ex kakorrafies250

Του Μάκη Πανώριου 

Δεν αρκεί να έχει ο άνθρωπος «πάντα ανοιχτά πάντα άγρυπνα τα μάτια της ψυχής του» μόνο, όπως ευφυώς έχει πει ο Ποιητής.

Για να είναι σε θέση να συλλάβει τον εσωτερικό πυρήνα της ούτως ή άλλως αμφίβολης πραγματικότητας, κυρίως τον ανθρώπινο ιστό της που μοιάζει να εκφυλίζεται σταδιακά, πρέπει να διαθέτει και την συνείδησή της, η γνώση της οποίας τον προικίζει με την δυνατότητα επισήμανσης των πληγών της οι οποίες και ευθύνονται για την αναπόφευκτη παρακμή της. Ο συνειδησιακός συγγραφέας δεν αρκείται στη θεωρητικολογία του ‘φαινομένου’, επικεντρώνει την προβληματική του στις ανθρώπινες αινιγματικές στιγμές του, οι οποίες το αποκαλύπτουν και το επιβεβαιώνουν. Η καταγραφή τους λειτουργεί υπαρξιακά εμφανίζοντας το ‘πρόβλημα’ σε όλη την εφιαλτική του διάσταση. Εξυπακούεται ότι στην εν λόγω διαδικασία δεν προτείνονται ούτε λύσεις ούτε ερμηνείες. Το συμβάν τις υπερβαίνει παραμένοντας ‘ανεξήγητο’. Ο συγγραφέας Κυριάκος Αθανασιάδης ανήκει στην ολιγομελή κοινότητα ομοτέχνων του οι οποίοι τολμούν να το αποκαλύψουν. Εννοούμε να θέσει τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων∙ θέτει ένα ‘μαγικό’ κάτοπτρο ενώπιον του ‘αποστήματος’ που το εμφανίζει όχι μόνο ως είναι, αλλά, κυρίως ως ‘έκφραση ενός ακατανόητου φαινομένου μιάς ακατανόητης δημιουργίας’ της οποίας η ιδιοσυστασία παραμένει ανερμήνευτη. Η τελευταία ανά χείρας συλλογή διηγημάτων του συγγραφέα το επιβεβαιώνει.

Ο τόνος του βιβλίου δίνεται ήδη από το εισαγωγικό «Σημείωμα για την έκδοσή» του. «Ταραγμένα», ονομάζει τα διηγήματα που οικοδομούν τον κορμό του. Θα επιβεβαιώσει τον χαρακτηρισμό αυτόν το εναρκτήριο διήγημα, «Πρόλογος: Χαμένος κήπος». Το κεντρικό του πρόσωπο, ένα μικρό αγόρι, θα ‘γνωρίσει’ τον εαυτό του πριν γνωρίσει τον κόσμο. Η διαδικασία όμως αυτή γεννά ένα εύλογο ερώτημα: Ποιος είναι τελικά ο παράλογος ‘οργανισμός’; Το αγόρι ή ο κόσμος; Η απάντηση μοιάζει να δίνεται από το αμέσως επόμενο διήγημα, «Πάνω». Σκηνικό του το παρακμιακό περιβάλλον της σύγχρονης Πόλης. Συμβολικά είναι όντως ο ‘χαμένος’, ο κατεστραμμένος πλέον ‘κήπος, του προηγούμενου διηγήματος. Πολύ φυσικά στην κορυφή του, ‘πάνω’, να έχει εγκατασταθεί η σύγχρονη κόλαση. Ορδές αμφίφυλων πλασμάτων που λειτουργούν ως σύγχρονα τέρατα. Η γνωριμία τους αποκαλύπτει το αποκρουστικό πρόσωπο του ‘νέου κόσμου’ και την έλευση μιας ανήκουστης εποχής βαρβαρότητας και κτηνωδίας. «Η στρατιά των νεκρών», που ακολουθεί το επιβεβαιώνει. Τα ανθρωποειδή της παγκόσμιας κοινότητας, που έχουν διαδεχτεί τον χτεσινό τους γεννήτορα άνθρωπο, βρίσκονται σε μόνιμη εμπόλεμη κατάσταση. Στο τέλος της φονικής μάχης, όμως, όλοι είναι ηττημένοι. Κι ίσως γι’ αυτό, ζώντες και νεκροί, επανέρχονται στο πεδίο αναμέτρησης για να συνεχίσουν τη σφαγή διαιωνίζοντας έτσι την τραγωδία του ανθρώπου. «Εκείνο που σφυρίζει» προσυπογράφει τη φρίκη. Ένα μικρό αγόρι, ένα ‘αθώο αγγελούδι’, καρφώνει στο στόμα μιάς γυναίκας ένα μαχαίρι – στη φαντασία του. Χαίρεται και πανηγυρίζει ωστόσο σφυρίζοντας, διότι γνωρίζει κατά βάθος ότι, οσονούπω θα επαναλάβει το γεγονός στην πραγματικότητα. Κανένας δεν τον δίδαξε να συμπεριφέρεται έτσι, ‘έτσι’ γεννήθηκε. Είναι ο διάδοχος του ‘πεπερασμένου’ χτεσινού πλέον ανθρώπου, που ήδη κατοικεί δίπλα μας.

Οι «Επισκέπτες», που έπονται του προηγούμενου ‘μεμονωμένου’ συμβάντος, εμφανίζονται στο προσκήνιο της ιστορίας τους ως ‘αλλόκοτοι εισβολείς’. Δεν είναι «όντα που κατοικούν στις παρυφές των ονείρων», ούτε «παρατηρητικές οπτασίες παράλληλου κόσμου», ούτε και «εκτοπλάσματα από τις Χώρες ντου Πέρα Μακριά». Είναι οι Νεκροί που αρνούνται τον θάνατό τους, που τον υπερβαίνουν επιστρέφοντας ως ‘υλική μνήμη’ της προϋπάρχουσας ύπαρξής τους. Οι ζώντες δεν μπορούν ποτέ να απαλλαγούν απ’ αυτούς, θα υφίστανται το μαρτύριο της αέναης επίσκεψής τους πάντα, οι «Σκοτούρες» τους θα τους βασανίζουν αιωνίως. Ο άνθρωπος βρίσκεται επί καθημερινής βάσεως στο έλεός τους. Κι αν επιχειρήσει να ‘δραπετεύσει’ θα χαθεί στο λαβύρινθο της Πόλης – Πραγματικότητας. Η ψευδαίσθηση της διάσωσής του απ’ τον εφιάλτη των φαντασμάτων θα καταρρεύσει όταν θα έρθει αντιμέτωπος με τον ασήμαντο εαυτό του, που αποδεικνύεται ένα ‘καρυδότσουφλο’, στη δίνη μιάς αιώνιας «Μπόρας, καταιγίδας», σύμβολο ανήκουστων δυνάμεων, που εδώ δηλώνεται με την εξαιρετική περιγραφική δεινότητα του συγγραφέα ως ένα εφιαλτικό ‘ακραίο φυσικό φαινόμενο’ που ‘μηδενίζει’ τα πάντα. Ούτε ο έρωτας είναι το μυθικό άσυλο λύτρωσης. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια ‘εκλεπτυσμένη’ μορφή βιασμού, σαδομαζοχιστικών αποχρώσεων. Σε ακραία ‘ανάγνωσή’ του ένας συγκαλυμμένος κανιβαλισμός∙ ο Ένας ‘επιθυμεί’ να καταβροχθίσει τον Άλλο∙ αφού προηγουμένως τον ‘θανατώσει’. «Η κόκκινη κιμωλία», γράφει και σχεδιάζει αυτήν την εφιαλτική παραδοξότητα. Όταν το μαχαίρι επιτελέσει τον προορισμό του, Εκείνη ουρλιάζει. Αλλά, φυσικά, δεν υπάρχει κανείς στη Γη ή στον Ουρανό να την ακούσει. Υπάρχει μόνο ο ακατανόητος εαυτός που εκτελεί την πράξη, και η συμβολική «Παγωνιά του (…) ψυγείου», που αναδύεται απ’ αυτήν. Ο άνθρωπος θύτης και θύμα, θα προσπαθήσει να κρύψει το παραμορφωμένο πρόσωπό του πίσω από μια σαθρή μάσκα. Δεν θα διασωθεί∙ επειδή θα διαπιστώσει ότι βρίσκεται πάντα «Στην υπηρεσία της» πραγματικότητας του εαυτού του. Συνεχίζει ωστόσο τις μάταιες προσπάθειες διαφυγής του, αλλάζοντας «Πρόσωπα». Στο τέλος όμως δεν θα έχει απωλέσει μόνο το αρχικό πρόσωπο; προσωπείο; του, αλλά και τον ίδιο τον εαυτό του. Στην καλύτερη (υποτίθεται) περίπτωση θα αναζητήσει τον λόγο της τραγωδίας του στο Επέκεινα. Θα του απαντήσει μόνο η «Φρίκη του Θ(εού)». Που είναι η τερατώδης σιωπή του. Θα επιχειρήσει να την καταγράψει ως πιθανό μήνυμα προς τους μελλοντικούς ναυτιλλομένους αυτού του μάταιου κόσμου. Εξυπακούεται ότι το…κείμενο που θα προκύψει δεν είναι παρά «Σήματα λυγρά». Θα θελήσει τουλάχιστον «να δει τον ουρανό, τα άστρα», να αντλήσει ίσως απ’ το φως τους τουλάχιστον τη ματαιότητα της ελπίδας. Αλλά όπου κι αν στρέψει το απελπισμένο του βλέμμα θα αντικρύσει την ίδια εικόνα-ταυτότητα του θηριοτροφείου: «…μια μακρόστενη μελαγχολική μουσούδα». Μια ακόμη ματιά στο ευρύτερο περιβάλλον θα επιβεβαιώσει «Όλο το κακό» που έχει συντελεστεί και διαβρώσει τα πάντα: «Οι πέτρινοι τοίχοι των σπιτιών ήταν υγροί και μύριζαν μούχλα», περιγράφει συμβολικά ο συγγραφέας το υπαρξιακών διαστάσεων γεγονός.

athanasiadisΗ διαπίστωση δεν αφορά μόνο στο γήινο τοπίο, αλλά και στο κοσμικό: «Τ’ αστέρια σβήνουν». Το μήνυμα που εκπέμπει το συμβάν είναι σαφέστατο: Το σκοτάδι που θα διαδεχτεί το πρόσκαιρο φως τους διαμηνύει όχι μόνο το Τέλος των Πάντων, αλλά και την έλευση της αυτοκρατορίας των κατοίκων του. Είναι τα βαμπίρ που τρέφονται από το ίδιο τους το αίμα. Πιθανή μετεξέλιξη του ανθρώπου, που τώρα πλέον δεν είναι σε θέση να αξιολογήσει το ρόλο του στο έργο της δημιουργίας∙ απ’ την αρχή ‘έπαιζε’ σε λάθος ‘παράσταση’, λαμβάνοντας μέρος σε «Κάποιο λάθος νούμερο». Κι έτσι, όταν η πρωταγωνίστριά του αποτόλμησε να στρέψει τα νώτα στην παρωδία ζωής που ως εκείνη τη στιγμή λάβαινε μέρος και να επιστρέψει στην πραγματικότητα, όμως οριστικά διαβρωμένη πλέον, «έγινε κομμάτια και κύλησε με θόρυβο στο πάτωμα». Πώς αλλιώς θα συμπεριφερόταν η Πόλη- Τέρας, αυτός ο σύγχρονος εφιαλτικός «Λαβύρινθος», που για να διαιωνίζεται ως «…μια χυδαία πόλη…μια πόλη υπόνομος», έχει διαπλάσει τους κατοίκους της σε περιττώματα, τροφή του Μινώταυρου που την οδηγεί προς την αποκτήνωση; Υπάρχει άραγε «Καμιά ιδέα για το τέλος» αυτής της εξαθλίωσης, όταν τα ύψιστα λειτουργικά εργαλεία της ανθρώπινης πορείας, το συναίσθημα και η δημιουργία, αποδεικνύονται αναποτελεσματικά; Το πρώτο συνθλίβεται από τον κυρίαρχο αμοραλισμό, η δεύτερη μοιάζει να ανακυκλώνει τα προαναφερθέντα λύματα∙ και κάπου, σε κάποιο ‘Έρημο Κάστρο’, για να θυμηθούμε τον Φίλιπ Ντικ, ένας μοναχικός συγγραφέας επιμένει να παράγει Έργο χρησιμοποιώντας «Τυφλό σύστημα», για να ‘γράψει’ σε μια κατεστραμμένη μηχανή. Μοιάζει να είναι η μόνη απελπισμένη προσπάθεια διεξόδου από την ανομβρία. 

Διότι «Η φωτογραφία», που ανασύρεται από τα έγκατα των ερειπίων απλώς επιβεβαιώνει το Τέλος δείχνοντας έναν παγκόσμιο τάφο. Ακόμη κι ένα μάλλον τελευταίο «Love Story» συνυπογράφει τον οριστικό «Αποχαιρετισμό στα όπλα», όπως θα’λεγε και Χέμινγουέι. Ανεξέλεγκτα πλέον τα Κτήνη κυριαρχούν. Κι αν τολμήσει κανείς να αγνοήσει την διαχωριστική «Λευκή ταινία» πιστεύοντας ότι θα μετακομίσει σε ένα διασωθέν βουκολικό τοπίο, θα διαψευστεί οικτρά. Το Τέρας έχει επεκτείνει την κυριαρχία του ακόμη και ως τις εσχατιές του σύμπαντος. Ωστόσο «Ο κόσμος μεγαλώνει», τρεφόμενος από τις σαπισμένες σάρκες του, όπως το έκανε πάντα εξάλλου, αγνοώντας και αδιαφορώντας ότι επιστρέφει «Για άλλη μια φορά» ακόμη σε ένα πολύ πιο φριχτό πρωτόγονο παρελθόν. Η «Τιμωρία» του είναι φυσικά δεδομένη, αλλά δεν θα λειτουργήσει παραδειγματικά∙ επειδή «Το πρόβλημα» συνεχίζει να παραμένει όχι μόνο δυσεπίλυτο, αλλά συνεχώς μεγεθυνόμενο και διογκούμενο. Το Ζώο εκ φύσεως θα επαναλαμβάνει τον ζωώδη εαυτό του. Όλες οι προσπάθειες ενανθρώπισής του θα αποτυγχάνουν. Ο δόκτωρ Μορό που την επιχείρησε, κι όχι μόνο είδε το ‘πείραμα’ να αποτυχαίνει, αλλά το πλήρωσε και με την ζωή του. Οι «Δεσμοί αίματος» είναι αθάνατοι. Ο «Επίλογος: Αφάνες», υπογράφει την αποτυχία με μια εφιαλτική χαριστική βολή: «Ούτε πίσω υπάρχει άνθρωπε. Ούτε πίσω υπάρχει κόσμος να πας». Διότι ο κόσμος, ως…Κόσμος, απέτυχε. Ως εκ τούτου το Χτες δεν υπάρχει. Το Αύριο δεν υπάρχει. Το Σήμερα δεν υπάρχει. Ούτως ή άλλως η φευγαλέα στιγμή του που ονομάζουμε «τώρα», που παύει να υφίσταται, αφού συνεχώς μετακινείται από το ένα σημείο στο άλλο αυτοαναιρούμενη, ονομάζεται Κόλαση.

Ο Κυριάκος Αθανασιάδης περιπλανιέται σε κατάσταση μόνιμης εγρήγορσης, περιδεής και ασθμαίνων, στα εφιαλτικά της τοπία και ‘αναμεταδίνει’ στον αναγνώστη του τις ‘εικόνες’ που την συνιστούν. Πιθανώς να είναι παραμορφωτικές ‘εικόνες’ της πραγματικότητας, ή το αληθινό της πρόσωπο που ο συγγραφέας ο προικισμένος με την ειδική όραση το αποκαλύπτει. «Ταραγμένα», ονομάζει ο συγγραφέας τα εικοσιοκτώ διηγήματα που επισημαίνουν τις εν λόγω ισάριθμες ‘εικόνες’ τις οποίες εμπεριέχουν, όπως ήδη προειπώθηκε. Εύστοχος και ακριβής χαρακτηρισμός που, όμως, υπερβαίνει την ‘ιστορία’ τους, αποκτώντας υπαρξιακή διάσταση. Υπερβαίνει επίσης και τον ίδιο τον συγγραφέα τους, η λογοτεχνική εργασία ποιότητας του οποίου, στη σωστή ανάγνωσή της, αποκαλύπτει έναν συνειδητοποιημένο άνθρωπο-δημιουργό, ο οποίος βρίσκεται συνεχώς σε αναταραχή, παλλόμενο άγχος, ασθματική αγωνία, καθώς έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με τον Πάσχοντα – και ακούει τον τραγικό ήχο του. Αν όχι τον επιθανάτιο ρόγχο του. Κι αυτό είναι το σπουδαίο αυτού του σπουδαίου «Έπους».

 

ex kakorrafiesΚακορραφίες, το έπος
Κυριάκος Αθανασιάδης
Εκδόσεις Δήγμα, Θεσσαλονίκη 2009 
Τιμή € 14,27, σελ. 371

 

 

 

 

 

 

 

 

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Χορός στα ποτήρια» της Γεωργίας Τάτση (κριτική) – Δύο καλογραμμένες νουβέλες με ιστορικές και πολιτικές ρίζες

«Χορός στα ποτήρια» της Γεωργίας Τάτση (κριτική) – Δύο καλογραμμένες νουβέλες με ιστορικές και πολιτικές ρίζες

Για την επανακυκλοφορία του βιβλίου της Γεωργίας Τάτση «Χορός στα ποτήρια» (εκδ. Βακχικόν, δύο νουβέλες). Κεντρική εικόνα: Φωτογραφία από την ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Θίασος» (1974-’75) 

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος

Iεροτελεστικός από τη...

«Η λίμπιντο των αγγέλων» του Νίκου Μάντζιου (κριτική) – Όταν η τέχνη ευαισθητοποιεί

«Η λίμπιντο των αγγέλων» του Νίκου Μάντζιου (κριτική) – Όταν η τέχνη ευαισθητοποιεί

Για το μυθιστόρημα του Νίκου Μάντζιου «Η λίμπιντο των αγγέλων» (εκδ. Γραφή).

Γράφει ο Γιώργος Ν. Περαντωνάκης

Για μας τους κριτικούς δεν πρέπει να παίζει ρόλο το όνομα του συγγραφέα: αν είναι γνωστός με περγαμηνές στο ενεργητικό του, δεν σημαίνει ...

«Ένα κομμάτι χαρτί» του Δημήτρη (Τάκη) Φραγκούλη (κριτική) – Ένα διαφορετικό μυθιστόρημα για τη μαυρίλα του Εμφυλίου

«Ένα κομμάτι χαρτί» του Δημήτρη (Τάκη) Φραγκούλη (κριτική) – Ένα διαφορετικό μυθιστόρημα για τη μαυρίλα του Εμφυλίου

Για το μυθιστόρημα του Δημήτρη (Τάκη) Φραγκούλη «Ένα κομμάτι χαρτί» (εκδ. Αλεξάνδρεια). Κεντρική εικόνα: © Roman Kraft (Unsplash). 

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος

Το μόνο που αλλάζει είναι το παρελθόν, όλες οι άλλ...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

Τζο Νέσμπο: «Η κόρη μου δεν εντυπωσιάζεται με τίποτα από όσα κάνω, αλλά όταν της είπα ότι θα γίνω επίτιμος διδάκτωρ στην Αθήνα έμεινε με το στόμα ανοιχτό»

Τζο Νέσμπο: «Η κόρη μου δεν εντυπωσιάζεται με τίποτα από όσα κάνω, αλλά όταν της είπα ότι θα γίνω επίτιμος διδάκτωρ στην Αθήνα έμεινε με το στόμα ανοιχτό»

Ο δημοφιλής συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας Τζο Νέσμπο [Jo Nesbø] αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Αρχειονομίας, Βιβλιοθηκονομίας και Συστημάτων Πληροφόρησης του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής.

Επιμέλεια: Ευλαλία Πάνου

...
Βίος και Πολιτεία #10: Ο Παναγής Παναγιωτόπουλος ζωντανά από το «υπόγειο» της Πολιτείας

Βίος και Πολιτεία #10: Ο Παναγής Παναγιωτόπουλος ζωντανά από το «υπόγειο» της Πολιτείας

Στο 10ο επεισόδιο της σειράς συζητήσεων με ανθρώπους από το χώρο του βιβλίου, με τον Κώστα Κατσουλάρη θα συνομιλήσει ο συγγραφέας και πανεπιστημιακός Παναγής Παναγιωτόπουλος. Η συζήτηση θα μεταδοθεί ζωντανά, την Πέμπτη, 28 Σεπτεμβρίου, στις 7μμ.

Επιμέλεια: Book Press

Βίος ...

«Κάποιοι μήνες της ζωής μου» του Μισέλ Ουελμπέκ – ή πώς να μην αποφεύγεις τις παγίδες της δημοσιότητας (κριτική)

«Κάποιοι μήνες της ζωής μου» του Μισέλ Ουελμπέκ – ή πώς να μην αποφεύγεις τις παγίδες της δημοσιότητας (κριτική)

Για το βιβλίο του Μισέλ Ουελμπέκ [Michel Houellebecq] «Κάποιοι μήνες της ζωής μου» (μτφρ. Γιώργος Καράμπελας, εκδ. Εστία). 

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος

Προβοκάτορας, φίλεχθρος, άνθρωπος που ζει από τις αντιπαραθέσεις και...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Το σπίτι με την κόκκινη πόρτα» του Βαγγέλη Μαργιωρή (προδημοσίευση)

«Το σπίτι με την κόκκινη πόρτα» του Βαγγέλη Μαργιωρή (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το αστυνομικό μυθιστόρημα του Βαγγέλη Μαργιωρή «Το σπίτι με την κόκκινη πόρτα», το οποίο κυκλοφορεί στις 25 Σεπτεμβρίου από τις εκδόσεις Μίνωας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Ήρωες, μίξερ, μανταλάκια, σερβιέτες…» Μέσα στο ...

«Manifest – Υλοποίησε τη ζωή των ονείρων σου» της Τζορντάνα Λεβίν (προδημοσίευση)

«Manifest – Υλοποίησε τη ζωή των ονείρων σου» της Τζορντάνα Λεβίν (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Τζορντάνα Λεβίν [Jordanna Levin] «Manifest – Υλοποίησε τη ζωή των ονείρων σου» (μτφρ. Νοέλα Ελιασά), που θα κυκλοφορήσει στις 25 Σεπτεμβρίου από τις εκδόσεις Μίνωας. 

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Ηλίας Πετρόπουλος: Σκληρός από τρυφερότητα» του Τζον Τέιλορ (προδημοσίευση)

«Ηλίας Πετρόπουλος: Σκληρός από τρυφερότητα» του Τζον Τέιλορ (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση του προλόγου του μεταφραστή Γιώργου Ι. Αλλαμανή, στο βιβλίο του Τζον Τέιλορ [John Taylor] «Σκληρός από τρυφερότητα – Ο Έλληνας ποιητής και λαογράφος του άστεως Ηλίας Πετρόπουλος», το οποίο κυκλοφορεί αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις Δίχτυ.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Μεσογειακό νουάρ, δικαστικό θρίλερ, whodunnit κι ένα ασήμαντο περιστατικό: 4 δυνατά ευρωπαϊκά αστυνομικά μυθιστορήματα

Μεσογειακό νουάρ, δικαστικό θρίλερ, whodunnit κι ένα ασήμαντο περιστατικό: 4 δυνατά ευρωπαϊκά αστυνομικά μυθιστορήματα

Τέσσερα πρόσφατα αστυνομικά μυθιστορήματα ανανεώνουν τις γνωστές υποκατηγορίες της αστυνομικής λογοτεχνίας. «Η σκοτεινή μούσα» του Άρμιν Έρι, «Ο κώδικας του θησαυρού» της Τζάνις Χάλετ, «Θάνατος ενός ταξιδιώτη» του Ντιντιέ Φασέν και «Η στρατηγική του πεκινουά» του Αλέξις Ραβέλο.

Γράφει η Χίλ...

Τα βιβλία του φθινοπώρου 2023: Τι θα διαβάσουμε τις μέρες που έρχονται

Τα βιβλία του φθινοπώρου 2023: Τι θα διαβάσουμε τις μέρες που έρχονται

Επιλογές από τις προσεχείς εκδόσεις ελληνικής και μεταφρασμένης πεζογραφίας, ποίησης, βιογραφιών, θεάτρου, δοκιμίων, μελετών και γκράφικ νόβελ.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Επιλέξαμε και φέτος όχι την εξαντλητική παρουσίαση των νέων εκδόσεων αλλά την στ...

22 σημαντικοί συγγραφείς που έγραψαν μόνο ένα μυθιστόρημα

22 σημαντικοί συγγραφείς που έγραψαν μόνο ένα μυθιστόρημα

Τι κοινό θα μπορούσε να έχει η Έμιλι Μπροντέ [Emily Brontë] με τον Χουάν Ρούλφο [Juan Rulfo] και τον εικονιζόμενο Άρη Αλεξάνδρου; Και οι τρεις τους, όπως και πολλοί ακόμα σημαντικοί συγγραφείς, έγραψαν και εξέδωσαν ένα μόνο μυθιστόρημα στη διάρκεια της ζωής τους, που ωστόσο αρκούσε για να τους καθιερώσει στο λογοτεχ...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

22 Σεπτεμβρίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα βιβλία του φθινοπώρου 2023: Τι θα διαβάσουμε τις μέρες που έρχονται

Επιλογές από τις προσεχείς εκδόσεις ελληνικής και μεταφρασμένης πεζογραφίας, ποίησης, βιογραφιών, θεάτρου, δοκιμίων, μελετών και γκράφικ νόβελ. Επιμέλεια: Κώστας Αγορα

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

ΦΑΚΕΛΟΙ