινο νου.
Από τη δεκαετία του ’50 ίσαμε τις μέρες μας η ιστορία εξελίσσεται σταδιακά καθώς ο αναγνώστης την πληροφορείται μέσα από την επιστολή μπαίνοντας ο ίδιος στη θέση του παραλήπτη, ο οποίος αγνοεί την ύπαρξη του επιστολογράφου του. Χώρος, η Τραχήλα της Μεσσηνιακής Μάνης, περιοχή που διασώζει απαράλλακτα τα ομηρικά θαλάσσια σπήλαια και θυμίζει οικισμό της Κάτω Ιταλίας. Λέξεις ιταλικές που πέρασαν στην καθομιλουμένη ανακυκλώνονται εδώ, όπως «βεντέτα», ήγουν γδικιωμός ή χρέος του αίματος. Ήρωας ο Σταύρος Γαβράς, λαδέμπορος από την Αθήνα που παντρεύεται με όλους τους τύπους μιας εμπορικής συμφωνίας τη Μαρίκα, κόρη οικογένειας με μακρά ιστορία και μεγάλη οικονομική επιφάνεια. Η σχέση του με τη στενή της φίλη Κλειώ θα αποτελέσει για κείνον την «επανάσταση», την «αναρχία». Τα λόγια της Κλειώς τη μέρα του γάμου της φίλης της «Και τώρα δεν είναι αργά» γίνεται η μοιραία φράση που θα πυροδοτήσει την ιστορία, της οποίας οι πρωταγωνιστές φαίνονται εξ αρχής πιασμένοι σε δίχτυ νομοτέλειας αδιαφορώντας για την ανθρώπινη βούληση και υπερβαίνοντας τον ανθρώπινο νου. Ο Γαβράς θα επιδιώξει την εξόντωση της γυναίκας του από τον ίδιο της τον αδελφό που θα την τουφεκίσει παρακινημένος από τον καπετάνιο πατέρα του. Τα έθιμα της εποχής δεν σήκωναν αβαρίες σε θέματα τιμής, η Μαρίκα ήταν κατά τα λεγόμενα του Γαβρά «χαλασμένη», το μεσοφόρι της κάτασπρο και κανείς δεν πίστεψε στην αθωότητά της. Μόνο μετά από καιρό, όταν αποκαλύφτηκε η σκευωρία σε βάρος της άτυχης κοπέλας, ενώ η «φίλη» εξαφανίστηκε από την περιοχή μαζί με το Γαβρά, ο πατέρας της, μην αντέχοντας την αδικία που έκανε στα ίδια του τα παιδιά, αυτοκτονεί. Ο γιος του, Πότης Γερακέας, θα αποφυλακιστεί κάποια στιγμή και «αποκλεισμένος πάντα σε στενή λωρίδα μίσους» θα θελήσει να μάθει για τον Γαβρά και την Κλειώ, των οποίων το άστρο είχε ήδη αρχίσει να δύει. Δεν συνέχισε ωστόσο την αναζήτηση πληροφοριών, καθώς έφτασε και για τον ίδιο η ώρα να λικνιστεί στο χορό του έρωτα που δεν ξέρει από χρέη και γδικιωμούς.
Στο μεταξύ η ιστορία εξελίσσεται, οι δυο δολοφόνοι βρίσκουν το τέλος που τους αξίζει, αλλά έρχεται και η σειρά του Πότη Γερακέα, συντάκτη της επιστολής, να θρηνήσει τη γυναίκα του και όλους τους νεκρούς του. Η δική του ζωή θα μετατραπεί σε διαρκή περιπλάνηση από το Μόναχο και τη Βιέννη, μέχρι το Κάϊρο και τελικά την Αμοργό, της οποίας η εικόνα με τη νάρκη που κατασταλάζει επάνω της του θυμίζει την πατρίδα του, τη Μάνη. Το νησί αυτό. ωστόσο, έχει μιαν ιδιαιτερότητα. Εκεί ζει ο απόγονος του Γαβρά και της Κλειώς, ο γιος τους που πήρε το όνομα Δημήτρης Μάνης. Αυτός είναι και ο αποδέκτης της επιστολής που ο Πότης Γερακέας θα ρίξει κάτω από την πόρτα του σπιτιού του. Αυτή θα είναι η εκδίκησή του προς έναν άνθρωπο που μισεί, όσο κι αν το μοναδικό του αμάρτημα είναι πως είναι απόγονος ανθρώπων που εγκλημάτησαν σε βάρος άλλων αθώων, οι οποίοι όμως τους εμπιστεύτηκαν. Με την επιστολή του θα εκδικηθεί αναγκάζοντας τον απόγονο να μάθει ποιος είναι, τι είναι. ‘Ετσι θα εκπληρωθεί το δικό του Χρέος.
Η νουβέλα του Κώστα Αρκουδέα με την εικαστική προσέγγιση της λιτής του γραφής καταφέρνει να συνδέσει δυο δραματικά ασύμβατους κόσμους, αυτόν του επιστολογράφου με εκείνον του παραλήπτη, ενώ τον έλεγχο της ισορροπίας μιας ολοκληρωτικής καταστροφής μοιάζει να αναλαμβάνει μια άλλη δύναμη, η μοίρα ίσως, μπορεί και ο Θεός.
Η ΝΕΝΑ ΚΟΚΚΙΝΑΚΗ είναι πεζογράφος και δοκιμιογράφος.
Και τώρα δεν είναι αργά
Κώστας Αρκουδέας
Κουκουνάρι 2014
Σελ. 96, τιμή € 16,70