Της Άλκηστης Σουλογιάννη
Η Κύπρια φιλόλογος και συγγραφέας Χρυστάλλα Κουλέρμου (γεν. 1957) έδωσε ολοκληρωμένα δείγματα αφηγηματικής γραφής καταρχήν με δύο συλλογές διηγημάτων, Τα βήματα της Αλεξάντρας (1985) και Τα τακούνια που δεν κάνουν τάκα-τάκα (1987), όπου επικρατούν διαρκείς ανατροπές στο πλαίσιο ποικίλων διαπροσωπικών σχέσεων με τη συνακόλουθη υπονόμευση της κοινής λογικής, σε συνδυασμό με την ειρωνική και σαρκαστική αντιμετώπιση των πραγμάτων. Με αυτά τα δεδομένα, η Χρυστάλλα Κουλέρμου έχει ήδη ενταχθεί στην περιοχή της νεωτερικής κυπριακής πεζογραφίας, όπως επισημαίνει ο Αλέξης Ζήρας (περιοδικό Η λέξη, τεύχος 203-204, Ιανουάριος-Ιούνιος 2010), εκ των κριτικών βιβλίου που γνωρίζουν καλά (και) τη νεώτερη κυπριακή λογοτεχνική παραγωγή.
Με το μυθιστόρημα Οι κληρονόμοι των ανέμων η Κουλέρμου παρουσιάζει μια περισσότερο σύνθετη θεματική δομή, όπου οι διαπροσωπικές σχέσεις διασταυρώνονται με την Ιστορία και με παραμέτρους αφενός τον διαρκή διάλογο ανάμεσα στη ζωή και στον θάνατο, και αφετέρου την αντιπαράθεση ανάμεσα στην ανθρώπινη μοίρα και στις αντικειμενικές συνθήκες και σκοπιμότητες.
Αστερισμός προσώπων και γεγονότων
Με αυτή την προϋπόθεση, οι δύο κεντρικοί χαρακτήρες του βιβλίου, οι συνομήλικες μαθήτριες του Γυμνασίου Θηλέων Αμμοχώστου και εξαδέλφες Άννα και Ευδοκία συμμετέχουν στη ροή του προσωπικού και του αντικειμενικού χρόνου, όπως αυτός ορίζεται ανάμεσα στο καλοκαίρι του 1973 και στην τουρκική εισβολή το καλοκαίρι του 1974, μέσα στα κτήρια και στους δρόμους της Αμμοχώστου, στην περιοχή Βαρώσι, και μέσα σε ένα πολύμορφο προσωπικό περιβάλλον. Τον χαρακτήρα αυτού του περιβάλλοντος προσδιορίζουν ιδιαιτέρως ο παππούς Κοσμάς και η γιαγιά Μαρίκα, η ψυχοκόρη Πηνελόπη, ο φιλόλογος, ποιητής και ζωγράφος θείος Δωρόθεος, ο επαναστάτης αγωνιστής εναντίον Άγγλων και Τούρκων θείος Χαράλαμπος ή Πάμπος, η ωραία θεία Ελένη, η μεγάλη θεία Ιουλιανή με τις μεταφυσικές ικανότητες.
Το τοπίο συμπληρώνουν ως ισχυροί εξωτερικοί παράγοντες η φιλόλογος Αικατερίνη η επονομαζομένη Μεγάλη, καθηγήτρια στο Γυμνάσιο Θηλέων Αμμοχώστου, με τις αναφορές της στους Ελεύθερους Πολιορκημένους του Διονυσίου Σολωμού, στον Κ. Π. Καβάφη ή στον Θουκυδίδη, ο Φιλήμων ή Φιλής, αρραβωνιαστικός της θείας Ελένης, και ο Σωτήρης Στυλιανού, θύμα δολοφονίας με πολιτικό μανδύα και με κίνητρο την προσωπική εκδίκηση.
Προς τιμήν της φιλολόγου Αικατερίνης παίρνει το όνομά του το ημερολόγιο της Ευδοκίας («Αγαπητή Αικατερίνη»). Τον Φιλή βαραίνει η σκιά της συνεργασίας του πατέρα του με τους Άγγλους, ενώ εκτελεστής του Σωτήρη Στυλιανού είναι ο θείος Πάμπος. Ως εκ τούτου, ο θάνατος του Πάμπου και του Φιλή κατά την τουρκική εισβολή αντιπροσωπεύει εκπλήρωση προσωπικού και ιστορικού χρέους.
Η τουρκική εισβολή που δεσμεύει στο εξής τη ζωή και τον θάνατο των χαρακτήρων του βιβλίου (και όχι μόνον), αποτελεί κορύφωση στην παράθεση στοιχείων κατά την αναδρομή στην ιστορία της Κύπρου, με ιδιαίτερη αναφορά στον Τεύκρο και στην αρχαία Σαλαμίνα, στους Φράγκους, στους Ενετούς, στην ΕΟΚΑ και στις αγχόνες των Άγγλων, καθώς και στην ΕΟΚΑ Β' με τη συνακόλουθη αντιπαράθεση Γεωργίου Γρίβα και αρχιεπισκόπου Μακαρίου.
Καλειδοσκοπική αφήγηση
Στο βιβλίο αποτυπώνεται πρισματική, καλειδοσκοπική αφήγηση σύμφωνα με την οπτική των χαρακτήρων της Χ. Κουλέρμου σε συνδυασμό με ημερολογιακές καταγραφές (αποσπάσματα από το ημερολόγιο της Ευδοκίας), σε γλώσσα κοινή ελληνική συμπληρωμένη κατά περίπτωση με ορισμένα διαλεκτικά (κυπριακά) στοιχεία.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η οργάνωση της δομής του βιβλίου σε συγκεκριμένες ενότητες: Η έκταση του κειμενικού κόσμου ορίζεται από τον πρόλογο και τον επίλογο. Ο πρόλογος ακολουθείται από την πάροδο, ενώ του επιλόγου προτάσσεται η έξοδος. Τον κυρίως κορμό της αφήγησης αποτελούν τα τρία επεισόδια με τους ιδιαίτερους τίτλους: «Οι φυλακισμένες γοργόνες», «Το ζεϊμπέκικο του Χαράλαμπου» και «Ο θρήνος των αγγέλων». Στη σειρά των επεισοδίων παρεμβάλλονται τα δύο στάσιμα με τους τίτλους «Φιλής» και «Σωτήρης».
Ο πρόλογος και ο επίλογος αντιστοιχούν στα όρια του κειμενικού χρόνου. Η πάροδος και η έξοδος αποτυπώνουν την άνοδο και την πτώση της Αμμοχώστου σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο, με έμφαση στην περιοχή Βαρώσι. Στα τρία επεισόδια αναπτύσσεται η δράση των βασικών χαρακτήρων του βιβλίου μέσα στο ατομικό και στο γενικό, ιστορικό και πολιτικό περιβάλλον αυτών. Στα δύο στάσιμα αποδίδεται η δράση δύο περιφερειακών χαρακτήρων που ελέγχει την ισορροπία και τη μοίρα του κειμενικού κόσμου. Στο πλαίσιο αυτό, το παρελθόν παραμένει σταθερά παρόν (όπως σταθερά παρών είναι και ο άνεμος που φυσά από τη θάλασσα), ενώ δεν λείπουν τα στοιχεία για μια προοπτική μέλλοντος.
Με αυτά τα δεδομένα, το πλούσιο αφηγηματικό υλικό του βιβλίου τεκμηριώνει μια σύνθετη διαδικασία υποκειμενικής πρόσληψης σε ό,τι αφορά την ατομική και τη γενική ιστορία, και περαιτέρω είναι δυνατόν να εκτιμηθεί ως ένα δείγμα δημιουργικής σύνδεσης της μυθοπλασίας με την αντικειμενική πραγματικότητα.
ΑΛΚΗΣΤΙΣ ΣΟΥΛΟΓΙΑΝΝΗ
Εκδόσεις Μελάνι, Αθήνα 2012